Ανακοίνωση του ΚΚΕ για την ένοπλη σύγκρουση Αρμενίας — Αζερμπαϊτζάν

Σε ανα­κοί­νω­ση για την ένο­πλη σύγκρου­ση Αζερ­μπαϊ­τζάν — Αρμε­νί­ας, το Γρα­φεί­ου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:

«Δύο λαοί, που για 70 χρό­νια, στο πλαί­σιο της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, έζη­σαν μαζί και προ­ό­δευ­σαν ειρη­νι­κά, βάζο­ντας τις βάσεις μιας νέας κοι­νω­νί­ας, χωρίς την εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο, βρί­σκο­νται για ακό­μη μια φορά στα πρό­θυ­ρα γενι­κευ­μέ­νου πολέμου.

Η “πλη­γή” που άνοι­ξε με τη διά­λυ­ση της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης στις σχέ­σεις των δύο λαών, “κακο­φόρ­μι­σε” ακό­μη περισ­σό­τε­ρο τις τελευ­ταί­ες δεκα­ε­τί­ες, όπως δεί­χνουν οι συγκρού­σεις στην περιο­χή του Ναγκόρ­νο Καρα­μπάχ, εξαι­τί­ας των συμ­φε­ρό­ντων των αστι­κών τάξε­ων των δύο χωρών, εν μέσω παρεμ­βά­σε­ων άλλων δυνά­με­ων, όπως η Τουρ­κία που κινεί­ται και στρα­τιω­τι­κά στο πλευ­ρό του Αζερ­μπαϊ­τζάν, οι ΗΠΑ, η ΕΕ και η Ρωσία, που προ­ω­θούν τα δικά τους συμφέροντα.

Οι πλη­ρο­φο­ρί­ες που φτά­νουν, όσο και οι εκτι­μή­σεις που μπο­ρούν να γίνουν, δεί­χνουν πως οι πολε­μι­κές επι­χει­ρή­σεις ανά­με­σα στο Αζερ­μπαϊ­τζάν και την Αρμε­νία συν­δέ­ο­νται με την “αλυ­σί­δα” των ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κών ανα­με­τρή­σε­ων στη Συρία, στη Λιβύη, στην περιο­χή του Καυ­κά­σου, της Κεντρι­κής Ασί­ας, των Βαλ­κα­νί­ων, της Ανα­το­λι­κής Μεσο­γεί­ου, όπου συγκρού­ο­νται ισχυ­ρά μονο­πώ­λια και ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνά­μεις, που έχουν δια­φο­ρε­τι­κούς σχεδιασμούς.

Οι συνέ­πειες της καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης, η αύξη­ση των κοι­νω­νι­κών αδιε­ξό­δων στις καπι­τα­λι­στι­κές κοι­νω­νί­ες, η εμφά­νι­ση δια­θέ­σε­ων κοι­νω­νι­κής δια­μαρ­τυ­ρί­ας, γίνε­ται προ­σπά­θεια να κατευ­θυν­θεί στο στεί­ρο και επι­κίν­δυ­νο έδα­φος των εθνι­κι­σμών και της αλλη­λο­σφα­γής των λαών, ώστε να μην κλο­νι­στεί η εξου­σία των αστι­κών τάξεων.

Οι λαοί της Αρμε­νί­ας και του Αζερ­μπαϊ­τζάν, που πλη­ρώ­νουν με το αίμα τους την προ­ώ­θη­ση εκεί­νων ή των άλλων ‑αλλά πάντα ξένων- καπι­τα­λι­στι­κών συμ­φε­ρό­ντων, πρέ­πει να διδα­χθούν από την ιστο­ρία τους, να υψώ­σουν μέτω­πο τόσο στις ξένες ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις, όσο και στα συμ­φέ­ρο­ντα των αστι­κών τάξε­ων. Να οικο­δο­μή­σουν το δικό τους “τεί­χος” ενά­ντια στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους, να χαρά­ξουν στρα­τη­γι­κή σύγκρου­σης με το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα, που γεν­νά κρί­σεις, πολέ­μους, προσφυγιά».