Ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: Για τα 30 χρόνια από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ

Η εργα­τι­κή τάξη είδε τα εργα­σια­κά και κοι­νω­νι­κά της δικαιώ­μα­τα να σαρώ­νο­νται, το εισό­δη­μά της να βρί­σκε­ται σε επί­πε­δα χαμη­λό­τε­ρα απ’ το 2008, να κυριαρ­χούν οι κάθε είδους «ελα­στι­κές» εργα­σια­κές σχέ­σεις, να αυξά­νο­νται ακό­μα και στα 70 χρό­νια τα ηλι­κια­κά όρια συντα­ξιο­δό­τη­σης με συντά­ξεις πείνας.

Τα όνει­ρα της νεο­λαί­ας συντρί­βο­νται στην εργα­σια­κή περι­πλά­νη­ση και την αβε­βαιό­τη­τα, στις ελα­στι­κές μορ­φές δου­λειάς χωρίς δικαιώ­μα­τα. Η μόρ­φω­ση αντι­κα­τα­στά­θη­κε από καταρ­τί­σεις και δεξιό­τη­τες μιας χρή­σης, ανά­λο­γα με τις εκά­στο­τε ανά­γκες των επι­χει­ρή­σε­ων. Η ΕΕ των δεκά­δων εκα­τομ­μυ­ρί­ων ανέρ­γων, των 113 εκα­τομ­μυ­ρί­ων που ζουν στο όριο ή κάτω από το όριο της φτώ­χειας, απο­τε­λεί πραγ­μα­τι­κό εφιάλ­τη για τους νέους των λαϊ­κών στρωμάτων.

Οι γυναί­κες των εργα­τι­κών — λαϊ­κών στρω­μά­των βιώ­νουν στο από­γειο τη διπλή κατα­πί­ε­ση, θύμα­τα των πιο επι­σφα­λών και κακο­πλη­ρω­μέ­νων μορ­φών εργα­σί­ας, χωρίς τις ανα­γκαί­ες υπο­δο­μές Πρό­νοιας, με τη μητρό­τη­τα να στιγ­μα­τί­ζε­ται ως «μειο­νέ­κτη­μα» στην αγο­ρά εργα­σί­ας. Ο στρα­τη­γι­κός στό­χος της ΕΕ είναι η αύξη­ση της γυναι­κεί­ας συμ­με­το­χής στην κοι­νω­νι­κή εργα­σία, κυρί­ως ως μισθω­τές, καθώς οι ανι­σο­τι­μί­ες και δια­κρί­σεις σε βάρος των γυναι­κών γίνο­νται πηγή πρό­σθε­του κέρ­δους, μέσο γενι­κό­τε­ρης μεί­ω­σης μισθών αλλά και πολι­τι­κής χει­ρα­γώ­γη­σης. Αυτός ο στό­χος προ­ω­θεί­ται μέσα από τις αντι­δρα­στι­κές κατευ­θύν­σεις της «συμ­φι­λί­ω­σης επαγ­γελ­μα­τι­κής και οικο­γε­νεια­κής ζωής» και των «ίσων ευκαι­ριών», με επέ­κτα­ση των ευέ­λι­κτων εργα­σια­κών σχέ­σε­ων. Για αυτό σήμε­ρα η λεγό­με­νη Ισό­τη­τα των Φύλων, ως οδο­στρω­τή­ρας των εργα­σια­κών, ασφα­λι­στι­κών, κοι­νω­νι­κών δικαιω­μά­των των γυναι­κών, προ­βάλ­λε­ται ως βασι­κό συστα­τι­κό της ευρω­ε­νω­σια­κής πολιτικής.

Η Κοι­νή Αγρο­τι­κή Πολι­τι­κή της ΕΕ στο­χεύ­ει στη συγκέ­ντρω­ση της γης και της παρα­γω­γής σε λίγα χέρια. Μειώ­νει το εισό­δη­μα των μικρών αγρο­τών και κτη­νο­τρό­φων. Αυξά­νει το κόστος παρα­γω­γής. Οδη­γεί σε ξεκλή­ρι­σμα χιλιά­δες αγρο­τι­κά νοι­κο­κυ­ριά. Η συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των κοι­νο­τι­κών ενι­σχύ­σε­ων κατευ­θύ­νε­ται στους μεγα­λο­α­γρό­τες και τους αγροτοβιομήχανους.

Οι αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νοι και οι μικροί επαγ­γελ­μα­τί­ες της πόλης βιώ­νουν τα χρέη, την υψη­λή φορο­λο­γία, την έλλει­ψη ελεύ­θε­ρου χρό­νου, την αδυ­να­μία συντα­ξιο­δό­τη­σης και ασφα­λι­στι­κής κάλυ­ψης κ.ά. Ενα τμή­μα τους αντι­κει­με­νι­κά οδη­γεί­ται στο λου­κέ­το, την ώρα που τα προ­γράμ­μα­τα χρη­μα­το­δό­τη­σης της ΕΕ στη­ρί­ζουν κυρί­ως τους μεγά­λους ομίλους.

Τα δημό­σια συστή­μα­τα Υγεί­ας καταρ­ρέ­ουν από τις τερά­στιες ελλεί­ψεις, όπως απο­δει­κνύ­ει η παν­δη­μία, ακό­μη και στις ισχυ­ρό­τε­ρες καπι­τα­λι­στι­κές χώρες της ΕΕ, για να θησαυ­ρί­ζουν οι ιδιω­τι­κοί όμι­λοι του κλά­δου και οι φαρ­μα­κο­βιο­μη­χα­νί­ες που ελέγ­χουν τα εμβό­λια και τα τεστ. Το ίδιο συμ­βαί­νει με τις δομές Πρό­νοιας και τα δημό­σια εκπαι­δευ­τι­κά συστή­μα­τα σε όλα τα κρά­τη — μέλη.

Ζωτι­κά αγα­θά για τον λαό, όπως το ηλε­κτρι­κό ρεύ­μα, τα καύ­σι­μα, το νερό, οι τηλε­πι­κοι­νω­νί­ες, έχουν μετα­τρα­πεί εδώ και δεκα­ε­τί­ες σε πανά­κρι­βα, απλη­σί­α­στα εμπο­ρεύ­μα­τα για τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα. Η επαρ­κής, υγιει­νή στέ­γα­ση απο­τε­λεί «πολυ­τέ­λεια» για εκα­τομ­μύ­ρια ανθρώ­πους στην Ευρώπη.

Η «Στρα­τη­γι­κή πυξί­δα» και η λεγό­με­νη «Παγκό­σμια Πύλη» της ΕΕ, που ανα­μέ­νε­ται να επι­κυ­ρω­θούν στη διάρ­κεια της γαλ­λι­κής προ­ε­δρί­ας, θα σημά­νουν έντα­ση της στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­σης της ΕΕ, νέο κύκλο δολο­φο­νι­κών ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ών της, μαζί με τη διείσ­δυ­ση κεφα­λαί­ων σε τρί­τες χώρες σε όλο τον πλανήτη.

Η ΕΕ αντι­με­τω­πί­ζει τους ξερι­ζω­μέ­νους και κατα­τρεγ­μέ­νους από την ιμπε­ρια­λι­στι­κή πολι­τι­κή και τους πολέ­μους της με την ωμή κατα­στο­λή και τη λογι­κή της «στρό­φιγ­γας» για το πάμ­φθη­νο εργα­τι­κό δυνα­μι­κό που έχει ανά­γκη το κεφά­λαιο. Οσοι δυστυ­χι­σμέ­νοι πρό­σφυ­γες κατα­φέρ­νουν να επι­βιώ­σουν απ’ τον υγρό τάφο, στον οποίο ΕΕ και κυβερ­νή­σεις της, με πρω­τα­γω­νι­στή τις δια­δο­χι­κές ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις, έχουν μετα­τρέ­ψει τη Μεσό­γειο, φυλα­κί­ζο­νται σε υπερ­δο­μές κρά­τη­σης, απε­λαύ­νο­νται ή επα­να­προ­ω­θού­νται από τις κυβερ­νή­σεις, τόσο του ΣΥΡΙΖΑ πριν, όσο και της ΝΔ σήμερα.

Σήμε­ρα οι λαοί βρί­σκο­νται μπρο­στά σ’ έναν νέο γύρο αντερ­γα­τι­κής — αντι­λαϊ­κής επί­θε­σης, ενορ­χη­στρω­μέ­νο από τους καπι­τα­λι­στές, τις κυβερ­νή­σεις τους και την ένω­σή τους, την ΕΕ. Το μεγά­λο βάθος εκδή­λω­σης της κρί­σης, η ανι­σό­με­τρη εκδή­λω­ση των συνε­πειών της στα κρά­τη — μέλη, η συρ­ρί­κνω­ση της παρα­γω­γής και η μεί­ω­ση των ιδιω­τι­κών επεν­δύ­σε­ων, οι προ­βλέ­ψεις για αδυ­να­μία γρή­γο­ρης επι­στρο­φής στα προ κρί­σης επί­πε­δα και η έντα­ση του αντα­γω­νι­σμού με τις ΗΠΑ και την Κίνα επι­τά­χυ­ναν τη λήψη απο­φά­σε­ων για μια μεγά­λη κρα­τι­κή παρέμ­βα­ση σε όλα τα κρά­τη — μέλη.

Οι λαοί πλη­ρώ­νουν την ΕΕ και τη στρα­τη­γι­κή της πολύ ακρι­βά. Η δήθεν «πρά­σι­νη» οικο­νο­μία εκτί­να­ξε τις τιμές της Ενέρ­γειας στα ύψη. Η ακρί­βεια εξα­νε­μί­ζει το εργα­τι­κό — λαϊ­κό εισό­δη­μα, η «ενερ­γεια­κή φτώ­χεια» θερί­ζει τους εργα­ζό­με­νους και οι «πρά­σι­νες» κατευ­θύν­σεις κατα­στρέ­φουν και υπο­βαθ­μί­ζουν το περι­βάλ­λον, φορ­τώ­νο­ντας την «ατο­μι­κή ευθύ­νη» στον λαό, βγά­ζο­ντας «λάδι» τα μονο­πώ­λια και τον πραγ­μα­τι­κό ένο­χο, το καπι­τα­λι­στι­κό σύστημα.

Σε όλα τα κρά­τη — μέλη της ΕΕ, η δικτα­το­ρία του κεφα­λαί­ου ακυ­ρώ­νει τις τερά­στιες δυνα­τό­τη­τες ικα­νο­ποί­η­σης των σύγ­χρο­νων λαϊ­κών ανα­γκών που προ­σφέ­ρουν η «ψηφια­κή μετά­βα­ση» και η χρή­ση της «τεχνη­τής νοη­μο­σύ­νης». Στα χέρια των μονο­πω­λια­κών ομί­λων αυτές οι δυνα­τό­τη­τες αξιο­ποιού­νται για την αύξη­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης όσων εργά­ζο­νται και το ψηφια­κό φακέ­λω­μα, ενώ αυξά­νο­νται οι ουρές των ανέρ­γων. Αυτό δεί­χνει ότι είναι υπε­ρώ­ρι­μη ανά­γκη ο σχε­δια­σμός και η αξιο­ποί­η­ση των νέων επι­στη­μο­νι­κών και τεχνο­λο­γι­κών επι­τευγ­μά­των να περά­σει στα χέρια της εργα­τι­κής εξου­σί­ας. Κάτω από την ευρω­ε­νω­σια­κή πολι­τι­κή για άκρα­τη εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση του πολι­τι­σμού και ασφυ­κτι­κή πρόσ­δε­σή του στα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφα­λαί­ου στον του­ρι­σμό, στην «ψηφια­κή οικο­νο­μία» και άλλους οικο­νο­μι­κούς τομείς, συντρί­βο­νται τα δικαιώ­μα­τα των λαών της Ευρώ­πης για πολι­τι­στι­κή ανά­πτυ­ξη, πνευ­μα­τι­κή καλ­λιέρ­γεια και επα­φή με τα πρω­το­πό­ρα καλ­λι­τε­χνι­κά επι­τεύγ­μα­τα της ανθρωπότητας.

Η ΕΕ εκτός των άλλων αξιο­ποιεί και την πολι­τι­κή της στον τομέα του Πολι­τι­σμού για τη δια­σφά­λι­ση της «κοι­νω­νι­κής συνο­χής» και της καπι­τα­λι­στι­κής ανθε­κτι­κό­τη­τας, μέσα από την προ­ώ­θη­ση των κίβδη­λων αστι­κών αξιών περί «Ευρω­παϊ­κής ιδέ­ας και ταυ­τό­τη­τας», «δημο­κρα­τί­ας», «κρά­τους δικαί­ου», «πλου­ρα­λι­σμού», «ισό­τη­τας των φύλων», «σεβα­σμού στη δια­φο­ρε­τι­κό­τη­τα και στα ανθρώ­πι­να δικαιώ­μα­τα», κατα­πο­λέ­μη­σης του «ολο­κλη­ρω­τι­σμού», εξί­σω­σης του φασι­σμού με τον κομμουνισμό.