Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Απαντώντας στη δισέγγονη του Χρουστσόφ

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Στα ΝΕΑ (23/12/2022) δημο­σιεύ­τη­κε άρθρο της δισέγ­γο­νης του πρώ­ην ηγέ­τη της ΕΣΣΔ Ν. Χρου­στσόφ Nina L. Khrushcheva με τίτλο «Πόλε­μος και λαϊ­κι­σμός» με ανα­φο­ρά στο συνε­χι­ζό­με­νο πόλε­μο στην Ουκρα­νία. Να σημειώ­σου­με ότι τακτι­κά άρθρα της ανα­δη­μο­σιεύ­ο­νται σε ελλη­νι­κά ΜΜΕ, προ­φα­νώς όχι τυχαία!

Το ότι είναι δισέγ­γο­νη του Χρου­στσόφ, δεν σημαί­νει ότι και οι από­ψεις της καθη­γή­τριας Διε­θνών Σχέ­σε­ων του Πανε­πι­στη­μί­ου  New School της Νέας Υόρ­κης απο­κτούν βαρύ­τη­τα. Αν κανείς μελε­τή­σει το άρθρο, απλά θα δια­πι­στώ­σει ότι ανα­πα­ρά­γο­νται «επι­χει­ρή­μα­τα» της κυρί­αρ­χης αμε­ρι­κα­νι­κής προπαγάνδας.

1) Ο αντι­σο­βιε­τι­σμός είναι το πρώ­το χαρα­κτη­ρι­στι­κό του άρθρου. Και ας γνω­ρί­ζει πολύ καλά ότι η ΕΣΣΔ δεν έχει καμία σχέ­ση με τη σημε­ρι­νή καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία. Ανα­φέ­ρει συγκε­κρι­μέ­να: «Μπο­ρεί η Ρωσία να μην είναι πια η απο­λυ­ταρ­χι­κή κοι­νω­νία που κυβέρ­νη­σε ο προ­πάπ­πους μου ο Νικί­τα Χρου­στσόφ, πριν από έξι δεκα­ε­τί­ες, φαί­νε­ται όμως ότι ο απο­λυ­ταρ­χι­σμός παρα­μέ­νει στο DNA της». Εδώ η καθη­γή­τρια προ­χω­ρά και σε μία αντε­πι­στη­μο­νι­κή εκτί­μη­ση περί του ρόλου του DNA λαών και χωρών. Και συνε­χί­ζει στο ίδιο βιο­λί για την ΕΣΣΔ: «…Αλλά οι Ρώσ­σοι μπο­ρού­σαν ακό­μα να απο­λαμ­βά­νουν αρκε­τά πράγ­μα­τα-αρκε­τά από τα παι­χνί­δια και τις απο­λαύ­σεις και τις πολυ­τέ­λειες στις οποί­ες απέ­κτη­σαν μετά την κατάρ­ρευ­ση της ΕΣΣΔ…». Εδώ εμφα­νί­ζει την ΕΣΣΔ ως μία χώρα στε­ρή­σε­ων, σε αντί­θε­ση με την καπι­τα­λι­στι­κή παλι­νόρ­θω­ση , μόνο που παρα­λεί­πει να τονί­σει ότι «οι απο­λαύ­σει και οι πολυ­τέ­λειες» αφο­ρούν ένα ελά­χι­στο κομ­μά­τι του πλη­θυ­σμού την αστι­κή τάξη, που οικειο­ποι­ή­θη­κε (και συνε­χί­ζει) τον πλού­το τα χώρας.

2) Η δισέγ­γο­νη απο­δει­κνύ­ε­ται και ουσια­στι­κά σε γερά­κι πολέ­μου, μιας και όχι μόνο επι­κρο­τεί τη στή­ρι­ξη που παρέ­χουν οι ΗΠΑ στην Ουκρα­νία αλλά ζητά και την συνέ­χι­ση της, με μεγα­λύ­τε­ρη έντα­ση. Γρά­φει χαρα­κτη­ρι­στι­κά: «…Οι Αμε­ρι­κα­νοί εξα­κο­λου­θούν σήμε­ρα να επαι­νούν τον ηρω­ι­σμό των Ουκρα­νών. Αλλά η αφο­σί­ω­ση με την οποία τους στη­ρί­ζουν φθί­νει. Πολ­λοί Ρεπου­μπλι­κά­νοι λένε τώρα πως η αμε­ρι­κα­νι­κή βοή­θεια κοστί­ζει υπερ­βο­λι­κά, υπο­στη­ρί­ζο­ντας πως οι ΗΠΑ δίνουν «λευ­κή επι­τα­γή», κάτι που αν δίνει κανείς τα δις. δολά­ρια που έχουν ξοδέ­ψει δεν έχουν και άδικο…

Τελι­κά από την ανά­γνω­ση του άρθρου αν είναι κάποιο ερώ­τη­μα που μένει είναι: Θα είχε η συγκε­κρι­μέ­νη καθη­γή­τρια τέτοια προ­βο­λή εάν είχε άλλο επίθετο;

29 στιγ­μές, του Αλέ­κου Χατζηκώστα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο