1.

Χαι­ρε­τί­ζου­με τις μεγα­λειώ­δεις κινη­το­ποι­ή­σεις των εργα­ζο­μέ­νων, του λαού και ιδιαί­τε­ρα της νεο­λαί­ας, που αυτές τις μέρες κατέ­κλυ­σαν τους δρό­μους σε πόλεις και χωριά σε όλη την Ελλά­δα. Οι μεγά­λες απερ­για­κές συγκε­ντρώ­σεις, οι δρά­σεις μέσα σε χώρους δου­λειάς, οι πολύ­μορ­φες συγκι­νη­τι­κές εκδη­λώ­σεις των φοι­τη­τών και των μαθη­τών μαζί με τους γονείς και τους εκπαι­δευ­τι­κούς, τα συλ­λα­λη­τή­ρια απο­τε­λούν το νέο ελπι­δο­φό­ρο στοι­χείο μέσα στη θλί­ψη και την οργή που προ­κά­λε­σε η τρα­γω­δία στα Τέμπη.

Απο­τε­λούν ένα μαζι­κό λαϊ­κό και νεα­νι­κό ξέσπα­σμα με ποιο­τι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά και με έντο­να τα στοι­χεία της μαχη­τι­κό­τη­τας, της συλ­λο­γι­κό­τη­τας, της αλλη­λεγ­γύ­ης, της μεγα­λύ­τε­ρης εμπι­στο­σύ­νης στην αξία της οργα­νω­μέ­νης πάλης. Τα συν­θή­μα­τα αυτών των κινη­το­ποι­ή­σε­ων δεν επι­δέ­χο­νται καμί­ας δια­στρέ­βλω­σης και παρερ­μη­νεί­ας. Το μήνυ­μά τους είναι σαφές. Να μη συγκα­λυ­φθεί το έγκλη­μα στα Τέμπη και να μπουν στο στό­χα­στρο οι πραγ­μα­τι­κές αιτί­ες και οι ένο­χοι που ευθύ­νο­νται γι’ αυτό το έγκλημα.

Οι συγκλο­νι­στι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις των εργα­τι­κών συν­δι­κά­των, των Φοι­τη­τι­κών Συλ­λό­γων, των μαθη­τι­κών Συντο­νι­στι­κών, των μαζι­κών φορέ­ων του λαϊ­κού κινή­μα­τος «σμπα­ρά­λια­σαν» από την πρώ­τη στιγ­μή την προ­σπά­θεια της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ να απο­δώ­σει αυτό το προ­δια­γε­γραμ­μέ­νο έγκλη­μα σε «ανθρώ­πι­νο λάθος» ή γενι­κά σε κάποιες «παθο­γέ­νειες του κρά­τους», για τις οποί­ες δήθεν «φταί­νε όλοι» και προ­πά­ντων οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.

Αχρή­στευ­σαν τον προ­πα­γαν­δι­στι­κό μηχα­νι­σμό της ψευ­τιάς και της υπο­κρι­σί­ας, την κρα­τι­κή κατα­στο­λή και τις προ­βο­κά­τσιες, την προ­σπά­θεια τόσο της κυβέρ­νη­σης όσο και άλλων κομ­μά­των να επι­βλη­θεί η σιω­πή στο όνο­μα του πέν­θους ή να εκτο­νω­θεί η οργή και η αγα­νά­κτη­ση μέσα από βου­βές και ανώ­δυ­νες δια­μαρ­τυ­ρί­ες. Στό­χος όλων τους ήταν να περιο­ρι­στεί η αντι­πα­ρά­θε­ση στα επι­μέ­ρους και να μεί­νει στο απυ­ρό­βλη­το η δια­χρο­νι­κή πολι­τι­κή όλων των κυβερ­νή­σε­ων που — και στον τομέα των Μετα­φο­ρών — υπη­ρέ­τη­σε κι υπη­ρε­τεί το κέρ­δος των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, το σημε­ρι­νό κρά­τος και κυρί­ως το σάπιο σύστη­μα που δεν διστά­ζει να θυσιά­σει ακό­μα και ανθρώ­πι­νες ζωές στον βωμό του κέρδους.

Γιατί δεν ήταν η κακιά η (χ)ώρα. Είναι το κέρδος, το κράτος, όσοι κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα.

2.

Αυτές οι κινη­το­ποι­ή­σεις είναι ένα δείγ­μα της τερά­στιας και αστεί­ρευ­της δύνα­μης του αγω­νι­ζό­με­νου λαού, που μπο­ρεί πραγ­μα­τι­κά να «φέρει τα πάνω κάτω». Το ξέσπα­σμα οργής του λαού και της νεο­λαί­ας δεν ήρθε από το που­θε­νά. Δεν ήταν — απλά και μόνο — κάτι «αυθόρ­μη­το», ούτε μπο­ρεί να εξη­γη­θεί μόνο με τη νεα­ρή ηλι­κία των θυμά­των στα Τέμπη, που οπωσ­δή­πο­τε μας γεμί­ζει οργή. Το έγκλη­μα στον σιδη­ρό­δρο­μο υπήρ­ξε η στα­γό­να που ξεχεί­λι­σε το ποτήρι.

Ήρθε να προ­στε­θεί στο σύνο­λο των υπό­λοι­πων πιε­στι­κών εργα­τι­κών — λαϊ­κών προ­βλη­μά­των, αλλά και σε μια σει­ρά από επα­να­λαμ­βα­νό­με­να γεγο­νό­τα (δια­χεί­ρι­ση παν­δη­μί­ας, εργα­τι­κά ατυ­χή­μα­τα, πυρ­κα­γιές, πλημ­μύ­ρες, σει­σμοί κι άλλες φυσι­κές κατα­στρο­φές κ.λπ.), όπου απο­δεί­χτη­κε περί­τρα­να και με όλες τις κυβερ­νή­σεις ότι το σημε­ρι­νό κρά­τος αντι­με­τω­πί­ζει τις ανά­γκες και την προ­στα­σία του λαού ως «κόστος» που πρέ­πει να παρα­με­ρί­ζε­ται για­τί βλά­πτει την κερ­δο­φο­ρία του κεφα­λαί­ου και τις λεγό­με­νες αντο­χές της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας. Πρό­κει­ται για το ίδιο κρά­τος που έχει φτιά­ξει υπο­δο­μές για τους ηλε­κτρο­νι­κούς πλει­στη­ρια­σμούς και το ηλε­κτρο­νι­κό «φακέ­λω­μα», αλλά όχι για την ηλε­κτρο­νι­κή επι­τή­ρη­ση των τρέ­νων, απο­δει­κνύ­ο­ντας ότι ακό­μη και η αξιο­ποί­η­ση των τεχνο­λο­γι­κών και επι­στη­μο­νι­κών επι­τευγ­μά­των γίνε­ται με ταξι­κά οικο­νο­μι­κά και πολι­τι­κά κριτήρια.

3.

Αυτές είναι οι πραγ­μα­τι­κές αιτί­ες και για το σιδη­ρο­δρο­μι­κό «δυστύ­χη­μα» στα Τέμπη. Αυτό είναι το έδα­φος πάνω στο οποίο ανθούν οι ελλεί­ψεις, οι καθυ­στε­ρή­σεις, τα κενά, τα «ανθρώ­πι­να λάθη». Ο υπαί­τιος είναι συνο­λι­κά η πολι­τι­κή της «απε­λευ­θέ­ρω­σης» των σιδη­ρο­δρό­μων που ακο­λού­θη­σαν όλες οι κυβερ­νή­σεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, με βάση τις κατευ­θύν­σεις της ΕΕ. Αυτή η πολι­τι­κή αντι­με­τω­πί­ζει τις σιδη­ρο­δρο­μι­κές μετα­φο­ρές ως πεδίο κερ­δο­φο­ρί­ας και αυτό σημαί­νει αυτό­μα­τα ότι η ασφά­λεια των επι­βα­τών μετα­τρέ­πε­ται σε κόστος και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται.

Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό, άλλω­στε, ότι μόνο το 2021 στην ΕΕ κατα­γρά­φη­καν 1.389 σημα­ντι­κά σιδη­ρο­δρο­μι­κά ατυ­χή­μα­τα, με συνο­λι­κά 636 νεκρούς και 513 τραυ­μα­τί­ες, εκ των οποί­ων τα 97 αφο­ρού­σαν συγκρού­σεις τρέ­νων. Σε αυτό το πλαί­σιο αυξή­θη­καν και στην Ελλά­δα τα τελευ­ταία χρό­νια τα σιδη­ρο­δρο­μι­κά δυστυ­χή­μα­τα, που έκρουαν τον κώδω­να του κιν­δύ­νου για ένα πιο «μεγά­λο δυστύ­χη­μα που έρχε­ται», όπως προει­δο­ποιού­σε η συν­δι­κα­λι­στι­κή παρά­τα­ξη του ΚΚΕ μόλις πριν 20 μέρες.

Αυτή η πολι­τι­κή ξεκί­νη­σε στην Ελλά­δα ήδη από τα μέσα της δεκα­ε­τί­ας του ’90, μετά τη Συν­θή­κη του Μάα­στριχτ, και επι­τα­χύν­θη­κε την περί­ο­δο της κρί­σης και των μνη­μο­νί­ων. Από τότε οι κυβερ­νή­σεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προ­χώ­ρη­σαν στην κατά­τμη­ση του σιδη­ρο­δρο­μι­κού έργου, στον τεμα­χι­σμό του ΟΣΕ σε διά­φο­ρες εται­ρεί­ες, δια­χω­ρί­ζο­ντας το μετα­φο­ρι­κό έργο από τα δίκτυα, δηλα­δή τα βαγό­νια από τις ράγες, και προ­ε­τοι­μά­ζο­ντας την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση. Ενώ, στη συνέ­χεια ήταν η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ που προ­χώ­ρη­σε στην πώλη­ση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην ιτα­λι­κή εταιρεία.

Στο πλαί­σιο αυτής της πολι­τι­κής φορ­τώ­θη­καν χρέη στον λαό και επι­δο­τή­θη­κε ο επεν­δυ­τής με δεκά­δες εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ. Μειώ­θη­καν οι εργα­ζό­με­νοι και ελα­στι­κο­ποι­ή­θη­καν οι εργα­σια­κές σχέ­σεις. Επι­βλή­θη­κε το καθε­στώς της 9ήμερης συνε­χό­με­νης δου­λειάς, των εργο­λα­βι­κών εργα­ζο­μέ­νων. Εγι­νε, δηλα­δή, προ­σπά­θεια να απαλ­λα­γεί ο «πρώ­ην ΟΣΕ» απ’ ό,τι μπο­ρού­σε να στα­θεί εμπό­διο στην κερ­δο­φο­ρία, κάνο­ντας εκπτώ­σεις σε εργα­τι­κά δικαιώ­μα­τα, μέτρα προ­στα­σί­ας, υπο­δο­μές κ.λπ.

Κανείς λοι­πόν δεν μπο­ρεί να παρι­στά­νει τον ανή­ξε­ρο. Η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ είχε προει­δο­ποι­η­θεί επα­νει­λημ­μέ­να από συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις κι από το ίδιο το ΚΚΕ στη Βου­λή, και γι’ αυτό έχει τερά­στιες ευθύ­νες για το έγκλη­μα. Οπως δεν μπο­ρούν να παρι­στά­νουν ότι δεν γνώ­ρι­ζαν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, το ΜέΡΑ25, που είτε εφάρ­μο­σαν είτε προ­πα­γάν­δι­ζαν την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του ΟΣΕ ως λύση και έστρε­φαν την προ­σο­χή στους όρους που αυτή θα πραγματοποιηθεί.

4.

Είναι, επί­σης, εκ του πονη­ρού η προ­σπά­θεια αυτών των συνε­νό­χων να βγά­λουν λάδι την «ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση», λέγο­ντας ότι το ατύ­χη­μα έγι­νε στο πεδίο ευθύ­νης της κρα­τι­κής ανώ­νυ­μης εται­ρεί­ας που ελέγ­χει τα δίκτυα, προ­ε­τοι­μά­ζο­ντας με αυτόν τον τρό­πο και την επό­με­νη φάση της «απε­λευ­θέ­ρω­σης».

Επι­βε­βαιώ­νε­ται ότι αστι­κό κρά­τος και μονο­πώ­λια συμπλη­ρώ­νουν ο ένας τον άλλον, αφού το ίδιο το κρά­τος κάνει ό,τι περ­νά­ει από το χέρι του για να στη­ρί­ξει τις επεν­δύ­σεις και την κερ­δο­φο­ρία τους, θυσιά­ζο­ντας τις ανά­γκες, την ασφά­λεια, ακό­μα και τη ζωή του λαού. Αυτό το κρά­τος είναι που που­λά­ει τα «φιλέ­τα» σε ιδιώ­τες και τους απαλ­λάσ­σει από κοστο­βό­ρες υπο­δο­μές. Αυτό το κρά­τος δια­μορ­φώ­νει το αντερ­γα­τι­κό πλαί­σιο για να απα­σχο­λούν οι ιδιώ­τες, με όλο και χει­ρό­τε­ρους όρους, τους εργα­ζό­με­νους στους σιδη­ρό­δρο­μους, επι­δο­τεί τις εται­ρεί­ες στον σιδη­ρό­δρο­μο με εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ, ενώ δεν δαπα­νά ούτε τα μισά για τη συντή­ρη­ση του δικτύου.

Αυτό το κρά­τος, που κατέ­χει την πλειο­ψη­φία των μετο­χών στον ΟΣΕ, λει­τουρ­γεί με τους ίδιους νόμους του κέρ­δους που λει­τουρ­γεί και η ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νη ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ενώ την ίδια στιγ­μή έχει μετα­τρέ­ψει τις Μετα­φο­ρές σε πεδίο δρά­σης για ισχυ­ρούς ομί­λους, που ανα­λαμ­βά­νουν δου­λειές στο σιδη­ρο­δρο­μι­κό δίκτυο μέσα από ΣΔΙΤ και εργο­λα­βί­ες. Και είναι το ίδιο κρά­τος που με την ευκο­λία που ιδιω­τι­κο­ποιεί τομείς της οικο­νο­μί­ας, με την ίδια ευκο­λία τους «επα­να­κρα­τι­κο­ποιεί», για να μετα­φέ­ρει από άλλον δρό­μο το κόστος στον λαό και να ξανα­μοι­ρά­σει μετά την πίτα, αν χρειαστεί.

Φωτο Ζηνο­βία Χατζηδάκη ©®

Στον αντίποδα βρίσκεται η πρόταση του ΚΚΕ.

Ο σιδηρόδρομος μπορεί να αποτελέσει ένα σύγχρονο, γρήγορο, ασφαλές και φτηνό μέσο μετακίνησης του λαού και μεταφοράς προϊόντων σε όλη τη χώρα. Αυτό προϋποθέτει όμως «απελευθέρωση» από τις ράγες του κέρδους, προϋποθέτει μεταφορές και υποδομές με κριτήριο την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών, μέσα από έναν ενιαίο κρατικό φορέα, αξιοποιώντας όλα τα σύγχρονα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, ενταγμένες στον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας, την κοινωνική ιδιοκτησία και τον εργατικό έλεγχο.

5.

Το έγκλη­μα αυτό δεν είναι κάποια εξαί­ρε­ση στον κανό­να. Καθη­με­ρι­νά οι εργα­ζό­με­νοι έρχο­νται αντι­μέ­τω­ποι με μικρά και μεγά­λα εγκλή­μα­τα, που πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται στο πλαί­σιο του καπι­τα­λι­στι­κού δρό­μου ανά­πτυ­ξης. Αυτός είναι ο κοι­νός παρο­νο­μα­στής που θυσιά­ζει δικαιώ­μα­τα, εισο­δή­μα­τα, μισθούς, εργα­σια­κές σχέ­σεις, υπο­δο­μές απα­ραί­τη­τες για την προ­στα­σία του λαού, ακό­μη και της ίδιας της ανθρώ­πι­νης ζωής.

Συνε­πώς, το δίλημ­μα που τίθε­ται είναι αμεί­λι­κτο: ‘Η θα συνε­χί­σου­με να μετρά­με νέες απώ­λειες και θύμα­τα στο πλαί­σιο της πολι­τι­κής που κοστο­λο­γεί τη ζωή και τα δικαιώ­μα­τα του λαού ή θα δια­λέ­ξου­με τον δρό­μο της οργα­νω­μέ­νης πάλης για την ανα­τρο­πή αυτής της βαρβαρότητας.

Υπάρ­χει η δυνα­τό­τη­τα ο λαός να ζήσει δια­φο­ρε­τι­κά. Δεν λεί­πουν τα μέσα που μπο­ρεί να παρέ­χει η επι­στή­μη, η τεχνο­λο­γία, η ανθρώ­πι­νη εργα­σία, αρκεί όλα αυτά να απαλ­λα­γούν από τη μέγ­γε­νη του κέρ­δους και να αξιο­ποι­η­θούν για την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων εργα­τι­κών — λαϊ­κών ανα­γκών. Αυτή η προ­ο­πτι­κή μπο­ρεί να δώσει πνοή και συνέ­χεια στις μαζι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις. Να στρι­μώ­ξει τις αντι­λαϊ­κές κυβερ­νή­σεις και να απο­σπά­σει ανά­σες ανα­κού­φι­σης. Πάνω απ’ όλα αυτή η προ­ο­πτι­κή είναι που μπο­ρεί να δώσει απα­ντή­σεις στα αμεί­λι­κτα ερω­τή­μα­τα που θέτουν αυτοί οι αγώ­νες, στο «για­τί γίνο­νται όλα αυτά», αλλά και στο «πώς θα απαλ­λα­γού­με από αυτή την κατάσταση».

Σε αυτή την κατεύθυνση δίνουμε τη μάχη το επόμενο διάστημα. Είναι ο μόνος τρόπος για να δικαιωθούν οι νεκροί, για να μη μείνει το έγκλημα ατιμώρητο και πάνω απ’ όλα για να σταματήσουν οι ανθρωποθυσίες στον βωμό του κέρδους.

Γιατί οι ζωές μας έχουν πραγματική αξία. Δεν κοστολογούνται!

6.

Καλού­με τα μέλη και τους φίλους του Κόμ­μα­τος και της ΚΝΕ να δώσουν όλες τους τις δυνά­μεις για τη συνέ­χι­ση και την κλι­μά­κω­ση αυτού του αγώ­να, σε κάθε χώρο δου­λειάς, σε κάθε χώρο νεο­λαί­ας, σε πόλεις και χωριά.

Καλού­με τον λαό και τη νεο­λαία να προ­σπε­ρά­σουν τους εκβια­σμούς και να αχρη­στεύ­σουν τις παγί­δες που βάζουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμ­μα­τα του συστή­μα­τος. Είναι βέβαιο ότι θα προ­σπα­θή­σουν να απο­προ­σα­να­το­λί­σουν και να φέρουν τις μεγά­λες λαϊ­κές κινη­το­ποι­ή­σεις «στα μέτρα» τους, αλλοιώ­νο­ντας το περιε­χό­με­νό τους. Πάνω απ’ όλα θα επι­διώ­ξουν να αξιο­ποι­ή­σουν την εκλο­γι­κή μάχη για τις κατάλ­λη­λες ανα­δια­τά­ξεις στο σάπιο αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα, έτσι ώστε να εξα­σφα­λί­ζε­ται η αντι­λαϊ­κή «στα­θε­ρό­τη­τα», μέσω της εναλ­λα­γής αντι­λαϊ­κών κυβερνήσεων.

Αυτό άλλω­στε εκφρά­ζει και η κοι­νή τους αγω­νία για τη λεγό­με­νη αντι­συ­στη­μι­κή ψήφο και ο μετα­ξύ τους αντα­γω­νι­σμός για το ποιος μπο­ρεί να «εγγυ­η­θεί την ομα­λό­τη­τα». Είναι καθα­ρό ότι η απο­χή, η παραί­τη­ση, η στή­ρι­ξη των ακρο­δε­ξιών «παι­διών» του συστή­μα­τος δεν είναι αυτά που τους φοβί­ζουν, αντί­θε­τα διευ­κο­λύ­νουν τα σενά­ριά τους. Οπως επί­σης και τα διά­φο­ρα σχή­μα­τα που, όπο­τε χρειά­ζε­ται, αξιο­ποιού­νται για το μπά­λω­μα των όποιων ρωγ­μών εμφα­νι­στούν στο αστι­κό πολι­τι­κό σύστημα.

Γι’ αυτό και οι νέοι, οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να κάψουν όλα αυτά τα σενάρια με τη δράση και την πολιτική τους στάση.

Για το ΚΚΕ αντί­θε­τα η ριζο­σπα­στι­κή εργα­τι­κή — λαϊ­κή και νεο­λαι­ί­στι­κη πάλη είναι ο μόνος ελπι­δο­φό­ρος δρό­μος, που μπο­ρεί να δημιουρ­γή­σει μια νέα δυνα­μι­κή για το σήμε­ρα και το αύριο. Για να μπει στο στό­χα­στρο ο πραγ­μα­τι­κός αντί­πα­λος, το κρά­τος και το σύστη­μα του κεφα­λαί­ου, τα κόμ­μα­τα και οι κυβερ­νή­σεις που το υπηρετούν.

Εκεί πρέ­πει να συγκε­ντρώ­σουν τα «πυρά» τους οι εργα­ζό­με­νοι, ο λαός, η νεολαία.

Και σε αυτή την υπό­θε­ση έχουν ισχυ­ρά όπλα.

Την οργάνωσή τους, την ενδυνάμωση του εργατικού — λαϊκού κινήματος, τη συμπόρευση και την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ.

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
10 Μάρ­τη 2023.