ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: Για την επέτειο του 1821

Η φετινή επέτειος της αστικής εθνικοαπελευθερωτικής Επανάστασης του 1821 και της έναρξης της διαδικασίας συγκρότησης του αστικού κράτους στην Ελλάδα βρίσκει το λαό και τη χώρα να πλήττονται από έναν «ιδιαίτερο» κίνδυνο, την πανδημία του κορονοϊού.

Ως απο­τέ­λε­σμα, ανα­στάλ­θη­καν οι όποιες συνη­θι­σμέ­νες δρα­στη­ριό­τη­τες — σχο­λι­κός εορ­τα­σμός, παρε­λά­σεις κ.λπ. — αλλά και εκεί­νες που είχαν δρο­μο­λο­γη­θεί εκ μέρος του κρά­τους για την προ­ϋ­πά­ντη­ση των 200 χρό­νων από την Επα­νά­στα­ση του 1821.

Η ΚΕ του ΚΚΕ είχε προ­ε­τοι­μά­σει τη δική της πολύ­μορ­φη ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή παρέμ­βα­ση, το περιε­χό­με­νο της οποί­ας βρί­σκε­ται σε αντι­πα­ρά­θε­ση με τα συμπε­ρά­σμα­τα που προ­ω­θού­σε η αστι­κή εξου­σία ως δια­χρο­νι­κά για όλους και όλες, ανε­ξάρ­τη­τα από κοι­νω­νι­κή — ταξι­κή θέση, ανε­ξάρ­τη­τα από την πάρο­δο σχε­δόν 200 χρό­νων αστι­κής εξου­σί­ας. Κι αυτό στο όνο­μα της «εθνι­κής ενό­τη­τας» ή και ενός κοσμο­πο­λι­τι­σμού που θα ανα­βαθ­μί­σει τη θέση του ελλη­νι­κού αστι­κού κρά­τους στην ευρύ­τε­ρη περι­φέ­ρεια, στην ΕΕ και παγκόσμια.

Το ΚΚΕ επι­φυ­λάσ­σε­ται λοι­πόν για μια πλού­σια ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή — ιστο­ρι­κή — πολι­τι­στι­κή παρέμ­βα­ση που θα δια­δί­δει πλα­τιά τα συμπε­ρά­σμα­τα από την Επα­νά­στα­ση του 1821, αυτά που αφο­ρούν την εργα­τι­κή τάξη, τα λαϊ­κά μεσαία στρώ­μα­τα, τους μαθη­τές και φοι­τη­τές των εργα­τι­κών — λαϊ­κών οικο­γε­νειών, τους ριζο­σπά­στες εκπαι­δευ­τι­κούς, επι­στή­μο­νες ιστο­ρι­κούς και γενι­κά διανοούμενους.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργα­ζό­με­νους — μισθω­τούς και αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους -, τους συντα­ξιού­χους, τους νέους, με ψυχραι­μία και θάρ­ρος να κρα­τή­σουν το μόνο δια­χρο­νι­κό συμπέ­ρα­σμα που προ­κύ­πτει και από την Επα­νά­στα­ση του 1821: Τίπο­τα δεν καταρ­γεί­ται, όσο σάπιο κι αν είναι, χωρίς την ταξι­κή πάλη.

Άλλω­στε η εξέ­λι­ξη της σημε­ρι­νής παν­δη­μί­ας, και στην Ελλά­δα και σε όλο τον καπι­τα­λι­στι­κό κόσμο, επι­βε­βαιώ­νει όχι απλά μια αδυ­να­μία της ανθρω­πό­τη­τας να αντι­με­τω­πί­σει έναν εξω­γε­νή κατα­στρο­φι­κό παρά­γο­ντα, αλλά τα ίδια τα όρια του καπιταλισμού.

