Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ανοικτή επιστολή προς Συριζαίους με αφορμή την “εκδρομή” τους στη Μακρόνησο 

 Αγα­πη­τοί Συριζαίοι,
πολ­λά γρά­φτη­καν  για την “εκδρο­μή” που οργα­νώ­σα­τε στο Μακρο­νή­σι, ιστο­ρι­κό τόπο μαρ­τυ­ρί­ου χιλιά­δων αγω­νι­στών της Αντί­στα­σης και Κομ­μου­νι­στών , ναι, Κομ­μου­νι­στών. Θα πρέ­πει να σας θυμί­σω ότι στην περι­βό­η­τη δήλω­ση μετα­νοί­ας, που έδι­νε το μοναρ­χο­φα­σι­στι­κό αστι­κό κρά­τος να υπο­γρά­ψουν οι εκεί κρα­τού­με­νοι, υπήρ­χε η φρά­ση “απο­κη­ρύσ­σω μετά βδε­λυγ­μί­ας το ΚΚΕ και τα παρα­κλά­δια του” και ως εκ τού­του, αν αυτοί που κρα­τού­νταν δεν ήταν στην πλειο­ψη­φία τους κομ­μου­νι­στές, τι στο καλό δήλω­ση τους ζητού­σαν να κάνουν; Εκτός αυτού από τους γνω­στούς σας και γνω­στούς μας κρα­τού­με­νους ήταν ο Ρίτσος , ο Κατρά­κης, ο Φαρ­σα­κί­δης, ο ήρω­ας Τατά­κης, ο Σαμπα­τά­κος,  ο Γιάν­νης Ιμβριώ­της  και χιλιά­δες άλλοι που ναι, ήταν κομ­μου­νι­στές.  Μην προ­σπα­θεί­τε λοι­πόν να απο­χρω­μα­τί­σε­τε την Μακρό­νη­σο, για­τί η Μακρό­νη­σος ήταν και θα είναι Κόκκινη.
Φυσι­κά κανέ­νας δεν είπε, πολύ περισ­σό­τε­ρο το ΚΚΕ, ότι θα πρέ­πει να παίρ­νει την άδεια κάποιος από τους κομ­μου­νι­στές για να πάει στη Μακρό­νη­σο.  Από­γο­νοι κρα­του­μέ­νων αγω­νι­στών και κομ­μου­νι­στές σήμε­ρα με κάθε τρό­πο διεκ­δι­κούν το δικαί­ω­μα της νέας γενιάς και του Λαού μας να μάθει την πραγ­μα­τι­κή ιστο­ρία του τόπου , να μάθει τι έγι­νε, ποιοι μαρ­τύ­ρη­σαν στο βρά­χο αυτόν. Να γίνει ο ιστο­ρι­κός τόπος, τόπος τον οποίο θα επι­σκέ­πτο­νται σχο­λεία, φοι­τη­τι­κοί σύλ­λο­γοι, άνθρω­ποι όλων των ηλι­κιών με σεβα­σμό για να γνω­ρί­ζουν τους αγώ­νες  του Λαού μας.
Σεβα­σμός και τιμή για τους αγω­νι­στές δεσμώ­τες του Μακρο­νη­σιού όμως δεν μπο­ρεί να σημαί­νει  εκμε­τάλ­λευ­ση  του τόπου και του μαρ­τυ­ρί­ου  χιλιά­δων ανθρώ­πων για  να συσπει­ρώ­νει κάποιο κόμ­μα τους ψηφο­φό­ρους του που του φεύ­γουν δεξιά κι αρι­στε­ρά λόγω  της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής του, να ξεπλέ­νει την πολι­τι­κή του, που είναι αντί­θε­τη με τα συμ­φέ­ρο­ντα του λαού. Δε σημαί­νει ότι μπο­ρεί  παρα­χα­ρά­ζει κάποιος την Ιστο­ρία, ανα­θε­ω­ρώ­ντας την, για­τί έτσι τον συμφέρει.
Η ηγε­σία λοι­πόν  του κόμ­μα­τός σας (ο κ. Ρήγας), τη στιγ­μή που ο πρω­θυ­πουρ­γός και Πρό­ε­δρος του ΣΥΡΙΖΑ κάνει ταξι­δά­κια στις ΗΠΑ, συζη­τώ­ντας με τους μακε­λά­ρη­δες των λαών για τη βάση  της Σού­δας και τη μετα­φο­ρά πυρη­νι­κών στο Άκτιο, υψώ­νει τη γρο­θιά του υπο­κρι­τι­κά στη Μακρό­νη­σο για να το παί­ξει Αρι­στε­ρά, αμαυ­ρώ­νο­ντας τους αγώ­νες των δεσμω­τών εκεί και σε άλλα ξερονήσια.
Ε, δεν μπο­ρεί να είσαι και με τον αστυ­φύ­λαξ και με τον χωρο­φύ­λαξ, βρε αδερφέ.
Πρέ­πει να δια­λέ­ξεις, φίλε μου, εσύ ο απλός ψηφο­φό­ρος . Στο δρό­μο που χάρα­ξε ο Τατά­κης ή στο δρό­μο της υπο­τα­γής στον Ιμπεριαλισμό;
Για­τί όπως λέει κι ο Ρίτσος:

«Περά­σα­με πολύν και­ρό στο Μακρο­νή­σι κοι­μη­θή­κα­με μάγου­λο με μάγου­λο με το θάνα­το, πολ­λοί αφή­σα­νε κει πέρα τα κόκ­κα­λά τους πολ­λοί αφή­σα­νε τα πόδια τους και τα χέρια τους κι όλο το φταί­ξι­μο μας είταν που αγα­πά­με όπως και συ, τη λευ­τε­ριά και την ειρήνη.»

Για αυτά αγω­νί­στη­καν οι κρα­τού­με­νοι της Μακρο­νή­σου, γι αυτά κι ο λαός μας συνε­χί­ζει να αγω­νί­ζε­ται και σήμερα.

Ελέ­νη Κακναβάτου

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο