ΑΠΘ: Κατέρρευσε τμήμα του μαρμάρινου υποστέγου στο κυλικείο της Κτηνιατρικής!!! (ΦΩΤΟ)

Σε κινη­το­ποί­η­ση στον πρό­ε­δρο του Τμή­μα­τος καλούν οι εκλεγ­μέ­νοι με την «Παν­σπου­δα­στι­κή» στον Φοι­τη­τι­κό Σύλ­λο­γο της Κτη­νια­τρι­κής του ΑΠΘ, την Τρί­τη 21 Μάρ­τη καθώς, την Παρα­σκευή, μάρ­μα­ρα από τμή­μα του υπό­στε­γου στο κυλι­κείο της σχο­λής βρέ­θη­καν γκρε­μι­σμέ­να στο έδα­φος, ενώ όπως καταγ­γέλ­λουν, σε αντί­στοι­χη κατά­στα­ση, έτοι­μα δηλα­δή να καταρ­ρεύ­σουν βρί­σκο­νται και άλλα τμή­μα­τα του υπόστεγου.

«Είναι θαύ­μα το γεγο­νός ότι δεν γκρε­μί­στη­κε ενώ περ­νού­σαν από κάτω φοι­τη­τές και έτσι δεν έχου­με τραυ­μα­τί­ες. Απο­δει­κνύ­ε­ται για μια ακό­μη φορά πως η χρό­νια πολι­τι­κή της υπο­χρη­μα­το­δό­τη­σης, που ακο­λου­θούν όλες οι κυβερ­νή­σεις, σε πλή­ρη συμπό­ρευ­ση με τις κατευ­θύν­σεις της ΕΕ, είναι αυτή που έχει φέρει τις υπο­δο­μές και τις εγκα­τα­στά­σεις της σχο­λής μας σε αυτή την κατά­στα­ση», σημειώ­νουν σε καταγ­γε­λία τους οι εκλεγ­μέ­νοι με την «Παν­σπου­δα­στι­κή».

Απαι­τούν τον έλεγ­χο όλων των εγκα­τα­στά­σε­ων και των κτι­ρί­ων του Πανε­πι­στη­μί­ου, τη λήψη όλων των μέτρων ασφα­λεί­ας, όπως και την αύξη­ση της κρα­τι­κής χρη­μα­το­δό­τη­σης για την ανα­βάθ­μι­ση των υπο­δο­μών και των εγκαταστάσεων.

Επί­σης στην καταγ­γε­λία αναφέρουν:

«Είναι ένα ακό­μη περι­στα­τι­κό, μετά και το έγκλη­μα στα Τέμπη που κάνει φανε­ρό πως όσο οι φοι­τη­τές και η ανθρώ­πι­νη ζωή θεω­ρού­νται κόστος, όσο τα κέρ­δη των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων θα μπαί­νουν πάνω από τις ανά­γκες μας, τόσο θα υπο­βαθ­μί­ζο­νται οι σπου­δές μας. Αυτό είναι το επι­χει­ρη­μα­τι­κό πανε­πι­στή­μιο που έχει δια­μορ­φω­θεί από όλες τις κυβερ­νή­σεις, που ενώ βγά­ζει εκα­τομ­μύ­ρια από τα ερευ­νη­τι­κά προ­γράμ­μα­τα στα εργα­στή­ρια μας δεν δίνει φρά­γκο για τις ανά­γκες των φοιτητών.

Αυτά είναι τα προ­δια­γε­γραμ­μέ­να εγκλή­μα­τα για τα οποία μιλούν οι φοι­τη­τές όλα αυτά τα χρό­νια και τα οποία παλεύ­ου­με για να μην αντι­κρί­σου­με. Τέτοιο ήταν και το έγκλη­μα στα Τέμπη, που ενώ οι εργα­ζό­με­νοι έθε­ταν επα­νει­λημ­μέ­να τους κιν­δύ­νους που υπάρ­χουν για την ασφά­λεια και τη ζωή των επι­βα­τών και των εργα­ζό­με­νων, το κρά­τος και η εται­ρεία δεν τα άκου­σαν για­τί δεν τους συνέ­φε­ρε. Το απο­δεί­ξα­με όλο το προη­γού­με­νο διά­στη­μα πως δεν πρό­κει­ται να περι­μέ­νου­με με σταυ­ρω­μέ­να τα χέρια για να τα δού­με να συμ­βαί­νουν. Συνε­χί­ζου­με δυνα­μώ­νο­ντας τον αγώ­να μέσα από τους φοι­τη­τι­κούς μας συλλόγους».

902.gr

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα