Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΑΠΟΦΑΣΗ 21ου Συνέδριου του ΚΚΕ –Ολόκληρο το 1ο Κείμενο

Aπό τις 25 έως τις 27 Ιού­νη συνήλ­θε το 21ο Συνέ­δριο του ΚΚΕ στην έδρα της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του Κόµµα­τος. Το 21ο Συνέ­δριο ενέ­κρι­νε τα κεί­µε­να των Θέσε­ων της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής, παίρ­νο­ντας υπό­ψη τη συζή­τη­ση και την υπερ­ψή­φι­σή τους από τις Γενι­κές Συνε­λεύ­σεις των ΚΟΒ και τις Συν­δια­σκέ­ψεις. Ενέ­κρι­νε, επί­σης, την Εισή­γη­ση της ΚΕ στο 21ο Συνέ­δριο, καθώς και τον Απο­λο­γι­σµό της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής Οικο­νο­µι­κού Ελέγ­χου (ΚΕΟΕ). Ψήφι­σε Πολι­τι­κή Από­φα­ση µε την οποία καθο­ρί­ζο­νται τα καθή­κο­ντα του Κόµµα­τος έως το 22ο Συνέ­δριο. Επί­σης, το 21ο Συνέ­δριο ψήφι­σε ειδι­κή ξεχω­ρι­στή Από­φα­ση για τη δου­λειά στην εργα­τι­κή τάξη και το κίνη­µά της στην προ­ώ­θη­ση της κοι­νω­νι­κής συµµα­χί­ας και τον ρόλο των κοµµου­νι­στών σε αυτά.

Δηλώ­νου­µε την απο­φα­σι­στι­κό­τη­τά µας µέχρι το 22ο Συνέ­δριό µας να µετρή­σου­µε βήµα­τα στο να γίνε­ται ακό­µα πιο δια­κρι­τός ο ρόλος του ΚΚΕ ως ισχυ­ρής οργα­νω­µέ­νης πρω­το­πο­ρί­ας, φορέα νέων επα­να­στα­τι­κών ιδεών.

Να µετρή­σου­µε βήµα­τα στην οργά­νω­ση της εργα­τι­κής τάξης, των αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων της πόλης, των βιο­πα­λαι­στών αγρο­τών, των νέων και των γυναι­κών εργα­τι­κής — λαϊ­κής έντα­ξης ή κατα­γω­γής, στα σωµα­τεία τους, στους συλ­λό­γους και τους φορείς τους, στην προ­ώ­θη­ση του συντο­νι­σµού της δρά­σης τους, της αλλη­λεγ­γύ­ης τους, της κοι­νω­νι­κής τους συµµα­χί­ας, στην ανά­πτυ­ξη της πάλης τους σε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή — αντι­µο­νο­πω­λια­κή κατεύθυνση.

Είµα­στε σήµε­ρα πιο ικα­νοί να κλι­µα­κώ­νου­µε την πάλη, να περ­νά­µε στην αντε­πί­θε­ση, να επι­διώ­κου­µε οι καθη­µε­ρι­νοί αγώ­νες και ο τοπι­κός — κλα­δι­κός συντο­νι­σµός της πάλης να µετα­τρέ­πο­νται στην πορεία σε ένα ενιαίο, πανελ­λα­δι­κά συντο­νι­σµέ­νο κίνη­µα της εργα­τι­κής τάξης και των συµµά­χων της, όσο γίνε­ται πιο µαζι­κό, εδραιω­µέ­νο στους τόπους δου­λειάς, στους κλά­δους, σε κάθε περιο­χή, µε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή — αντι­µο­νο­πω­λια­κή κατεύ­θυν­ση, ενα­ντί­ω­σης στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ. Ένα τέτοιο πανελ­λα­δι­κό και διε­θνι­στι­κό ταυ­τό­χρο­να κίνη­µα µπο­ρεί να εγγυ­η­θεί µόνο το ΚΚΕ µε τη δρά­ση του, ως καθο­δη­γη­τι­κή δύνα­µη για την ανα­τρο­πή του σηµε­ρι­νού συσχε­τι­σµού, για το άνοι­γµα του δρό­µου για τον σοσιαλισµό.

Μέχρι το 22ο Συνέ­δριο µπο­ρού­µε να διευ­ρύ­νου­µε απο­φα­σι­στι­κά τους δεσµούς µας µε πλα­τιές εργα­τι­κές — λαϊ­κές δυνά­µεις, µε την πιο ενερ­γή συµµε­το­χή και δρά­ση τους µέσα στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­µα, αλλά και την έντα­ξή τους στο δρα­στή­ριο κι ενερ­γό περί­γυ­ρο του ΚΚΕ, τη συµµε­το­χή τους σε όλες τις µεγά­λες κοι­νω­νι­κές και πολι­τι­κές µάχες που έχου­µε µπρο­στά µας τα επό­µε­να χρόνια.

Έως το επό­µε­νο Συνέ­δριο, µπο­ρού­µε να προ­χω­ρή­σου­µε πιο θαρ­ρε­τά και δυνα­µι­κά στην οικο­δό­µη­ση πολ­λών νέων ΚΟΒ του Κόµµα­τος και ΟΒ της ΚΝΕ, στη δηµιουρ­γία µαχη­τι­κών πυρή­νων του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ παντού, σε µαζι­κή ανα­νέ­ω­ση των γρα­µµών µας µε νέες στρα­το­λο­γί­ες από την εργα­τι­κή τάξη, από τα σύµµα­χά της µεσαία στρώ­µα­τα, ειδι­κό­τε­ρα από τη νεο­λαία, τις γυναίκες.

ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΤΡΕΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΝΕΑ ΟΞΥΝΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΝ ΤΟΥ

Στο διε­θνές καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­µα, σήµε­ρα, εκδη­λώ­νο­νται όλες οι αντι­θέ­σεις και αντι­φά­σεις του, µε παλιές και νέες µορ­φές και κάποια ιδιαί­τε­ρα χαρα­κτη­ρι­στι­κά, ενώ ταυ­τό­χρο­να καταρ­ρί­πτο­νται όλες οι αστι­κές θεω­ρί­ες περί νέας δυνα­µι­κής του για «νέα δίκαια παρα­γω­γι­κά πρά­σι­να µοντέ­λα πιο δίκαι­ης ανα­δια­νο­µής του πλού­του», «άµβλυν­ση των ανι­σο­τή­των µέσω της ψηφια­κής µετά­βα­σης», αλλά και παλιό­τε­ρες θεω­ρί­ες όπως του «ξεπε­ρά­σµα­τος των αντι­θέ­σε­ων µέσω της παγκο­σµιο­ποί­η­σης», της «Ευρώ­πης κοι­νού σπι­τιού των λαών» που επί­σης θα εξα­σφά­λι­ζε «ειρή­νη και κοι­νή ανο­δι­κή κοι­νω­νι­κή ευη­µε­ρία», θεω­ρί­ες που υιο­θέ­τη­σε ο οπορ­του­νι­σµός. Η κυριαρ­χία του καπι­τα­λι­σµού σε όλο τον κόσµο, µε την ιστο­ρι­κά προ­σω­ρι­νή νίκη του µε τις ανα­τρο­πές στην ΕΣΣΔ και τα κρά­τη της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­µη­σης στα τέλη του 20ού αιώ­να, δεν µπο­ρεί να τον απαλ­λά­ξει από τη βασι­κή του αντί­θε­ση και τη σήψη.

  • Η νέα καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­µι­κή κρί­ση υπερ­συσ­σώ­ρευ­σης κεφα­λαί­ου εκδη­λώ­θη­κε –νωρί­τε­ρα λόγω παν­δη­µί­ας από ό,τι αρχι­κά ανα­µε­νό­ταν– σχε­δόν σε όλα τα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη. Η εξέ­λι­ξη αυτή επι­δρά καθο­ρι­στι­κά, λόγω της ανι­σο­µε­τρί­ας, ώστε να συνε­χί­ζε­ται η προ 20ετίας τάση σοβα­ρών αλλα­γών στον συσχε­τι­σµό ανά­µε­σα στα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη, µε βασι­κή της έκφρα­ση την οικο­νο­µι­κή άνο­δο της Κίνας. Ως συνέ­πεια, οξύ­νο­νται οι ιµπε­ρια­λι­στι­κοί αντα­γω­νι­σµοί και αντι­θέ­σεις για το µοί­ρα­σµα και τον έλεγ­χο των αγο­ρών, µε επί­κε­ντρο τις πηγές Ενέρ­γειας, τον ορυ­κτό πλού­το, τις Μετα­φο­ρές, τη δια­χεί­ρι­ση της κλι­µα­τι­κής αλλα­γής και ό,τι σχε­τί­ζε­ται γενι­κό­τε­ρα µε τη δια­χεί­ρι­ση του περι­βάλ­λο­ντος και τη γενι­κευ­µέ­νη αξιο­ποί­η­ση της ψηφιο­ποί­η­σης, την ονο­µα­ζό­µε­νη «4η βιο­µη­χα­νι­κή επανάσταση».
  • Είναι σε εξέ­λι­ξη τάσεις ανα­διά­τα­ξης περι­φε­ρεια­κών και διε­θνών οικο­νο­µι­κών-πολι­τι­κών και στρα­τιω­τι­κών — πολι­τι­κών συµµα­χιών. Σε περι­φε­ρεια­κό επί­πε­δο, µε την παρέ­µβα­ση των πιο ισχυ­ρών καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών, πυκνώ­νουν οι πολε­µι­κές — στρα­τιω­τι­κές ιµπε­ρια­λι­στι­κές συγκρού­σεις και οι αντα­γω­νι­σµοί, που περι­κλεί­ουν τον κίν­δυ­νο ενός πιο γενι­κευ­µέ­νου ιµπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­µου. Οι συγκρού­σεις αυτές εξε­λίσ­σο­νται –παράλ­λη­λα και ταυ­τό­χρο­να– και µε δια­πρα­γµα­τεύ­σεις, µε διε­ρευ­νη­τι­κές συνα­ντή­σεις και προ­σω­ρι­νούς συµβι­βα­σµούς. Οι όποιες συµφω­νί­ες συναί­νε­σης προ­κύ­ψουν, µε περισ­σό­τε­ρες ή λιγό­τε­ρες υπο­χω­ρή­σεις σε βάρος της µιας ή της άλλης πλευ­ράς, αυτό που θα πετυ­χαί­νουν είναι µια «ιµπε­ρια­λι­στι­κή ειρή­νη» µε το πιστό­λι στον κρό­τα­φο των λαών, µετα­θέ­το­ντας µόνο χρο­νι­κά έναν νέο γύρο οξυ­µέ­νων αντι­πα­ρα­θέ­σε­ων, στρα­τιω­τι­κών απει­λών, πολε­µι­κών συγκρού­σε­ων για το ποιος θα απο­σπά­σει το µεγα­λύ­τε­ρο µερί­διο στο µοί­ρα­σµα των αγο­ρών, των πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κών πηγών, στον έλεγ­χο των δρό­µων µετα­φο­ράς τους.
  • Τα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη –τόσο οι ΗΠΑ όσο και τα µέλη της ΕΕ– παρε­µβαί­νουν άµε­σα οικο­νο­µι­κά µε βασι­κό εργα­λείο την πολι­τι­κή της λεγό­µε­νης «Νέας Πρά­σι­νης Συµφω­νί­ας» («Πρά­σι­νο New Deal») προ­κει­µέ­νου να αντι­µε­τω­πί­σουν το πρό­βλη­µα του µεγά­λου µεγέ­θους υπερ­συσ­σω­ρευ­µέ­νου κεφα­λαί­ου. Η όποια ανα­φο­ρά τους στην προ­στα­σία του περι­βάλ­λο­ντος είναι προ­σχη­µα­τι­κή. Η µεγά­λη κρα­τι­κή παρέ­µβα­ση γίνε­ται για να δια­µορ­φώ­νει όρους και κίνη­τρα νέων κερ­δο­φό­ρων επεν­δύ­σε­ων, αξιο­ποιώ­ντας την ψηφια­κή τεχνο­λο­γία και την «πρά­σι­νη µετά­βα­ση» της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­µί­ας µε ελεγ­χό­µε­νη απα­ξί­ω­ση στα­θε­ρού κεφα­λαί­ου (π.χ. κλεί­σι­µο λιγνι­τι­κών στα­θµών, από­συρ­ση συµβα­τι­κών µέσων µετα­φο­ράς, αλλα­γή ενερ­γεια­κών δικτύ­ων κ.ά.). Η ΕΕ δίνει ιδιαί­τε­ρη έµφα­ση στην προ­ώ­θη­ση της «πρά­σι­νης µετά­βα­σης» για­τί, επι­πλέ­ον, τα κοι­τά­σµα­τα υδρο­γο­ναν­θρά­κων που δια­θέ­τει είναι ανε­παρ­κή (σε αντί­θε­ση µε τις ΗΠΑ και τη Ρωσία) και για­τί έχει δια­µορ­φώ­σει υπο­δο­µή για την εξα­γω­γή εµπο­ρευ­µά­των «πρά­σι­νης τεχνολογίας».
  • Καµία πρό­τα­ση αστι­κής δια­χεί­ρι­σης, κεϊν­σια­νή ή φιλε­λεύ­θε­ρη, δεν µπο­ρεί να µαταιώ­σει ή να ακυ­ρώ­σει τις νοµο­τέ­λειες της καπι­τα­λι­στι­κής παρα­γω­γής, το κυνή­γι του κέρ­δους, την αναρ­χία, την ανι­σο­µε­τρία, την αντί­θε­ση ανά­µε­σα στον κοι­νω­νι­κό χαρα­κτή­ρα της παρα­γω­γής και την καπι­τα­λι­στι­κή ιδιο­ποί­η­ση των απο­τε­λε­σµά­των της. Τα µέτρα αστι­κής δια­χεί­ρι­σης µόνο προ­σω­ρι­νά µπο­ρούν να αµβλύ­νουν το βάθος της επό­µε­νης κρί­σης. Ο νέος κύκλος «επεν­δύ­σε­ων» και οικο­νο­µι­κής ανά­κα­µψης θα δηµιουρ­γή­σει τις συν­θή­κες για την εκδή­λω­ση µιας νέας βαθύ­τε­ρης κρί­σης υπερσυσσώρευσης.
  • Θρυ­µµα­τί­ζο­νται οι αυτα­πά­τες για τις δυνα­τό­τη­τες φιλο­λαϊ­κής δια­χεί­ρι­σης του συστή­µα­τος, που θα οδη­γή­σει τάχα σ’ έναν πιο δίκαιο κοι­νω­νι­κά, πιο φιλι­κό στο περι­βάλ­λον και πιο φιλει­ρη­νι­κό καπι­τα­λι­σµό. Η δια­σφά­λι­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας των νέων «πρά­σι­νων επεν­δύ­σε­ων» και γενι­κό­τε­ρα των µονο­πω­λια­κών οµί­λων απαι­τεί αύξη­ση του βαθµού εκµε­τάλ­λευ­σης των εργα­ζο­µέ­νων, επέ­κτα­ση των ελα­στι­κών εργα­σια­κών σχέ­σε­ων, φθη­νή και χει­ρα­γω­γη­µέ­νη εργα­τι­κή δύνα­µη. Όποια προ­σω­ρι­νά µέτρα, µε κατεύ­θυν­ση να µην καταρ­ρεύ­σει ένα βασι­κό επί­πε­δο λαϊ­κής κατα­νά­λω­σης και να µη διο­γκω­θεί υπερ­βο­λι­κά η ανερ­γία, λαµβά­νο­νται µε κρι­τή­ριο την ανά­κα­µψη της καπι­τα­λι­στι­κής κερ­δο­φο­ρί­ας και την ενσω­µά­τω­ση της λαϊ­κής δυσα­ρέ­σκειας. Δεν συνι­στούν προ­ο­δευ­τι­κή στρο­φή. Δεν µπο­ρούν να αντι­µε­τω­πί­σουν τις εγγε­νείς αντι­φά­σεις του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­µα­τος που διο­γκώ­νο­νται. Οι επεν­δύ­σεις του «Πρά­σι­νου New Deal» και του «ψηφια­κού µετα­σχη­µα­τι­σµού» θα οδη­γή­σουν σε νέα συσ­σώ­ρευ­ση κεφα­λαί­ων και κερ­δών, δεν µπο­ρούν όµως να περιο­ρί­σουν τα υψη­λά ποσο­στά ανερ­γί­ας, σχε­τι­κής και από­λυ­της φτώ­χειας, για­τί δεν συνο­δεύ­ο­νται από γενι­κή µεί­ω­ση του εργά­σι­µου χρό­νου µε ταυ­τό­χρο­νη άνο­δο του εργα­σια­κού εισο­δή­µα­τος. Όχι µόνο δεν προ­στα­τεύ­ουν το περι­βάλ­λον –αφού δεν συνο­δεύ­ο­νται από ανά­λο­γα µέτρα προ­φύ­λα­ξης από φυσι­κούς κιν­δύ­νους, όπως πυρ­κα­γιές, πλη­µµύ­ρες, σει­σµούς– αλλά τα «πρά­σι­να έργα» (π.χ. τα αιο­λι­κά πάρ­κα) συµβάλ­λουν στην κατα­στρο­φή δασών, ορει­νών όγκων, οικο­συ­στη­µά­των, επι­φέ­ρουν συνο­λι­κά πολ­λα­πλές αρνη­τι­κές επι­πτώ­σεις. Ο λαός θα κλη­θεί να πλη­ρώ­σει τελι­κά τα νέα δάνεια και να σηκώ­σει τα νέα βάρη της κρα­τι­κής προ­σω­ρι­νής διά­σω­σης προ­βλη­µα­τι­κών οµί­λων και της στή­ρι­ξης γενι­κά της κερ­δο­φο­ρί­ας, επι­βα­ρύ­νε­ται µε πιο ακρι­βό «πρά­σι­νο ρεύ­µα», κατα­δι­κά­ζε­ται στην ενερ­γεια­κή φτώ­χεια, σε νέες ανι­σό­τη­τες κ.λπ.
  • Η όξυν­ση της αντι­πα­ρά­θε­σης ΗΠΑ — Κίνας έχει οικο­νο­µι­κό υπό­βα­θρο, αλλά και άµε­ση αντα­νά­κλα­ση στο πολι­τι­κό — διπλω­µα­τι­κό και στρα­τιω­τι­κό επί­πε­δο. Η νέα προ­ε­δρία των Δηµο­κρα­τι­κών στις ΗΠΑ υπό τον Μπάι­ντεν απο­δει­κνύ­ει ότι πρό­κει­ται για αντί­θε­ση που δεν εξαρ­τά­ται απ’ το ποιο κόµµα έχει την πλειο­ψη­φία. Η κυβέρ­νη­ση των ΗΠΑ δίνει τώρα µεγα­λύ­τε­ρη έµφα­ση στη δια­σφά­λι­ση της συνο­χής του ευρω­α­τλα­ντι­κού στρα­το­πέ­δου µέσω της βελ­τί­ω­σης των σχέ­σε­ων µε την ΕΕ.
  • Τα επι­τε­λεία της ΕΕ ανα­ζη­τούν προ­σα­ρµο­γές της κοι­νο­τι­κής πολι­τι­κής για να αντι­µε­τω­πί­σουν τόσο την εξα­σθέ­νι­ση της ΕΕ στον οικο­νο­µι­κό αντα­γω­νι­σµό σε σχέ­ση µε τις ΗΠΑ και την Κίνα όσο και την όξυν­ση της ανι­σο­µε­τρί­ας στην καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη των κρα­τών — µελών της. Μετά το Brexit οξύ­νε­ται η δια­πά­λη για την πρω­το­κα­θε­δρία στον χρη­µα­το­πι­στω­τι­κό τοµέα της Ευρώ­πης. Σ’ αυτό το πλαί­σιο εντάσ­σο­νται και µια σει­ρά από διερ­γα­σί­ες στρο­φής προς την επε­κτα­τι­κή πολι­τι­κή (ανα­θε­ώ­ρη­ση του Συµφώ­νου Στα­θε­ρό­τη­τας, υιο­θέ­τη­ση ευρω­ο­µο­λό­γων κ.ά.).

Όλα επι­βε­βαιώ­νουν ότι ο σοσια­λι­σµός είναι η απά­ντη­ση για τα οξυ­µέ­να λαϊ­κά προ­βλή­µα­τα του 21ου αιώνα: 

  • Δεν είναι µοι­ραίο να αυξά­νε­ται καθη­µε­ρι­νά η από­στα­ση ανά­µε­σα στις σύγ­χρο­νες επι­στη­µο­νι­κές και τεχνο­λο­γι­κές δυνα­τό­τη­τες, στις δυνα­τό­τη­τες ανά­πτυ­ξης των παρα­γω­γι­κών δυνά­µε­ων, εξα­σφά­λι­σης της κοι­νω­νι­κής ευη­µε­ρί­ας και τη σηµε­ρι­νή πρα­γµα­τι­κό­τη­τα που χαρα­κτη­ρί­ζε­ται από την αύξη­ση της εκµε­τάλ­λευ­σης, τη σχε­τι­κή και από­λυ­τη εξα­θλί­ω­ση, την ανα­σφά­λεια που βιώ­νουν οι µισθω­τοί, οι άνερ­γοι, οι αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νοι, οι νέοι, οι συντα­ξιού­χοι, τις συµπλη­γά­δες µετα­ξύ εργα­σί­ας και µητρό­τη­τας για τις γυναίκες.
  • Η άνο­δος του επι­πέ­δου κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σης της παρα­γω­γής και η αύξη­ση της παρα­γω­γι­κό­τη­τας της εργα­σί­ας δίνουν σήµε­ρα δυνα­τό­τη­τες για να αυξη­θεί ο µη εργά­σι­µος χρό­νος και η δηµιουρ­γι­κή του αξιο­ποί­η­ση, να µειω­θεί η βαριά χει­ρω­να­κτι­κή και µονό­το­νη εργα­σία, να ενι­σχυ­θεί το δηµιουρ­γι­κό περιε­χό­µε­νό της, να ανα­βα­θµι­στεί το γενι­κό µορ­φω­τι­κό επί­πε­δο για τους εργα­ζό­µε­νους που απο­τε­λούν την κύρια παρα­γω­γι­κή δύνα­µη της επο­χής µας.
  • Οι νέες δυνα­τό­τη­τες που γεν­νά η αλµα­τώ­δης επι­στη­µο­νι­κή και τεχνο­λο­γι­κή ανά­πτυ­ξη ενι­σχύ­ουν σηµα­ντι­κά –σε σχέ­ση µε το παρελ­θόν– την υλι­κή βάση για να εξα­λει­φθεί πιο γρή­γο­ρα κάθε µορ­φή ατο­µι­κής και οµα­δι­κής ιδιοκτησίας.

Το πρα­γµα­τι­κά νέο είναι ο επι­στη­µο­νι­κός κεντρι­κός σχε­δια­σµός στο έδα­φος της εργα­τι­κής εξου­σί­ας και της κοι­νω­νι­κής ιδιο­κτη­σί­ας. Το πρα­γµα­τι­κά προ­ο­δευ­τι­κό είναι η κοι­νω­νι­κή σχέ­ση που επι­τρέ­πει την αξιο­ποί­η­ση του συνό­λου των παρα­γω­γι­κών δυνά­µε­ων: των µέσων παρα­γω­γής, την ανά­πτυ­ξη και κατα­νο­µή του εργα­τι­κού δυνα­µι­κού, και εκφρά­ζε­ται µε επι­στη­µο­νι­κά καθο­ρι­σµέ­νους στό­χους για τη λαϊ­κή ευηµερία.

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Η θέση της Ελλά­δας στο ενδοϊ­µπε­ρια­λι­στι­κό παζά­ρι και τους αντα­γω­νι­σµούς στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή καθο­ρί­ζε­ται από την επι­θε­τι­κή στά­ση της ελλη­νι­κής αστι­κής τάξης µε περισ­σό­τε­ρες απαι­τή­σεις για ανα­βά­θµι­ση της συµµε­το­χής της στη λεία και τη µοι­ρα­σιά, που είναι συνέ­χεια της έντα­σης της εκµε­τάλ­λευ­σης των εργα­ζο­µέ­νων στο εσω­τε­ρι­κό της χώρας. Η στά­ση αυτή εκδη­λώ­νε­ται και µε δια­θέ­σεις υπο­χώ­ρη­σης σε κυριαρ­χι­κά δικαιώ­µα­τα στο πλαί­σιο ενός ιµπε­ρια­λι­στι­κού συµβι­βα­σµού, στον οποίο βαραί­νουν ισχυ­ρό­τε­ρες δυνάµεις.

Καταρ­ρί­πτο­νται οι µύθοι, που προ­βάλ­λει η αστι­κή ιδε­ο­λο­γία, ότι δήθεν η ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη είναι απλά αµυ­νό­µε­νη, υπε­ρα­σπι­ζό­µε­νη µόνο τα σύνο­ρά της και όχι επι­θε­τι­κή. Στοι­χεία της επι­θε­τι­κό­τη­τάς της είναι:

‣ Η ίδια η συµµε­το­χή στο ΝΑΤΟ, οι αυξη­µέ­νες κρα­τι­κές δαπά­νες για πολε­µι­κές επι­θε­τι­κές ανά­γκες του ΝΑΤΟ, κατέ­χο­ντας την 1η ποσο­στιαία θέση στους ΝΑΤΟι­κούς εξο­πλι­σµούς σύµφω­να µε τελευ­ταία στοιχεία.

‣ Η συµµε­το­χή των Ενό­πλων Δυνά­µε­ων σε απο­στο­λές εκτός συνό­ρων, η ενα­έ­ρια επι­τή­ρη­ση συνό­ρων βαλ­κα­νι­κών κρα­τών, η συµµε­το­χή σε ασκή­σεις στα Βαλ­κά­νια και τη Μαύ­ρη Θάλασ­σα, η συµµε­το­χή σε πολε­µι­κές περι­πο­λί­ες στον Περ­σι­κό, η απο­στο­λή συστοι­χί­ας «Πάτριοτ» στη Σαου­δι­κή Αραβία.

‣ Η νέα στρα­τιω­τι­κή συµφω­νία µε τις ΗΠΑ, η πολι­τι­κή και κυρί­ως στρα­τιω­τι­κή συνερ­γα­σία µε το Ισρα­ήλ, η απο­στο­λή δυνά­µε­ων στο Μάλι της Αφρι­κής, η ετοι­µό­τη­τα της κυβέρ­νη­σης να στεί­λει στρα­τιω­τι­κές δυνά­µεις γενι­κό­τε­ρα στην περιο­χή του Σαχέλ.

‣ Η χρη­σι­µο­ποί­η­ση αµε­ρι­κα­νι­κών βάσε­ων που βρί­σκο­νται στην Ελλά­δα για επι­θε­τι­κές απο­στο­λές κατά γει­το­νι­κών λαών, η συµµε­το­χή στην περι­κύ­κλω­ση της Ρωσί­ας κ.ά.

Επι­θε­τι­κές βλέ­ψεις έχει και η αστι­κή τάξη της Τουρ­κί­ας, το κρά­τος της οποί­ας σε σχέ­ση µε την Ελλά­δα είναι σε υψη­λό­τε­ρη θέση στο παγκό­σµιο ιµπε­ρια­λι­στι­κό σύστη­µα – είναι µέλος του G20, δια­θέ­τει στρα­τό κατο­χής σε 3 ξένες χώρες (Κύπρο, Συρία, Ιράκ), έχει επί­σης στρα­τιω­τι­κές πολε­µι­κές βάσεις και δυνά­µεις σε άλλα κρά­τη, όπως Κατάρ, Αλβα­νία, Σου­δάν, Λιβύη, Αζε­ρµπαϊ­τζάν. Διεκ­δι­κεί εδά­φη από άλλες χώρες, ανά­µε­σά τους η Ελλά­δα, όπως νησιά του Ανα­το­λι­κού Αιγαί­ου, θαλάσ­σιες ζώνες, αµφι­σβη­τεί ενα­έ­ριο χώρο, επι­χει­ρεί προ­κλη­τι­κές ενέρ­γειες κατά κυριαρ­χι­κών δικαιω­µά­των και των συνό­ρων στην περιο­χή, προ­ω­θεί τη στρα­τη­γι­κή του «νεο­ο­θω­µα­νι­σµού», αξιο­ποιώ­ντας µειο­νο­τι­κά και θρη­σκευ­τι­κά ζητήµατα.

Αυτό το πλαί­σιο, σε συν­δυα­σµό µε τους ΝΑΤΟι­κούς σχε­δια­σµούς, καθο­ρί­ζει τις ελλη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις, τον αντα­γω­νι­σµό µετα­ξύ των αστι­κών τάξε­ων των δύο χωρών στην προ­σπά­θεια της καθε­µιάς για γεω­στρα­τη­γι­κή ανα­βά­θµι­ση στην περιοχή.

Μέσα σε αυτό το πλαί­σιο προ­χω­ρά­νε παζά­ρια, δια­πρα­γµα­τεύ­σεις µε ορί­ζο­ντα τη συνε­κµε­τάλ­λευ­ση του Αιγαί­ου, την προ­ώ­θη­ση επί της ουσί­ας διχο­το­µι­κών λύσε­ων στο Κυπρια­κό, η απα­ρά­δε­κτη εργα­λειο­ποί­η­ση του προ­σφυ­γι­κού — µετα­να­στευ­τι­κού προ­βλή­µα­τος στις συµπλη­γά­δες των ανταγωνισµών.

Μέσα σε αυτό το πλαί­σιο εναλ­λάσ­σο­νται οι τάσεις συµβι­βα­σµού (µέσω της υπο­γρα­φής συµφω­νιών «ιµπε­ρια­λι­στι­κής ειρή­νης» και της προ­σφυ­γής σε διε­θνείς οργα­νι­σµούς, όπως το Διε­θνές Δικα­στή­ριο της Χάγης) και οι τάσεις όξυν­σης, εµπε­ριέ­χο­ντας και τον κίν­δυ­νο θερµών επει­σο­δί­ων και πολε­µι­κής αναµέτρησης.

Το ΚΚΕ καλεί την εργα­τι­κή τάξη, τις λαϊ­κές δυνά­µεις, τους νέους και τις νέες, να δυνα­µώ­σουν την πάλη τους πολύ­µορ­φα, ενά­ντια στον ιµπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­µο και τις αιτί­ες του, να σηµα­δέ­ψουν την καρ­διά του προ­βλή­µα­τος, την καπι­τα­λι­στι­κή εκµε­τάλ­λευ­ση και τους ενδο­κα­πι­τα­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σµούς, να αγω­νι­στούν για να µη χύσουν ο λαός και τα παι­διά του το αίµα τους για τα συµφέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των ΗΠΑ. Να µη δεί­ξουν καµιά εµπι­στο­σύ­νη στις διά­φο­ρες αστι­κές κυβερ­νή­σεις που εναλ­λάσ­σο­νται στην εξου­σία, να κατα­δι­κά­σουν µαζι­κά την επι­κίν­δυ­νη πολι­τι­κή τους που εµπλέ­κει τον λαό σε ιµπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σµούς, επε­µβά­σεις και πολέ­µους. Ο ελλη­νι­κός λαός δεν έχει να χωρί­σει τίπο­τε µε τον λαό της Τουρ­κί­ας ή της Ρωσί­ας, µε τους άλλους λαούς. Οι λαοί µπο­ρούν να ζήσουν ειρη­νι­κά αν βγά­λουν από τη µέση τα συµφέ­ρο­ντα που τους οδη­γούν σε ιµπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­µους ή σε απα­ρά­δε­κτους συµβι­βα­σµούς σε βάρος των δικαιω­µά­των τους, που οδη­γούν «από άλλο δρό­µο» στο ίδιο οδυ­νη­ρό αποτέλεσµα.

Το ΚΚΕ βρί­σκε­ται σε ανοι­χτή ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή πάλη τόσο µε τις θέσεις του αστι­κού εθνι­κι­σµού που προ­βάλ­λο­νται από ακρο­δε­ξιές, φασι­στι­κές και αντι­δρα­στι­κές φωνές όσο και µε τις θέσεις του αστι­κού κοσµο­πο­λι­τι­σµού, ιδιαί­τε­ρα µε την προ­σπά­θεια ρεφο­ρµι­στι­κών — οπορ­του­νι­στι­κών δυνά­µε­ων να καµου­φλά­ρουν ως διε­θνι­στι­κή στά­ση την ταύ­τι­σή τους µε την πολι­τι­κή της συνε­κµε­τάλ­λευ­σης και του δήθεν «αµοι­βαί­ου οφέ­λους» που προ­ω­θούν ισχυ­ρά τµή­µα­τα των αστι­κών τάξε­ων της Ελλά­δας και της Τουρ­κί­ας, των ΗΠΑ και της ΕΕ, το ΝΑΤΟ.

Η εργα­τι­κή τάξη, τα λαϊ­κά στρώ­µα­τα έχουν συµφέ­ρον να δυνα­µώ­σουν την πάλη για τις δικές τους σύγ­χρο­νες ανά­γκες, ενά­ντια στα µονο­πώ­λια και την εξου­σία τους, να χτί­σουν τη δική τους συµµα­χία σε αυτήν την πάλη, ανοί­γο­ντας τον δρό­µο για τον σοσια­λι­σµό — κοµµου­νι­σµό, για την οικο­δό­µη­ση αµοι­βαία επω­φε­λών σχέ­σε­ων µετα­ξύ των λαών, µε απο­δέ­σµευ­ση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, από κάθε ιµπε­ρια­λι­στι­κή συµµαχία.

‣ Να κλι­µα­κω­θεί ο αγώ­νας για την απε­µπλο­κή της Ελλά­δας από τους ιµπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σµούς και πολέ­µους, για την κατάρ­γη­ση της ελλη­νο­α­µε­ρι­κα­νι­κής Συµφω­νί­ας για τις Βάσεις, να κλεί­σει η βάση της Σού­δας, να ξηλω­θούν όλες οι αµε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κές στρα­τιω­τι­κές βάσεις, να µη δηµιουρ­γη­θεί καµιά νέα ευρω­α­τλα­ντι­κή υπο­δο­µή, να µην εγκα­τα­στα­θούν στη χώρα πυρη­νι­κά όπλα.

‣ Καµιά αλλα­γή συνό­ρων και των συν­θη­κών που τα καθορίζουν.

‣ Να επι­στρέ­ψουν οι Έλλη­νες αξιω­µα­τι­κοί και στρα­τιώ­τες από τις ιµπε­ρια­λι­στι­κές απο­στο­λές στο εξω­τε­ρι­κό. Οι Ένο­πλες Δυνά­µεις δεν έχουν καµιά δου­λειά στον Περ­σι­κό Κόλ­πο, στο Μάλι της Αφρι­κής, σε άλλες περιο­χές του κόσµου.

‣ Να στα­µα­τή­σουν όλες οι αµε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κές ασκή­σεις που στο­χεύ­ουν στην περι­κύ­κλω­ση της Ρωσί­ας και σηµα­δεύ­ουν άλλους λαούς.

‣ Όχι στους στρα­τιω­τι­κούς εξο­πλι­σµούς που είναι στην υπη­ρε­σία του ΝΑΤΟ.

‣ Να ανα­κλη­θεί η κυβερ­νη­τι­κή από­φα­ση για την αύξη­ση της διάρ­κειας θητεί­ας στο στρα­τό ξηράς και να ικα­νο­ποι­η­θούν τα δίκαια αιτή­µα­τα των στε­λε­χών των Ενό­πλων Δυνά­µε­ων και των φαντάρων.

‣ Παλεύ­ου­µε για Κύπρο ενιαία, ανε­ξάρ­τη­τη, ένα και όχι δύο κρά­τη, µε µία και µόνη κυριαρ­χία, µία ιθα­γέ­νεια, µία διε­θνή προ­σω­πι­κό­τη­τα, χωρίς ξένα στρα­τεύ­µα­τα και βάσεις, χωρίς εγγυ­η­τές και προ­στά­τες, µε τον λαό νοι­κο­κύ­ρη στον τόπο του.

‣ Εκφρά­ζου­µε την αλλη­λεγ­γύη µας στον παλαι­στι­νια­κό λαό και απαι­τού­µε από την κυβέρ­νη­ση να προ­χω­ρή­σει άµε­σα στην ανα­γνώ­ρι­ση του Παλαι­στι­νια­κού κρά­τους, µε βάση την οµό­φω­νη από­φα­ση της Βου­λής του 2015. Να καταρ­γη­θούν οι συµφω­νί­ες οικο­νο­µι­κής, πολι­τι­κής και στρα­τιω­τι­κής συνερ­γα­σί­ας µε το κρά­τος του Ισρα­ήλ το οποίο δολο­φο­νεί τον παλαι­στι­νια­κό λαό.

Ο ελλη­νι­κός λαός όπως και οι άλλοι λαοί είναι αυτοί που µπο­ρούν να υπε­ρα­σπι­στούν την εδα­φι­κή ακε­ραιό­τη­τα των χωρών τους από τη σκο­πιά των λαϊ­κών συµφε­ρό­ντων, να εκφρά­σουν τη διε­θνι­στι­κή τους αλλη­λεγ­γύη και κοι­νή πάλη ενά­ντια στους ιµπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­µους, για την κοι­νω­νι­κή ανα­τρο­πή, την ειρή­νη και την ευη­µε­ρία των λαών.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Το Διε­θνές Κοµµου­νι­στι­κό Κίνη­µα εξα­κο­λου­θεί να βρί­σκε­ται σε βαθιά κρί­ση. Συνε­χί­ζει να διε­ξά­γε­ται οξεία ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή δια­πά­λη µετα­ξύ των ΚΚ. Τα περισ­σό­τε­ρα ΚΚ δεν έχουν προ­χω­ρή­σει ακό­µα σε µια σε βάθος εξέ­τα­ση της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­µη­σης και της πεί­ρας της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσια­λι­στι­κών χωρών, των συν­θη­κών που οδή­γη­σαν στην αντε­πα­νά­στα­ση και ήττα του πρώ­του αυτού εγχει­ρή­µα­τος καθώς και της στρα­τη­γι­κής του ΔΚΚ.

Το ΚΚΕ επι­διώ­κει την οικο­δό­µη­ση ισχυ­ρών κοµµου­νι­στι­κών ιδε­ο­λο­γι­κών — πολι­τι­κών δεσµών, έκφρα­σης κοµµου­νι­στι­κής αλλη­λεγ­γύ­ης, αλλη­λο­βο­ή­θειας σε επε­ξερ­γα­σί­ες θέσε­ων, σε κοι­νές δρά­σεις. Εκφρά­ζει δρα­στή­ρια την αλλη­λεγ­γύη του µε κοµµου­νι­στές, λαϊ­κούς αγω­νι­στές και κινή­µα­τα που βρί­σκο­νται στο στό­χα­στρο της κρα­τι­κής κατα­στο­λής. Επι­διώ­κει να αξιο­ποιεί δηµιουρ­γι­κά τη θετι­κή πεί­ρα, αλλά και µελε­τά την αρνη­τι­κή πεί­ρα άλλων τµη­µά­των του ΔΚΚ, από τη διε­ξα­γω­γή της πολύ­µορ­φης ταξι­κής πάλης στις χώρες τους, χωρίς να απο­σπά­ται από τις αντι­κει­µε­νι­κές συν­θή­κες αλλά και τις ιστο­ρι­κές ρίζες και κατα­βο­λές κάθε κόµµα­τος, τις συν­θή­κες που δηµιουρ­γή­θη­καν µετά τις µεγά­λες κρί­σεις και δια­σπά­σεις τη δεκα­ε­τία του 1990.

Με αυτό το κρι­τή­ριο το ΚΚΕ προ­ω­θεί τις διµε­ρείς επα­φές και σχέ­σεις, τις ανταλ­λα­γές οµά­δων δου­λειάς, την ανταλ­λα­γή επε­ξερ­γα­σιών και ντο­κου­µέ­ντων µε άλλα Κόµµα­τα. Συµβάλ­λει στις εργα­σί­ες της Συντα­κτι­κής Επι­τρο­πής της «Διε­θνούς Κοµµου­νι­στι­κής Επι­θε­ώ­ρη­σης» (ΔΚΕ), στη λει­τουρ­γία της Γρα­µµα­τεί­ας της Ευρω­παϊ­κής Κοµµου­νι­στι­κής Πρω­το­βου­λί­ας (ΕΚΠ), στις Περι­φε­ρεια­κές Συνα­ντή­σεις ΚΚ, αλλά ακό­µα και στις Διε­θνείς Συνα­ντή­σεις Κοµµου­νι­στι­κών κι Εργα­τι­κών Κοµµά­των (ΔΣΚΕΚ) παρά τις µεγά­λες δια­φο­ρές που υπάρ­χουν ανά­µε­σα στα κόµµα­τα που συµµε­τέ­χουν σε αυτές. Συµµε­τέ­χει ενερ­γά στην ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή δια­πά­λη που διε­ξά­γε­ται, αλλά και σε ορι­σµέ­νες κοι­νές δρά­σεις που είναι κατορ­θω­τό να απο­φα­σί­ζο­νται. Παρα­κο­λου­θεί την εξέ­λι­ξη των διά­φο­ρων κοµµά­των και την ταξι­κή πάλη στη χώρα τους, αλλά και τις διερ­γα­σί­ες που γίνο­νται στο εσω­τε­ρι­κό τους. Προ­τε­ραιό­τη­τα για το ΚΚΕ έχουν τα κόµµα­τα µε τα οποία µπο­ρεί να ανα­πτύ­ξει πιο στε­νή σχέ­ση για την επα­να­στα­τι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση του ΔΚΚ, για τη δηµιουρ­γία του κοµµου­νι­στι­κού πόλου. Ξεχω­ρί­ζου­µε τα κόµµα­τα που συµµε­τέ­χουν στη «Διε­θνή Κοµµου­νι­στι­κή Επι­θε­ώ­ρη­ση» και την Ευρω­παϊ­κή Κοµµου­νι­στι­κή Πρω­το­βου­λία, παρά τις όποιες δια­φο­ρές υπάρχουν.

Επι­διώ­κου­µε στε­νό­τε­ρη συνερ­γα­σία µε Κοµµου­νι­στι­κά Κόµµα­τα που µπο­ρούν να συµβάλ­λουν, λιγό­τε­ρο ή περισ­σό­τε­ρο, στην επα­να­στα­τι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση του ΔΚΚ, µε τα εξής κριτήρια:

α) Υπε­ρα­σπί­ζο­νται τον µαρ­ξι­σµό — λενι­νι­σµό και τον προ­λε­τα­ρια­κό διε­θνι­σµό, την ανά­γκη δια­µόρ­φω­σης κοµµου­νι­στι­κού πόλου διεθνώς.

β) Αντι­πα­λεύ­ουν τον οπορ­του­νι­σµό, τον ρεφο­ρµι­σµό, απορ­ρί­πτουν την κεντρο­α­ρι­στε­ρή δια­χεί­ρι­ση και την οποια­δή­πο­τε παραλ­λα­γή της στρα­τη­γι­κής των σταδίων.

γ) Υπε­ρα­σπί­ζο­νται τις νοµο­τέ­λειες της σοσια­λι­στι­κής επα­νά­στα­σης. Με αυτές κρί­νουν την πορεία της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­µη­σης, επι­διώ­κουν να ερευ­νή­σουν, να αντλή­σουν διδά­γµα­τα από τα προ­βλή­µα­τα και τα λάθη.

δ) Έχουν ιδε­ο­λο­γι­κό µέτω­πο απέ­να­ντι σε λαθε­µέ­νες αντι­λή­ψεις για τον ιµπε­ρια­λι­σµό, ιδιαί­τε­ρα αυτές που απο­σπούν τη στρα­τιω­τι­κή πολε­µι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τά του από το οικο­νο­µι­κό του περιε­χό­µε­νο, έχουν µέτω­πο απέ­να­ντι σε κάθε ιµπε­ρια­λι­στι­κή συµµαχία.

ε) Ανα­πτύσ­σουν δεσµούς µε την εργα­τι­κή τάξη, προ­σπα­θούν να δρά­σουν στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα, στα κινή­µα­τα των λαϊ­κών τµη­µά­των των µεσαί­ων στρω­µά­των, επι­διώ­κουν να εντάσ­σουν την καθη­µε­ρι­νή πάλη για τα εργα­τι­κά και λαϊ­κά δικαιώ­µα­τα σε µια σύγ­χρο­νη επα­να­στα­τι­κή στρα­τη­γι­κή για την εργα­τι­κή εξουσία.

Για την επό­µε­νη περί­ο­δο µέχρι το 22ο Συνέ­δριό µας, επι­διώ­κου­µε συγκε­κρι­µέ­νους στό­χους που θα παλέ­ψου­µε να υλο­ποι­η­θούν. Η νέα ΚΕ ανα­λα­µβά­νει το καθή­κον να µελε­τή­σει την ακρι­βή κατά­στα­ση του ΔΚΚ, όπως και όλων των µορ­φών της συνερ­γα­σί­ας, µε ιεράρ­χη­ση προ­τε­ραιο­τή­των και κοι­νών δρά­σε­ων. Και αυτό αφο­ρά από τις ΔΣΚΕΚ, τις Περι­φε­ρεια­κές Συνα­ντή­σεις, τη ΔΚΕ και την ΕΚΠ µέχρι και τις διµε­ρείς σχέ­σεις µας.

Ιδιαί­τε­ρο καθή­κον για τη νέα ΚΕ είναι η ανα­γκαιό­τη­τα µελέ­της και συνο­λι­κής εκτί­µη­σης µε βάση τις εξε­λί­ξεις για τις χώρες που στην ηγε­σία του κρά­τους εξα­κο­λου­θούν να είναι κόµµα­τα που ονο­µά­ζο­νται Κοµµου­νι­στι­κά και προ­έρ­χο­νται από την παρά­δο­ση του ΔΚΚ, έτσι όπως αυτό δια­µορ­φώ­θη­κε τον προη­γού­µε­νο αιώ­να και κάτω από την επί­δρα­ση της Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης και της ΕΣΣΔ.

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΓΧΩΡΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Η διε­θνής συγ­χρο­νι­σµέ­νη καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση του 2019–2020 επέ­δρα­σε καθο­ρι­στι­κά στην εγχώ­ρια καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­µία. Οι εκτι­µή­σεις της ΕΕ προσ­διο­ρί­ζουν το βάθος της κρί­σης για την Ελλά­δα στο 8,2%, σηµα­ντι­κά µεγα­λύ­τε­ρο από τον µέσο όρο της Ευρω­ζώ­νης στην οποία κυµάν­θη­κε στο 6,6%. Η παν­δη­µία επέ­δρα­σε κατα­λυ­τι­κά στην επι­τά­χυν­ση της εκδή­λω­σης της κρί­σης, παρό­λο που τα σηµά­δια της είχαν φανεί σε προη­γού­µε­νη φάση. Η εξέ­λι­ξη λοι­πόν αυτή δεν είναι κεραυ­νός εν αιθρία. Το ΚΚΕ είχε έγκαι­ρα προει­δο­ποι­ή­σει για την εκδή­λω­ση νέας κρί­σης, είχε σηµειώ­σει στοι­χεία που συνη­γο­ρού­σαν σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση: Η αναι­µι­κή ανά­κα­µψη, η µεγά­λη συσ­σώ­ρευ­ση κεφα­λαί­ων που δεν συνο­δεύ­ο­νταν από αντί­στοι­χες επεν­δύ­σεις, οι αρνη­τι­κές επι­πτώ­σεις της πολι­τι­κής της «εξω­στρέ­φειας» της ελλη­νι­κής οικο­νο­µί­ας (π.χ. µεγά­λο µέγε­θος του Του­ρι­σµού), η οποία τα προη­γού­µε­να χρό­νια προ­βλή­θη­κε από τις κυβερ­νή­σεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, τον ΣΕΒ και την Τρά­πε­ζα της Ελλά­δας ως ένα σηµα­ντι­κό επί­τευ­γµα µετά την κρί­ση, ενώ ουσια­στι­κά οδη­γού­σε σε µεγα­λύ­τε­ρη έκθε­σή της στις δια­κυ­µάν­σεις της διε­θνούς οικονοµίας.

Η σηµε­ρι­νή κρί­ση –όπως συνέ­βη και στην προη­γού­µε­νη– εκδη­λώ­νε­ται ανι­σό­µε­τρα στους διά­φο­ρους κλά­δους της ελλη­νι­κής οικο­νο­µί­ας, συνο­δεύ­ε­ται από εκτε­τα­µέ­νη κατα­στρο­φή του επεν­δυ­µέ­νου κεφα­λαί­ου στους κλά­δους του Επι­σι­τι­σµού και του Του­ρι­σµού, υπό την επί­δρα­ση των περιο­ρι­στι­κών µέτρων λόγω παν­δη­µί­ας covid-19, αλλά και µε τη συγκε­ντρο­ποί­η­σή του.

Το βάθος της κρί­σης στην Ελλά­δα συγκρα­τή­θη­κε σηµα­ντι­κά απ’ το εκτε­τα­µέ­νο κρα­τι­κό πακέ­το άµε­σης στή­ρι­ξης του κεφα­λαί­ου και την αύξη­ση των κρα­τι­κών επεν­δύ­σε­ων µε απο­τέ­λε­σµα και µια µικρή αύξη­ση της κατα­σκευα­στι­κής δραστηριότητας. 

Η αστι­κή πολι­τι­κή δια­χεί­ρι­σης δια­φο­ρο­ποι­ή­θη­κε σε σχέ­ση µε την προη­γού­µε­νη περί­ο­δο. Η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ έγι­νε φορέ­ας άσκη­σης σήµε­ρα µιας επε­κτα­τι­κής δηµο­σιο­νο­µι­κής πολι­τι­κής, παρά την αρνη­τι­κή ιδε­ο­λο­γι­κή τοπο­θέ­τη­σή της απέ­να­ντι στη µεγά­λη οικο­νο­µι­κή κρα­τι­κή παρέ­µβα­ση. Αντί­θε­τα, η προη­γού­µε­νη κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ, που ανή­κει στη σοσιαλ­δη­µο­κρα­τία, δεν άσκη­σε επε­κτα­τι­κή πολι­τι­κή λόγω και των κοι­νο­τι­κών κατευ­θύν­σε­ων και περιο­ρι­σµών τη συγκε­κρι­µέ­νη περί­ο­δο δια­κυ­βέρ­νη­σης. Η ουσία, φυσι­κά, βρί­σκε­ται στο γεγο­νός ότι και τα δύο αστι­κά πολι­τι­κά ρεύ­µα­τα, ανά­λο­γα µε τις ανά­γκες του κεφα­λαί­ου, εφα­ρµό­ζουν εναλ­λάξ και τις δύο µορ­φές αστι­κής δια­χεί­ρι­σης χωρίς να εµπο­δί­ζο­νται από τις δια­φο­ρε­τι­κές θέσεις τους για τον ρόλο του κρά­τους στην οικο­νο­µι­κή και κοι­νω­νι­κή πολι­τι­κή. Άλλω­στε, αυτή η αστι­κή ιδε­ο­λο­γι­κή δια­φο­ρο­ποί­η­ση είναι ανα­γκαία και για την εναλ­λάξ χει­ρα­γώ­γη­ση των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνάµεων.

Η ανά­κα­µψη της οικο­νο­µί­ας το 2021 θα είναι αρκε­τά µικρό­τε­ρη απ’ τη συρ­ρί­κνω­ση του 2020, ενώ οι εκτι­µή­σεις της ΕΕ κάνουν λόγο για δια­τή­ρη­ση υψη­λών επι­πέ­δων της επί­ση­µης ανερ­γί­ας στην Ελλά­δα τη διε­τία 2021 — 2022 πάνω απ’ το 16%, που στην πρα­γµα­τι­κό­τη­τα θα είναι µεγαλύτερη.

Η πορεία ανά­κα­µψης είναι επι­σφα­λής. Μια σει­ρά από παρά­γο­ντες µπο­ρούν να περιο­ρί­σουν τους προ­βλε­πό­µε­νους θετι­κούς ρυθµούς ανά­πτυ­ξης της περιό­δου 2021 — 2022. Μέσα στους παρά­γο­ντες αυτούς ξεχωρίζουν:

  • Η µεγά­λη διό­γκω­ση του κρα­τι­κού χρέ­ους λόγω της ασκού­µε­νης επε­κτα­τι­κής πολι­τι­κής, ειδι­κά αν η χαλά­ρω­ση στο Σύµφω­νο Στα­θε­ρό­τη­τας δεν έχει µεγά­λη έκτα­ση και διάρκεια.
  • Οι αρνη­τι­κές επι­πτώ­σεις απ’ τις µεγά­λες κρα­τι­κές εγγυ­ή­σεις, ειδι­κά για τα στε­γα­στι­κά δάνεια, που πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται µε το σχέ­διο ΗΡΑΚΛΗΣ.
  • Η αβε­βαιό­τη­τα στην πορεία κλά­δων της οικο­νο­µί­ας όπως ο Τουρισµός.

Η ανά­κα­µψη της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­µί­ας δεν θα είναι οµοιό­µορ­φη. Έχει ήδη επι­δει­νω­θεί η θέση σηµα­ντι­κού αρι­θµού µικρών επι­χει­ρή­σε­ων και υπο­λο­γί­ζε­ται πως τα «λου­κέ­τα» θα ανέλ­θουν σε πολ­λές δεκά­δες χιλιά­δες, µαζί µε την αύξη­ση του αρι­θµού των ανέρ­γων, ενώ ένα άλλο µέρος θα επι­βα­ρυν­θεί µε σηµα­ντι­κές υπο­χρε­ώ­σεις µόλις µειω­θούν ή δια­κο­πούν τα προ­σω­ρι­νά µέτρα κρα­τι­κής στή­ρι­ξης (π.χ. ανα­στο­λές πληρωµών).

Οι εκτε­τα­µέ­νες κρα­τι­κές δαπά­νες θα αυξή­σουν τη δηµο­σιο­νο­µι­κή επι­βά­ρυν­ση και την επό­µε­νη περί­ο­δο µισθω­τοί και αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νοι θα κλη­θούν να σηκώ­σουν µεγα­λύ­τε­ρα φορο­λο­γι­κά βάρη για την απα­ραί­τη­τη δηµο­σιο­νο­µι­κή εξυγίανση. 

Η πολι­τι­κή φθη­νό­τε­ρης εργα­τι­κής δύνα­µης θα κλι­µα­κω­θεί µέσα απ’ την πίε­ση στον πρα­γµα­τι­κό µέσο µισθό, που ανα­µέ­νε­ται σε πολ­λούς κλά­δους να µειω­θεί, µε την τηλερ­γα­σία και τη διευ­θέ­τη­ση του χρό­νου εργα­σί­ας, όπως και µε τη µεί­ω­ση του λεγό­µε­νου «µη µισθο­λο­γι­κού κόστους», µε τη νέα επί­θε­ση στα ασφα­λι­στι­κά δικαιώ­µα­τα, στους όρους και την έκτα­ση στην ιατρο­φα­ρµα­κευ­τι­κή περί­θαλ­ψη, στην πρό­νοια και τις συντάξεις.

Ο αστι­κός σχε­δια­σµός για την επό­µε­νη περί­ο­δο, είτε έχει την όψη του προ­γρά­µµα­τος «Ελλά­δα 2.0» της ΝΔ είτε την όψη «Ελλά­δα+» του ΣΥΡΙΖΑ, εστιά­ζει στις ίδιες κλα­δι­κές προ­τε­ραιό­τη­τες της λεγό­µε­νης «Πρά­σι­νης Ψηφια­κής Μετά­βα­σης», στην κατεύ­θυν­ση της ευρω­ε­νω­σια­κής και διε­θνούς «Νέας Πρά­σι­νης Συµφω­νί­ας», του λεγό­µε­νου «Green New Deal».

Σήµε­ρα, συγκρού­ο­νται δύο δια­µε­τρι­κά αντί­θε­τες στρα­τη­γι­κές µε κρι­τή­ριο: «ανά­πτυ­ξη για ποιον;» Για το µονο­πω­λια­κό κεφά­λαιο ή για την εργα­τι­κή τάξη και τις λαϊ­κές δυνά­µεις; Ποια εξου­σία και ιδιο­κτη­σία χρειά­ζε­ται ο λαός; Ανά­πτυ­ξη για ποιον σκο­πό, για τις ανά­γκες και τα συµφέ­ρο­ντα ποιας τάξης; Για το κέρ­δος ή για την κάλυ­ψη των εργα­τι­κών — λαϊ­κών αναγκών;

Στον αντί­πο­δα της επί­θε­σης του κεφα­λαί­ου, οι δυνά­µεις του ΚΚΕ βρί­σκο­νται στην πρώ­τη γρα­µµή για την οργά­νω­ση πρω­το­πό­ρων εστιών αντί­στα­σης και αντεπίθεσης. 

Προ­βάλ­λου­µε την πρα­γµα­τι­κά προ­ο­δευ­τι­κή πάλη για την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων λαϊ­κών ανα­γκών, την πάλη για απο­δέ­σµευ­ση απ’ την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για την ανα­τρο­πή της εξου­σί­ας του κεφαλαίου.

Ενι­σχύ­ου­µε τον καθη­µε­ρι­νό αγώ­να ενά­ντια στα µονο­πώ­λια, την ΕΕ και τις κυβερ­νή­σεις τους, απαι­τώ­ντας την κατάρ­γη­ση όλων των αντερ­γα­τι­κών νόµων, τόσο της περιό­δου των µνη­µο­νί­ων όσο και αυτών της περιό­δου της ενι­σχυ­µέ­νης επο­πτεί­ας, της παν­δη­µί­ας και όσων συν­δέ­ο­νται µε το Ταµείο Ανάκαµψης.

Παλεύ­ου­µε και προ­βάλ­λου­µε µαχη­τι­κά θέσεις για την υπε­ρά­σπι­ση του εργα­τι­κού — λαϊ­κού εισο­δή­µα­τος, τη βελ­τί­ω­ση των συν­θη­κών εργα­σί­ας και δια­βί­ω­σης, τη γενι­κή µεί­ω­ση του εργά­σι­µου χρό­νου και τον καθο­ρι­σµό στα­θε­ρού ωρα­ρί­ου και αργιών, τη µόνι­µη και στα­θε­ρή δου­λειά για όλους και όλες. Πρω­το­στα­τού­µε στους αγώ­νες που αφο­ρούν τις συν­θή­κες και το περιε­χό­µε­νο της Εκπαί­δευ­σης, το δικαί­ω­µα στη δηµό­σια και δωρε­άν Παι­δεία για όλους, τις απο­κλει­στι­κά δηµό­σιες δωρε­άν υψη­λού επι­πέ­δου σύγ­χρο­νες υπη­ρε­σί­ες Υγεί­ας, πρό­λη­ψης, διά­γνω­σης, θερα­πεί­ας, απο­κα­τά­στα­σης για όλους, την προ­στα­σία της µητρό­τη­τας, της ποιό­τη­τας της ζωής σε χώρους δου­λειάς και τόπους κατοι­κί­ας, για λει­τουρ­γι­κούς ελεύ­θε­ρους χώρους πρα­σί­νου, για µέτρα και υπο­δο­µές προ­στα­σί­ας της ζωής και της υγεί­ας των λαϊ­κών στρω­µά­των σε χώρους δου­λειάς και τόπους κατοι­κί­ας, την εξα­σφά­λι­ση των αντι­πυ­ρι­κών, αντι­πλη­µµυ­ρι­κών, αντι­σει­σµι­κών υπο­δο­µών και έργων, τη δια­σφά­λι­ση σύγ­χρο­νης λαϊ­κής κατοι­κί­ας. Πρω­το­στα­τού­µε στους αγώ­νες για τα δικαιώ­µα­τα των εργα­ζο­µέ­νων στον Πολι­τι­σµό και των νέων επιστηµόνων.

Η αντε­πί­θε­ση, πέρα από τις µορ­φές πάλης και τα αιτή­µα­τα-διεκ­δι­κή­σεις, πρέ­πει να εξε­λίσ­σε­ται σε πανελ­λα­δι­κά συντο­νι­σµέ­νο, ενιαίο –στην πορεία– κίνη­µα, µε την έννοια των κοι­νών θέσε­ων και στό­χων διεκ­δί­κη­σης, κίνη­µα µε αντι­µο­νο­πω­λια­κή — αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή κατεύ­θυν­ση, ενά­ντια στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, µε πανελ­λα­δι­κά, ενιαία αιτή­µα­τα. Πρό­κει­ται για ένα κίνη­µα που αλλά­ζει απο­φα­σι­στι­κά τον συσχε­τι­σµό στο εσω­τε­ρι­κό του και µαζι­κο­ποιεί τη δρά­ση του, απο­κρού­ει, περι­θω­ριο­ποιεί όσο γίνε­ται το εµπό­διο του εργο­δο­τι­κού και κυβερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σµού, τους αντια­περ­για­κούς — αντι­συν­δι­κα­λι­στι­κούς νόµους, κάθε προ­σπά­θεια υπο­νό­µευ­σης της κοι­νής δρά­σης, απο­σπά κατα­κτή­σεις και γενι­κό­τε­ρα συµβάλ­λει στη βελ­τί­ω­ση και αλλα­γή του γενι­κό­τε­ρου συσχε­τι­σµού της ταξι­κής πάλης, αξιο­ποιεί κάθε δυσκο­λία ή ρήγµα­τα στο αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­µα, ώστε να περ­νά­ει σε νέα φάση ανα­µέ­τρη­σης και σύγκρου­σης µε την αστι­κή τάξη και τα όργα­να της εξου­σί­ας της.

Κάτω από την παρέ­µβα­ση του ΚΚΕ και την πορεία της ταξι­κής πάλης, αυτό το κίνη­µα θα µπο­ρεί να βαθαί­νει τον προ­σα­να­το­λι­σµό του, να εντάσ­σο­νται οι αγώ­νες για τα εργα­τι­κά — λαϊ­κά προ­βλή­µα­τα στην πάλη για την εργα­τι­κή εξου­σία, στον αγώ­να για τον σοσιαλισµό.

Ένα τέτοιο πανελ­λα­δι­κό και ταυ­τό­χρο­να διε­θνι­στι­κό κίνη­µα ανα­τρο­πής µόνο το ΚΚΕ µπο­ρεί να εγγυ­η­θεί ως καθο­δη­γη­τι­κή δύνα­µη, µε τη δρά­ση του, πολύ περισ­σό­τε­ρο σε µελ­λο­ντι­κές συν­θή­κες που θα εµφα­νι­στούν χαρα­κτη­ρι­στι­κά επα­να­στα­τι­κής κατάστασης. 

ΟΞΥΝΣΗ ΤΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Η εναλ­λα­γή της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ από αυτήν της ΝΔ τα προη­γού­µε­να χρό­νια απέ­δει­ξε για ακό­µα µια φορά ότι τα φιλε­λεύ­θε­ρα και τα σοσιαλ­δη­µο­κρα­τι­κά κόµµα­τα απο­τε­λούν «τα δύο πρό­σω­πα του Ιανού» του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­µα­τος. Αυτό που δεν µπο­ρεί να κάνει το ένα κόµµα, έρχε­ται να υλο­ποι­ή­σει το άλλο.

Η κυβερ­νη­τι­κή εναλ­λα­γή παίρ­νει όλο και πιο καθα­ρά χαρα­κτη­ρι­στι­κά σκυ­τα­λο­δρο­µί­ας ανά­µε­σα στα αστι­κά κόµµα­τα. Παρά τη φαι­νο­µε­νι­κή και συχνά οξυ­µέ­νη φρα­στι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση µετα­ξύ κυβέρ­νη­σης και υπό­λοι­πης αστι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης, εκφρά­ζε­ται µε διά­φο­ρους τρό­πους το κλί­µα συναί­νε­σης, στη Βου­λή µε κοι­νή στά­ση απέ­να­ντι σε στρα­τη­γι­κής σηµα­σί­ας νοµο­σχέ­δια και τρο­πο­λο­γί­ες, µε φιλο­φρο­νή­σεις του ενός για το νοµο­θε­τι­κό έργο του άλλου.

Γίνε­ται πιο καθα­ρό σήµε­ρα ότι υπάρ­χει σύµπλευ­ση του συνό­λου των αστι­κών κοµµά­των σε βασι­κές στρα­τη­γι­κές επι­λο­γές της αστι­κής τάξης. 

Κρί­νου­µε τα αστι­κά κόµµα­τα µε βάση το πρό­γρα­µµα, τον χαρα­κτή­ρα, τη δρά­ση τους, τη στά­ση στή­ρι­ξης στο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­µα, τις περι­φε­ρεια­κές και διε­θνείς συµµα­χί­ες τους, τη στά­ση τους απέ­να­ντι στους ιµπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­µους, την πολι­τι­κή τους απέ­να­ντι στην εργα­τι­κή τάξη, στα λαϊ­κά στρώ­µα­τα, στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­µα. Οι δια­φο­ρές τους µπο­ρεί να οδη­γούν σε εντά­σεις και να προ­κα­λούν σε µερι­κές περι­πτώ­σεις δυσκο­λί­ες στη στα­θε­ρό­τη­τα ενός κυβερ­νη­τι­κού σχή­µα­τος, παρ’ όλα αυτά απο­τε­λούν στή­ρι­γµα του συστή­µα­τος και παρά­γο­ντα δια­τή­ρη­σης και επι­δεί­νω­σης του συσχε­τι­σµού δυνά­µε­ων, εµφα­νι­ζό­µε­να ορι­σµέ­να ως η εναλ­λα­κτι­κή λύση κλπ. Ευνο­ούν την απρό­σκο­πτη συνέ­χι­ση και έντα­ση της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής µε την εναλ­λα­γή στην κυβέρ­νη­ση, είτε µονο­κο­µµα­τι­κών είτε κυβερ­νή­σε­ων συνεργασίας.

Όλα τα αστι­κά κόµµα­τα, και πρώ­τα απ’ όλα η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ενιαία υιοθετούν:

  • Τη στή­ρι­ξη της ανά­κα­µψης της οικο­νο­µί­ας µε βάση σχέ­διο κρα­τι­κής παρέ­µβα­σης για την «πρά­σι­νη ανά­πτυ­ξη», µε έµφα­ση στον τοµέα της Ενέρ­γειας (ενερ­γεια­κή µετά­βα­ση — κλεί­σι­µο λιγνι­τι­κών µονά­δων κ.λπ.). Την ίδια ώρα που «κόπτο­νται» για το περι­βάλ­λον, από κοι­νού ψηφί­ζουν µια σει­ρά από νοµο­σχέ­δια µε σοβα­ρές περι­βαλ­λο­ντι­κές επι­πτώ­σεις, παρα­δί­δο­ντας δάση, βου­νά, θάλασ­σες, ελεύ­θε­ρους χώρους στους επι­χει­ρη­µα­τι­κούς οµί­λους, στη­ρί­ζο­ντας ανά­λο­γες επεν­δύ­σεις (π.χ. Ελλη­νι­κό), συντη­ρούν εγκλή­µα­τα στη δια­χεί­ρι­ση απορ­ρι­µµά­των (π.χ. ΧΥΤΑ Φυλής).
  • Την προ­ώ­θη­ση της λεγό­µε­νης «ψηφια­κής µετά­βα­σης», δηλα­δή την αξιο­ποί­η­ση των ψηφια­κών δυνα­το­τή­των στις δοµές και τις υπη­ρε­σί­ες του αστι­κού κρά­τους, µε στό­χο κυρί­ως τη διευ­κό­λυν­ση των επι­χει­ρη­µα­τι­κών οµί­λων, αλλά και για την ταχύ­τε­ρη και πιο απο­τε­λε­σµα­τι­κή αντι­µε­τώ­πι­ση και κατα­στο­λή των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­µε­ων, την παρέ­µβα­ση στη λει­τουρ­γία των οργα­νώ­σε­ων του κινήµατος.
  • Την προ­ώ­θη­ση αλλα­γών στις εργα­σια­κές σχέ­σεις µε κύριο µοχλό τη διευ­θέ­τη­ση του εργά­σι­µου χρό­νου σύµφω­να µε τις ανά­γκες του κεφα­λαί­ου, µετα­ξύ αυτών και της τηλεργασίας.
  • Την πολι­τι­κή της «ενερ­γής εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής» στο πλαί­σιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, της στρα­τη­γι­κής συµµα­χί­ας µε τις ΗΠΑ.
  • Το πλαί­σιο των σηµα­ντι­κών αλλα­γών στην κατεύ­θυν­ση της πιο οργα­νι­κής σύν­δε­σης της Δηµο­τι­κής και Περι­φε­ρεια­κής Διοί­κη­σης µε τα κεντρι­κά όργα­να και τους κεντρι­κούς κρα­τι­κούς σχε­δια­σµούς, µε βάση ανά­λο­γες δοµι­κές ανα­προ­σα­ρµο­γές της ΕΕ τα προη­γού­µε­να χρό­νια, που σχε­τί­ζο­νταν και µε τη λει­τουρ­γία των ευρω­ε­νω­σια­κών προ­γρα­µµά­των. Τον ειδι­κό ρόλο που ανα­λα­µβά­νουν σε πολι­τι­κές δια­χεί­ρι­σης της ακραί­ας φτώ­χειας, της µακρο­χρό­νιας ανερ­γί­ας µε στό­χο την κοι­νω­νι­κή συναίνεση.

Η εργα­τι­κή τάξη, οι αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νοι, οι αγρό­τες, οι γυναί­κες των λαϊ­κών οικο­γε­νειών, οι νέοι και οι νέες βρί­σκο­νται αντι­µέ­τω­ποι µε νέες προ­σπά­θειες χει­ρα­γώ­γη­σης, παρα­πλά­νη­σης, καλ­λιέρ­γειας της µοι­ρο­λα­τρί­ας και των αυτα­πα­τών, µε τη διά­δο­ση από τη µια κοσµο­πο­λί­τι­κων ουτο­πι­κών αντι­λή­ψε­ων ή από την άλλη εθνι­κι­στι­κών, ρατσι­στι­κών και αντι­κο­µµου­νι­στι­κών θέσεων. 

Στό­χος όλης αυτής της εκστρα­τεί­ας είναι να µπαί­νουν εµπό­δια σε όποιες τάσεις εργα­τι­κής — λαϊ­κής ριζο­σπα­στι­κο­ποί­η­σης δια­µορ­φώ­νο­νται, να µη συνα­ντιού­νται µε την αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή — αντι­µο­νο­πω­λια­κή πάλη, µε την προ­ο­πτι­κή της ανα­τρο­πής του καπι­τα­λι­στι­κού συστήµατος. 

Το ΚΚΕ έχει ευθύ­νη µε όλες του τις δυνά­µεις να διε­ξά­γει ολο­κλη­ρω­µέ­να, απο­τε­λε­σµα­τι­κά, τεκµη­ριω­µέ­να ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή πάλη ενάντια: 

‣Στην προ­σπά­θεια ιδιαί­τε­ρα της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ, διά­φο­ρων αστι­κών επι­τε­λεί­ων, εκπρο­σώ­πων του κεφα­λαί­ου να εµφα­νί­σουν ως σύγ­χρο­νες και προ­ο­δευ­τι­κές τις βασι­κές στρα­τη­γι­κές επι­λο­γές του συστή­µα­τος, την προ­ώ­θη­ση των αντερ­γα­τι­κών αναδιαρθρώσεων.

‣ Στην επι­χεί­ρη­ση να ντυ­θεί ιδε­ο­λο­γι­κά, µε το πρό­σχη­µα της «ασφά­λειας» και της υπε­ρά­σπι­σης των ατο­µι­κών δικαιω­µά­των, η έντα­ση της κατα­στο­λής και του αυταρ­χι­σµού, που εκφρά­ζει τη συνο­λι­κή τάση αντι­δρα­στι­κής θωρά­κι­σης του συστή­µα­τος απέ­να­ντι στις δικές του αντι­φά­σεις και αντι­θέ­σεις, αλλά και στις προ­βλέ­ψεις για έντα­ση της λαϊ­κής δυσαρέσκειας.

‣ Στην έντα­ση της προ­σπά­θειας του κρά­τους και της εργο­δο­σί­ας για την ενί­σχυ­ση των στοι­χεί­ων διά­σπα­σης στους κόλ­πους της εργα­τι­κής τάξης µε βάση µορ­φω­τι­κές, µισθο­λο­γι­κές, ηλι­κια­κές δια­φο­ρές, τη δια­φο­ρε­τι­κή εθνι­κή προ­έ­λευ­ση, θρη­σκεία, χρώ­µα, φύλο, αξιο­ποιώ­ντας σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση και νέες µεθό­δους εκµε­τάλ­λευ­σης, την πλα­τιά καθιέ­ρω­ση ατο­µι­κών συµβά­σε­ων, τη διευ­θέ­τη­ση του εργά­σι­µου χρόνου.

‣ Στην προ­σπά­θεια ανα­πα­λαί­ω­σης των παρα­δο­σια­κών αστι­κών πολι­τι­κών και ιδε­ο­λο­γι­κών δια­χω­ρι­σµών, όπως «δεξιά — αντι­δε­ξιά», «συντή­ρη­ση — πρό­ο­δος», «κεντρο­δε­ξιά — κεντρο­α­ρι­στε­ρά», «συντη­ρη­τι­κός νεο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σµός — προ­ο­δευ­τι­κός αντι­νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σµός» κ.λπ.

‣ Στη θέση που προ­βάλ­λει η σοσιαλ­δη­µο­κρα­τία, ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, ότι είναι δυνα­τή µια φιλο­λαϊ­κή «ήπια», «προ­ο­δευ­τι­κή» εφα­ρµο­γή πολι­τι­κών που στη­ρί­ζουν τις βασι­κές στρα­τη­γι­κές επι­λο­γές της αστι­κής τάξης. Στην παραλ­λα­γµέ­νη θέση που εκφρά­ζει το ΜέΡΑ25, που ουσια­στι­κά απο­σπά ζητή­µα­τα της κυκλο­φο­ρί­ας του χρη­µα­τι­κού κεφα­λαί­ου από την καπι­τα­λι­στι­κή σχέ­ση ιδιο­κτη­σί­ας, ανά­γει ζητή­µα­τα δια­χεί­ρι­σης δανεί­ων — χρε­ών — νοµί­σµα­τος απο­κλει­στι­κά σε ζήτη­µα ευρω­ε­νω­σια­κής πολι­τι­κής, ενώ πρό­κει­ται για κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή µε στό­χο να εξα­σφα­λί­ζει ευρύ­τε­ρη εργα­τι­κή — λαϊ­κή συναί­νε­ση σε αυτούς τους στό­χους και την ανά­λο­γη «κοι­νω­νι­κή συνοχή».

‣ Στην ουσία της πολι­τι­κής των Δηµο­κρα­τι­κών του Μπάι­ντεν στις ΗΠΑ που προ­βάλ­λε­ται ως πρό­τυ­πο «δηµο­κρα­τι­κής µεταρ­ρύ­θµι­σης» του συστή­µα­τος, αλλά και των σοσιαλ­δη­µο­κρα­τι­κών κυβερ­νή­σε­ων της Ισπα­νί­ας και της Πορ­το­γα­λί­ας. Αξιο­ποιού­µε γενι­κό­τε­ρα την ευρω­παϊ­κή και διε­θνή πεί­ρα που απο­δει­κνύ­ει ότι δεν µπο­ρεί να υπάρ­ξει φιλο­λαϊ­κή δια­χεί­ρι­ση των αντι­λαϊ­κών στό­χων του κεφαλαίου.

‣ Στην προ­σπά­θεια του ΣΥΡΙΖΑ να αξιο­ποι­ή­σει στη µάχη για την κυβερ­νη­τι­κή εναλ­λα­γή την όποια λαϊ­κή δυσα­ρέ­σκεια και αγω­νι­στι­κή αντί­δρα­ση στην πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ, ενώ ταυ­τό­χρο­να «απευ­θύ­νε­ται» προς την αστι­κή τάξη ως πιο χρή­σι­µος και ικα­νός δια­χει­ρι­στής. Να ανα­δει­χτούν τα πεπρα­γµέ­να του ως κυβέρ­νη­σης όλη την περί­ο­δο 2015 — 2019 που ξεµπρο­στιά­ζουν τις όποιες σήµε­ρα «φιλο­λαϊ­κές» δια­κη­ρύ­ξεις του. Να απο­κα­λυ­φθούν και τα πεπρα­γµέ­να του ως αντι­πο­λί­τευ­σης: Στη­ρί­ζει τη διευ­θέ­τη­ση του χρό­νου εργα­σί­ας, τα προ­α­παι­τού­µε­να των δεσµεύ­σε­ων του Ταµεί­ου Ανά­κα­µψης, τα ληστρι­κά για τον λαό σχέ­δια της «πρά­σι­νης ανά­πτυ­ξης», την πολι­τι­κή εµπλο­κής στα ιµπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια. Αν µε τις αντι­µνη­µο­νια­κές κορό­νες του έφτα­σε να εφα­ρµό­ζει µνη­µό­νια, µε δια­κη­ρύ­ξεις σαν τις σηµε­ρι­νές είναι φανε­ρό τι πρό­κει­ται να κάνει σε µελ­λο­ντι­κή διακυβέρνηση.

Επί­σης, το ΚΚΕ µε την πάλη του:

‣ Απο­κα­λύ­πτει την ουσία της γρα­µµής του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία µπο­ρεί να εκφρα­στεί και από άλλες, σοσιαλ­δη­µο­κρα­τι­κού και οπορ­του­νι­στι­κού χαρα­κτή­ρα, πολι­τι­κές δυνά­µεις. Τη συνο­λι­κό­τε­ρη, δηλα­δή, προ­σπά­θεια ενί­σχυ­σης ενός ρεύ­µα­τος σοσιαλ­δη­µο­κρα­τι­κής ανα­νέ­ω­σης πατώ­ντας πάνω στη δυσα­ρέ­σκεια και τη φθο­ρά της κυβέρ­νη­σης, στο έδα­φος των πιο φανε­ρών επι­πτώ­σε­ων από την πανδηµία.

‣ Συγκρού­ε­ται µε τις αυτα­πά­τες ότι υπάρ­χει µια συνε­πής φιλο­λαϊ­κή «ρεα­λι­στι­κή» εναλ­λα­κτι­κή πρό­τα­ση «δηµο­κρα­τι­κής εµβά­θυν­σης» της ΕΕ, µε «ισό­τι­µη» ανά­λη­ψη ευθύ­νης από τα ισχυ­ρό­τε­ρα κρά­τη — µέλη για τα δηµο­σιο­νο­µι­κά ελλεί­µα­τα, που προ­βάλ­λουν δυνά­µεις όπως το ΜέΡΑ 25. Με τις «θεω­ρί­ες» περί «χρεο-δου­λο­πα­ροι­κί­ας» και «µετα­κα­πι­τα­λι­σµού» που δήθεν ευθύ­νο­νται για την αντερ­γα­τι­κή επί­θε­ση, βγά­ζο­ντας έτσι λάδι το ίδιο το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­µα. Με τις αντι­λή­ψεις που ανα­πα­ρά­γουν τις λογι­κές που αρνού­νται ουσια­στι­κά την πάλη σε εθνι­κό επί­πε­δο, θεω­ρούν ξεπε­ρα­σµέ­να τα αιτή­µα­τα απο­δέ­σµευ­σης από το ΝΑΤΟ, προ­βάλ­λο­ντας τον στό­χο «αυτο — διά­λυ­σής του».

‣ Αντι­πα­ρα­τί­θε­ται µε κάθε εκδο­χή ανα­βί­ω­σης µιας νέας «αρι­στε­ρής σοσιαλ­δη­µο­κρα­τί­ας», ενός «ΣΥΡΙΖΑ του 2010 και 2012», ανα­βί­ω­σης της γρα­µµής της «αρι­στε­ρής δια­κυ­βέρ­νη­σης» που δήθεν «αυτήν τη φορά δεν θα συµβι­βα­στεί», «θα εφα­ρµό­σει ένα αυθε­ντι­κό µετα­βα­τι­κό κεϊν­σια­νό πρό­γρα­µµα», «θα έρθει σε αντι­πα­ρά­θε­ση µε επι­λο­γές της ΕΕ και έτσι θα ανοί­ξει τον δρό­µο για ριζι­κές ανα­τρο­πές, ακό­µα και για τη σοσια­λι­στι­κή προ­ο­πτι­κή», που προ­βάλ­λουν διά­φο­ρες οπορ­του­νι­στι­κές δυνάµεις.

‣ Αντι­πα­ρα­τί­θε­ται στα­θε­ρά µε ακρο­δε­ξιές, εθνι­κι­στι­κές και φασι­στι­κές δυνά­µεις (π.χ. Ελλη­νι­κή Λύση, ενα­πο­µεί­να­σα Χρυ­σή Αυγή (ΧΑ), Εθνι­κή Λαϊ­κή Συνεί­δη­ση (ΕΛΑΣΥΝ), Έλλη­νες για την Πατρί­δα (ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΤΠ), Ελεύ­θε­ροι Άνθρω­ποι κ.ά.) που παρά την κατα­δί­κη της Χρυ­σής Αυγής συνε­χί­ζουν να δρα­στη­ριο­ποιού­νται, αξιο­ποιού­νται ως δυνά­µεις κρού­σης σε βάρος ιδιαί­τε­ρα νεο­λαι­ί­στι­κων κινη­το­ποι­ή­σε­ων, ανα­πα­ρά­γουν τον σκο­τα­δι­σµό και τον ανορ­θο­λο­γι­σµό, επι­διώ­κουν να αξιο­ποι­ή­σουν τις εξε­λί­ξεις στα Ελλη­νο­τουρ­κι­κά και το Κυπρια­κό, την υλο­ποί­η­ση της Συµφω­νί­ας των Πρε­σπών και τις εξε­λί­ξεις στο Προ­σφυ­γι­κό για να διευ­ρύ­νουν την επιρ­ροή τους.

Βάζου­µε συγκε­κρι­µέ­νους στό­χους µε το κάλε­σµα για συµπό­ρευ­ση µε το ΚΚΕ. Επι­διώ­κου­µε να αγκα­λιά­σου­µε χιλιά­δες εργα­ζό­µε­νους, απ’ όλες τις λαϊ­κές δυνά­µεις, να τους εµπνεύ­σου­µε µε την πολι­τι­κή µας, να ενι­σχύ­σου­µε τους ιδε­ο­λο­γι­κούς — πολι­τι­κούς µας δεσµούς, για να εντα­χθούν στην καθη­µε­ρι­νή πάλη, σε όλες τις πολι­τι­κές µάχες (στις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές κλπ.) µαζί µε το Κόµµα, σε όλες τις µορ­φές του καθη­µε­ρι­νού αγώ­να, στην απερ­γία, στο συλ­λα­λη­τή­ριο, στις αρχαι­ρε­σί­ες στα σωµατεία.

Η σκέ­ψη µας βρί­σκε­ται και στους χιλιά­δες Έλλη­νες µετα­νά­στες και άλλους Έλλη­νες του εξω­τε­ρι­κού, αυτούς που αγω­νιούν για την πορεία της χώρας και του λαού µας, όλους όσοι ζουν, δου­λεύ­ουν και σπου­δά­ζουν σε χώρες της Ευρώ­πης, της Αµε­ρι­κής, της Αυστρα­λί­ας κ.α. Το ΚΚΕ τους αντι­µε­τω­πί­ζει πριν απ’ όλα ως εργά­τες, εργα­ζό­µε­νους επι­στή­µο­νες ή φοι­τη­τές που έχουν κοι­νά συµφέ­ρο­ντα, µιας και ζουν τις εµπει­ρί­ες και τα προ­βλή­µα­τα σε άλλα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη. Σε αντί­θε­ση µε το ΚΚΕ, τα αστι­κά κόµµα­τα δια­χρο­νι­κά µε την πολι­τι­κή τους βρέ­θη­καν ενά­ντια στα συµφέ­ρο­ντά τους και ­–όπως έδει­ξε το θέµα της ψήφου των απο­δή­µων– τους βλέ­πουν και τώρα εκλο­γι­κά, ψηφοθηρικά.

Οι Έλλη­νες µετα­νά­στες µπο­ρούν µε τη δρά­ση τους να βοη­θή­σουν στην ανά­κα­µψη και τον ταξι­κό προ­σα­να­το­λι­σµό του κινή­µα­τος στις χώρες που ζουν, ενι­σχύ­ο­ντας τους δεσµούς τους µε το εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­µα της χώρας µας.

Σήµε­ρα υπάρ­χουν αρκε­τές εργα­τι­κές — λαϊ­κές δυνά­µεις, µισθω­τοί, αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νοι της πόλης, αγρό­τες, επι­στή­µο­νες, δια­νο­ού­µε­νοι, καλ­λι­τέ­χνες, που προ­βλη­µα­τί­ζο­νται όλα τα τελευ­ταία χρό­νια όλο και περισ­σό­τε­ρο και για την πολι­τι­κή της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ. Δοκί­µα­σαν τις συνέ­πειες µιας βαθιάς καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης, την πολι­τι­κή εµπει­ρία της λεγό­µε­νης «αρι­στε­ρής δια­κυ­βέρ­νη­σης» του ΣΥΡΙΖΑ, της παλιάς και νέας σοσιαλ­δη­µο­κρα­τί­ας, του ιµπε­ρια­λι­στι­κού αντα­γω­νι­σµού και των πολέ­µων, του ρόλου της ΕΕ, του ΔΝΤ, του ΝΑΤΟ. Ταυ­τό­χρο­να, γνω­ρί­ζουν και εκτι­µούν τον ρόλο του Κόµµα­τος στον αγώ­να, χωρίς να είναι ίσως έτοι­µοι ακό­µα να υιο­θε­τή­σουν ή να συµφω­νή­σουν σε βασι­κές προ­γρα­µµα­τι­κές θέσεις του Κόµµατος.

Το ΚΚΕ µπο­ρεί και πρέ­πει να προ­σεγ­γί­σει όλες αυτές τις δυνά­µεις, να συζη­τά­ει συστη­µα­τι­κά µαζί τους τις θέσεις του, να µελε­τά τις δικές τους από­ψεις και παρα­τη­ρή­σεις, να επι­διώ­κει να δρά­σουν µέσα στις γρα­µµές του κινή­µα­τος, στο εργα­τι­κό — συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα, στην κοι­νω­νι­κή συµµα­χία, σε άλλες αγω­νι­στι­κές µορ­φές δρά­σης. Το ΚΚΕ επι­δρά πιο ουσια­στι­κά µε την πολι­τι­κή και το Πρό­γρα­µµά του. Είναι καθή­κον που αφο­ρά όλα τα καθο­δη­γη­τι­κά όργα­να του Κόµµα­τος, από την ΚΕ έως τα Γρα­φεία των ΚΟΒ και όλες τις ΚΟΒ. Εφό­διό µας είναι οι θέσεις και οι επε­ξερ­γα­σί­ες µας, η πεί­ρα που έχου­µε συσ­σω­ρεύ­σει και που απο­δει­κνύ­ουν την ουτο­πία των αντι­λή­ψε­ων για ένα µετα­βα­τι­κό πολι­τι­κό πρό­γρα­µµα και την πιθα­νό­τη­τα µια κοι­νο­βου­λευ­τι­κή κυβέρ­νη­ση να ανοί­ξει τον δρό­µο της επα­να­στα­τι­κής δια­δι­κα­σί­ας που θα οδη­γή­σει στην ανα­τρο­πή του καπιταλισµού.

Το ΚΚΕ µε τη στρα­τη­γι­κή του, τις επε­ξερ­γα­σί­ες και τη δρά­ση του συµβάλ­λει στον απε­γκλω­βι­σµό εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­µε­ων από τις ψευ­δαι­σθή­σεις για τη δυνα­τό­τη­τα φιλο­λαϊ­κής πολι­τι­κής από κυβέρ­νη­ση «αρι­στε­ρών» ή «προ­ο­δευ­τι­κών» δυνά­µε­ων που µε τη συµµε­το­χή µάλι­στα των κοµµου­νι­στών µπο­ρεί να φέρει τον λαό πιο κοντά στη ριζι­κή αλλα­γή. Απα­ντά στο ιδε­ο­λό­γη­µα ότι το ΚΚΕ µε τη στρα­τη­γι­κή του για την ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­µα­τος και την κατά­κτη­ση της εργα­τι­κής εξου­σί­ας δεν προ­σφέ­ρει, δήθεν, «άµε­ση πολι­τι­κή λύση» υπέρ του λαού. Ανα­δει­κνύ­ει τις ιστο­ρι­κές αλλά και πρό­σφα­τες αρνη­τι­κές εµπει­ρί­ες από την υιο­θέ­τη­ση αυτής της πολι­τι­κής σε όλον τον 20ό αιώ­να και στις πρώ­τες δεκα­ε­τί­ες του 21ου. Αντί­θε­τα, η γρα­µµή της «άµε­σης πολι­τι­κής λύσης» το µόνο που πέτυ­χε ήταν η παρε­µπό­δι­ση της ριζο­σπα­στι­κο­ποί­η­σης εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­µε­ων, το σµπα­ρά­λια­σµα του κινή­µα­τος, η ενσω­µά­τω­ση ΚΚ στο σύστη­µα, η απώ­λεια της ευκαι­ρί­ας της απο­φα­σι­στι­κής σύγκρου­σης σε δοσµέ­νες συνθήκες.

Το ΚΚΕ απα­ντά στις ανά­γκες και στα προ­βλή­µα­τα του λαού µε τη θέση και τη δρά­ση του για την ανα­ζω­ο­γό­νη­ση της ταξι­κής πάλης, την ανα­συ­γκρό­τη­ση του εργα­τι­κού κινή­µα­τος, την κοι­νω­νι­κή συµµα­χία που παλεύ­ει να απο­σπά­σει κατα­κτή­σεις, συγκε­ντρώ­νει και µαζι­κο­ποιεί δυνά­µεις, ώστε να ενι­σχύ­ε­ται ο αγώ­νας για την πρα­γµα­τι­κή ανα­τρο­πή, την εργα­τι­κή εξουσία.

Το ΚΚΕ έχει σήµε­ρα, πολύ περισ­σό­τε­ρο από κάθε άλλη περί­ο­δο, ισχυ­ρές απο­δεί­ξεις που εδρά­ζο­νται και στις εµπει­ρί­ες του ελλη­νι­κού λαού, των λαών στην Ευρώ­πη, παγκό­σµια. Έχει τη δυνα­τό­τη­τα να πεί­σει, να επι­δρά­σει, να προ­βλη­µα­τί­σει για τη σηµα­σία που έχει ο καθη­µε­ρι­νός αγώ­νας για τα οξυ­µέ­να λαϊ­κά προ­βλή­µα­τα να κατευ­θύ­νε­ται και να εντάσ­σε­ται στον αγώ­να για την εργα­τι­κή εξου­σία, σε αντί­θε­ση µε τη λογι­κή του δήθεν «µικρό­τε­ρου κακού» που οδη­γεί στον αφο­πλι­σµό του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­µα­τος, στην υπο­χώ­ρη­ση και χει­ρα­γώ­γη­ση. Είναι απα­ραί­τη­τη και πολύ­τι­µη η ανά­δει­ξη της ιστο­ρι­κής πεί­ρας, µέσα και από τη µελέ­τη του Δοκι­µί­ου Ιστο­ρί­ας του Κόµµα­τος, βεβαί­ως και άλλες σύγ­χρο­νες επεξεργασίες.

Το ΚΚΕ δεν υπο­τι­µά τον εξαι­ρε­τι­κά αρνη­τι­κό συσχε­τι­σµό δυνά­µε­ων, επε­ξερ­γά­ζε­ται την εξει­δί­κευ­ση της στρα­τη­γι­κής για την ανά­πτυ­ξη του ταξι­κού αγώ­να ανά χώρο, ανά τµή­µα της εργα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών δυνά­µε­ων, µε επί­κε­ντρο την προ­βο­λή και διεκ­δί­κη­ση των σύγ­χρο­νων κοι­νω­νι­κών ανα­γκών, µε ανα­πό­σπα­στο στό­χο η ανερ­χό­µε­νη λαϊ­κή πάλη να δια­φο­ρο­ποιεί θετι­κά τον συσχε­τι­σµό, στοι­χείο του οποί­ου είναι και η απόρ­ρι­ψη του «ρεα­λι­σµού» της ενσω­µά­τω­σης και υπο­τα­γής του κινήµατος.

Πιο συστη­µα­τι­κά και σε βάθος χρειά­ζε­ται να παρα­κο­λου­θού­µε ως Κόµµα την παρέ­µβα­ση των αστι­κών δυνά­µε­ων στην Τοπι­κή Διοί­κη­ση. Να µπει η δρά­ση τους στο στό­χα­στρο και τις διεκ­δι­κή­σεις του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­µα­τος. Από αυτήν τη σκο­πιά µεγα­λώ­νει και η ευθύ­νη των κοµµα­τι­κών Οργά­νων για µια πιο ουσια­στι­κή και ολό­πλευ­ρη καθο­δή­γη­ση των εκπρο­σώ­πων µας στα όργα­να Τοπι­κής Διοί­κη­σης. Οι εκλε­γµέ­νοι κοµµου­νι­στές, όπως και οι συνερ­γα­ζό­µε­νοι µε αυτούς και σε βάρος αυτού του αρνη­τι­κού συσχε­τι­σµού, αγω­νί­ζο­νται για την ανα­κού­φι­ση των λαϊ­κών οικο­γε­νειών µε την ανά­πτυ­ξη της πάλης και των διεκ­δι­κή­σε­ών τους.

Η άνο­δος της ιδε­ο­λο­γι­κής στά­θµης του Κόµµα­τος, και της συλ­λο­γι­κής και της ατο­µι­κής, η συνε­χής µελέ­τη και αφο­µοί­ω­ση των επε­ξερ­γα­σιών, η βελ­τί­ω­ση της καθο­δη­γη­τι­κής δου­λειάς και της λει­τουρ­γί­ας των ΚΟΒ, µε ουσια­στι­κή ενί­σχυ­ση της συλ­λο­γι­κό­τη­τας, της κρι­τι­κής και της αυτο­κρι­τι­κής, απο­τε­λούν βασι­κό όρο ώστε να απο­κτή­σου­µε µεγα­λύ­τε­ρη ικα­νό­τη­τα, επι­τε­λι­κό­τη­τα, απο­τε­λε­σµα­τι­κό­τη­τα, για να µπο­ρού­µε να δρού­µε από κοι­νού µε εργα­τι­κές — λαϊ­κές δυνά­µεις που δεν συµφω­νούν µε το Πρό­γρα­µµά µας, να συµβάλ­λου­µε στην οργά­νω­ση του αγώ­να σε όλες τις συν­θή­κες, σε καµπές, είτε ανό­δου είτε προ­σω­ρι­νής υποχώρησης.

Απο­τε­λεί βασι­κό όρο για να διε­ξά­γου­µε την ιδε­ο­λο­γι­κή πάλη µε πιο εύστο­χο, εκλαϊ­κευ­τι­κό τρό­πο, να ωθού­µε µε τις θέσεις και την αγω­νι­στι­κή πρω­το­πό­ρα στά­ση µας σε µεγα­λύ­τε­ρη λαϊ­κή πρω­το­βου­λία και µαχη­τι­κό­τη­τα. Να οικο­δο­µού­µε γερές ΚΟΒ και γερές Οργα­νώ­σεις της ΚΝΕ σε όλους τους κρί­σι­µους χώρους δου­λειάς, εκπαί­δευ­σης, σε κλά­δους σηµα­ντι­κούς, σε εργα­τι­κές — λαϊ­κές γειτονιές.

Σήµε­ρα, µπο­ρού­µε να πρω­το­στα­τή­σου­µε, µε καλύ­τε­ρους όρους, ώστε να κατα­νο­εί­ται πλα­τύ­τε­ρα η ανα­ξιο­ποί­η­τη ακό­µα πρα­γµα­τι­κή δύνα­µη του κοι­νού οργα­νω­µέ­νου αγώ­να της εργα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών τµη­µά­των των µεσαί­ων στρω­µά­των, όπως επί­σης των νέων και των γυναι­κών, ενά­ντια στην προ­πα­γάν­δα και την ίδια την πολι­τι­κή της παθη­τι­κό­τη­τας, της αδρά­νειας, της µοι­ρο­λα­τρί­ας, της ενσω­µά­τω­σης, ενά­ντια σε όλες τις αυτα­πά­τες ότι το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­µα µπο­ρεί να εξανθρωπιστεί.

ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΩΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ — ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Το 21ο Συνέ­δριο θεω­ρεί ότι στο επί­κε­ντρο των καθη­κό­ντων του επό­µε­νου δια­στή­µα­τος βρί­σκε­ται η ανά­γκη το Κόµµα, ως ενό­τη­τα θεω­ρη­τι­κής δου­λειάς, πολι­τι­κής και µαζι­κής δρά­σης, να στα­θεί στο ύψος των απαι­τή­σε­ων, να ενι­σχύ­σει τον ρόλο του ως πρα­γµα­τι­κός καθο­δη­γη­τής και οργα­νω­τής του εργα­τι­κού κινή­µα­τος, της επα­να­στα­τι­κής προ­ο­πτι­κής για τον σοσια­λι­σµό — κοµµουνισµό.

Η πρό­ο­δος που έχει επι­τευ­χθεί µέσα σε δύσκο­λες, πρω­τό­γνω­ρες, σύν­θε­τες συν­θή­κες εκφρά­ζει σε έναν βαθµό ένα νέο επί­πε­δο θεω­ρη­τι­κής και πολι­τι­κής ωρί­µαν­σης, συνο­λι­κά όµως πρέ­πει να αντα­πο­κρι­θού­µε στις απαι­τή­σεις που προσ­διο­ρί­ζουν οι ίδιες οι εξε­λί­ξεις, για να περά­σου­µε σε µια νέα ανο­δι­κή πορεία, µε βασι­κό κρι­τή­ριο το πώς το ΚΚΕ συµβάλ­λει στην προ­ε­τοι­µα­σία της εργα­τι­κής τάξης για τον ηγε­τι­κό της ρόλο στην ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­µα­τος, την οικο­δό­µη­ση της νέας κοι­νω­νί­ας, τον σοσια­λι­σµό — κοµµουνισµό.

ΝΕΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΛΟΠΛΕΥΡΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΜΑΣ

Η θεω­ρη­τι­κή, ιδε­ο­λο­γι­κή, µορ­φω­τι­κή δου­λειά απο­τε­λεί κρί­σι­µο στοι­χείο που συµβάλ­λει στην κατά­κτη­ση της δια­λε­κτι­κής υλι­στι­κής µεθο­δο­λο­γί­ας σκέ­ψης και σχε­δια­σµού δράσης.

Η συνε­χής, αδιά­κο­πη, προ­γρα­µµα­τι­σµέ­νη και εντα­γµέ­νη στο πρό­γρα­µµα της κοµµα­τι­κής δρά­σης ιδε­ο­λο­γι­κή, κοµµου­νι­στι­κή µορ­φω­τι­κή δου­λειά απο­τε­λεί βάση για την κατά­κτη­ση ή την ενί­σχυ­ση της µελέ­της και κυρί­ως της ουσια­στι­κής αφο­µοί­ω­σης των βασι­κών θέσε­ων της θεω­ρί­ας µας για την επα­να­στα­τι­κή ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­σµού και τη σοσια­λι­στι­κή — κοµµου­νι­στι­κή οικο­δό­µη­ση, µε βάση και τα συµπε­ρά­σµα­τα της σχε­τι­κής µελέ­της που έχει ξεκι­νή­σει και συνε­χί­ζει το Κόµµα.

Επι­κε­ντρώ­νου­µε στα εξής µέτω­πα του ιδε­ο­λο­γι­κού αγώνα:

Στη βαθύ­τε­ρη κατα­νό­η­ση της εκµε­ταλ­λευ­τι­κής σχέ­σης, των σύγ­χρο­νων µορ­φών που παίρ­νει η καπι­τα­λι­στι­κή εκµε­τάλ­λευ­ση εξαι­τί­ας της εφα­ρµο­γής και νέων τεχνο­λο­γιών και άλλων µεθό­δων οργά­νω­σης της εργα­σί­ας, των µηχα­νι­σµών από­σπα­σης και µοι­ρά­σµα­τος της υπε­ρα­ξί­ας, δια­µόρ­φω­σης του µέσου ποσο­στού κέρ­δους, της εξέ­λι­ξης του εργά­σι­µου χρό­νου και µε µορ­φές όπως µε τη διευ­θέ­τη­σή του, την αξιο­ποί­η­ση της τηλερ­γα­σί­ας κ.λπ., ζητή­µα­τα που πρέ­πει να ανα­φέ­ρο­νται και να εξη­γού­νται στην αρθρο­γρα­φία µας, στις οµι­λί­ες και δηµό­σιες παρε­µβά­σεις µας.

Στην αντί­λη­ψή µας για τον χαρα­κτή­ρα του κύκλου της οικο­νο­µι­κής κρί­σης στον καπι­τα­λι­σµό, την εναλ­λα­γή φάσε­ων ύφε­σης και ανά­κα­µψης, για τα οποία έχει γίνει δου­λειά αρκε­τή, αλλά δεν επαρ­κεί, αφού όλα αυτά σχε­τί­ζο­νται µε τη σωστή εκτί­µη­ση για τις διά­φο­ρες µορ­φές αστι­κής δια­χεί­ρι­σης. Στη δια­πά­λη, στη βάση των προ­γρα­µµα­τι­κών προ­τά­σε­ων και θέσε­ων του Κόµµα­τος, µε τους βασι­κούς πυλώ­νες του εθνι­κού σχε­δί­ου ανά­πτυ­ξης, του «Green Νew Deal», στην ανά­δει­ξη της ουσί­ας των επι­πτώ­σε­ων στον λαό από την ψηφιο­ποί­η­ση και τον µετα­σχη­µα­τι­σµό του κρά­τους και της παραγωγής.

Στην αντί­λη­ψή µας για τη σοσια­λι­στι­κή οικο­δό­µη­ση κατά τον 20ό αιώ­να, απαλ­λα­γµέ­νη από την τάση εξω­ραϊ­σµού της για τις γενιές που την γνώ­ρι­σαν, ενώ οι νέες γενιές ή έχουν πλή­ρη άγνοια ή γνω­ρί­ζουν την αστι­κή προ­σέγ­γι­ση µε πολ­λά στοι­χεία δια­στρε­βλώ­σε­ων και αντι­κο­µµου­νι­σµού. Να ενι­σχύ­σου­µε την προ­βο­λή της ανω­τε­ρό­τη­τας του σοσια­λι­σµού, να ανα­δει­κνύ­ου­µε τις αιτί­ες ανα­τρο­πής του σοσια­λι­στι­κού συστή­µα­τος, κυρί­ως τις αιτί­ες διά­λυ­σης της ΕΣΣΔ που απο­τε­λού­σε την πρω­το­πο­ρία αυτού του πρώ­του ιστο­ρι­κού εγχει­ρή­µα­τος της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­µη­σης, τον ρόλο και την εξέ­λι­ξη του ΚΚΣΕ.

Στον εµπλου­τι­σµό της µελέ­της και των θέσε­ών µας για τις εξε­λί­ξεις στο αστι­κό σύστη­µα, στο εποι­κο­δό­µη­µα, στη Δικαιο­σύ­νη, στην Παι­δεία, στο κρά­τος, σε όλους τους τοµείς της κοι­νω­νι­κής, πολι­τι­κής και πολι­τι­στι­κής ζωής. Ιδιαί­τε­ρα χρειά­ζε­ται να εντα­χθούν στην ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή πάλη µας η ανά­δει­ξη της κοι­νω­νι­κής διά­στα­σης και των φαι­νο­µέ­νων βίας κατά των γυναι­κών, των φυλε­τι­κών δια­κρί­σε­ων κ.ά. Να δώσου­µε βάρος στο να εξη­γη­θούν οι θέσεις µας για τη χει­ρα­φέ­τη­ση των γυναι­κών, την απο­φα­σι­στι­κή κατα­δί­κη κάθε ρατσι­στι­κής, µισαλ­λό­δο­ξης επι­θε­τι­κό­τη­τας µε βάση την εθνι­κή κατα­γω­γή, το χρώ­µα, τη θρη­σκεία, το φύλο, τον σεξουα­λι­κό προ­σα­να­το­λι­σµό. Να αντι­µε­τω­πί­σου­µε τις αντι­δρα­στι­κές θεω­ρί­ες του µετα­µο­ντερ­νι­σµού και τις ανορ­θο­λο­γι­κές, ιδε­α­λι­στι­κές από­ψεις για το «κοι­νω­νι­κό φύλο», τη «ρευ­στό­τη­τα της ταυ­τό­τη­τας φύλου», του ιδε­ο­λο­γή­µα­τος του «ατο­µι­κού δικαιω­µα­τι­σµού» που απορ­ρέ­ουν από αυτές και που επη­ρε­ά­ζουν λαϊ­κές δυνά­µεις οι οποί­ες δεν γνω­ρί­ζουν σε βάθος την επι­στη­µο­νι­κή προ­σέγ­γι­ση του ζητή­µα­τος. Οι από­ψεις αυτές δεν έχουν καµιά σχέ­ση µε την αγω­νι­στι­κή συλ­λο­γι­κή υπε­ρά­σπι­ση όλων των ατο­µι­κών και κοι­νω­νι­κών δικαιω­µά­των και ελευ­θε­ριών για την εργα­τι­κή τάξη, τις λαϊ­κές δυνά­µεις, τη νεο­λαία και τις γυναί­κες εργα­τι­κής ή λαϊ­κής έντα­ξης και κατα­γω­γής. Η ανά­δει­ξη της κοι­νω­νι­κής — ταξι­κής διά­στα­σης των παρα­πά­νω ζητη­µά­των απαι­τεί µελέ­τη του φιλο­σο­φι­κού υπό­βα­θρού τους, της αντα­νά­κλα­σής τους στο εποι­κο­δό­µη­µα και της ανά­λυ­σής τους υπό το πρί­σµα της σχέ­σης οικο­νο­µί­ας — πολιτικής.

Στην επε­ξερ­γα­σµέ­νη προ­ώ­θη­ση της στρα­τη­γι­κής σε κάθε φάση, στον καθη­µε­ρι­νό αγώ­να. Η πλή­ρης συνει­δη­το­ποί­η­ση του ζητή­µα­τος ότι η κάθε πλευ­ρά της κοµµου­νι­στι­κής καθο­δή­γη­σης και δρά­σης ξεκι­νά από το Πρό­γρα­µµά µας, από τη στρα­τη­γι­κή µας. Αυτό δεν έχει σχέ­ση µε τη συν­θη­µα­τι­κή ανα­φο­ρά στον σοσια­λι­σµό — κοµµου­νι­σµό και την εργα­τι­κή εξου­σία µέσα στο εργα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα ή στα άλλα κινή­µα­τα, ως «επι­στέ­γα­σµα» πολ­λές φορές µιας λεπτο­µε­ρεια­κής απα­ρί­θµη­σης επι­µέ­ρους προ­βλη­µά­των και αιτη­µά­των για άµε­ση δρά­ση. Ούτε βέβαια µε την τοπο­θέ­τη­ση πρώ­τα κάποιου οξυ­µέ­νου προ­βλή­µα­τος και µετά στην ανα­ζή­τη­ση τρό­πων πολι­τι­κο­ποί­η­σης αυτού του προ­βλή­µα­τος, της τεχνη­τής σύν­δε­σης µετα­ξύ τους, µε βάση µια εδραιω­µέ­νη λαθε­µέ­νη άπο­ψη περί δήθεν σύν­δε­σης της τακτι­κής µε τη στρα­τη­γι­κή, η οποία σχε­δόν σε όλες τις περι­πτώ­σεις κατα­ντά µια σχη­µα­τι­κή συγκόλ­λη­ση σκόρ­πιων άµε­σων αιτη­µά­των και στρα­τη­γι­κών επεξεργασιών.

Είναι ανα­γκαίο να εξασφαλίζονται:

Η απο­τε­λε­σµα­τι­κή και στο­χευ­µέ­νη δια­µόρ­φω­ση γρα­µµής στο κίνη­µα, βασι­σµέ­νη στην παρα­κο­λού­θη­ση των εξε­λί­ξε­ων, όπως σε µεγά­λο βαθµό πετυ­χη­µέ­να το κάνα­µε την περί­ο­δο της δεκα­ε­τούς κρί­σης που απο­τυ­πώ­θη­κε και µε συν­θή­µα­τα (κατάρ­γη­ση αντερ­γα­τι­κών νόµων των µνη­µο­νί­ων, µονο­µε­ρή δια­γρα­φή του χρέ­ους, απο­δέ­σµευ­ση από την ΕΕ µε τον λαό στην εξου­σία). Στη φάση της περιο­ρι­σµέ­νης ανά­κα­µψης, µε τον προσ­διο­ρι­σµό της πάλης στην κατεύ­θυν­ση της ικα­νο­ποί­η­σης των σύγ­χρο­νων ανα­γκών. Στην παν­δη­µία, µε τον συν­δυα­σµό στό­χων που προ­βάλ­λουν την άµε­ση ανά­γκη ενί­σχυ­σης των κρα­τι­κών δοµών και όλων των παρο­χών που πρέ­πει να προ­σφέ­ρει δωρε­άν το κρα­τι­κό σύστη­µα Υγεί­ας, την επί­τα­ξη του ιδιω­τι­κού τοµέα, που ανοί­γουν ταυ­τό­χρο­να τον δρό­µο του προ­βλη­µα­τι­σµού και της πάλης για συνο­λι­κό­τε­ρες κοι­νω­νι­κές αλλα­γές για την ανά­γκη απο­κλει­στι­κά δηµό­σιου δωρε­άν συστή­µα­τος Υγεί­ας, στο έδα­φος της κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σης των µέσων παρα­γω­γής, τον κεντρι­κό επι­στη­µο­νι­κό σχε­δια­σµό από την εργα­τι­κή εξουσία.

Η εύστο­χη εξει­δι­κευ­µέ­νη ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση µέσα στο κίνη­µα µε τις άλλες δυνά­µεις για την κατεύ­θυν­σή του, τον προ­σα­να­το­λι­σµό του, τους στό­χους πάλης που υιοθετεί. 

Η µελέ­τη σε στα­θε­ρή βάση των αγω­νι­στι­κών διερ­γα­σιών, η σωστή εκτί­µη­ση δια­θέ­σε­ων, η εξα­γω­γή νέας πεί­ρας και γνώ­σης, η συλ­λο­γι­κή αφο­µοί­ω­σή τους σε όλα τα επί­πε­δα, συµβάλ­λο­ντας στην απο­τε­λε­σµα­τι­κό­τη­τα και σε άνοι­γµα δρόµων.

ΜΕΛΕΤΑΜΕ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΜΑΣ, ΑΦΟΜΟΙΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΒΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΑΣ

Το 21ο Συνέ­δριο επι­ση­µαί­νει την ανά­γκη να ενι­σχυ­θεί συνο­λι­κά το θεω­ρη­τι­κό — ιδε­ο­λο­γι­κό στοι­χείο στη λει­τουρ­γία όλων των καθο­δη­γη­τι­κών Οργάνων. 

Τα οργα­νω­µέ­να συστή­µα­τα αυτο­µόρ­φω­σης, τα µαθή­µα­τα σε Όργα­να και ΚΟΒ είναι η βάση για να µπο­ρούν τα καθο­δη­γη­τι­κά Όργα­να και οι ΚΟΒ να συζη­τούν ολο­κλη­ρω­µέ­να τα ζητή­µα­τα της ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής πάλης που προ­κύ­πτουν από τη δρά­ση µας σε ένα µέτω­πο πάλης ή από τα ζητή­µα­τα της επικαιρότητας.

Η εκπαί­δευ­ση στη βαθιά θεω­ρη­τι­κή — ιδε­ο­λο­γι­κή συζή­τη­ση κάθε πολι­τι­κού και µαζι­κού καθή­κο­ντος απαι­τεί ανά­λο­γο χρό­νο και προ­ε­τοι­µα­σία συζή­τη­σης σε κάθε καθο­δη­γη­τι­κό Όργα­νο. Απαι­τεί δια­µόρ­φω­ση προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων για συλ­λο­γι­κή συζή­τη­ση, η οποία βέβαια θα στη­ρί­ζε­ται και στην –επι­στη­µο­νι­κή και ταξι­κή– προ­ε­τοι­µα­σία των θεµά­των, µε βάση τα ανά­λο­γα επι­τε­λεία του Κόµµα­τος. Σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση να αξιο­ποι­η­θούν τα θετι­κά βήµα­τα που υπάρ­χουν από συζή­τη­ση αρθρο­γρα­φί­ας του «Ριζο­σπά­στη» και της «ΚΟΜΕΠ» σε Όργα­να, να γενι­κευ­τούν, να επε­κτα­θούν στη συζή­τη­ση ευρύ­τε­ρων θεµάτων.

Πρέ­πει να αντι­µε­τω­πι­στεί απο­φα­σι­στι­κά η τάση, όσο πάµε προς τα κάτω, να αδυ­να­τί­ζουν οι σηµα­ντι­κές επε­ξερ­γα­σί­ες µας, η πλού­σια πρα­κτι­κή πεί­ρα που έχου­µε απο­κτή­σει κατά τη διε­ξα­γω­γή του ιδε­ο­λο­γι­κού — πολι­τι­κού — µαζι­κού — συν­δι­κα­λι­στι­κού αγώ­να, να κατα­κε­ρµα­τί­ζο­νται, να παίρ­νουν απο­σπα­σµα­τι­κό και ευκαι­ρια­κό χαρακτήρα.

Οι ιδε­ο­λο­γι­κές — πολι­τι­κές επε­ξερ­γα­σί­ες λει­τουρ­γούν σωστά σαν «καρ­διά» της πολι­τι­κής µας δρά­σης µόνο όταν εντάσ­σο­νται οργα­νι­κά στη συζή­τη­ση, στη λει­τουρ­γία των καθο­δη­γη­τι­κών Οργά­νων, όταν µπο­ρούν να αξιο­ποιού­νται στην παρα­κο­λού­θη­ση των εξε­λί­ξε­ων, στην πολι­τι­κή και µαζι­κή δρά­ση, στην επε­ξερ­γα­σία της γρα­µµής πάλης. Το ζήτη­µα αυτό αφο­ρά τη λει­τουρ­γία των καθο­δη­γη­τι­κών κρί­κων από πάνω µέχρι κάτω.

Εξε­τά­ζου­µε την καθο­δη­γη­τι­κή µας δου­λειά υπό το πρί­σµα της θετι­κής πορεί­ας του Κόµµα­τος, των επε­ξερ­γα­σιών, των πρω­το­βου­λιών του, της ικα­νό­τη­τας προ­σα­ρµο­γής που έδει­ξε σε καµπές, στο πλαί­σιο γενι­κό­τε­ρων πολι­τι­κών εξε­λί­ξε­ων, σε από­το­µες αλλα­γές, όπου ενυ­πάρ­χουν και µεγά­λες δυσκο­λί­ες και µεγά­λες δυνα­τό­τη­τες. Τέτοιες δυσκο­λί­ες αλλά και δυνα­τό­τη­τες που ανε­βά­ζουν την απαι­τη­τι­κό­τη­τα της καθο­δη­γη­τι­κής ικα­νό­τη­τας των Οργά­νων να δώσουν ώθη­ση στις ΚΟΒ, σε όλους τους τοµείς, οπωσ­δή­πο­τε και στην κοµµα­τι­κή οικο­δό­µη­ση, για να αντι­στοι­χη­θεί αυτή η δου­λειά, όσο γίνε­ται, στις απαι­τή­σεις προ­ώ­θη­σης του καθο­δη­γη­τι­κού ρόλου του Κόµµα­τος στην εργα­τι­κή τάξη.

Τα στοι­χεία που εµφα­νί­στη­καν στην περί­ο­δο της καρα­ντί­νας σε ειδι­κές συν­θή­κες (στην αξιο­ποί­η­ση του «Ριζο­σπά­στη», στην καθο­δη­γη­τι­κή δου­λειά, στην αξιο­ποί­η­ση πολ­λών µέσων µαζι­κής προ­πα­γάν­δας κ.α.) πρέ­πει να γενι­κευ­τούν ως θετι­κή πεί­ρα. Να επι­διώ­ξου­µε στα­θε­ρά απο­φα­σι­στι­κή άνο­δο της αξιο­ποί­η­σης και κυκλο­φο­ρί­ας του «Ριζο­σπά­στη», της ΚΟΜΕΠ, της διά­δο­σης του βιβλί­ου της Σύγ­χρο­νης Εποχής.

Ειδι­κός και ξεχω­ρι­στός είναι ο ρόλος των Τµη­µά­των της ΚΕ, αλλά και των βοη­θη­τι­κών επι­τρο­πών των ΕΠ, για τα οποία χρειά­ζε­ται µεγά­λη φρο­ντί­δα για κατάλ­λη­λη και πιο προ­σε­γµέ­νη στε­λέ­χω­σή τους, ο συν­δυα­σµός της µελε­τη­τι­κής ικα­νό­τη­τας µε την πεί­ρα από το κίνηµα.

Η νέα ΚΕ και οι ΕΠ µε σχέ­διο και συλ­λο­γι­κή συζή­τη­ση να ασχο­λη­θούν µε την πιο απο­φα­σι­στι­κή και ουσια­στι­κή βοή­θεια προς τις ΚΟΒ. Αντί­στοι­χα από το ΚΣ της ΚΝΕ στις ΟΒ.

Η νέα ΚΕ να δια­µορ­φώ­σει ειδι­κό σηµεί­ω­µα προς τις ΚΟ, παίρ­νο­ντας υπό­ψη τις νέες εξε­λί­ξεις και τις νοµο­θε­τι­κές αλλα­γές που έχουν συντε­λε­στεί από το αστι­κό κρά­τος σε µια σει­ρά από τοµείς, µαζί µε οδη­γί­ες (πολι­τι­κές, νοµι­κές, οργα­νω­τι­κές) που αφο­ρούν ζητή­µα­τα ετοι­µό­τη­τας, επα­γρύ­πνη­σης, τήρη­σης αρχών λει­τουρ­γί­ας του Κόµµα­τος απέ­να­ντι στον ταξι­κό αντί­πα­λο και την προ­σπά­θεια υπο­νό­µευ­σης και επί­θε­σης στο Κόµµα.

ΕΓΚΑΙΡΗ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ

Η ανα­βά­θµι­ση της καθο­δη­γη­τι­κής δου­λειάς των Οργά­νων περ­νά­ει µέσα από τη µεγα­λύ­τε­ρη ανά­πτυ­ξη της πρω­το­βου­λί­ας των Κοµµα­τι­κών Οργα­νώ­σε­ων στην ανά­πτυ­ξη της δρά­σης στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­µα. Σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση χρειά­ζε­ται να ανα­πτυ­χθεί το ανά­λο­γο µαχη­τι­κό πνεύ­µα, ετοι­µό­τη­τας, αµε­σό­τη­τας, γρή­γο­ρης αντί­δρα­σης µπρο­στά σε εξε­λί­ξεις σε απρό­ο­πτα ζητή­µα­τα που προ­κύ­πτουν. Κρί­νε­ται άµε­σα η δυνα­τό­τη­τα των καθο­δη­γη­τι­κών Οργά­νων να δια­µορ­φώ­νουν γρα­µµή στη βάση των επε­ξερ­γα­σιών µας, να δίνουν κατεύ­θυν­ση παρέ­µβα­σης των κοµµα­τι­κών µας δυνά­µε­ων, να τις στη­ρί­ζουν στη διε­ξα­γω­γή της ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής δια­πά­λης, στην αντι­µε­τώ­πι­ση των προ­σπα­θειών της αστι­κής τάξης, του κρά­τους, των κοµµά­των της, των οπορ­του­νι­στι­κών δυνά­µε­ων να παρε­µβαί­νουν µε στό­χο να δυσκο­λέ­ψουν τον αγώνα.

Παράλ­λη­λα, είναι ανα­γκαίο περισ­σό­τε­ρο να αφο­µοιω­θούν τα κρι­τή­ρια, στη βάση των οποί­ων συµµε­τέ­χου­µε σε πρω­το­βου­λί­ες, δρά­σεις και κινη­το­ποι­ή­σεις που οργα­νώ­νο­νται σε τοπι­κό, κλα­δι­κό ή άλλο επί­πε­δο και όπου πιθα­νόν µπο­ρεί ο συσχε­τι­σµός να µην είναι υπέρ µας ή είναι πρω­το­βου­λί­ες που δεν ξεκί­νη­σαν από εµάς, έτσι ώστε η Κοµµα­τι­κή Οργά­νω­ση να παρε­µβαί­νει µε δυνα­µι­σµό σε αυτές, αλλά και ταυ­τό­χρο­να να επα­γρυ­πνεί για το περιε­χό­µε­νο, για την εξέ­λι­ξη του αγώ­να και µε συλ­λο­γι­κό τρό­πο κάθε φορά να εξε­τά­ζε­ται η στά­ση µας συγκεκριµένα.

Η νέα ΚΕ πρέ­πει να δώσει βάρος στην αξιο­ποί­η­ση της πεί­ρας των αγώ­νων, να ξεκα­θα­ρί­ζε­ται η σχέ­ση του Κόµµα­τος µε τις εργα­τι­κές συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις, µε τις άλλες οργα­νώ­σεις των αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων της πόλης, των βιο­πα­λαι­στών αγρο­τών, της νεο­λαί­ας και των γυναι­κών. Να αντι­µε­τω­πί­ζο­νται µπερ­δέ­µα­τα και συγ­χύ­σεις που ταυ­τί­ζουν τη δου­λειά για την πολι­τι­κο­ποί­η­ση µε τη συν­θη­µα­το­λο­γι­κή ανα­πα­ρα­γω­γή στρα­τη­γι­κών µας θέσε­ων ή µε την κλι­µά­κω­ση των αιτη­µά­των, να αντι­µε­τω­πί­ζε­ται η µηχα­νι­στι­κή µετα­φο­ρά της δρά­σης από µια πιο ανε­βα­σµέ­νη µορ­φή µαζι­κής οργά­νω­σης (π.χ. Συν­δι­κά­τα) σε άλλες µορ­φές συλ­λο­γι­κής δρά­σης (π.χ. Επι­τρο­πές Αγώ­να κ.ά.).

ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ

Η ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή µόρ­φω­ση, η µετά­δο­ση πεί­ρας, η εναλ­λα­γή και ανά­πτυ­ξη των στε­λε­χών του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ απο­τε­λεί κοµβι­κό ζήτη­µα για την ίδια την πορεία και την επα­να­στα­τι­κή εξέ­λι­ξη του Κόµµατος.

Ξεχω­ρί­ζου­µε ως βασι­κό τον ρόλο του Γρα­µµα­τέα κάθε καθο­δη­γη­τι­κού Οργά­νου, όπως φυσι­κά και των άλλων καθο­δη­γη­τι­κών στε­λε­χών µελών των Οργά­νων. Ιδιαί­τε­ρα κρί­σι­µος είναι ο ρόλος τους σε επί­πε­δο Τοµε­α­κών Επι­τρο­πών και Γρα­φεί­ων ΚΟΒ, αφού είναι οι απο­φα­σι­στι­κοί κρί­κοι για την ενί­σχυ­ση της καθο­δη­γη­τι­κής ικα­νό­τη­τας των Οργά­νων και συνο­λι­κά των Οργα­νώ­σε­ών τους. Στον κρί­κο των Τοµε­α­κών Επι­τρο­πών και της λει­τουρ­γί­ας τους που έχου­µε ξεχω­ρί­σει ως βασι­κό καθο­δη­γη­τι­κό κρί­κο, θεω­ρού­µε ότι έχουν γίνει αρκε­τά βήµα­τα, όχι όµως ενιαία.

Χρειά­ζε­ται να ανε­βά­σου­µε την απαι­τη­τι­κό­τη­τα στην καθο­δη­γη­τι­κή δου­λειά, χωρίς όµως πνεύ­µα υπο­κει­µε­νι­σµού στην εξή­γη­ση των φαι­νο­µέ­νων, των ζητη­µά­των που προ­κύ­πτουν στην καθη­µε­ρι­νή δου­λειά του Κόµµατος.

Στο επί­κε­ντρο της καθο­δη­γη­τι­κής δου­λειάς πρέ­πει να βρί­σκε­ται η διε­ξα­γω­γή της ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής δια­πά­λης σε όλα τα ζητή­µα­τα, η δου­λειά για τη συσπεί­ρω­ση εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­µε­ων, η διείσ­δυ­ση των Οργα­νώ­σε­ων του Κόµµα­τος σε ένα µεγα­λύ­τε­ρο τµή­µα της εργα­τι­κής τάξης, η επε­ξερ­γα­σία και δια­µόρ­φω­ση στό­χων πάλης γύρω από τους οποί­ους επι­τυγ­χά­νε­ται η συσπεί­ρω­ση σε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή — αντι­µο­νο­πω­λια­κή κατεύ­θυν­ση στο κίνη­µα και φυσι­κά και γύρω από το Κόµµα. Ιδιαί­τε­ρη πλευ­ρά της καθο­δη­γη­τι­κής δου­λειάς είναι η στα­θε­ρό­τη­τα στη βελ­τί­ω­ση της οικο­νο­µι­κής δου­λειάς του Κόµµα­τος, συνει­δη­το­ποιώ­ντας και τις νέες δυσκο­λί­ες που βάζει ο αντίπαλος.

Αυτά τα ζητή­µα­τα απο­τε­λούν κρι­τή­ριο της λει­τουρ­γί­ας και του περιε­χο­µέ­νου δου­λειάς των Οργά­νων, των µορ­φών και των µεθό­δων, του προ­σα­να­το­λι­σµού της δράσης.

Είναι κρί­σι­µο ζήτη­µα το πώς εντάσ­σε­ται η δρά­ση µας σε ένα γενι­κό­τε­ρο σχέ­διο δου­λειάς, έναν γενι­κό­τε­ρο προ­γρα­µµα­τι­σµό, ο οποί­ος βεβαί­ως θα προ­σα­ρµό­ζε­ται και σε αιχµές, σε εξε­λί­ξεις. Ένα σχέ­διο δου­λειάς που θα βρί­σκει άµε­ση έκφρα­ση στην Τοµε­α­κή Επι­τρο­πή και στην ΚΟΒ.

Η έννοια του προ­γρα­µµα­τι­σµού δεν πρέ­πει να γίνε­ται κατα­νοη­τή –ιδιαί­τε­ρα όσο πάµε προς τα κάτω, στα Τοµε­α­κά Όργα­να και τις ΚΟΒ– ως ηµε­ρο­µη­νί­ες κινη­το­ποι­ή­σε­ων, εξο­ρµή­σεις, επε­τεια­κές εκδη­λώ­σεις και δρά­σεις ή συγκε­κρι­µέ­νες ανα­φο­ρές, όπως το άνοι­γµα σχο­λεί­ων, η υπο­γρα­φή ΣΣΕ, η Πρω­το­µα­γιά κλπ. Η έννοια του προ­γρα­µµα­τι­σµού πρέ­πει να συν­δυά­ζει καθή­κο­ντα, να κλι­µα­κώ­νει δρά­σεις, να µελε­τά, να εξει­δι­κεύ­ει γενι­κά στρα­τη­γι­κά καθή­κο­ντα, ανά­λο­γα µε τον χώρο δρά­σης του κάθε Τοµέα, της κάθε ΚΟΒ. Να εµπλου­τί­ζει, να διορ­θώ­νει στοι­χεία του σχε­δια­σµού που έρχε­ται από τα πάνω, κάνο­ντας δηµιουρ­γι­κές, προ­σα­ρµο­σµέ­νες στον χώρο, προτάσεις.

Κρί­σι­µα ζητή­µα­τα για την εξέ­λι­ξη του Κόµµα­τος είναι η σωστή ανά­δει­ξη στε­λε­χών µε σχέ­διο και πολύ­πλευ­ρη συγκε­κρι­µέ­νη βοή­θεια, η διά­τα­ξη των κοµµα­τι­κών δυνά­µε­ων µε βάση την πεί­ρα που έχου­µε βγά­λει αυτά τα χρόνια.

Η νέα γενιά στε­λε­χών, όσα ανα­δεί­χτη­καν κυρί­ως την τελευ­ταία 10ετία, έχει σήµε­ρα µια αφε­τη­ρία καλύ­τε­ρη, κυρί­ως από την άπο­ψη ότι ξεκι­νά τη δια­δι­κα­σία της γνώ­σης µε επε­ξερ­γα­σµέ­νες πλέ­ον θέσεις στρα­τη­γι­κής, στη βάση του νέου Προ­γρά­µµα­τος του Κόµµατος.

Απαι­τεί­ται όµως ένα πιο ολο­κλη­ρω­µέ­νο σχέ­διο στή­ρι­ξης των νεό­τε­ρων στε­λε­χών που να παίρ­νει υπό­ψη του ότι:

  • Μεγα­λώ­νει η ευθύ­νη κυρί­ως των πιο έµπει­ρων συντρό­φων — στε­λε­χών στο καθή­κον να µετα­δώ­σουν γνώ­ση και τη συσ­σω­ρευ­µέ­νη πεί­ρα, όχι αφ’ υψη­λού ως δάσκα­λοι αλάν­θα­στοι, αλλά ως σύντρο­φοι και συντρό­φισ­σες ισό­τι­µοι και δια­παι­δα­γω­γη­τές µε το κοµµου­νι­στι­κό παρά­δει­γµά τους, συµβάλ­λο­ντας έτσι στην επί­πο­νη και µακρο­χρό­νια δου­λειά να µετα­δο­θεί η πεί­ρα του κινή­µα­τος και γενι­κό­τε­ρα της κοµµα­τι­κής δου­λειάς σε νεό­τε­ρες γενιές.
  • Απαι­τεί­ται συστη­µα­τι­κή µελέ­τη των συµπε­ρα­σµά­των από την Ιστο­ρία του Κόµµα­τος, οργα­νω­µέ­νη στή­ρι­ξη της προ­σπά­θειας εµβά­θυν­σης στις προ­γρα­µµα­τι­κές και στρα­τη­γι­κού χαρα­κτή­ρα επε­ξερ­γα­σί­ες του. Έτσι θα αντι­µε­τω­πί­ζε­ται το γεγο­νός ότι τα νεό­τε­ρα ηλι­κια­κά στε­λέ­χη δεν έχουν άµε­ση πεί­ρα της διε­ξα­γω­γής της ιδε­ο­λο­γι­κής δια­πά­λης για τη δια­µόρ­φω­ση των σύγ­χρο­νων Προ­γρα­µµα­τι­κών επε­ξερ­γα­σιών, πεί­ρα που έχουν οι προη­γού­µε­νες γενιές. Θα ξεπερ­νιού­νται και συγ­χύ­σεις που υπάρ­χουν στην κατα­νό­η­ση της έννοιας της στρα­τη­γι­κής, που δεν αφο­ρά απλώς τον τελι­κό σκο­πό, αλλά ένα ενιαίο σχέ­διο αντι­πα­ρά­θε­σης µε το κεφά­λαιο και την εξου­σία του, το οποίο υπη­ρε­τεί­ται σήµε­ρα από την καθη­µε­ρι­νή δρά­ση, από την άνο­δο της ταξι­κής πάλης και τη θεω­ρη­τι­κή –ιδε­ο­λο­γι­κή και πολι­τι­κή– επί­δρα­ση στις εργα­τι­κές — λαϊ­κές δυνά­µεις και το κίνη­µά τους.
  • Η καλή γνώ­ση, µόρ­φω­ση, η δια­µόρ­φω­ση θεω­ρη­τι­κού υπό­βα­θρου, η τήρη­ση των αρχών και αξιών, η συνε­χής επα­γρύ­πνη­ση και ετοι­µό­τη­τα είναι όροι για την αντι­µε­τώ­πι­ση των αρνη­τι­κών επι­πτώ­σε­ων της καθυ­στέ­ρη­σης στην πορεία της κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σης των νέων ανθρώ­πων εξαι­τί­ας αντι­κει­µε­νι­κών συν­θη­κών (εργα­σια­κές σχέ­σεις κ.λπ.), αλλά και της περιο­ρι­σµέ­νης πεί­ρας από τη συµµε­το­χή στη λαϊ­κή µαζι­κή πάλη.

Η στή­ρι­ξη στην ανά­δει­ξη των νέων στε­λε­χών περ­νά­ει και µέσα από την ουσια­στι­κή βελ­τί­ω­ση της λει­τουρ­γί­ας των καθο­δη­γη­τι­κών Οργά­νων στα οποία συµµετέχουν. 

Σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση ξεχω­ρι­στή σηµα­σία έχει η ανα­γκαιό­τη­τα της εναλ­λα­γής χρε­ώ­σε­ων στα στε­λέ­χη, στον κατα­µε­ρι­σµό δου­λειάς, έτσι ώστε να απο­κτιέ­ται όσο το δυνα­τό πιο µεγά­λη, πιο πολύ­πλευ­ρη πεί­ρα από δια­φο­ρε­τι­κά καθή­κο­ντα και χρεώσεις.

Απαι­τεί­ται:

‣ Φρο­ντί­δα και στή­ρι­ξη των νέων στε­λε­χών, ιδιαί­τε­ρα στον κρί­κο των Γρα­µµα­τέ­ων και των µελών καθο­δη­γη­τι­κών Οργά­νων, προ­κει­µέ­νου να απο­κτή­σουν γρή­γο­ρα καλή εικό­να του χώρου ευθύ­νης τους και µέσω της Κοµµα­τι­κής Οργά­νω­σης αλλά και στον περί­γυ­ρο, µέσα στην κοι­νω­νία, τους χώρους δου­λειάς, τις γει­το­νιές, στους φορείς του µαζι­κού κινήµατος.

‣ Προ­σα­να­το­λι­σµός στην όσο το δυνα­τό πιο άµε­ση εµπλο­κή των στε­λε­χών µε τις µαζι­κές δια­δι­κα­σί­ες του κινήµατος.

‣ Εξα­σφά­λι­ση συστη­µα­τι­κής ανα­λυ­τι­κής συζή­τη­σης στα όργα­να της πεί­ρας που συγκε­ντρώ­νε­ται και η ανά­πτυ­ξη συγκε­κρι­µέ­νου σχε­δί­ου παρέ­µβα­σης, έτσι ώστε να κατα­χτιέ­ται νέα µεγα­λύ­τε­ρη πεί­ρα, να αφο­µοιώ­νε­ται η παλιότερη.

‣ Δια­παι­δα­γώ­γη­ση των στε­λε­χών µας, έτσι ώστε να συµβάλ­λουν µε τη γνώ­µη τους όλο και περισ­σό­τε­ρο, πιο προ­ε­τοι­µα­σµέ­να, µε οµι­λί­ες και παρε­µβά­σεις στα Όργα­να, στις συνεδριάσεις.

Με ευθύ­νη των Επι­τρο­πών Περιο­χής, να εξα­σφα­λι­στεί έµπρα­κτα ο προ­σα­να­το­λι­σµός όλων των Οργά­νων και των κοµµα­τι­κών δυνά­µε­ων, κλα­δι­κών και εδα­φι­κών, στη δου­λειά στην εργα­τι­κή τάξη και τους συµµά­χους της και να εκφρα­στεί αυτό µε καθο­δη­γη­τι­κή ευθύ­νη για τη δια­µόρ­φω­ση επι­τε­λι­κού σχε­δια­σµού αυτής της δουλειάς.

ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ — ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΚΝΕ

Είναι επι­τα­κτι­κή ανά­γκη να περά­σει η ΚΝΕ σε φάση σηµα­ντι­κής ανά­πτυ­ξης των δυνά­µε­ών της, της ενί­σχυ­σης της ικα­νό­τη­τας κοµµου­νι­στι­κής δια­παι­δα­γω­γη­τι­κής δου­λειάς στις γρα­µµές της. Η ΚΝΕ απο­τε­λεί τον βασι­κό αιµο­δό­τη του Κόµµα­τος, η ανά­πτυ­ξή της απο­τε­λεί όρο για την εξα­σφά­λι­ση της επα­να­στα­τι­κής συνέ­χειάς του.

Παρά τα θετι­κά βήµα­τα που υπάρ­χουν, συνε­χί­ζει να είναι ζητού­µε­νο ένα ενιαίο σχέ­διο των Οργά­νων του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ στην παρέ­µβα­ση στη νεο­λαία, στους χώρους της Εκπαί­δευ­σης και της µαθη­τεί­ας και στην εργα­ζό­µε­νη νεο­λαία, στην ανά­πτυ­ξη της ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής και µαζι­κής παρέ­µβα­σης γύρω από τα ζητή­µα­τα του Πολι­τι­σµού, του Αθλη­τι­σµού που αφο­ρούν ιδιαί­τε­ρα τις νεό­τε­ρες γενιές. Σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση πρέ­πει να συνε­χι­στεί η προ­σπά­θεια µε τα στέ­κια πολι­τι­σµού και νεα­νι­κής δηµιουρ­γί­ας της ΚΝΕ.

Είναι ευθύ­νη του Κόµµα­τος να στη­ρι­χτεί απο­φα­σι­στι­κά η προ­σπά­θεια που γίνε­ται για παρέ­µβα­ση στις µικρό­τε­ρες ηλι­κί­ες της νεο­λαί­ας. Τα βήµα­τα που έγι­ναν τα προη­γού­µε­να χρό­νια πρέ­πει να στα­θε­ρο­ποι­η­θούν και να ενι­σχυ­θούν. Η προ­σπά­θεια αυτή να αγκα­λιά­σει ακό­µα περισ­σό­τε­ρα παι­διά, στη­ρί­ζο­ντας τη συγκρό­τη­ση και λει­τουρ­γία οµά­δων σε δήµους και πόλεις.

Να εντα­θεί η προ­σπά­θεια για στή­ρι­ξη της ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής και µορ­φω­τι­κής δου­λειάς στις γρα­µµές της ΚΝΕ, για την αφο­µοί­ω­ση του Προ­γρά­µµα­τος του Κόµµα­τος, των επε­ξερ­γα­σιών µας, των ιστο­ρι­κών συµπε­ρα­σµά­των, της αντί­λη­ψής µας για τον σοσια­λι­σµό — κοµµουνισµό.

ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Το επό­µε­νο διά­στη­µα να µετρη­θούν πιο ουσια­στι­κά βήµα­τα στην εξει­δί­κευ­ση της κοµµα­τι­κής δου­λειάς στις γυναί­κες εργα­τι­κής — λαϊ­κής κατα­γω­γής και έντα­ξης, µε στό­χο να απο­κτή­σει αυτή η προ­σπά­θεια στα­θε­ρά χαρα­κτη­ρι­στι­κά στα Όργα­να του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ.

Τα βήµα­τα αυτά πρέ­πει να εκφρα­στούν σε συγκε­κρι­µέ­νες κατευθύνσεις:

‣ Στο να απο­τε­λέ­σει η έντα­ξη νέων γυναι­κών στο Κόµµα στα­θε­ρό δεί­κτη της δου­λειάς για την κοµµα­τι­κή οικοδόµηση.

‣ Στη φρο­ντί­δα για ανά­δει­ξη και ολό­πλευ­ρη ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή και πρα­κτι­κή στή­ρι­ξη γυναι­κεί­ων στε­λε­χών, ιδιαί­τε­ρα των νεό­τε­ρων ηλι­κια­κά, σε διά­φο­ρες µετα­βα­τι­κές φάσεις της ζωής τους.

‣ Στον καλύ­τε­ρο προ­σα­να­το­λι­σµό των γυναι­κεί­ων µελών και στε­λε­χών του Κόµµα­τος στη δου­λειά στο ριζο­σπα­στι­κό γυναι­κείο κίνη­µα. Μέλη του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ έχουν καθή­κον να συµµε­τέ­χουν σε Συλ­λό­γους και Οµά­δες της ΟΓΕ, να παλεύ­ουν για τη συµµε­το­χή όχι µόνο οπα­δών, αλλά όλων αυτών των γυναι­κών που ανη­συ­χούν και προ­βλη­µα­τί­ζο­νται για τα αδιέ­ξο­δα και τις δια­κρί­σεις που συνα­ντούν στην κοι­νω­νι­κή τους ζωή.

‣ Στα ιδε­ο­λο­γι­κά — πολι­τι­κά µέτρα για τη βαθύ­τε­ρη αφο­µοί­ω­ση από το κοµµα­τι­κό δυνα­µι­κό της αντί­λη­ψής µας για το γυναι­κείο ζήτη­µα και τις σύγ­χρο­νες πλευ­ρές του συνολικά.

‣ Στο να πρω­το­στα­τή­σουν οι κοµµου­νι­στές και οι κοµµου­νί­στριες ώστε τα σωµα­τεία, τα συν­δι­κά­τα, οι φορείς του λαϊ­κού κινή­µα­τος να εντάσ­σουν ειδι­κά αιτή­µα­τα, στό­χους πάλης για τις γυναί­κες του χώρου δου­λειάς, του κλά­δου, του τόπου κατοικίας.

‣ Στη δια­πά­λη µε διά­φο­ρες ανορ­θο­λο­γι­κές και αντιε­πι­στη­µο­νι­κές αστι­κές και οπορ­του­νι­στι­κές θεω­ρή­σεις σε σχέ­ση µε το γυναι­κείο ζήτηµα.

ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ

Απα­ραί­τη­τη προ­ϋ­πό­θε­ση για την ισχυ­ρο­ποί­η­ση του Κόµµα­τος είναι η διεύ­ρυν­ση των οργα­νω­µέ­νων του δυνά­µε­ων σε µαζι­κούς εργα­σια­κούς χώρους, σε όλους τους κλά­δους της µισθω­τής εργα­σί­ας, στους αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νους της πόλης και της υπαίθρου.

Στην περί­ο­δο έως το 22ο Συνέ­δριο παρα­µέ­νει το καθή­κον της ανα­νέ­ω­σης των κοµµα­τι­κών δυνά­µε­ων, της διεύ­ρυν­σής τους µε ταξι­κά και ηλι­κια­κά κρι­τή­ρια, της ανά­πτυ­ξης της ΚΝΕ και πάνω απ’ όλα του κοµµου­νι­στι­κού ατσα­λώ­µα­τος µελών και στε­λε­χών του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ.

Η κοµµα­τι­κή οικο­δό­µη­ση απο­δεί­χτη­κε τα προη­γού­µε­να χρό­νια ένα πολύ δύσκο­λο καθή­κον µέσα σε αυτές τις σύν­θε­τες και δύσκο­λες συν­θή­κες. Οι περισ­σό­τε­ρες ΚΟ Περιο­χής έδω­σαν µια γεν­ναία µάχη, µε απο­τέ­λε­σµα να ανα­πλη­ρώ­σου­µε απώ­λειες που είχα­µε προη­γού­µε­να χρό­νια και στην τετρα­ε­τία που µας πέρα­σε να έχου­µε µια µικρή αύξη­ση των οργα­νω­µέ­νων δυνά­µε­ων του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ.

Τα µικρά θετι­κά βήµα­τα όµως που έγι­ναν τόσο στην οργα­νω­τι­κή ανά­πτυ­ξη του Κόµµα­τος όσο και στη βελ­τί­ω­ση της εργα­τι­κής του σύν­θε­σης, συνο­λι­κά στην κοµµα­τι­κή οικο­δό­µη­ση σε εργο­στά­σια, µεγά­λες επι­χει­ρή­σεις, νοσο­κο­µεία, δεν αντι­στοι­χούν στη βαρύ­τη­τα που έχουν οι ανά­γκες ανα­σύ­ντα­ξης του εργα­τι­κού κινή­µα­τος, ειδι­κά στις σηµε­ρι­νές συν­θή­κες υπο­χώ­ρη­σής του και της πίε­σης για ενσω­µά­τω­ση µεγά­λων τµη­µά­των της εργα­τι­κής τάξης.

Οι ανα­σταλ­τι­κοί παρά­γο­ντες που µπαί­νουν εµπό­διο στην κοµµα­τι­κή οικο­δό­µη­ση τόσο εξαι­τί­ας αντι­κει­µε­νι­κών συν­θη­κών όσο και της παρέ­µβα­σης του αντι­πά­λου πρέ­πει να υπο­λο­γί­ζο­νται, αλλά να µη γίνο­νται άλλο­θι για υπο­χώ­ρη­ση µπρο­στά στις δυσκολίες.

Η προ­ώ­θη­ση του καθή­κο­ντος της κοµµα­τι­κής οικο­δό­µη­σης προ­χω­ρά­ει στον βαθµό που τα καθο­δη­γη­τι­κά Όργα­να συν­δυά­ζουν απο­τε­λε­σµα­τι­κά το σχέ­διο οικο­δό­µη­σης µε την προ­σπά­θεια ανά­πτυ­ξης πλα­τιάς ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής και µαζι­κής δου­λειάς του Κόµµα­τος αυτο­τε­λώς και µέσα στο συν­δι­κα­λι­σιτ­κό κίνη­µα, διευ­ρύ­νο­ντας µια πολι­τι­κή και συν­δι­κα­λι­στι­κή πρω­το­πο­ρία που συσπει­ρώ­νε­ται γύρω από το Κόµµα και τη δρά­ση του.

Οι στό­χοι της κοµµα­τι­κής οικο­δό­µη­σης χρειά­ζε­ται καλύ­τε­ρα να συν­δε­θούν µε το σχέ­διο διά­τα­ξης των κοµµα­τι­κών δυνά­µε­ων, αξιο­ποιώ­ντας την πεί­ρα οργα­νω­τι­κών αλλα­γών και βελ­τιώ­σε­ων που πρα­γµα­το­ποι­ή­θη­καν τα προη­γού­µε­να χρό­νια, κυρί­ως στην κατεύ­θυν­ση καλύ­τε­ρης έντα­ξης όλων των δυνά­µε­ων σε κλα­δι­κή και εδα­φι­κή βάση, σε ένα ενιαίο σχέ­διο που υπη­ρε­τεί την κοµµα­τι­κή οικο­δό­µη­ση στην εργα­τι­κή τάξη, σε κλά­δους — χώρους δου­λειάς, αλλά και σε σύµµα­χες κοι­νω­νι­κές δυνάµεις.

Απο­δει­κνύ­ε­ται ότι είναι µια δια­δι­κα­σία που απαι­τεί στα­θε­ρή παρα­κο­λού­θη­ση και έλεγ­χο από τα καθο­δη­γη­τι­κά Όργα­να, σαφή­νεια στό­χων, υπο­λο­γι­σµό όλων των δεδο­µέ­νων και όχι µηχα­νι­στι­κές εφαρµογές.

Η νέα Κεντρι­κή Επι­τρο­πή, σε συνεν­νό­η­ση και µε τα καθο­δη­γη­τι­κά Όργα­να των Περιο­χών, πρέ­πει περαι­τέ­ρω να επε­ξερ­γα­στεί µια σει­ρά από πλευ­ρές –και οργα­νω­τι­κές, πρα­κτι­κές– προ­κει­µέ­νου να επι­τευ­χθεί ο στό­χος του καλύ­τε­ρου συντο­νι­σµού και της ενιαί­ας δρά­σης των κλα­δι­κών και εδα­φο­πα­ρα­γω­γι­κών Τοµε­α­κών Οργα­νώ­σε­ων και ΚΟΒ.

ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΕΩΣ ΤΟ 22ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ

1. Ολο­κλή­ρω­ση του β΄ µέρους της µελέ­της για την ταξι­κή διάρ­θρω­ση στην Ελλάδα.

2. Μελέ­τη βασι­κών πλευ­ρών της µεγά­λης κρα­τι­κής παρέ­µβα­σης («Πρά­σι­νο New Deal») για την έξο­δο από την κρί­ση σε ΕΕ και ΗΠΑ, δηλα­δή της στρα­τη­γι­κής της «πρά­σι­νης µετά­βα­σης» και του ψηφια­κού µετα­σχη­µα­τι­σµού της οικο­νο­µί­ας και του κρά­τους. Ιδιαί­τε­ρα, επε­ξερ­γα­σία της υλο­ποί­η­σης των συγκε­κρι­µέ­νων στρα­τη­γι­κών κατευ­θύν­σε­ων της ΕΕ ανά κλά­δο και περι­φέ­ρεια, στην ελλη­νι­κή οικονοµία.

3. Να συνε­χι­στεί η ερευ­νη­τι­κή προ­σπά­θεια για τη µελέ­τη της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­µη­σης κατά τον 20ό αιώ­να, ιδιαί­τε­ρα σχε­τι­κά µε το εποι­κο­δό­µη­µα, την οργά­νω­ση και τη λει­τουρ­γία του κρά­τους της εργα­τι­κής εξου­σί­ας, τη συσχέ­τι­ση µε τις εξε­λί­ξεις στην οικο­νο­µία: α) Ολο­κλή­ρω­ση κι έκδο­ση της µελέ­της των αλλα­γών στο Σύντα­γµα για τη συγκρό­τη­ση του εργα­τι­κού κρά­τους, για τις σχέ­σεις Κόµµα­τος και µαζι­κών οργα­νώ­σε­ων ή των αλλα­γών στο Σύντα­γµα της ΕΣΣΔ κλπ. β) Στο πλαί­σιο των εκδό­σε­ων της νέας σει­ράς για το Αστι­κό και Σοσια­λι­στι­κό Δίκαιο, να προ­χω­ρή­σει η κρι­τι­κή απο­τί­µη­ση της θεω­ρη­τι­κής συζή­τη­σης για το Δίκαιο στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση. γ) Εµπλου­τι­σµός της παρα­πά­νω έρευ­νας µε την πεί­ρα της Γερµα­νι­κής Λαο­κρα­τι­κής Δηµο­κρα­τί­ας και άλλων χωρών της σοσια­λι­στι­κής οικοδόµησης.

4. Μελέ­τη της πεί­ρας του 20ού αιώ­να ως προς τις εργα­τι­κές — λαϊ­κές εξε­γέρ­σεις, ένο­πλα κινή­µα­τα, δια­µόρ­φω­σης ή όχι επα­να­στα­τι­κής κατά­στα­σης ή στοι­χεί­ων αυτής (π.χ. εµφύ­λιος πόλε­µος στην Ισπα­νία, κινε­ζι­κή επα­νά­στα­ση, κινή­µα­τα σε Ν/Α Ασία, Λατι­νι­κή Αµε­ρι­κή, αλλά και σε όλη την Ευρώ­πη). Η γρα­µµή της Κοµµου­νι­στι­κής Διε­θνούς ή κέντρων του Διε­θνούς Κοµµου­νι­στι­κού Κινή­µα­τος. Να δώσου­µε συνέ­χεια στην προ­σπά­θεια µελέ­της του περά­σµα­τος από τον καπι­τα­λι­σµό στον σοσια­λι­σµό κατά τον 20ό αιώ­να, ερευ­νώ­ντας όλους τους παρά­γο­ντες: Υλι­κές συν­θή­κες (καθώς και τις αντί­στοι­χες προ­σα­ρµο­γές του καπι­τα­λι­σµού), εκδή­λω­ση κρί­σης της αστι­κής εξου­σί­ας, κατά­στα­ση του επα­να­στα­τι­κού υπο­κει­µέ­νου (Κόµµα, εργα­τι­κό κίνη­µα, σύµµα­χες κοι­νω­νι­κές δυνάµεις).

5. Ανα­βά­θµι­ση της προ­σπά­θειας στη δια­πά­λη µε τα αστι­κά πολι­τι­κά ρεύ­µα­τα (σοσιαλ­δη­µο­κρα­τι­κό, φιλε­λεύ­θε­ρο κ.λπ.) τόσο σε σχέ­ση µε το ιστο­ρι­κό — θεω­ρη­τι­κό βάθος των µελε­τών όσο και σε σχέ­ση µε την τεκµη­ριω­µέ­νη ερµη­νεία και κρι­τι­κή των σύγ­χρο­νων προ­σα­ρµο­γών των θέσε­ών τους. Αντί­στοι­χα, στη δια­πά­λη µε το οπορ­του­νι­στι­κό ρεύµα.

6. Επι­και­ρο­ποί­η­ση κι έκδο­ση των επε­ξερ­γα­σιών για το σύγ­χρο­νο επι­τε­λι­κό αστι­κό κράτος.

7. Συµβο­λή στη δια­πά­λη µε την οπορ­του­νι­στι­κή και αστι­κή προ­σπά­θεια «σύγ­χρο­νων» ερµη­νειών του µαρ­ξι­σµού που συσκο­τί­ζουν το επα­να­στα­τι­κό περιε­χό­µε­νό του, τη σηµα­σία των αρχών του και τη µέθο­δό του, µε βάση τη δήθεν «νέα» ανά­γνω­ση του Μαρξ, που τον αντι­πα­ρα­θέ­τουν στο έργο του Ένγκελς και του Λένιν.

8. Απο­φα­σι­στι­κή ενί­σχυ­ση της δια­πά­λης, µε βοή­θεια ιδιαί­τε­ρα προς την ΚΝΕ, σχε­τι­κά µε την αστι­κή ιδε­ο­λο­γι­κή επί­θε­ση (ιδε­ο­λο­γή­µα­τα του µετα­µο­ντερ­νι­σµού για ατο­µι­κό αυτο­προσ­διο­ρι­σµό και δικαιω­µα­τι­σµό, άρνη­ση της αντι­κει­µε­νι­κής αλή­θειας κ.λπ.), το περιε­χό­µε­νο της εκπαι­δευ­τι­κής δια­δι­κα­σί­ας, ξεκι­νώ­ντας από τις πιο µικρές ηλι­κί­ες της νεο­λαί­ας. Ανα­βά­θµι­ση της συνερ­γα­σί­ας και του κοι­νού προ­γρα­µµα­τι­σµού ανά­µε­σα στα Τµή­µα­τα της ΚΕ.

9. Να εντα­θεί η προ­σπά­θεια βαθύ­τε­ρης διε­ρεύ­νη­σης των αιτιών της µακρό­χρο­νης υπο­χώ­ρη­σης του επα­να­στα­τι­κού εργα­τι­κού κινή­µα­τος σε σχέ­ση και µε τις ανα­βα­θµι­σµέ­νες σύγ­χρο­νες δυνα­τό­τη­τες ενσω­µά­τω­σης της εργα­τι­κής τάξης, να φωτι­στούν καλύ­τε­ρα οι αυξη­µέ­νες απαι­τή­σεις για µια πιο ολο­κλη­ρω­µέ­νη ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή παρέµβαση.

10. Συστη­µα­το­ποί­η­ση και ενί­σχυ­ση του συστή­µα­τος κοµµα­τι­κής µόρ­φω­σης (επέ­κτα­ση και συστη­µα­το­ποί­η­ση του κύκλου µαθη­µά­των µε οπα­δούς και νέα µέλη, παρα­πέ­ρα ανα­βά­θµι­ση των σχο­λών της ΚΝΕ, των τοµε­α­κών, των ΕΠ και της κεντρι­κής κοµµα­τι­κής σχο­λής και των σεµι­να­ρί­ων). Ειδι­κά θεµα­τι­κά σεµι­νά­ρια Ιστο­ρί­ας του Κόµµα­τος και άλλα. Εξει­δι­κευ­µέ­νη ιδε­ο­λο­γι­κή δου­λειά, µαρ­ξι­στι­κή µόρ­φω­ση κατά επι­στη­µο­νι­κό αντι­κεί­µε­νο σε Κοµµα­τι­κές και ΚΝί­τι­κες δυνά­µεις πτυ­χια­κών — µετα­πτυ­χια­κών φοι­τη­τών. Επί­σης, εξει­δι­κευ­µέ­νο πρό­γρα­µµα για εκπαι­δευ­τι­κούς και καλλιτέχνες.

11. Έκδο­ση του Τόµου Γ2 για την περί­ο­δο 1967–1974 του Δοκι­µί­ου Ιστο­ρί­ας του Κόµµατος.

12. Προ­ώ­θη­ση της µελέ­της για την περί­ο­δο 1974–1991, µε το φιλό­δο­ξο στό­χο να ολο­κλη­ρω­θεί µετά το 22ο Συνέ­δριο. Ταυ­τό­χρο­να, έντα­ση της προ­σπά­θειας για έκδο­ση των Πρα­κτι­κών κρί­σι­µων Ολο­µε­λειών της ΚΕ ή Συνε­δρί­ων της αντί­στοι­χης περιό­δου. Να προ­χω­ρή­σει επί­σης η έκδο­ση των Επί­ση­µων Κειµένων.

13. Να δοθεί απο­φα­σι­στι­κή βοή­θεια στην ΚΝΕ για την πετυ­χη­µέ­νη διε­ξα­γω­γή του Συνε­δρί­ου της µε βάση το Κατα­στα­τι­κό της.

14. Να γίνει ειδι­κή Σύνο­δος της νέας ΚΕ για τη συγκε­κρι­µέ­νη κατά­στα­ση στο ΔΚΚ και τις σχέ­σεις µας µε άλλα Κοµµου­νι­στι­κά και Εργα­τι­κά Κόµµατα.

15. Να προ­χω­ρή­σουν τα Επι­στη­µο­νι­κά Συνέ­δρια της ΚΕ για τη λογοτεχνία.

ΙΟΥΝΗΣ 2021

Πηγή 902.gr

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο