Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ανακοίνωση του ΠΑΜΕ για το εργατικό δυστύχημα στον ΗΣΑΠ

Το έγκλη­μα της υπο­βάθ­μι­σης των Μέσων Μαζι­κής Μετα­φο­ράς με στό­χο την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση και της παρά­δο­σης της συντή­ρη­σης του δικτύ­ου σε ιδιώ­τες το πλη­ρώ­νουν οι εργα­ζό­με­νοι ακό­μη και με την ζωή τους, τονί­ζει σε ανα­κοί­νω­σή του το Πανερ­γα­τι­κό Αγω­νι­στι­κό Μέτω­πο εκφρά­ζο­ντας την βαθιά του θλί­ψη στην οικο­γέ­νεια και τους συνα­δέλ­φους του αδι­κο­χα­μέ­νου εργα­ζο­μέ­νου στον Ηλε­κτρι­κό της Αθή­νας, καθώς επί­σης και γρή­γο­ρη ανάρ­ρω­ση στους τραυ­μα­τί­ες εργαζόμενους.

Όπως ανα­φέ­ρει το ΠΑΜΕ:

«Κάθε μέρα που περ­νά­ει η εργα­τι­κή τάξη μετρά νέους νεκρούς από την εργα­σια­κή ζού­γκλα που έχουν δημιουρ­γή­σει οι κυβερ­νή­σεις για να δια­σφα­λί­ζουν τα κέρ­δη των μεγα­λο­ερ­γο­λά­βων και των μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομίλων.

Τα ΜΜΜ εκτός από κέντρα δια­σπο­ράς του κορο­νοϊ­ού, και λεω­φο­ρεία που μετα­τρέ­πο­νται σε βάρ­κες στην πρώ­τη βρο­χή, γίνο­νται ταυ­τό­χρο­να παγί­δα θανά­του λόγω των συνε­χώς αυξα­νό­με­νων κιν­δύ­νων που προ­κύ­πτουν από την πολι­τι­κή παρά­δο­σης μιας σει­ράς τομέ­ων τους σε ιδιώ­τες εργο­λά­βους με μεί­ω­ση προ­σω­πι­κού, ελλεί­ψεις στα μέτρα συντή­ρη­σης, προ­στα­σί­ας και ασφά­λειας εργα­ζο­μέ­νων και επιβατών.

Το μόνο που αυξά­νε­ται στα­θε­ρά τα τελευ­ταία χρό­νια είναι το κόστος για τους επι­βά­τες και η εντα­τι­κο­ποί­η­ση για τους εργαζόμενους.

Ενώ η επι­βο­λή των εργο­λα­βι­κών συνερ­γεί­ων, με συμ­βά­σεις ορι­σμέ­νου χρό­νου, πίε­ση και άθλιες συν­θή­κες εργα­σί­ας, όπως και στην COSCO και σε μια σει­ρά άλλους χώρους γίνε­ται η μήτρα που γεν­νά σακα­τε­μέ­νους ή ακό­μη και νεκρούς εργαζόμενους.

Για αυτή την κατά­στα­ση έχουν εγκλη­μα­τι­κές ευθύ­νες όλες οι κυβερ­νή­σεις που προ­ώ­θη­σαν την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση σει­ράς τομέ­ων των ΜΜΜ ενώ ταυ­τό­χρο­να επέ­κτει­ναν τις ελα­στι­κές σχέ­σεις εργα­σί­ας, την ενοι­κί­α­ση εργα­ζο­μέ­νων, τους εργο­λά­βους που βγά­ζουν κέρ­δη με τον ιδρώ­τα και το αίμα των εργαζομένων.

Ο νόμος — έκτρω­μα Χατζη­δά­κη και ο νόμος Αχτσιό­γλου που του έστρω­σε το δρό­μο ήρθαν για να νομι­μο­ποι­ή­σουν αυτή την εργα­σια­κή ζού­γκλα που ο εργα­ζό­με­νος δεν θα ξέρει αν θα γυρί­σει σπί­τι του το βράδυ.

Όχι άλλο αίμα εργα­τών για τα κέρ­δη των αφεντικών
Δεν θα επι­τρέ­ψου­με να τζο­γά­ρε­ται η ζωής μας, των συνα­δέλ­φων μας, των δικών μας ανθρώ­πων για τα κέρ­δη των εργολάβων.

Παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας!

Απαι­τού­με ΤΩΡΑ Μέτρα προ­στα­σί­ας της Υγεί­ας, της Ασφά­λειας, της ίδιας μας της ζωής στους χώρους δουλειάς.

Να καταρ­γη­θούν οι αντερ­γα­τι­κοί νόμοι που μας θέλουν σύγ­χρο­νους σκλά­βους, νόμοι που για τα κέρ­δη των αφε­ντι­κών δεν μετρά­νε οι ζωές των εργατών.

Απαι­τού­με ΜΜΜ δημό­σια και ασφα­λή, με μαζι­κές προ­σλή­ψεις του ανα­γκαί­ου προ­σω­πι­κού, άμε­ση συντή­ρη­ση δικτύ­ου και ανα­νέ­ω­ση στόλου.

Κατάρ­γη­ση των εργολαβιών».

vivlio mpelogiannis

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο