Η μεγάλη πλειοψηφία με την οποία θα αναλάβει καθήκοντα η κεντροδεξιά κυβέρνηση με επικεφαλής τους Fratelli d’Italia ‑Αδελφούς της Ιταλίας είναι ένα πολύ αρνητικό μήνυμα για τις συνθήκες διαβίωσης των λαϊκών μαζών στην Ιταλία.
Η νίκη της Meloni δεν πρέπει να μας αφήσει αδιάφορους και, παρά τα % ρεκόρ της αποχής, φωτογραφίζει τη στροφή προς τα δεξιά του εκλογικού σώματος και όλου του φάσματος των αστικών κομμάτων.
Όσοι ψήφισαν επιβράβευσαν την προσποιητή αντίθεση στον Ντράγκι και τη μυθολογική του ατζέντα από το μόνο κόμμα που δεν συμμετείχε επίσημα στο μεγάλο εθνικο-πατριωτικό συνονθύλευμα.
Συνεκτιμώντας την αποχή και εκείνους που ψήφισαν FDI, η πλειοψηφία των Ιταλών έχει απορρίψει κατάφωρα την «κυβέρνηση των καλύτερων», τις πολιτικές της και τους πολεμοχαρείς à la Di Maio.
Όπως φαίνεται από το πρόγραμμα της Giorgia Meloni, οι πολιτικές διαφορές σε σχέση με τις κυβερνήσεις του PD φαίνεται να βρίσκονται πάνω απ’ όλα στην εθνικιστική και πατριωτική ρητορική με την οποία παρουσιάζονται τα ίδια μέτρα που θεσπίστηκαν από τα στελέχη των τελευταίων ετών:
1. Εφαρμογή του PNRR (Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας –ευρωενωσιακό πακέτο αντίστοιχο με τα δικά μας «στήριξης» της επιχειρηματικότητας λόγω της πανδημίας) και
2. Των συνθηκών του υπό το έμβλημα του οικονομικού φιλελευθερισμού,
3. Της απόλυτης εμπιστοσύνης στους μηχανισμούς της ευρωπαϊκής ενιαίας αγοράς και στους θεσμούς που την προστατεύουν,
4. Αύξηση των δημόσιων επιδοτήσεων προς τις επιχειρήσεις με μειώσεις σε ιδιώτες που στη συνέχεια χρησιμοποιούν απολύσεις για την αναδιάρθρωση των εταιρειών τους,
5. Υπαγωγή στη δημόσια εκπαίδευση προς το συμφέρον των ιδιωτών,
6. Εφαρμογή του δημοσιονομικού φεντεραλισμού και, κυρίως, αύξηση των στρατιωτικών δαπανών σύμφωνα με την πεπεισμένη παραμονή στο ΝΑΤΟ και τη χρηματοδότηση του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Φυσικά, θα προετοιμαστούμε για νέους αγώνες, ενάντια στις οπισθοδρομικές θεσμικές και δικαστικές μεταρρυθμίσεις που έχουμε μπροστά μας, οι οποίες ήταν πάντα σημαίες της κεντροδεξιάς, αλλά γνωρίζοντας ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια κυβέρνηση συνέχειας που θα φροντίσει, όπως και οι προηγούμενες, να τελειοποιήσει την καταστολή της εργατικής τάξης και του λαού από το κεφάλαιο.
Αλήθειες και ψέματα για το λιμό στην Ουκρανία, Νίκος Μόττας