Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ανταγωνισμοί και δεσμοί

Οι ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κές αντι­πα­ρα­θέ­σεις υπάρ­χουν. Και είναι σημα­ντι­κές όσον αφο­ρά το ταξι­κό κίνη­μα, όταν ανα­λύ­ο­νται χωρίς επι­λο­γή ταύ­τι­σης με τον όποιο ιμπε­ρια­λι­στή. Μονό­δρο­μος στην πάλη των λαών πρέ­πει ακρι­βώς να είναι η αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή φύση του αγώ­να τους κι όχι η επι­λο­γή του δήθεν «λιγό­τε­ρου κακού» ιμπε­ρια­λι­στή. Έτσι κι αλλιώς οι ιμπε­ρια­λι­στές συμ­φω­νούν στην κλι­μά­κω­ση της επί­θε­σης κατά των λαών και των εργα­ζό­με­νων μαζών. Εκεί που δια­φω­νούν και αντι­πα­ρα­τί­θε­νται είναι για το δια­μοι­ρα­σμό της λείας.

Και εκεί που πρέ­πει, ανα­δει­κνύ­ουν τους δεσμούς τους. Αυτό έπρα­ξε ο Πρό­ε­δρος των ΗΠΑ, Ντ. Τραμπ, τηλε­φω­νώ­ντας ενό­ψει εκλο­γών στη Γερ­μα­νί­δα Καγκε­λά­ριο, Α. Μέρ­κελ, και δια­βε­βαιώ­νο­ντας τον «ακλό­νη­το δεσμό» των δύο χωρών.

Ο δε Τούρ­κος Πρό­ε­δρος, στην πρό­σφα­τη συνέ­ντευ­ξή του στο Reuters, εξέ­φρα­σε την ελπί­δα για βελ­τί­ω­ση των σχέ­σε­ων με τη Γερ­μα­νία, επαι­νώ­ντας τη Μέρ­κελ που απο­φεύ­γει να επι­κρί­νει την Τουρ­κία και τις πολι­τι­κές της. Ο ίδιος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντο­γάν που ζητά από τους Τούρ­κους στη Γερ­μα­νία να κατα­ψη­φί­σουν σήμε­ρα και τα δυο συγκυ­βερ­νώ­ντα κόμ­μα­τα ως «εχθρούς της Τουρκίας».

Γκά­νταλφ / Χαραυγή

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο