Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αντώνης Μπουντούρης: Απύρετοι πολιορκημένοι

Πράγ­μα­τι
το πέν­θος αν τρα­βή­ξει ως το τέλος
υπάρ­χει ελπί­δα να μας εξαγνίσει.

Για να φανεί στο βάθος η πολιορκία.

Του παρά­φο­ρου κύμα­τος η σπρωξιά
που τσά­κι­σε ανέ­με­λους γλάρους
και βεβαιότητες.

Η θερ­μο­κρα­σία των πολ­λών παρα­μέ­νει σταθερή.
Η ανταλ­λα­γή σιω­πής το νέο νόμισμα.
Η βασι­λεία του Ιδιω­τι­κού το πολί­τευ­μά μας.

Το Τέρας της Αδη­φα­γί­ας λένε πως θα μείνει
Απύ­ρε­το ακό­μη για καιρό.
Ο εφιάλ­της της Ανά­πτυ­ξης διασωληνωμένος.
Ο ασε­βής Ερυ­σί­χθο­νας αποκρουστικός
θα τρώ­ει τις σάρ­κες του.

Οσο πλα­ταί­νει η εξο­ρία μέσα μας
η Φύση βρυχάται.

Το αλώ­νι στενεύει.

Ο χορός αργεί.
Μα θάρθει.

Κι οταν έρθει
γορ­γά θ΄αγκαλιαστούμε και θα
σμί­ξου­με στον κύκλο.
Ασφαλείς.

Αντώ­νης Μπουντούρης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο