Ανοιχτή επιστολή ΚΚΕ: Αγαπημένη μας Τερψιχόρη, γονατίζουμε και σου ζητούμε ταπεινά συγγνώμη

Με ανοι­χτή της επι­στο­λή που δημο­σιεύ­τη­κε στην «Εφη­με­ρί­δα των Συντα­κτών» (στις 27/12) η Αλε­ξάν­δρα Παπα­στε­φά­νου, κόρη της μαέ­στρου και μου­σουρ­γού Τερ­ψι­χό­ρης Παπα­στε­φά­νου, ιδρύ­τριας και διευ­θύ­ντριας της ιστο­ρι­κής Χορω­δί­ας Τρι­κά­λων, εξέ­φρα­σε τη δυσα­ρέ­σκειά της για την απου­σία εκπρο­σώ­που του ΚΚΕ στην κηδεία της μητέ­ρας της.

Απα­ντώ­ντας, σε ανοι­χτή της επι­στο­λή η Ελέ­νη Μηλια­ρο­νι­κο­λά­κη, υπεύ­θυ­νη του Τμή­μα­τος Πολι­τι­σμού της ΚΕ του ΚΚΕ, σημειώνει:

«Αγα­πη­τή κυρία Παπαστεφάνου,

Εχε­τε από­λυ­τα δίκιο να εκφρά­ζε­τε την πικρία σας για τη βαριά αμέ­λειά μας να παρα­βρε­θού­με στην κηδεία της μητέ­ρας σας, της μονα­δι­κής μαέ­στρου και μου­σουρ­γού Τερ­ψι­χό­ρης Παπα­στε­φά­νου. Σοβα­ροί λόγοι υγεί­ας εμπό­δι­σαν την παρου­σία του εκπρο­σώ­που μας, ενώ τα στε­νά περι­θώ­ρια του χρό­νου δεν επέ­τρε­ψαν την έγκαι­ρη αντι­κα­τά­στα­σή του. Σας δηλώ­νου­με τη συντρι­βή μας για το γεγο­νός και σας δια­βε­βαιώ­νου­με ότι καμία πρό­θε­ση δεν υπήρ­ξε από την πλευ­ρά μας, όπως απο­δεί­χνει και το ότι από την πρώ­τη στιγ­μή που κυκλο­φό­ρη­σε η είδη­ση της απώ­λειάς της εκδώ­σα­με ανα­κοί­νω­ση που αναρ­τή­θη­κε την ίδια μέρα στην ιστο­σε­λί­δα του “902” και την επό­με­νη στον “Ριζο­σπά­στη”.

Οι δικαιο­λο­γί­ες είναι όμως περιτ­τές, για­τί στην Τερ­ψι­χό­ρη Παπα­στε­φά­νου χρω­στά­με πολ­λά. Με το έργο της μας συν­δέ­ουν δεσμοί ακα­τά­λυ­τοι. Και δεν είναι μόνο επει­δή άλλα­ξε τους ορί­ζο­ντες και έδω­σε νέα πνοή στη χορω­δια­κή τέχνη. Πάνω απ’ όλα είναι για­τί η τέχνη της, από τους πέτρι­νους μάλι­στα και­ρούς, συνα­ντιέ­ται με τις λαϊ­κές αξί­ες, με τα λαϊ­κά ιδα­νι­κά για δίκιο και ευτυ­χία, είναι για­τί στη μου­σι­κή της αντη­χεί το μέλ­λον ενός εξαν­θρω­πι­σμέ­νου, ανώ­τε­ρου πολι­τι­σμού, που γι’ αυτόν αγω­νι­ζό­μα­στε κι εμείς.

Αγα­πη­μέ­νη μας Τερ­ψι­χό­ρη, γονα­τί­ζου­με και σου ζητού­με ταπει­νά συγ­γνώ­μη που δεν μπο­ρέ­σα­με να σε απο­χαι­ρε­τή­σου­με για τελευ­ταία φορά και από κοντά. Σου υπο­σχό­μα­στε όμως ότι θα συνε­χί­σου­με με κάθε τρό­πο να τιμού­με το σπου­δαίο έργο σου και μέσα απ’ αυτό να δια­τη­ρού­με άσβε­στη τη μνή­μη σου στις καρ­διές μας».