Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις υπάρχουν. Και είναι σημαντικές όσον αφορά το ταξικό κίνημα, όταν αναλύονται χωρίς επιλογή ταύτισης με τον όποιο ιμπεριαλιστή. Μονόδρομος στην πάλη των λαών πρέπει ακριβώς να είναι η αντιιμπεριαλιστική φύση του αγώνα τους κι όχι η επιλογή του δήθεν «λιγότερου κακού» ιμπεριαλιστή. Έτσι κι αλλιώς οι ιμπεριαλιστές συμφωνούν στην κλιμάκωση της επίθεσης κατά των λαών και των εργαζόμενων μαζών. Εκεί που διαφωνούν και αντιπαρατίθενται είναι για το διαμοιρασμό της λείας.
Και εκεί που πρέπει, αναδεικνύουν τους δεσμούς τους. Αυτό έπραξε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντ. Τραμπ, τηλεφωνώντας ενόψει εκλογών στη Γερμανίδα Καγκελάριο, Α. Μέρκελ, και διαβεβαιώνοντας τον «ακλόνητο δεσμό» των δύο χωρών.
Ο δε Τούρκος Πρόεδρος, στην πρόσφατη συνέντευξή του στο Reuters, εξέφρασε την ελπίδα για βελτίωση των σχέσεων με τη Γερμανία, επαινώντας τη Μέρκελ που αποφεύγει να επικρίνει την Τουρκία και τις πολιτικές της. Ο ίδιος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που ζητά από τους Τούρκους στη Γερμανία να καταψηφίσουν σήμερα και τα δυο συγκυβερνώντα κόμματα ως «εχθρούς της Τουρκίας».
Γκάνταλφ / Χαραυγή