Απεβίωσε ο συνθέτης Θεόδωρος Αντωνίου

Πέθα­νε τις πρω­ι­νές ώρες σε ηλι­κία 84 ετών, ύστε­ρα από μακρο­χρό­νια προ­βλή­μα­τα με την υγεία του, ο Θεό­δω­ρος Αντω­νί­ου, ένας από τους σημα­ντι­κούς Έλλη­νες συν­θέ­τες, αρχι­μου­σι­κός και παι­δα­γω­γός. Ο Θ. Αντω­νί­ου γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να το 1935. Σπού­δα­σε βιο­λί, φωνη­τι­κή και σύν­θε­ση στο Εθνι­κό Ωδείο και στο Ελλη­νι­κό Ωδείο της Αθή­νας και συνέ­χι­σε τις σπου­δές του για σύν­θε­ση και διεύ­θυν­ση ορχή­στρας στη Μου­σι­κή Ακα­δη­μία του Μονά­χου και στο Διε­θνές Μου­σι­κό Κέντρο του Ντάρμ­στατ. Δίδα­ξε μου­σι­κή στα Πανε­πι­στή­μια του Στάν­φορντ και της Γιού­τα των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών, στη Μου­σι­κή Ακα­δη­μία της Φιλα­δέλ­φειας και στο Πανε­πι­στή­μιο της Βοστώνης.

Από το 1974 έως το 1985 υπήρ­ξε συν­διευ­θυ­ντής όλων των δρα­στη­ριο­τή­των σύγ­χρο­νης μου­σι­κής στο Μου­σι­κό Κέντρο του Τάν­γκελ­γουντ. Από το 1989 κατεί­χε τη θέση του προ­έ­δρου της Ένω­σης Ελλή­νων Μου­σουρ­γών. Υπήρ­ξε ιδρυ­τής της Πει­ρα­μα­τι­κής Λυρι­κής Σκη­νής και καλ­λι­τε­χνι­κός διευ­θυ­ντής της από το 2004 έως το 2011. Η εργο­γρα­φία του αριθ­μεί πάνω από 450 έργα, πολ­λά από τα οποία είναι παραγ­γε­λί­ες μεγά­λων ορχη­στρών και ιδρυ­μά­των και περι­λαμ­βά­νει τις όπε­ρες «Περί­αν­δρος» (1977–79), «Βάκ­χες» (1991–92), και «Οιδί­πους επί Κολω­νώ» (1997) [παραγ­γε­λία της Συμ­φω­νι­κής Ορχή­στρας της Ραδιο­φω­νί­ας SWF Μπά­ντεν Μπάντεν/Βραβείο Μου­σι­κής 1998 της Ένω­σης Ελλή­νων Θεα­τρι­κών και Μου­σι­κών Κρη­τι­κών], χορω­δια­κά έργα, καντά­τες, έργα μου­σι­κής δωμα­τί­ου, έργα για σολίστ, συμ­φω­νι­κά έργα και κοντσέρτα. 

Ενδει­κτι­κά ανα­φέ­ρο­νται: «Τρεις Συμ­φω­νί­ες», η καντά­τα «Νενι­κή­κα­μεν» (1972) [παραγ­γε­λία της Συμ­φω­νι­κής Ορχή­στρας της Ραδιο­φω­νί­ας και της πόλης του Μονά­χου για τους Ολυ­μπια­κούς Αγώ­νες του 1972], «Πέντε Κον­τσέρ­τα για Πιά­νο», «Τρία Κον­τσέρ­τα για Βιο­λί», «Έξι Κουαρ­τέ­τα Εγχόρ­δων» κ.α. Έγρα­ψε περί­που 150 έργα για το θέα­τρο και τον κινη­μα­το­γρά­φο (εκ των οποί­ων τα 60 είναι μου­σι­κή για αρχαί­ες τρα­γω­δί­ες). Διηύ­θυ­νε πολ­λές μεγά­λες ορχή­στρες και μου­σι­κά σύνο­λα παγκο­σμί­ως, όπως την Ορχή­στρα Δωμα­τί­ου της Συμ­φω­νι­κής Ορχή­στρας της Βοστώ­νης, τις Ορχή­στρες των Ραδιο­φω­νιών του Βερο­λί­νου, του Παρι­σιού και της Βαυα­ρί­ας, την Ορχή­στρα Tonhalle της Ζυρί­χης, την Ορχή­στρα της Εθνι­κής Λυρι­κής Σκη­νής, την Κρα­τι­κή Ορχή­στρα Αθη­νών και την Καμε­ρά­τα. Από τα 25 περί­που βρα­βεία και δια­κρί­σεις ανα­φέ­ρο­νται το βρα­βείο Richard Strauss της πόλε­ως του Μονά­χου (1964), το βρα­βείο Κάρο­λος Κουν (1988) για την προ­σφο­ρά του στον χώρο της θεα­τρι­κής μου­σι­κής, το Αρι­στείο Διδα­σκα­λί­ας Metcalf του Πανε­πι­στη­μί­ου της Βοστώ­νης (1991) και το βρα­βείο της Ακα­δη­μί­ας Αθη­νών για το σύνο­λο της προ­σφο­ράς του στη μου­σι­κή (1997).

Ο Θ. Αντω­νί­ου υπήρ­ξε επί­τι­μος διδά­κτωρ του Τμή­μα­τος Μου­σι­κών Σπου­δών του Ιονί­ου Πανε­πι­στη­μί­ου (2003), ταξιάρ­χης του Τάγ­μα­τος της Τιμής και επί­τι­μος διδά­κτωρ του Τμή­μα­τος Μου­σι­κών Σπου­δών του Εθνι­κού και Καπο­δι­στρια­κού Πανε­πι­στη­μί­ου Αθη­νών (2009). Έλα­βε επί­σης το βρα­βείο Τιμώ­ντας τον Ελλη­νι­κό Πολι­τι­σμό από το Πανε­πι­στή­μιο του Χάρ­βαρντ (2011) και το βρα­βείο Απόλ­λων από την ΕΛΣ και την ΕΦΕΛΣ (2013). Τον Οκτώ­βριο του 2008 ανα­κη­ρύ­χθη­κε ομό­τι­μος καθη­γη­τής του Πανε­πι­στη­μί­ου της Βοστώ­νης. Ήταν τακτι­κό μέλος της Ακα­δη­μί­ας Αθη­νών από το 2014.