Εκδη­λώ­νε­ται και τώρα η άλυ­τη αντί­φα­ση:

Από τη μια να υπάρ­χει επι­στη­μο­νι­κή και τεχνο­λο­γι­κή δυνα­τό­τη­τα (ανα­πνευ­στι­κή και όποια άλλη υπο­στή­ρι­ξη στις ΜΕΘ) να αντι­με­τω­πί­σει χωρίς ιδιαί­τε­ρο κίν­δυ­νο ζωής την εξέ­λι­ξη της νόσου, από την άλλη να υπάρ­χει τρα­γι­κή έλλει­ψη σε υπο­δο­μές (νοσο­κο­μεία, ΜΕΘ κ.λπ.), σε μέσα (ανα­πνευ­στή­ρες, ακό­μα και μάσκες, φόρ­μες κ.λπ.) και κυρί­ως να μην αξιο­ποιεί­ται με στα­θε­ρή εργα­σια­κή σχέ­ση και μέσα προ­στα­σί­ας το επι­στη­μο­νι­κό και άλλο υγειο­νο­μι­κό προσωπικό.

Δεν είναι τυχαί­ες αυτές οι ελλεί­ψεις. Είναι απο­τέ­λε­σμα των κρα­τι­κών, ευρω­ε­νω­σια­κών πολι­τι­κών που κοστο­λο­γούν τις δαπά­νες για την Υγεία με τα μέτρα και τα κρι­τή­ρια του καπι­τα­λι­στι­κού κέρδους.

Η επι­κιν­δυ­νό­τη­τα της παν­δη­μί­ας δεν πρέ­πει να επι­σκιά­ζει τις κυβερ­νη­τι­κές και κρα­τι­κές ευθύ­νες για παλιά και νέα μεγά­λα κοι­νω­νι­κά προ­βλή­μα­τα:

• Είναι οι τερά­στιες συνέ­πειες που θα υπο­στούν οι εργα­ζό­με­νοι και δεν αντι­με­τω­πί­ζο­νται με κάποια έκτα­κτα επι­δό­μα­τα. Καθη­με­ρι­νά απο­κα­λύ­πτο­νται και νέα περι­στα­τι­κά απο­λύ­σε­ων, μη πλη­ρω­μής εργα­ζο­μέ­νων, που ακό­μα κι αν έχουν συγκυ­ρια­κά αντι­κει­με­νι­κή βάση, εκδη­λώ­νουν τα όρια της καπι­τα­λι­στι­κής παρα­γω­γής και οργά­νω­σης της οικο­νο­μί­ας και της κοι­νω­νί­ας στο σύνο­λό της. Οι εργα­ζό­με­νοι, τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, πρέ­πει να επα­γρυ­πνούν, να μην επι­τρέ­ψουν διά­φο­ρα αντερ­γα­τι­κά μέτρα (όπως μέτρα «ευε­λι­ξί­ας», εκ περι­τρο­πής εργα­σία, εντα­τι­κο­ποί­η­ση εργα­σί­ας από το σπί­τι, απα­γο­ρεύ­σεις συνά­θροι­σης, μέτρα κατα­στο­λής ενά­ντια στην πολι­τι­κή και συν­δι­κα­λι­στι­κή δρά­ση κ.λπ.) να παγιω­θούν σε βάρος τους.
• Είναι οι αλλε­πάλ­λη­λες κατα­στρο­φές από πλημ­μύ­ρες, πυρ­κα­γιές, σει­σμούς, και πάλι λόγω έλλει­ψης ανά­λο­γης κρα­τι­κής και όχι απλά της μίας ή της άλλης κυβερ­νη­τι­κής μέριμνας.
• Είναι οι συνέ­πειες από τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους και από τη συμ­με­το­χή της Ελλά­δας στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, το πρό­βλη­μα των εγκλω­βι­σμέ­νων προσφύγων.

Ολα αυτά πρέπει να αποτελέσουν το έναυσμα για την ταξική αφύπνιση, για τη μαχητική στάση ζωής απέναντι στην ανάγκη του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας των σύγχρονων και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής.

Το συμπέ­ρα­σμα για τις απαι­τού­με­νες κοι­νω­νι­κές, οικο­νο­μι­κές και πολι­τι­κές ανα­τρο­πές είναι:

Τίποτα δεν αλλάζει προς την κατεύθυνση της κοινωνικής προόδου, αν ο λαός δεν πάρει την υπόθεση στα χέρια του.

Το Πολι­τι­κό Γρα­φείο της ΚΕ του ΚΚΕ
23 Μάρ­τη 2020