Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ανακοίνωση του Κομμουνιστικού Μετώπου (Fronte Comunista) Ιταλίας για τις εκλογές

Η μεγά­λη πλειο­ψη­φία με την οποία θα ανα­λά­βει καθή­κο­ντα η κεντρο­δε­ξιά κυβέρ­νη­ση με επι­κε­φα­λής τους Fratelli d’Italia ‑Αδελ­φούς της Ιτα­λί­ας είναι ένα πολύ αρνη­τι­κό μήνυ­μα για τις συν­θή­κες δια­βί­ω­σης των λαϊ­κών μαζών στην Ιταλία.

Η νίκη της Meloni δεν πρέ­πει να μας αφή­σει αδιά­φο­ρους και, παρά τα % ρεκόρ της απο­χής, φωτο­γρα­φί­ζει τη στρο­φή προς τα δεξιά του εκλο­γι­κού σώμα­τος και όλου του φάσμα­τος των αστι­κών κομμάτων.

Όσοι ψήφι­σαν επι­βρά­βευ­σαν την προ­σποι­η­τή αντί­θε­ση στον Ντρά­γκι και τη μυθο­λο­γι­κή του ατζέ­ντα από το μόνο κόμ­μα που δεν συμ­με­τεί­χε επί­ση­μα στο μεγά­λο εθνι­κο-πατριω­τι­κό συνονθύλευμα.

Συνε­κτι­μώ­ντας την απο­χή και εκεί­νους που ψήφι­σαν FDI, η πλειο­ψη­φία των Ιτα­λών έχει απορ­ρί­ψει κατά­φω­ρα την «κυβέρ­νη­ση των καλύ­τε­ρων», τις πολι­τι­κές της και τους πολε­μο­χα­ρείς à la Di Maio.

Όπως φαί­νε­ται από το πρό­γραμ­μα της Giorgia Meloni, οι πολι­τι­κές δια­φο­ρές σε σχέ­ση με τις κυβερ­νή­σεις του PD φαί­νε­ται να βρί­σκο­νται πάνω απ’ όλα στην εθνι­κι­στι­κή και πατριω­τι­κή ρητο­ρι­κή με την οποία παρου­σιά­ζο­νται τα ίδια μέτρα που θεσπί­στη­καν από τα στε­λέ­χη των τελευ­ταί­ων ετών:

1. Εφαρ­μο­γή του PNRR (Εθνι­κό Σχέ­διο Ανά­καμ­ψης και Ανθε­κτι­κό­τη­τας –ευρω­ε­νω­σια­κό πακέ­το αντί­στοι­χο με τα δικά μας «στή­ρι­ξης» της επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας λόγω της παν­δη­μί­ας) και

2. Των συν­θη­κών του υπό το έμβλη­μα του οικο­νο­μι­κού φιλελευθερισμού,

3. Της από­λυ­της εμπι­στο­σύ­νης στους μηχα­νι­σμούς της ευρω­παϊ­κής ενιαί­ας αγο­ράς και στους θεσμούς που την προστατεύουν,

4. Αύξη­ση των δημό­σιων επι­δο­τή­σε­ων προς τις επι­χει­ρή­σεις με μειώ­σεις σε ιδιώ­τες που στη συνέ­χεια χρη­σι­μο­ποιούν απο­λύ­σεις για την ανα­διάρ­θρω­ση των εται­ρειών τους,

5. Υπα­γω­γή στη δημό­σια εκπαί­δευ­ση προς το συμ­φέ­ρον των ιδιωτών,

6. Εφαρ­μο­γή του δημο­σιο­νο­μι­κού φεντε­ρα­λι­σμού και, κυρί­ως, αύξη­ση των στρα­τιω­τι­κών δαπα­νών σύμ­φω­να με την πεπει­σμέ­νη παρα­μο­νή στο ΝΑΤΟ και τη χρη­μα­το­δό­τη­ση του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέμου.

Φυσι­κά, θα προ­ε­τοι­μα­στού­με για νέους αγώ­νες, ενά­ντια στις οπι­σθο­δρο­μι­κές θεσμι­κές και δικα­στι­κές μεταρ­ρυθ­μί­σεις που έχου­με μπρο­στά μας, οι οποί­ες ήταν πάντα σημαί­ες της κεντρο­δε­ξιάς, αλλά γνω­ρί­ζο­ντας ότι βρι­σκό­μα­στε μπρο­στά σε μια κυβέρ­νη­ση συνέ­χειας που θα φρο­ντί­σει, όπως και οι προη­γού­με­νες, να τελειο­ποι­ή­σει την κατα­στο­λή της εργα­τι­κής τάξης και του λαού από το κεφάλαιο.

Αλή­θειες και ψέμα­τα για το λιμό στην Ουκρα­νία, Νίκος Μόττας

 

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο