ΑντιΚΚΕ σινιάλα…

«Κάπο­τε πρέ­πει να ξανα­δού­με τι γίνε­ται με το ΚΚΕ και τις υπη­ρε­σί­ες που προ­σφέ­ρει στην ελλη­νι­κή κοι­νω­νία και στο πολι­τι­κό σύστη­μα». Η παρα­πά­νω ατά­κα ξεχω­ρί­ζει σε άρθρο πολε­μι­κής ενά­ντια στο Κόμ­μα το οποίο υπο­γρά­φει ένας ακό­μα αυτό­κλη­τος «εισαγ­γε­λέ­ας». Το κεί­με­νο, που αναρ­τή­θη­κε χτες σε δια­δι­κτυα­κό τόπο, δια­μαρ­τύ­ρε­ται για την «ανο­χή» που υπο­τί­θε­ται ότι δεί­χνει το πολι­τι­κό σύστη­μα στο ΚΚΕ, κάνο­ντας λόγο ακό­μα και για «τρο­μο­κρα­τία» του Κόμ­μα­τος επει­δή τα μέλη του, όπως και οι ΚΝί­τες, στη­ρί­ζουν τις λαϊ­κές κινη­το­ποι­ή­σεις, π.χ. την πρό­σφα­τη ενά­ντια στην κατάρ­γη­ση του πανε­πι­στη­μια­κού ασύλου.

Σε όψι­μο χωρο­φυ­λα­κί­στι­κο ύφος, ο αρθρο­γρά­φος εξα­νί­στα­ται ‑μάλ­λον του κάθε­ται στο στο­μά­χι- που ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμ­μα­τος, Δ. Κου­τσού­μπας, είναι «συμπα­θής σε μεγά­λο κοι­νό» αλλά και για το ότι τα «παι­διά της ΚΝΕ» δια­δί­δο­ντας τις «“αγνές” ιδέ­ες τους, δεν βοη­θούν κανέ­ναν»… Και ο αρθρο­γρά­φος κατα­λή­γει στο συμπέ­ρα­σμα, σε πνεύ­μα βενι­ζε­λι­κού «Ιδιώ­νυ­μου»: «Είναι άλλη η “δημο­κρα­τία” του κ. Κου­τσού­μπα και άλλη η δική μας. Αλλά δυστυ­χώς για εκεί­νον εμείς είμα­στε πάρα μα πάρα πολ­λοί και οι δικοί του οπα­δοί πάρα πολύ λίγοι. Και απελ­πι­στι­κά ελά­χι­στοι για να μπο­ρούν να προ­σποιού­νται τους αυτό­κλη­τους επα­να­στά­τες…». Οπό­τε, αν επε­κτεί­νου­με τη σκέ­ψη τού­του του αυτό­κλη­του εισαγ­γε­λέα πολι­τι­κών φρο­νη­μά­των, πρέ­πει το κρά­τος να πάρει μέτρα ενά­ντια στο ΚΚΕ, κάτι που άλλω­στε το έχει προ­τεί­νει ανοι­χτά σε άλλο άρθρο του.

Τι είναι αυτό που τον ερέ­θι­σε; Η τοπο­θέ­τη­ση του ΚΚΕ ενά­ντια στις σχε­δια­ζό­με­νες από τη ΝΔ αντι­δρα­στι­κές αλλα­γές στον συν­δι­κα­λι­στι­κό νόμο, που στό­χο έχουν την έντα­ση της κατα­στο­λής σε βάρος του εργα­τι­κού κινή­μα­τος. Ανα­ρω­τιέ­ται, για παρά­δειγ­μα, για­τί να μην μπο­ρούν να ψηφί­ζουν από τα κινη­τά τους τα μέλη ενός συν­δι­κά­του, ώστε να απο­φα­σί­σουν αν θέλουν ή όχι την απερ­γία… Αυτός είναι ο πόνος του, και γι’ αυτό και η χολή ενά­ντια στο ΚΚΕ. Ένας πόνος που τον μοι­ρά­ζο­νται όλοι οι απο­λο­γη­τές του σάπιου εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος, το πώς δηλα­δή θα εξα­σφα­λι­στεί η σιγή νεκρο­τα­φεί­ου στους τόπους δου­λειάς, πώς θα πάψουν οι εργα­ζό­με­νοι να οργα­νώ­νο­νται και να παλεύ­ουν για τα δίκια τους. Και βασι­κό εμπό­διο των απο­λο­γη­τών, όπως και των αφε­ντι­κών τους, είναι το ΚΚΕ και η δρά­ση του, εξ ου και τα παρά­πο­να περί «ανο­χής» και «συμπά­θειας».

