Αποχή από … την απόχη!

Γρά­φει ο Γιάν­νης Βεντού­ρας //

Αν η απο­χή από τις εκλο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες έλυ­νε προ­βλή­μα­τα, τότε στην Αμε­ρι­κή, όπου οι Πρό­ε­δροι εκλέ­γο­νται με τις μισές ψήφους του μισού εκλο­γι­κού σώμα­τος, ο λαός θα ζού­σε εδώ και δεκα­ε­τί­ες σε παράδεισο.

Αν η απο­χή εμπό­δι­ζε τη λήψη αντι­λαϊ­κών μέτρων, τότε το 55% της απο­χής στις ευρω­ε­κλο­γές του 2004 θα είχε εμπο­δί­σει την ΕΕ να πάει τα όρια ηλι­κί­ας συντα­ξιο­δό­τη­σης στα 70 χρό­νια και παρα­πά­νω. Αλλά, το αυτί της Κομι­σιόν καθό­λου δεν ίδρω­σε. Ούτε τώρα θα ιδρώ­σει, που το ποσο­στό της απο­χής σε Ευρω­ε­νω­σια­κό επί­πε­δο πλη­σιά­ζει το 60%.

Όσοι την Κυρια­κή προ­σα­να­το­λί­ζο­νται στο να μην ψηφί­σουν, ας σκε­φτούν αυτά που έγι­ναν τα τελευ­ταία χρόνια:

Η μεγά­λη απο­χή στις εκλο­γές του 2009, του 2012, του 2014, του 2015, στα­μά­τη­σε άρα­γε τις κυβερ­νή­σεις να ψηφί­σουν αντι­λαϊ­κά μέτρα, να πετσο­κό­ψουν τις συντά­ξεις, να αυξή­σουν τη λαϊ­κή φορολογία;

Πόσο προ­βλη­μα­τί­στη­καν με την απο­χή οι βιο­μή­χα­νοι, που συμ­φώ­νη­σαν με τη ΓΣΕΕ να μην δώσουν ένα ευρώ «αύξη­ση» στους εργάτες;

Πόσο ενο­χλή­θη­καν οι επι­χει­ρη­μα­τί­ες από την απο­χή, που πήραν τις επι­χει­ρή­σεις τους και τις πήγαν σε άλλες χώρες;

Πόσο πεί­ρα­ξε η απο­χή τους εφο­πλι­στές; Μήπως τώρα τα ναύ­λα είναι φθη­νό­τε­ρα για τα νησιά, ιδί­ως τώρα που ο λαός δυσκο­λεύ­ε­ται ακό­μα και για τα πιο ανα­γκαία; Ή μήπως η απο­χή εμπό­δι­σε την κυβέρ­νη­ση να μειώ­σει ακό­μα περισ­σό­τε­ρο την σχε­δόν ανύ­παρ­κτη φορο­λο­γία των εφοπλιστών;

Άρα­γε η απο­χή συγκρά­τη­σε τις κυβερ­νή­σεις να μην ληστεύ­σουν τα ασφα­λι­στι­κά ταμεία ή να μην ξεπου­λή­σουν τη δημό­σια περιου­σία στους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομίλους;

Πόσο αυτή η μορ­φή της «δια­μαρ­τυ­ρί­ας», την οποία μερι­κά παπα­γα­λά­κια του συστή­μα­τος δεν παύ­ουν να την προ­ω­θούν, εμπο­δί­ζει τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και τα άλλα αστι­κά κόμ­μα­τα, να ερμη­νεύ­ουν την απο­χή κατά το δοκούν και να την ενσω­μα­τώ­νουν στους ανού­σιους καυ­γά­δες τους;

Κανείς δεν αμφι­σβη­τεί ότι ένα μέρος του κόσμου, που δεν θέλει να πάει να ψηφί­σει, θεω­ρεί ότι με αυτόν τον τρό­πο εκδη­λώ­νει τη δυσα­ρέ­σκειά του απέ­να­ντι στην ΕΕ και στο εγχώ­ριο πολι­τι­κό κατεστημένο.

Και είναι πολύ λογι­κή αυτή η δυσα­ρέ­σκεια. Όταν τα αστι­κά κόμ­μα­τα έχουν κατα­στή­σει την πολι­τι­κή σε συνώ­νυ­μο της αρπα­χτής, της δημα­γω­γί­ας, των «θα», των ανεκ­πλή­ρω­των υπο­σχέ­σε­ων, της εμπο­ρί­ας ελπίδας.

Όταν σαν πολι­τι­κή λογί­ζε­ται η πασα­ρέ­λα του τίπο­τα, η απο­θέ­ω­ση της βλα­κεί­ας, η φωτα­ψία της υπο­κρι­σί­ας και του εξυ­πνα­κι­σμού, τότε ο ανα­χω­ρη­τι­σμός από τα κοι­νά μοιά­ζει με «κίνη­ση δια­φυ­γής». Μα τα κυβερ­νη­τι­κά κόμ­μα­τα και τα παρα­κλά­δια τους είναι ακρι­βώς που φρο­ντί­ζουν να μοιά­ζει η απο­χή σαν «αντί­στα­ση».

Μοιά­ζει, λοι­πόν η απο­χή, σαν «κίνη­ση δια­φυ­γής», αλλά δεν είναι. Στην ουσία η απο­χή σε στέλ­νει στην από­χη του συστή­μα­τος. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι ομη­ρία και εγκλω­βι­σμός σε όλα εκεί­να τα κηρύγ­μα­τα του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος που πρι­μο­δο­τούν την ιδιώ­τευ­ση, το «δε βαριέ­σαι», το «έλα τώρα καη­μέ­νε», το «δε βγαί­νει τίπο­τα», το «ασχο­λή­σου με την πάρ­τη σου», την ατο­μι­κή στά­ση στα προβλήματα.

Και όσο εσύ θα (νομί­ζεις ότι) ασχο­λεί­σαι με την πάρ­τη σου, κάποιοι άλλοι — αυτοί που θέλεις να τιμω­ρή­σεις — θα ασχο­λού­νται μαζί σου…

Πάντα έτσι γινό­ταν και πάντα έτσι θα γίνεται.

Από την επο­χή που οι αρχαί­οι Έλλη­νες με τη λέξη «ιδιώ­της» χαρα­κτή­ρι­ζαν εκεί­νον που απο­στρε­φό­ταν τα κοι­νά — για να έρθουν αιώ­νες αργό­τε­ρα οι Άγγλοι, να πάρουν την ελλη­νι­κή λέξη και να την κάνουν «idiot» για να περι­γρά­ψουν τον «ηλί­θιο» — οι ισχυ­ροί το ίδιο επι­διώ­κουν: Να μετα­τρέ­ψουν τα υπο­ζύ­γιά τους σε απα­θείς παρατηρητές.

Από την επο­χή του Σόλω­να, που οι νόμοι αφαι­ρού­σαν τα πολι­τι­κά δικαιώ­μα­τα από όποιον επέ­λε­γε την «ουδε­τε­ρό­τη­τα» στις πολι­τι­κές αντι­πα­ρα­θέ­σεις και από την επο­χή του Θου­κυ­δί­δη και του Περι­κλή, που ο αδρα­νής δεν εθε­ω­ρεί­το «φιλή­συ­χος» αλλά «αχρεί­ος», δηλα­δή άχρη­στος, η ίδια μάχη δινό­ταν: Να μη χαθεί και να μη σαμπο­τα­ρι­στεί η έννοια της συλ­λο­γι­κό­τη­τας μέσα στη φενά­κη και τα αδιέ­ξο­δα του ατο­μι­σμού.

Σίγου­ρα δε θα δικά­σω με ύφος εισαγ­γε­λέα όσους δεν πάνε να ψηφί­σουν, αλλά σε καμία περί­πτω­ση δεν θα «χαϊ­δέ­ψω τα αυτιά» της παθη­τι­κο­ποί­η­σης. Ούτε θα περιο­ρι­στώ να προ­πα­γαν­δί­ζω απλά και μόνο την «ανά­γκη να πάνε όλοι στην κάλ­πη» και πέραν τού­του ουδέν. Επει­δή ακό­μα κι αν πήγαι­ναν να ψηφί­σουν, και ψήφι­ζαν τα κόμ­μα­τα που τους οδή­γη­σαν στην απο­χή, πάλι μια τρύ­πα στο νερό θα κάνανε.

Θα τους καλέ­σω όμως να αντι­στα­θούν στην ισο­πέ­δω­ση και την μοι­ρο­λα­τρία και να έρθουν να συνα­ντη­θού­με στους αγώ­νες με το αίτη­μα της ανα­τρο­πής, μιάς και τίπο­τα δεν παρα­μέ­νει για πολύ ακί­νη­το και ανίκητο.

Να μην αφή­σουν τη δύνα­μή τους να μετα­τρα­πεί σε μπού­με­ρανγκ ενα­ντί­ον τους, «ψηφί­ζο­ντας» διά της απου­σί­ας τους και της σιω­πής τούς δυνά­στες τους. 

Να προ­σέλ­θουν στην κάλ­πη και να ενι­σχύ­σουν αυτούς που πάνε κόντρα στο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα και στην οικο­νο­μία που έχει σκο­πό το κέρ­δος. Να κάνουν το πρώ­το βήμα και να δώσουν δύνα­μη σε αυτούς που αγω­νί­ζο­νται για την απο­δέ­σμευ­ση της χώρας από την Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση με λαϊ­κή εξου­σία, με κεντρι­κά σχε­δια­σμέ­νη οικο­νο­μία σύμ­φω­να με τις λαϊ­κές ανάγκες. 

Να ψηφί­σουν τους κομ­μου­νι­στές που την επαύ­ριο των εκλο­γών θα είναι παρό­ντες στους αγώ­νες και θα τεί­νουν το χέρι σε όσους θέλουν να κάνουν και το δεύ­τε­ρο βήμα.

Μην στέ­κε­σαι απα­θής, μην πιά­νε­σαι στην από­χη τους. Έλα στο στρα­τό­πε­δο της Ανατροπής.

Ρίξε στις κάλ­πες τα ψηφο­δέλ­τια της Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης και του ΚΚΕ

Γιάννης Βεντούρας

Οικονομολόγος – συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959 και σπούδασε στο οικονομικό τμήμα της σχολής ΝΟΕ του ΑΠΘ. Εργάσθηκε σαν οικονομικός διευθυντής και οικονομικός σύμβουλος σε εταιρείες του ιδιωτικού τομέα, μελετώντας από τα «μέσα» το καπιταλιστικό σύστημα. Συμμετέχει ενεργά στο λαϊκό κίνημα και είναι μέλος στο Δ.Σ. των συνταξιούχων του Μενιδίου. Eκλεγμένος τοπικός σύμβουλος στον Δήμο Αχαρνών.  Κάνει δωρεάν σεμινάρια Πολιτικής Οικονομίας σε συλλόγους και εργατικά σωματεία.  facebook  // email: [email protected]