Ανακοίνωση του ΚΚΕ για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου

Το Γρα­φείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέ­δω­σε την εξής ανα­κοί­νω­ση για τα 80 χρό­νια από την 28η Οκτω­βρί­ου του 1940:

«80 χρό­νια μετά την 28η Οκτώ­βρη του 1940 και την κατο­πι­νή πάλη του ελλη­νι­κού λαού μέσα από τις γραμ­μές του ΕΑΜ — ΕΛΑΣ, τα συμπε­ρά­σμα­τα αυτής της ηρω­ι­κής περιό­δου μπο­ρούν να εμπνεύ­σουν τους σημε­ρι­νούς αγώ­νες, να φωτί­σουν την ανα­γκαία λαϊ­κή ενό­τη­τα απέ­να­ντι στην ψευ­δε­πί­γρα­φη “εθνι­κή ομο­ψυ­χία” που επι­κα­λού­νται οι εκμε­ταλ­λευ­τές του λαού. Η ιστο­ρία διδά­σκει ότι και το 1940 και τα μετέ­πει­τα χρό­νια από τη μια μεριά υπήρ­χε η πλειο­ψη­φία του λαού, που αγω­νί­στη­κε μέσα από τις γραμ­μές του ΕΑΜ — ΕΛΑΣ, υπήρ­χε το ΚΚΕ, που ήταν ο βασι­κός εμπνευ­στής, καθο­δη­γη­τής και αιμο­δό­της της ΕΑΜι­κής Αντί­στα­σης, που έδω­σε σε αυτόν τον αγώ­να τα καλύ­τε­ρα παι­διά του. Από την άλλη υπήρ­χε η αστι­κή τάξη και οι πολι­τι­κές της δυνά­μεις, οι οποί­ες άλλες συνερ­γά­στη­καν ανοι­χτά με τον κατα­κτη­τή, άλλες διέ­φυ­γαν στο εξω­τε­ρι­κό κι άλλες, λιγο­στές, οργά­νω­σαν αντι­στα­σια­κές ομά­δες, με την καθο­δή­γη­ση των Βρε­τα­νών, έχο­ντας τα μάτια τους στραμ­μέ­να στις μετα­πο­λε­μι­κές εξε­λί­ξεις για τη στα­θε­ρο­ποί­η­ση της αστι­κής εξου­σί­ας και την υπο­νό­μευ­ση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Το στοι­χείο της “εθνι­κής ενό­τη­τας” που, με αφορ­μή την 28η Οκτώ­βρη, τονί­ζουν οι αστι­κές πολι­τι­κές δυνά­μεις στο­χεύ­ει στη χει­ρα­γώ­γη­ση του λαού για να τον εγκλω­βί­ζουν στους κάθε φορά “εθνι­κούς στό­χους” του κεφαλαίου.

Σήμε­ρα, ως “εθνι­κός στό­χος” προ­βάλ­λε­ται η δια­χεί­ρι­ση της νέας καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μι­κής κρί­σης και της παν­δη­μί­ας σε βάρος του λαού, των ανα­γκών και των δικαιω­μά­των του. Παράλ­λη­λα προ­βάλ­λε­ται σαν “εθνι­κή υπό­θε­ση” η στρα­τη­γι­κή της άρχου­σας τάξης για πιο ανα­βαθ­μι­σμέ­νη εμπλο­κή της Ελλά­δας στα επι­θε­τι­κά σχέ­δια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ στην περιοχή.

Τα δια­χρο­νι­κά συμπε­ρά­σμα­τα της δεκα­ε­τί­ας του ’40 απο­κτούν μεγα­λύ­τε­ρη σημα­σία καθώς οι σημε­ρι­νές αντι­θέ­σεις και τα αδιέ­ξο­δα στο παγκό­σμιο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα εγκυ­μο­νούν κιν­δύ­νους πολε­μι­κών συγκρού­σε­ων. Τμή­μα των εξε­λί­ξε­ων απο­τε­λούν και όσα δια­δρα­μα­τί­ζο­νται στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο, με την όξυν­ση των αντα­γω­νι­σμών για τον έλεγ­χο των ενερ­γεια­κών πηγών και των δρό­μων μετα­φο­ράς. Μέρος αυτών των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών είναι και οι αντι­θέ­σεις των αστι­κών τάξε­ων Ελλά­δας — Τουρ­κί­ας, αλλά και η προ­σπά­θεια να προ­ω­θη­θούν επι­κίν­δυ­νες διευ­θε­τή­σεις για τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα της χώρας, με όχη­μα τη συνεκ­με­τάλ­λευ­ση και με στό­χο τη δια­τή­ρη­ση της ΝΑΤΟι­κής συνο­χής. Απο­τε­λεί πρό­κλη­ση εκ μέρους της κυβέρ­νη­σης και των αστι­κών κομ­μά­των να προ­βάλ­λο­νται στον ελλη­νι­κό λαό σαν εγγυ­η­τές της ασφά­λειας το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, η ΕΕ που απο­τε­λούν την αιτία του προ­βλή­μα­τος, τους δολο­φό­νους των λαών.

Και τότε ο Β’ Παγκό­σμιος Πόλε­μος ήταν από­το­κο των μεγά­λων αντι­θέ­σε­ων που συγκλό­νι­ζαν το παγκό­σμιο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα. Ήταν από­το­κο της ανά­γκης του συστή­μα­τος να ξεπερ­νά­ει τις οικο­νο­μι­κές κρί­σεις, με το ξανα­μοί­ρα­σμα των αγο­ρών και των σφαι­ρών επιρ­ρο­ής. Ταυ­τό­χρο­να, στό­χος και των δύο ιμπε­ρια­λι­στι­κών μπλοκ, τόσο του Άξο­να (Γερ­μα­νί­ας — Ιτα­λί­ας — Ιαπω­νί­ας), όσο και των ΗΠΑ — Μ. Βρε­τα­νί­ας και των συμ­μά­χων τους, ήταν η κατα­στρο­φή της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, του πρώ­του εργα­τι­κού — σοσια­λι­στι­κού κρά­τους στην ιστο­ρία, που ενέ­πνεε τους λαούς σε όλες τις χώρες και είχε την καθο­ρι­στι­κή συμ­βο­λή στη συντρι­βή του ναζι­σμού. Αυτή η ιστο­ρι­κή αλή­θεια δεν αλλά­ζει όσα εκα­τομ­μύ­ρια και αν ξοδέ­ψουν η ΕΕ, οι αστι­κές κυβερ­νή­σεις και οι δυνά­μεις του συστή­μα­τος στην προ­βο­λή της προ­σβλη­τι­κής θεω­ρί­ας των δύο άκρων που εξι­σώ­νει ανι­στό­ρη­τα τον ναζι­σμό με τον κομμουνισμό.

Ο φασι­σμός — ναζι­σμός απο­τε­λεί παι­δί του σάπιου καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος. Η φασι­στι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση στη­ρί­χτη­κε στην καπι­τα­λι­στι­κή ιδιο­κτη­σία και τους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους, όχι μόνο της Γερ­μα­νί­ας. Απο­γεί­ω­σε την εκμε­τάλ­λευ­ση της εργα­τι­κής τάξης. Στη­ρί­χτη­κε στην ανο­χή που απο­λάμ­βα­νε από το αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα, από τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνά­μεις της περιό­δου που έστρω­σαν το έδα­φος στη ναζι­στι­κή Γερ­μα­νία με την πολι­τι­κή τους (π.χ. Συμ­φω­νία του Μονά­χου, 1938) για να επι­τε­θεί στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση. Τελι­κά χάρη στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και τον Κόκ­κι­νο Στρα­τό, χάρη στα απε­λευ­θε­ρω­τι­κά κινή­μα­τα των χωρών της Ευρώ­πης που ψυχή τους είχαν τα Κομ­μου­νι­στι­κά Κόμ­μα­τα, γρά­φτη­κε το έπος της μεγά­λης Αντι­φα­σι­στι­κής Νίκης των Λαών.

Το ανι­στό­ρη­το κατα­σκεύ­α­σμα των ”δύο άκρων” προ­σφέ­ρει τελι­κά πολύ­τι­μες υπη­ρε­σί­ες στον φασι­σμό, στην κάλυ­ψη της εγκλη­μα­τι­κής δρά­σης φασι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων. Έτσι αξιο­ποι­ή­θη­κε και αξιο­ποιεί­ται και με αφορ­μή τη δρά­ση της ναζι­στι­κής εγκλη­μα­τι­κής ΧΑ. Γι’ αυτό και η από­φα­ση κατα­δί­κης της ναζι­στι­κής εγκλη­μα­τι­κής οργά­νω­σης Χρυ­σή Αυγή δεν πρέ­πει να ανα­στεί­λει τον αγώ­να ενά­ντια στον φασι­σμό. Το σύστη­μα που θρέ­φει τον φασι­σμό είναι εδώ. Απο­δεί­χθη­κε στη διάρ­κεια της δίκης η στή­ρι­ξη που παρεί­χε στη ΧΑ το ίδιο το σύστη­μα, μέσω των σχέ­σε­ών της με τμή­μα­τα του κρα­τι­κού μηχα­νι­σμού και της εργο­δο­σί­ας, με την ανο­χή που παρεί­χε συνο­λι­κά το αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα αντι­με­τω­πί­ζο­ντας τη ναζι­στι­κή ΧΑ ως “κοι­νο­βου­λευ­τι­κό κόμμα”.

Οι εξε­λί­ξεις καθι­στούν επί­και­ρο το ιστο­ρι­κό δίδαγ­μα από την πάλη της δεκα­ε­τί­ας του 1940, ότι ο αγώ­νας για την υπε­ρά­σπι­ση των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των και των συνό­ρων της χώρας δεν μπο­ρεί να απο­συν­δέ­ε­ται από την πάλη για την ανα­τρο­πή της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας που γεν­νά τον φασι­σμό, τους πολέ­μους, τις κρί­σεις. Σήμε­ρα η υπε­ρά­σπι­ση των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των, της εδα­φι­κής ακε­ραιό­τη­τας, των συνό­ρων, από τη σκο­πιά των λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων απο­κτά πραγ­μα­τι­κό νόη­μα μόνο όταν συμ­βα­δί­ζει με την πάλη:

• Για την απε­μπλο­κή της χώρας μας από τα επι­κίν­δυ­να σχέ­δια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ.
• Για να κλεί­σουν οι ξένες στρα­τιω­τι­κές βάσεις στην Ελλάδα.
• Για την απο­δέ­σμευ­ση από αυτούς τους οργα­νι­σμούς, με τον λαό στην εξου­σία, ιδιο­κτή­τη του πλού­του που παράγει.

Στη­ριγ­μέ­νος στην ιστο­ρι­κή πεί­ρα ο λαός χρειά­ζε­ται να απο­κτή­σει εμπι­στο­σύ­νη και δύνα­μη στην πάλη του για το δίκιο και τη νίκη, να εμπι­στευ­τεί το ΚΚΕ. Για να μη βρε­θεί ο λαός “κάτω από τη σημαία” των εκμε­ταλ­λευ­τών του, αλλά για να χαρά­ξει τον δικό του δρό­μο για τη δική του εξου­σία, να γίνει ο ίδιος αφέ­ντης του πλού­του που παρά­γει σε μια κοι­νω­νία με πραγ­μα­τι­κή λαϊ­κή ευη­με­ρία: Τον σοσια­λι­σμό — κομμουνισμό».