Αντώνης Βαρδής, άφησε το δικό του στίγμα στην ελληνική δισκογραφία

Στις 2 Σεπτεμ­βρί­ου 2014, σε ηλι­κία 66 χρό­νων έφυ­γε από τη ζωή ο συν­θέ­της και ερμη­νευ­τής Αντώ­νης Βαρ­δής, μετά από πολύ­χρο­νη μάχη με τον καρ­κί­νο, ο οποί­ος δεν τον κατέ­βα­λε. Αντί­θε­τα, δού­λευε αστα­μά­τη­τα, δημιουρ­γού­σε και ονει­ρευό­ταν. 461 τρα­γού­δια, σε 115 δίσκους, φέρ­νουν την υπο­γρα­φή του. Τρα­γού­δια που αγα­πή­θη­καν από το κοι­νό όλα τα χρό­νια της καλ­λι­τε­χνι­κής του παρουσίας.

Γεν­νή­θη­κε στις 7 Αυγού­στου του 1948 στην Αθή­να. Οι οικο­νο­μι­κές δυσκο­λί­ες που αντι­με­τώ­πι­ζε σε νεα­ρή ηλι­κία τον ανά­γκα­σαν να εργα­στεί σε διά­φο­ρες δου­λειές. Σε ψιλι­κα­τζί­δι­κο, χρω­μα­το­πω­λείο, βεν­ζι­νά­δι­κο, σε οικο­δο­μή σαν βοη­θός υδραυ­λι­κού, αλλά και ως ναυ­τι­κός. Το τρα­γού­δι τελι­κά τον κέρ­δι­σε και μόλις σε ηλι­κία 17 ετών, στα τέλη του 1965 δημιούρ­γη­σε μαζί με μια παρέα φίλων το συγκρό­τη­μα «Vikings». Tρα­γού­δια του συγκρο­τή­μα­τος που αγα­πή­θη­καν πολύ ήταν το «Francoise», σε σύν­θε­ση του Αντώ­νη Στε­φα­νί­δη και το «Catherine» σε σύν­θε­ση του Αντώ­νη Βαρ­δή . Αργό­τε­ρα δου­λεύ­ει στην Πλά­κα σαν μου­σι­κός σε διά­φο­ρες μπουάτ, δίπλα σε κατα­ξιω­μέ­νους συνα­δέλ­φους, συν­θέ­τες και τρα­γου­δι­στές. Οπως τον Χρή­στο Νικο­λό­που­λο, τον Δήμο Μού­τση, την Χαρού­λα Αλε­ξί­ου, τον Γιώρ­γο Ντα­λά­ρα, τον Γιάν­νη Πάριο, τον Μανώ­λη Μητσιά, την Δήμη­τρα Γαλά­νη, την Βίκυ Μοσχο­λιού, τον Αντώ­νη Καλο­γιάν­νη, τον Βασί­λη Παπα­κων­στα­ντί­νου κ.ά. Παράλ­λη­λα, εκεί­νη τη δεκα­ε­τία, γρά­φει τρα­γού­δια που δει­λά — δει­λά παρου­σιά­ζει σε συναδέλφους.

Το 1973 παίρ­νει μέρος σ’ ένα δια­γω­νι­σμό που είχαν προ­κη­ρύ­ξει μια δισκο­γρα­φι­κή εται­ρεία και ένα μεγά­λο περιο­δι­κό ποι­κί­λης ύλης και έψα­χναν για νέο αίμα στο χώρο του λαϊ­κού τρα­γου­διού. Στέλ­νει ένα τρα­γού­δι του και παίρ­νει το δεύ­τε­ρο βρα­βείο. Το ερμη­νεύ­ει ο Γιώρ­γος Ντα­λά­ρας. Το 1978 αρχί­ζει να φαί­νε­ται συχνό­τε­ρα το όνο­μά του σε δίσκους και συνερ­γά­ζε­ται, σαν συν­θέ­της πλέ­ον, με επώ­νυ­μους αλλά και με νέους καλλιτέχνες.

Το 1976 κυκλο­φό­ρη­σε τον πρώ­το του προ­σω­πι­κό δίσκο με τίτλο «Ορα­μα­τί­ζο­μαι» σε στί­χους του Γιάν­νη Αθα­να­σιά­δη. Από τους προ­σω­πι­κούς του δίσκους ξεχω­ρί­ζουν τα τρα­γού­δια: «Δεν θα με ξεχά­σεις», «Θα ‘θελα να ‘σουν εδώ», «Με τους αλή­τες», «Βαρέ­θη­κα», «Θα εκρα­γώ». Στην τελευ­ταία του δου­λειά «Στην Ελλάς του 2000» σημα­ντι­κή είναι η συνερ­γα­σία του με τον Στέ­λιο Καζαν­τζί­δη, τους Χάρη και Πάνο Κατσι­μί­χα και τη Γλυκερία.

Το έργο του θα μας συντρο­φεύ­ει και θα μας θυμί­ζει τον ευγε­νι­κό καλλιτέχνη.