Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αντέγραψε τον Χίτλερ ο Ερντογάν;

Γρά­φει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Λίγα μπο­ρεί να πει κανείς για το πρα­ξι­κό­πη­μα στην Τουρ­κία. Είναι τόσα πολ­λά τα ερω­τή­μα­τα που συν­δέ­ο­νται με το πρα­ξι­κό­πη­μα και τις σκο­πι­μό­τη­τες που υπάρ­χουν πίσω από αυτό που ο χρό­νος μόνο θα απα­ντή­σει. Τι κρύ­βε­ται πίσω από το πρα­ξι­κό­πη­μα, ποιες δυνά­μεις το στή­ρι­ξαν και μέσα στην Τουρ­κία και στο εξωτερικό;

Πάντως από ό,τι φαί­νε­ται είναι πρα­ξι­κό­πη­μα «βολι­κό» για τον Ερντο­γάν που φέρε­ται να το χαρα­κτή­ρι­σε «δώρο του Αλάχ» μιλώ­ντας προ­χτές σε οπα­δούς του στην Κωνσταντινούπολη.

Κάποιοι παραλ­λη­λί­ζουν το απο­τυ­χη­μέ­νο πρα­ξι­κό­πη­μα με «το κάψι­μο του Ράιχ­σταγκ από τον Χίτλερ το 1933, το οποίο χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε ως δικαιο­λο­γία από τον Χίτλερ για να ανα­στεί­λει τις πολι­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες και να κατα­δι­κά­σει τις μαζι­κές συλ­λή­ψεις των αντι­πά­λων του» (Ανα­λυ­τι­κά ΕΔΩ).

Δεν είναι λίγα τα δημο­σιεύ­μα­τα στα ευρω­παϊ­κά και ελλη­νι­κά μέσα ενη­μέ­ρω­σης που μιλούν ευθέ­ως ή υπαι­νίσ­σο­νται σκη­νο­θε­τη­μέ­νο πραξικόπημα.

Είναι και ο Ερντο­γάν που χρη­σι­μο­ποί­η­σε το πρα­ξι­κό­πη­μα για να βαθύ­νει την κυριαρ­χία του. Εκκα­θα­ρί­σεις στο στρα­τό, στην αστυ­νο­μία, στο δικα­στι­κό σώμα, στον κρα­τι­κό μηχα­νι­σμό. Χιλιά­δες οι αποπεμφεντες.

Σίγου­ρα δώρο Αλάχ το πραξικόπημα.

Αυτά  όμως που έχουν σημα­σία είναι δύο πράγματα,

Πρώ­τον, η επί­πτω­ση του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος στον τουρ­κι­κό λαό. Καμία από τις δύο πλευ­ρές δεν εκπρο­σω­πού­σε τα συμ­φέ­ρο­ντα του λαού. Ο τουρ­κι­κός λαός θα είναι ο πραγ­μα­τι­κά χαμέ­νος με την έντα­ση του αυταρ­χι­σμού και το βάθε­μα του θρη­σκευ­τι­κού φανα­τι­σμού. Η τουρ­κι­κή κυβέρ­νη­ση θα αξιο­ποι­ή­σει τα γεγο­νό­τα για να περά­σει ακό­μα χει­ρό­τε­ρα μέτρα σε βάρος του τουρ­κι­κού λαού

Δεύ­τε­ρον, οι συν­θή­κες μέσα στις οποί­ες έγι­νε το πρα­ξι­κό­πη­μα, η συγκυ­ρία. Μια στιγ­μή έξαρ­σης των αντι­θέ­σε­ων που υπάρ­χουν στο εσω­τε­ρι­κό της Τουρ­κί­ας και οι οποί­ες εκφρά­ζουν συμ­φέ­ρο­ντα της τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης, αλλά και οξυ­μέ­νης αντι­πα­ρά­θε­σης ανά­με­σα σε δυνά­μεις όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, η ΕΕ.

***

Στο σκί­τσο του Carlos Latuff ο Ερντο­γάν παρου­σιά­ζε­ται ως ηθο­ποιός στο γύρι­σμα ται­νί­ας με τίτλο «Το ψεύ­τι­κο πρα­ξι­κό­πη­μα». Στην πρώ­τη σκη­νή (γεγο­νός το πρα­ξι­κό­πη­μα) ο Ερντο­γάν είναι τρο­μαγ­μέ­νος, ενώ στη δεύ­τε­ρη σκη­νή (ψεύ­τι­κο το πρα­ξι­κό­πη­μα) χαμο­γε­λά και σκέ­φτε­ται την αύξη­ση της δημο­τι­κό­τη­τάς του. Στη μέση των δύο σκη­νών ο σκη­νο­θέ­της με την κινη­μα­το­γρα­φι­κή κλα­κέ­τα όπου πάνω γρά­φει: Ηθο­ποιός Ερντο­γάν, Τίτλος ται­νί­ας Το ψεύ­τι­κο πραξικόπημα.

Ο C. Latuff ήταν από τους πρώ­τους που αμφι­σβή­τη­σαν το πραξικόπημα.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο