Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ανακοίνωση της ΚΝΕ για την καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου

«Η ανα­γκαία κατα­δί­κη της σεξουα­λι­κής κακο­ποί­η­σης της Σοφί­ας Μπε­κα­τώ­ρου, όπως και άλλων γυναι­κών που βγαί­νουν στο φως της δημο­σιό­τη­τας, είναι πρά­ξη αυτο­νό­η­τη. Οι καταγ­γε­λί­ες αυτές άνοι­ξαν τον ασκό του Αιό­λου, βγά­ζο­ντας στην επι­φά­νεια τις πιέ­σεις και τους εκβια­σμούς που δέχο­νται οι αθλή­τριες και οι αθλη­τές, που τα όνει­ρά τους στον αθλη­τι­σμό εξαρ­τώ­νται από “αθλη­τι­κούς παρά­γο­ντες”, τα κυκλώ­μα­τα και τις διά­φο­ρες μπίζ­νες τους. Δεν πρό­κει­ται για μεμο­νω­μέ­να περι­στα­τι­κά. Είναι η κορυ­φή του παγό­βου­νου της άθλιας πραγ­μα­τι­κό­τη­τας που βιώ­νουν οι νέοι και οι νέες, με την εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση του αθλη­τι­σμού, του πολι­τι­σμού, τον αντα­γω­νι­σμό, την απο­θέ­ω­ση της ατο­μι­κό­τη­τας σε βάρος της συλ­λο­γι­κό­τη­τας» ανα­φέ­ρει η ΚΝΕ σε ανα­κοί­νω­ση της.

«Σήμε­ρα είναι ανά­γκη να “σπά­σει η σιω­πή” για τις οικο­νο­μι­κές και κοι­νω­νι­κές συν­θή­κες που εξα­να­γκά­ζουν γυναί­κες, ιδιαί­τε­ρα νέες, να μη μιλή­σουν για την πολύ­μορ­φη βία που δέχο­νται. Μια νέα γυναί­κα “μένει σιω­πη­λή” για­τί υφί­στα­ται τον εργο­δο­τι­κό εκβια­σμό με την απει­λή της από­λυ­σης, τις πιέ­σεις και τους εκβια­σμούς από τους ποι­κι­λώ­νυ­μους “ισχυ­ρούς παρά­γο­ντες” σε διά­φο­ρους χώρους (εκπαί­δευ­ση, αθλη­τι­σμός, πολι­τι­σμός κ.λπ.)» τονί­ζει ανα­κοί­νω­ση. «Περισ­σεύ­ει, βέβαια, και η υπο­κρι­σία της σημε­ρι­νής κυβέρ­νη­σης, όπως και των προη­γού­με­νων, που παρου­σιά­ζουν ως ατο­μι­κό ζήτη­μα και ευθύ­νη την καταγ­γε­λία τέτοιων περι­στα­τι­κών, τη στιγ­μή που παρα­μέ­νει το πλαί­σιο που αφή­νει τα νέα κορί­τσια εκτε­θει­μέ­να σε κάθε είδους κίν­δυ­νο. Τέτοια κοι­νω­νι­κά φαι­νό­με­να δεν αντι­με­τω­πί­ζο­νται ριζι­κά με ατο­μι­κό τρό­πο. Η καταγ­γε­λία των νέων γυναι­κών μπο­ρεί να βρει διέ­ξο­δο στο δρό­μο της συλ­λο­γι­κής διεκ­δί­κη­σης» υπο­γραμ­μί­ζει η ΚΝΕ και κατα­λή­γει στην ανα­κοί­νω­σή της επι­ση­μαί­νο­ντας: «Επο­μέ­νως, το κύριο ζήτη­μα είναι πώς θα στη­ρι­χθεί ολό­πλευ­ρα, με ευθύ­νη του κρά­τους, κάθε γυναί­κα, ώστε να έχει τη δυνα­τό­τη­τα να αντι­στα­θεί, να απο­κρού­σει, να καταγ­γεί­λει τη βία κάθε μορ­φής, τις οικο­νο­μι­κές πιέ­σεις και εκβια­σμούς. Αντί­στοι­χα, χρειά­ζε­ται να οργα­νω­θούν ενη­με­ρω­τι­κά προ­γράμ­μα­τα σε σχο­λεία και σχο­λές, σε αθλη­τι­κά σωμα­τεία και χώρους αθλη­τι­σμού, πολι­τι­σμού κ.λπ. από επι­στη­μο­νι­κούς, κρα­τι­κούς φορείς. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ θα συνε­χί­σου­με να παλεύ­ου­με για την ολό­πλευ­ρη προ­στα­σία των αθλη­τριών, συνο­λι­κά των γυναι­κών, από τη βία κάθε μορφής».

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο