Αναταράξεις στη συγκυβέρνηση; Ένα διαζύγιο… ανακουφιστικό για ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και ευρωνατοϊκούς

Ανα­τα­ρά­ξεις στην κυβερ­νη­τι­κή συμ­μα­χία, στην προ­ο­πτι­κή της επι­κύ­ρω­σης της Συμ­φω­νί­ας των Πρε­σπών και των εθνι­κών εκλο­γών και με άρω­μα made in usa, και όχι βεβαί­ως για­τί από τις δηλώ­σεις στην Ουά­σινγ­κτον ξεκί­νη­σε η ενδο­κυ­βερ­νη­τι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση. Είναι η πυκνό­τη­τα και το περιε­χό­με­νο των δηλώ­σε­ων που ίσως προ­ε­τοι­μά­ζουν ένα… ανα­κου­φι­στι­κό δια­ζύ­γιο. Είναι και ο «από μηχα­νής θεός» Αμε­ρι­κα­νός πρέ­σβης στην Αθή­να. Είναι και τα ευρω­να­τοϊ­κά συμ­φέ­ρο­ντα που δια­κυ­βεύ­ο­νται και δε θέλουν τίπο­τα να καθυ­στε­ρή­σουν (και όπου συμ­φέ­ρο­ντα και καθυ­στέ­ρη­ση, η συμ­φω­νία Ελλά­δος-ΠΓΔΜ και η υπερ­ψή­φι­σή της από τα Κοι­νο­βού­λια των δύο χωρών).

Είναι το Plan Β που πρό­τει­νε ο Π. Καμ­μέ­νος για το Σκο­πια­νό (ένα μικρό Βαλ­κα­νι­κό ΝΑΤΟ) και η πρό­σκλη­ση για δημιουρ­γία τριών νέων αμε­ρι­κα­νι­κών βάσε­ων στη χώρα που …εξέ­θε­σαν το ΣΥΡΙΖΑ (σε μια στιγ­μή που νόμι­ζε ότι θα μπο­ρού­σε να αμβλύ­νει την οργή από τα έργα και τις ημέ­ρες του) και βγή­καν στα κάγκε­λα υπουρ­γοί, βου­λευ­τές, στε­λέ­χη και από κοντά ο φιλο­κυ­βερ­νη­τι­κός Τύπος. Χεί­μαρ­ροι υπο­κρι­σί­ας μας πλημ­μύ­ρι­σαν, λες και δεν τα είχαν ξανα­κού­σει αυτά από τον Καμμένο.

Ίσως καθό­λου τυχαίο δεν είναι το χτε­σι­νό πρω­το­σέ­λι­δο της Εφη­με­ρί­δας των Συντα­κτών η οποία με σθέ­νος υπε­ρα­σπί­ζε­ται τις επι­λο­γές ΣΥΡΙΖΑ και εκφρά­ζει το Μαξί­μου: «Ο Πάνος Καμ­μέ­νος βλά­πτει σοβα­ρά τη χώρα». Πρω­το­σέ­λι­δο το οποίο εκφρά­ζει δια­θέ­σεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ που πιστεύ­ουν ότι έτσι θα πάρουν ένα «ανα­στά­σι­μο λουτρό».

Τα σημε­ρι­νά σχό­λια  του Π. Καμ­μέ­νου απα­ντώ­ντας στην ΕφΣυν και στον πρό­ε­δρο της Βου­λής Ν. Βού­τση περι­γρά­φουν μια περιρ­ρέ­ου­σα ατμό­σφαι­ρα παρα­μο­νές δια­ζυ­γί­ου το οποίο εξυ­πη­ρε­τεί αμφό­τε­ρους («πολι­τι­κά επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα» βλέ­πει πίσω από την επί­θε­ση της ΕφΣυν, ενώ είναι ειρω­νι­κός στην απά­ντη­σή του στον πρό­ε­δρο της Βουλής).

Για­τί βολεύ­ο­νται αμφό­τε­ροι με το δια­ζύ­γιο (το οποίο μάλ­λον ευνο­εί και την ολο­κλή­ρω­ση του ευρω­να­τοϊ­κού …πρό­τζεκτ)

Τον μεν ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν ανέ­χτη­κε τα καμώ­μα­τα του ακρο­δε­ξιού εταί­ρου του, σβή­νο­ντας έτσι όλη την αρνη­τι­κή κρι­τι­κή για την προη­γού­με­νη συνερ­γα­σία τους, αλλά κυρί­ως τον βοη­θά στη δια­μόρ­φω­ση νέων συμ­μα­χιών (με ανε­ξάρ­τη­τους και Ποτά­μι) για την επι­κύ­ρω­ση της Συμ­φω­νί­ας των Πρε­σπών που όλο και πιθα­νό­τε­ρο φαί­νε­ται ότι θα έρθει σύντο­μα στη Βου­λή (δημο­σιεύ­μα­τα ξένων ΜΜΕ τις τελευ­ταί­ες ημέ­ρες κάνουν λόγο για εξα­σφά­λι­ση της σχε­τι­κής πλειο­ψη­φί­ας από τον Ζόραν Ζάεφ).

Η κυβέρ­νη­ση απο­λαμ­βά­νει μιας ιδιαί­τε­ρης συμπά­θειας και τυγ­χά­νει δια­κρι­τι­κής προ­στα­σί­ας από τον Αμε­ρι­κα­νό πρέ­σβη που έσπευ­σε να δια­ψεύ­σει την ύπαρ­ξη αμε­ρι­κα­νι­κής βάσης στην Αλε­ξαν­δρού­πο­λη (όπως λέει ο Έλλη­νας υπουρ­γός Εθνι­κής Άμυ­νας ότι υπάρ­χει) και να αρνη­θεί την προ­σφο­ρά των τριών βάσε­ων (Μια χαρά εξυ­πη­ρε­τού­νται οι στρα­τιω­τι­κές του ανά­γκες από Σού­δα, Λάρι­σα, Άρα­ξο και όχι μόνο). Μια παρέμ­βα­ση σε κρί­σι­μη επι­κοι­νω­νια­κά στιγ­μή και όχι τυχαία. Ζητού­με­νο τους οι όποιες ανα­κα­τα­τά­ξεις να γίνουν πριν έλθει η Συμ­φω­νία των Πρε­σπών στη Βουλή.

Από την άλλη, ο Πάνος Καμ­μέ­νος και οι ΑΝΕΛ βγαί­νουν από  το «δια­ζύ­γιο» χωρίς το στίγ­μα ότι στή­ρι­ξαν μια κυβέρ­νη­ση που έφε­ρε στη Βου­λή τη Συμ­φω­νία των Πρε­σπών. Ένα επι­χεί­ρη­μα που θα του χρεια­στεί στην προ­ε­κλο­γι­κή περί­ο­δο, ειδι­κά σε μια συγκυ­ρία που στο χώρο της Δεξιάς και πέραν της ΝΔ υπάρ­χουν αρκε­τές διερ­γα­σί­ες και πολ­λοί που διεκ­δι­κούν την ψήφο με λόγο αντι­μνη­μο­νια­κό και κυρί­ως εθνι­κι­στι­κό ενά­ντια στη Συμφωνία.

Το σενά­ριο εγκα­τα­λεί­πουν οι ΑΝΕΛ την κυβέρ­νη­ση όταν έρθει η Συμ­φω­νία στη Βου­λή εγκυ­μο­νεί κιν­δύ­νους και απρό­ο­πτα και για την κυβέρ­νη­ση, και για τον Π. Καμ­μέ­νο και για τους ευρωνατοϊκούς.

Τι μέλ­λει γενέ­σθαι στην περί­πτω­ση που καταρ­ρεύ­σει η συνερ­γα­σία ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ; Σε ανύ­πο­πτο χρό­νο κυβερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη έχουν δηλώ­σει «Δε χάνε­ται η δεδη­λω­μέ­νη αν απο­χω­ρή­σει ο Καμμένος».
Κατά την προ­βαλ­λό­με­νη ερμη­νεία από κυβερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη, η δεδη­λω­μέ­νη κτά­ται μία μόνο φορά, μετά την ανά­γνω­ση των προ­γραμ­μα­τι­κών δηλώ­σε­ων, και αφού έχει προη­γη­θεί ο γύρος των διε­ρευ­νη­τι­κών εντο­λών. Ο Πρό­ε­δρος της Δημο­κρα­τί­ας που δίνει την εντο­λή σχη­μα­τι­σμού κυβέρ­νη­σης δεν έχει αρμο­διό­τη­τα στο ενδιά­με­σο να γνω­μο­δο­τή­σει για τη δεδηλωμένη.

Έτσι η κυβέρ­νη­ση δε χάνει τη δεδη­λω­μέ­νη αν άρει την εμπι­στο­σύ­νη του προς αυτήν ο νυν κυβερ­νη­τι­κός εταί­ρος της ούτε καν αν κατα­ψη­φι­σθεί κάποιο νομο­σχέ­διο. Ο μόνος τρό­πος απώ­λειας της δεδη­λω­μέ­νης είναι –κατ’ αυτήν– η υπο­βο­λή δυσπι­στί­ας προς την κυβέρ­νη­ση από την αντι­πο­λί­τευ­ση και η υπερ­ψή­φι­ση της πρό­τα­σης αυτής από του­λά­χι­στον 151 βου­λευ­τές. Στα ηγε­τι­κά κλι­μά­κια του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, όχι μόνο δεν πιστεύ­ουν ότι απει­λεί­ται η δεδη­λω­μέ­νη τους αυτή τη στιγ­μή, αλλά προ­ε­ξο­φλούν την εξα­σφά­λι­σή της, δεδο­μέ­νης της εκφρα­σμέ­νης άπο­ψης βου­λευ­τών και κομ­μά­των. Ακό­μη και από τους ΑΝΕΛ είναι ένα ερώ­τη­μα τι θα πρά­ξουν οι Παπα­χρι­στό­που­λος, Ζουράρης.

Γι’ αυτό και στον ΣΥΡΙΖΑ εκτι­μούν πως η Συμ­φω­νία των Πρε­σπών μπο­ρεί να εγκρι­θεί το μίνι­μουμ με 154 ψήφους και το μάξι­μουμ με 170!

Ωστό­σο, ακό­μη κι αν αυτό συμ­βεί, θα πρό­κει­ται για πλειο­ψη­φία βου­λευ­τών, όχι κομ­μά­των. Θυμί­ζου­με ενδει­κτι­κά μια πρό­σφα­τη δήλω­ση του ευρω­βου­λευ­τή του ΣΥΡΙΖΑ Στέ­λιου Κού­λο­γλου, ο οποί­ος επι­κα­λού­με­νος το παρά­δειγ­μα της Ισπα­νί­ας συμ­βού­λε­ψε «να μάθου­με να ζού­με με κυβερ­νή­σεις μειοψηφίας».

Η ουσία όμως όλων αυτών είναι, εκτός από την υπο­δαύ­λι­ση διά­φο­ρων σενα­ρί­ων και διερ­γα­σιών στο αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα, η συντή­ρη­ση της κάλ­πι­κης αντι­πα­ρά­θε­σης μακριά απ’ το κύριο, που δεν είναι άλλο απ’ τη μετα­τρο­πή της χώρας σε μια απέ­ρα­ντη αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κή βάση και τη στοί­χι­ση με τα ευρω­α­τλα­ντι­κά σχέ­δια, πολι­τι­κή την οποία από κοι­νού στη­ρί­ζουν όλα τα αστι­κά κόμματα.