Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ανακοίνωση του ΚΚΕ για το θάνατο του Αλέκου Φασιανού

«Απο­χαι­ρε­τού­με με θλί­ψη τον σπου­δαίο και εμβλη­μα­τι­κό ζωγρά­φο Αλέ­κο Φασια­νό, που “μας έμα­θε έναν και­νούρ­γιο τρό­πο να αγα­πά­με”, όπως εύστο­χα είχε πει γι’ αυτόν ο κομ­μου­νι­στής ποι­η­τής Λουί Αρα­γκόν. Ο Αλέ­κος Φασια­νός με το ξεχω­ρι­στό ύφος και την απλό­τη­τα των γραμ­μών του έδω­σε χρώ­μα και ποί­η­ση στην καθη­με­ρι­νό­τη­τά μας. Οι ανθρώ­πι­νες φιγού­ρες του, οι κολυμ­βη­τές, οι ποδη­λά­τες, τα ερω­τευ­μέ­να ζευ­γά­ρια, οι καπνι­στές, οι άγγε­λοι απο­πνέ­ουν ένα βαθύ συναί­σθη­μα και μια πλα­τιά αγά­πη για τον άνθρω­πο. Απο­τε­λούν έκφρα­ση του πλού­σιου ψυχι­κού κόσμου ενός σεμνού, παρά τη φήμη και τη διε­θνή ανα­γνώ­ρι­ση, καλ­λι­τέ­χνη. “Όταν δεν ζωγρα­φί­ζω είμαι δυστυ­χής” συνή­θι­ζε να λέει και αυτήν τη χαρά, τη συγκί­νη­ση της δημιουρ­γί­ας, που ξεπη­δά αβί­α­στα μέσα από τις εικό­νες του, τη νοιώ­θει καθέ­νας που έρχε­ται σε επα­φή με τη ζωγρα­φι­κή του», ανα­φέ­ρει, σε ανα­κοί­νω­σή του, το ΚΚΕ.

«Οι τιμές και η δόξα δεν χαρί­στη­καν στον Αλέ­κο Φασια­νό. Μια μακρό­χρο­νη μελέ­τη και εργα­σία κρύ­βε­ται πίσω από τη λιτό­τη­τα και την καθα­ρό­τη­τα της φόρ­μας του, κύρια πάνω στην αρχαία ελλη­νι­κή τέχνη, που την είχε αφο­μοιώ­σει βαθιά, αλλά και πάνω στο έργο του Γιάν­νη Τσα­ρού­χη» προσθέτει.

«Γεν­νη­μέ­νος το 1935 στο Μετα­ξουρ­γείο μυή­θη­κε από μικρός στην αρχαία ελλη­νι­κή γραμ­μα­τεία και τέχνη από τη φιλό­λο­γο μητέ­ρα του. Συμ­με­τέ­χο­ντας στις ανα­ζη­τή­σεις της ονο­μα­ζό­με­νης “Γενιάς του ‘30” δια­φο­ρο­ποι­ή­θη­κε από τους καλ­λι­τέ­χνες της γενιάς του, καθώς δεν εντά­χθη­κε φανε­ρά σε κάποιο καλ­λι­τε­χνι­κό ρεύ­μα της επο­χής του δημιουρ­γώ­ντας ένα εντε­λώς προ­σω­πι­κό στυλ. Το 1960 έφυ­γε με υπο­τρο­φία στο Παρί­σι, όπου έμει­νε τελι­κά για δεκα­ε­τί­ες, στη διάρ­κεια των οποί­ων συνα­να­στρά­φη­κε και συνερ­γά­στη­κε με μεγά­λους δια­νο­ού­με­νους και καλ­λι­τέ­χνες. Το επί­ση­μο γαλ­λι­κό κρά­τος τον τίμη­σε πολ­λές φορές απο­δί­δο­ντάς του το παρά­ση­μο της Λεγε­ώ­νας της Τιμής, καθώς και του Ιππό­τη και Αξιω­μα­τι­κού της τάξης των Γραμ­μά­των και Τεχνών. Η πιο πρό­σφα­τη ανα­γνώ­ρι­σή του ήταν το 2021 όταν παρα­ση­μο­φο­ρή­θη­κε από τη γαλ­λι­κή κυβέρ­νη­ση με το αξί­ω­μα του Διοι­κη­τή της τάξης των Γραμ­μά­των και Τεχνών, μια σπου­δαία διά­κρι­ση καθώς μόνο 20 τέτοια παρά­ση­μα δίδο­νται κάθε χρό­νο από τη Γαλ­λία», τονί­ζει το ΚΚΕ.

«Ο Αλέ­κος Φασια­νός παρου­σί­α­σε το έργο του σε περισ­σό­τε­ρες από 70 ατο­μι­κές εκθέ­σεις στην Ελλά­δα και σε πολ­λές ευρω­παϊ­κές πόλεις και συμ­με­τεί­χε επα­νει­λημ­μέ­να σε ομα­δι­κές εκθέ­σεις και διε­θνείς διορ­γα­νώ­σεις», επι­ση­μαί­νε­ται στην ανακοίνωση.

Το ΚΚΕ εκφρά­ζει τα θερ­μά συλ­λυ­πη­τή­ριά του στην οικο­γέ­νεια και τους οικεί­ους του Αλέ­κου Φασιανού.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο