Οι έφηβοι με τα κινητά σταμάτησαν να κοιτούν ψηλά.
Πληκτρολογούν σα να μοιρολογούν
Απαντούν σα να στηθοδέρνονται.
Σφαγμένη η ανάσα σωριασμένη στην άμμο
Σα βάρκα τραβηγμένη στη στεριά.
Μικροί μεγάλοι αγναντεύουν στις οθόνες
την αυθεντικότητα που τεμαχίζεται
τη σκέψη να ευνουχίζεται.
Τα περάσματα δείχνουν πιασμένα
Οι ψυχές αδιάβατες.
Ισως προτρέχω.
Μα είναι τούτες οι βουλιαγμένες κόρες
των ματιών μπροστά μου
Κι αυτό το σμάρι της σύγχυσης που
μακραίνει το θάμπος
που μακραίνει τούτο τον χειμώνα…