Βεβαί­ως, αν και αυτή η ρητο­ρι­κή δεν είναι και­νούρ­για, θα είχε ενδια­φέ­ρον όλοι αυτοί που …βγαί­νουν παρα­πο­νού­με­νοι για τη «δημο­κρα­τία στα συν­δι­κά­τα» και για τα ποσο­στά συμ­με­το­χής σε απερ­για­κές απο­φά­σεις, να μας πουν για τις κυβερ­νή­σεις μειο­ψη­φί­ας, που δεν ψηφί­ζο­νται ούτε από το 40% του εκλο­γι­κού σώμα­τος, όχι μόνο στην Ελλά­δα, αλλά σε όλη την ΕΕ, όπως και στις ΗΠΑ. Θα είχε ενδια­φέ­ρον να μιλή­σουν έστω μια φορά για τους χιλιά­δες νέους εργα­ζό­με­νους που δου­λεύ­ουν «σεζόν» π.χ. σε του­ρι­στι­κά νησιά και δεν κατά­φε­ραν να φτά­σουν μέχρι τις κάλ­πες στις 7 Ιού­λη, αφού οι εργο­δό­τες δεν τους έδω­σαν την άδεια που δικαιού­νται. Όπως επί­σης για τους ακό­μα περισ­σό­τε­ρους εργα­το­ϋ­παλ­λή­λους, τους συντα­ξιού­χους, τους αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους, που τα έξο­δα μετα­κί­νη­σης για να πάνε να ψηφί­σουν είναι απα­γο­ρευ­τι­κά, οπό­τε απο­κλεί­ο­νται από την εκλο­γι­κή δια­δι­κα­σία. Φωνα­σκούν όλοι οι απο­λο­γη­τές για το …«δημο­κρα­τι­κό δικαί­ω­μα» του κάθε εργο­δό­τη να βγαί­νει παρά­νο­μη η απερ­γία. Και το βου­λώ­νουν εκεί που η εργο­δο­σία ‑δημο­κρα­τι­κά πάντα- κατευ­θύ­νει με εκβια­σμούς κατά δεκά­δες τους εργα­ζο­μέ­νους της να στη­ρί­ξουν το τάδε ή το δεί­να αστι­κό κόμ­μα, πάντα «για το καλό της επιχείρησης»…

Δημο­σιεύ­μα­τα όπως το συγκε­κρι­μέ­νο, με χαρα­κτη­ρι­στι­κά αντιΚ­ΚΕ υστε­ρί­ας, είναι στην ουσία σινιά­λα για το αντερ­γα­τι­κό ξεσά­λω­μα που είναι απο­φα­σι­σμέ­νη να προ­χω­ρή­σει η ΝΔ. Αν κάτι όμως φωνά­ζει από μακριά είναι το ότι πατά­νε σε μια δια­μορ­φω­μέ­νη πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, όπως αυτή που κλη­ρο­δό­τη­σε ο ΣΥΡΙΖΑ στη σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση, με χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα τον αντια­περ­για­κό νόμο που ψήφι­σε μαζί με τη ΝΔ. Πάνω σ’ αυτόν το νόμο ετοι­μά­ζε­ται να χτί­σει και η σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση, με τα διά­φο­ρα παπα­γα­λά­κια της να στρώ­νουν το χαλί από τώρα, με αντι­κομ­μου­νι­στι­κές επι­θέ­σεις. Επι­θέ­σεις που βεβαί­ως δεί­χνουν και τι είναι αυτό που φοβού­νται, δηλα­δή την οργα­νω­μέ­νη λαϊ­κή πάλη, το ρόλο που δια­δρα­μα­τί­ζει το Κόμ­μα στους εργα­τι­κούς αγώ­νες, την προ­ο­πτι­κή που δίνει στους εργα­ζό­με­νους η πολι­τι­κή του πρό­τα­ση. Μόνο έτσι εξη­γού­νται επι­θέ­σεις όπως η παρα­πά­νω, και μάλι­στα από κον­δυ­λο­φό­ρους που χαρα­κτη­ρί­ζουν «ουτο­πι­κά» και «ρομα­ντι­κά» όσα λέει το ΚΚΕ…

Δ. Π.

Ριζο­σπά­στης.