Η Από­φα­ση της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του ΚΚΕ για τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρανία: 

1. Το ΚΚΕ, από την πρώ­τη στιγ­μή, κατα­δί­κα­σε τη ρωσι­κή εισβο­λή στην Ουκρα­νία κι εξέ­φρα­σε την αλλη­λεγ­γύη του στον λαό της Ουκρανίας.

Ο λαός της Ουκρα­νί­ας πλη­ρώ­νει εδώ και μια δεκα­ε­τία του­λά­χι­στον τους αντα­γω­νι­σμούς και τις επεμ­βά­σεις για το μοί­ρα­σμα αγο­ρών και σφαι­ρών επιρ­ρο­ής, ανά­με­σα στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και τη στρα­τη­γι­κή της «ευρω­α­τλα­ντι­κής διεύ­ρυν­σης», από τη μια πλευ­ρά, και, από την άλλη, τη στρα­τη­γι­κή της καπι­τα­λι­στι­κής Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας για τα δικά της εκμε­ταλ­λευ­τι­κά σχέ­δια σε βάρος των λαών, για να ενι­σχύ­σει τον δικό της ιμπε­ρια­λι­στι­κό συνα­σπι­σμό (Ευρα­σια­τι­κή Οικο­νο­μι­κή Ένω­ση, Οργα­νι­σμός Συμ­φώ­νου Συλ­λο­γι­κής Ασφά­λειας) στην περιο­χή της πρώ­ην ΕΣΣΔ.

Η στρα­τιω­τι­κή επέμ­βα­ση της Ρωσί­ας, ουσια­στι­κά, σημα­το­δο­τεί την τυπι­κή έναρ­ξη ενός πολέ­μου που προ­ε­τοι­μά­στη­κε από το εύφλε­κτο υλι­κό που συσ­σω­ρεύ­τη­κε σε βάθος χρό­νου. Στο επί­κε­ντρο βρί­σκε­ται το μοί­ρα­σμα του ορυ­κτού πλού­του, της Ενέρ­γειας, εδα­φών και εργα­τι­κού δυνα­μι­κού, αγω­γών και δικτύ­ων μετα­φο­ράς εμπο­ρευ­μά­των, γεω­πο­λι­τι­κών στη­ριγ­μά­των, μερι­δί­ων των αγορών.

Εδώ και χρό­νια, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ μεθο­δεύ­ουν και προ­ω­θούν την οικο­νο­μι­κή, πολι­τι­κή και στρα­τιω­τι­κή περι­κύ­κλω­ση της Ρωσί­ας, επεμ­βαί­νο­ντας, μετα­φέ­ρο­ντας ισχυ­ρές στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις και εγκα­θι­στώ­ντας βάσεις του θανά­του, ρίχνο­ντας λάδι στη φωτιά.

Το ΝΑΤΟ μετά τη διά­λυ­ση του Συμ­φώ­νου της Βαρ­σο­βί­ας όχι μόνο δεν δια­λύ­θη­κε, ούτε και περιο­ρί­στη­κε, αλλά αντί­θε­τα διευ­ρύ­νε­ται, ενσω­μα­τώ­νο­ντας στις τάξεις του άλλες χώρες της Ανα­το­λι­κής Ευρώ­πης και πρώ­ην Σοβιε­τι­κές Δημο­κρα­τί­ες. Εγκα­θι­στά στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις, βάσεις και σύγ­χρο­να όπλα, σε διά­φο­ρα σημεία πέριξ της Ρωσί­ας. Εδώ και χρό­νια υπάρ­χουν πολε­μι­κά σχέ­δια και διε­ξά­γο­νται στρα­τιω­τι­κές ασκή­σεις και γυμνά­σια στη Βόρεια Θάλασ­σα, στην Ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη, στη Μαύ­ρη Θάλασ­σα, στη Βαλ­τι­κή με μέτω­πο απέ­να­ντι στη Ρωσία.

Οι τελευ­ταί­ες αυτές εξε­λί­ξεις είναι το πιο πρό­σφα­το επει­σό­διο μιας μακρο­χρό­νιας αντι­πα­ρά­θε­σης για την Ουκρα­νία. Αφο­ρά και ισχυ­ρούς αντα­γω­νι­σμούς στο εσω­τε­ρι­κό της ουκρα­νι­κής αστι­κής τάξης, που δια­μορ­φώ­θη­κε μετά την ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού για το αν η χώρα θα εντα­χθεί στη μια ή στην άλλη ιμπε­ρια­λι­στι­κή συμ­μα­χία. Στο πλαί­σιο αυτής της αντι­πα­ρά­θε­σης, από τη μια ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ υπο­στή­ρι­ξαν και οργά­νω­σαν μαζί με τμή­μα­τα της ουκρα­νι­κής αστι­κής τάξης την «πορ­το­κα­λί επα­νά­στα­ση» το 2004 και το αιμα­τη­ρό πρα­ξι­κό­πη­μα του 2014, αξιο­ποιώ­ντας και στη­ρί­ζο­ντας ακρο­δε­ξιές φασι­στι­κές δυνά­μεις με στό­χο την εγκα­θί­δρυ­ση φιλι­κού σε αυτούς καθε­στώ­τος. Από την άλλη, η Ρωσία, για τα δικά της συμ­φέ­ρο­ντα, προ­χώ­ρη­σε σε από­σπα­ση τμη­μά­των της ουκρα­νι­κής επι­κρά­τειας με την προ­σάρ­τη­ση της Κρι­μαί­ας και με την ενί­σχυ­ση των ρωσό­φω­νων αυτο­νο­μι­στών στις περιο­χές του Ντον­μπάς, την κρα­τι­κή οντό­τη­τα των οποί­ων ανα­γνώ­ρι­σε λίγο πριν τη ρωσι­κή επέμβαση.

2. Τα γεγο­νό­τα αυτά 30 χρό­νια μετά την ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού και τη διά­λυ­ση της ΕΣΣΔ απο­τε­λούν τρα­γι­κές, ζωντα­νές απο­δεί­ξεις του ιστο­ρι­κού πισω­γυ­ρί­σμα­τος που συντε­λέ­στη­κε στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του 1990. Αυτό το κοσμοϊ­στο­ρι­κό πισω­γύ­ρι­σμα για τους λαούς εκεί, αλλά και για την εργα­τι­κή τάξη και τις λαϊ­κές δυνά­μεις σε όλο τον κόσμο, άνοι­ξε τον ασκό του Αιόλου.

Το ΚΚΕ είχε εκτι­μή­σει και επι­βε­βαιώ­θη­κε τρα­γι­κά ότι η καπι­τα­λι­στι­κο­ποί­η­ση, εκτός των άλλων, θα έφερ­νε δια­με­λι­σμούς λαών και κρα­τών, όπως συνέ­βη στη Γιου­γκο­σλα­βία, στην Τσε­χο­σλο­βα­κία, λόγω του αντα­γω­νι­σμού των αστι­κών τάξε­ων στον έλεγ­χο αγο­ρών, πρώ­των υλών, γεω­στρα­τη­γι­κών θέσε­ων, μετα­φο­ρι­κών οδών.

Μέσα απ’ αυτήν τη δια­δι­κα­σία της αντε­πα­νά­στα­σης, δια­μορ­φώ­θη­καν οι αστι­κές τάξεις, οι καπι­τα­λι­στές που ανα­δεί­χτη­καν στην πορεία της καπι­τα­λι­στι­κής παλι­νόρ­θω­σης, κλέ­βο­ντας τον κόπο δεκα­ε­τιών του ενω­μέ­νου σοβιε­τι­κού λαού. Τέτοιους καπι­τα­λι­στές εκφρά­ζουν οι κυβερ­νή­σεις του Πού­τιν στη Ρωσία και του Ζελέν­σκι στην Ουκρα­νία. Γι’ αυτό, άλλω­στε, παρά τις δια­φο­ρές και τους αντα­γω­νι­σμούς τους συνα­ντιού­νται στον αντι­κομ­μου­νι­σμό, στην παρα­χά­ρα­ξη της Ιστο­ρί­ας και τη συκο­φά­ντη­ση της Σοβιε­τι­κής Ενω­σης στην ενί­σχυ­ση του εθνι­κι­σμού (ρωσι­κού και ουκρα­νι­κού) και στην απο­σιώ­πη­ση των κοι­νών εργα­τι­κών — λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων. Η επί­κλη­ση του αντι­φα­σι­σμού από τη σημε­ρι­νή καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία, προ­κει­μέ­νου να προ­ω­θή­σει τα γεω­πο­λι­τι­κά σχέ­διά της στην περιο­χή, είναι προ­σχη­μα­τι­κή, εκμε­ταλ­λευό­με­νη το έντο­να αντι­φα­σι­στι­κό φρό­νη­μα των Ρώσων και όλων των λαών, που πλή­ρω­σαν με εκα­τομ­μύ­ρια νεκρών την πάλη ενά­ντια στη φασι­στι­κή — ναζι­στι­κή γερ­μα­νι­κή κατο­χή και θηριω­δία. Δεν ξεχνά­με ότι η ίδια η καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία, που σήμε­ρα πρω­το­στα­τεί στον αντι­κομ­μου­νι­σμό, δια­τη­ρεί φιλι­κές σχέ­σεις με ακρο­δε­ξιά μορ­φώ­μα­τα σε πολ­λές χώρες, ότι η ηγε­σία της Ρωσί­ας εκθειά­ζει δημό­σια τους ιδε­ο­λό­γους του ρωσι­κού φασι­σμού. Ταυ­τό­χρο­να, δεν ξεχνά­με όμως ότι το 2014, στην Ουκρα­νία έδρα­σαν, με τη στή­ρι­ξη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, φασι­στι­κές — ακρο­δε­ξιές δυνά­μεις που οργά­νω­σαν πογκρόμ βίας και τρο­μο­κρα­τί­ας, δολο­φο­νί­ες, σφα­γές όπως στην Οδησ­σό με την επί­θε­ση στο κτή­ριο των συν­δι­κά­των με πάνω από 100 νεκρούς συν­δι­κα­λι­στές. Πρό­κει­ται για δυνά­μεις που σήμε­ρα είναι ενταγ­μέ­νες στον κρα­τι­κό μηχα­νι­σμό της Ουκρα­νί­ας και συμ­με­τέ­χουν σε εγκλή­μα­τα σε ρωσό­φω­νες περιο­χές και σε βάρος Ελλή­νων ομογενών.

Οι λαοί της Ουκρα­νί­ας και της Ρωσί­ας, όπως και οι άλλοι λαοί της περιο­χής, για 70 χρό­νια ζού­σαν και αγω­νί­στη­καν μαζί, νίκη­σαν και εγκα­θί­δρυ­σαν τη δική τους εξου­σία, πάλε­ψαν ενά­ντια στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις, αγω­νί­στη­καν για να αξιο­ποι­ή­σουν με σχέ­σεις κοι­νω­νι­κής ιδιο­κτη­σί­ας τη γη, τα εργο­στά­σια, τον πλού­το του υπε­δά­φους τους, των υδά­των, αντι­με­τώ­πι­σαν το μίσος και τον πόλε­μο των παλιών εκμε­ταλ­λευ­τών, που σαμπό­τα­ραν τα βήμα­τα της σοβιε­τι­κής εξου­σί­ας, προ­ό­δευ­σαν μαζί, στο πλαί­σιο του σοσια­λι­σμού, πολέ­μη­σαν μαζί τον ναζι­σμό — φασι­σμό, το γερ­μα­νι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό. Η εθνι­κι­στι­κή υστε­ρία των πολε­μι­κών ιαχών δεν πρέ­πει να σκε­πά­σει τη συλ­λο­γι­κή μνή­μη των δύο λαών, που ζού­σαν για δεκα­ε­τί­ες αδελφωμένοι.

30 χρό­νια μετά την ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού και τη διά­λυ­ση της Σοβιε­τι­κής Ενω­σης, όλοι όσοι πανη­γύ­ρι­ζαν, υπό­σχο­νταν έναν κόσμο ειρή­νης, ασφά­λειας, ελευ­θε­ρί­ας, δικαιο­σύ­νης έχουν δια­ψευ­στεί με τον πιο εκκω­φα­ντι­κό τρό­πο. Ο κόσμος τους, ο περί­φη­μος «κόσμος των δυτι­κών αξιών» είναι ο κόσμος της βαρ­βα­ρό­τη­τας, της εκμε­τάλ­λευ­σης, του πολέ­μου και της προ­σφυ­γιάς, των οικο­νο­μι­κών κρί­σε­ων, των εκα­το­ντά­δων χιλιά­δων θυμά­των της παν­δη­μί­ας ή των στρα­τιω­τι­κών επεμ­βά­σε­ων, είναι ο κόσμος των τερά­των, ο καπι­τα­λι­σμός. Μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο ανή­κουν οι κάθε λογής Μπάι­ντεν, Σολτς, Πού­τιν και Ζελέν­σκι και τόσοι άλλοι, «αυταρ­χι­κοί» και «δημο­κρά­τες» όλοι τους υπε­ρα­σπι­στές της ελευ­θε­ρί­ας των λίγων να ορί­ζουν την τύχη των πολ­λών, όλοι τους δια­φο­ρε­τι­κές όψεις της δικτα­το­ρί­ας του κεφαλαίου.

3. Ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος που διε­ξά­γε­ται σήμε­ρα στην Ουκρα­νία δεν είναι τίπο­τε περισ­σό­τε­ρο, παρά ένας ακό­μη κρί­κος σε αυτήν την αιμα­τη­ρή αλυ­σί­δα των πολέ­μων και των αντα­γω­νι­σμών, που δυνά­μω­σαν ιδιαί­τε­ρα μετά το 1991, έχα­σαν τον προη­γού­με­νο ιδε­ο­λο­γι­κό μαν­δύα τους ως δήθεν υπε­ρά­σπι­ση του «δυτι­κού ελεύ­θε­ρου κόσμου» από τον «κομ­μου­νι­στι­κό ολο­κλη­ρω­τι­σμό». Το και­νούρ­γιο είναι ότι τώρα ξανα­ε­πε­κτεί­νο­νται σε ευρω­παϊ­κό έδα­φος, αφού δεν υπάρ­χει σοσια­λι­στι­κή ασπίδα.

Δεν ξεχνά­με τους πολέ­μους στη Γιου­γκο­σλα­βία από τις αρχές του 1990, που ξεκί­νη­σαν με τη σφρα­γί­δα της Ευρω­παϊ­κής Ενω­σης και οδή­γη­σαν στη ΝΑΤΟι­κή επέμ­βα­ση του 1999 με την ορι­στι­κή διά­λυ­ση της χώρας και τον κατα­κερ­μα­τι­σμό της. Τα προ­σχή­μα­τα τότε, που αξιο­ποι­ή­θη­καν από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, είναι τα ίδια με αυτά που χρη­σι­μο­ποιεί η Ρωσία για τη δική της στρα­τιω­τι­κή επέμ­βα­ση, η «προ­στα­σία από εθνο­κά­θαρ­ση» και το «δικαί­ω­μα αυτο­διά­θε­σης». Οι πλη­γές στα Βαλ­κά­νια είναι ακό­μα ανοι­χτές και οι κίν­δυ­νοι ακό­μα μεγά­λοι για νέες ανα­φλέ­ξεις και αντιπαραθέσεις.

Δεν ξεχνά­με τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις και πολέ­μους στη γει­το­νιά μας, στην περιο­χή της Μ. Ανα­το­λής και Β. Αφρι­κής, στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη αλλά και στο Αφγα­νι­στάν, τη συνε­χι­ζό­με­νη Ισραη­λι­νή κατο­χή στην Παλαι­στί­νη. Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, οι σύμ­μα­χοί τους έσυ­ραν λαούς σε εμφύ­λιους πολέ­μους, πυρο­δό­τη­σαν εθνι­κές και θρη­σκευ­τι­κές αντι­πα­ρα­θέ­σεις, επε­νέ­βη­σαν στρα­τιω­τι­κά, εγκα­θί­δρυ­σαν στρα­τούς κατο­χής πάντα στο όνο­μα της «δημο­κρα­τί­ας» και της «ελευ­θε­ρί­ας», οδή­γη­σαν ολό­κλη­ρες χώρες στο χάος, έθρε­ψαν και ενί­σχυ­σαν αντι­δρα­στι­κές δυνά­μεις τζι­χα­ντι­στές και άλλους.

Δεν μπο­ρού­με να ξεχνά­με την τουρ­κι­κή εισβο­λή και κατο­χή στην Κύπρο από το 1974, που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε με τις πλά­τες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, το συνε­χι­ζό­με­νο αυτό έγκλη­μα σε βάρος του κυπρια­κού λαού και τα διά­φο­ρα ΝΑΤΟι­κής κοπής σχέ­δια, που όλα αυτά τα χρό­νια «σπρώ­χνουν» προς τη διχοτόμηση.

Ο «ανα­θε­ω­ρη­τι­σμός», η αμφι­σβή­τη­ση κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των, το ξανα­χά­ραγ­μα συνό­ρων, η διά­λυ­ση κρα­τών δεν είναι προ­νό­μιο του ενός ή του άλλου ιμπε­ρια­λι­στι­κού κέντρου. Ολοι ανα­θε­ω­ρούν διε­θνείς συν­θή­κες, αμφι­σβη­τούν σύνο­ρα και παρεμ­βαί­νουν στρα­τιω­τι­κά με διά­φο­ρα προ­σχή­μα­τα, όταν αυτό απαι­τούν τα δικά τους συμ­φέ­ρο­ντα. Ο αντα­γω­νι­σμός ανά­με­σα σε ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα είναι η βάση του «ανα­θε­ω­ρη­τι­σμού». Κάνουν κου­ρε­λό­χαρ­το ακό­μα και ορι­σμέ­νες τυπι­κές δια­τά­ξεις Διε­θνούς Δικαί­ου, που απο­τε­λού­σαν απο­τέ­λε­σμα της επί­δρα­σης των σοσια­λι­στι­κών κρα­τών μετά τον Β΄ Παγκό­σμιο Πόλε­μο. Απο­δει­κνύ­ε­ται περί­τρα­να ότι το πραγ­μα­τι­κό Διε­θνές Δίκαιο είναι το «Δίκαιο του ισχυ­ρού», το Δίκαιο αυτού που έχει την οικο­νο­μι­κή, πολι­τι­κή, στρα­τιω­τι­κή δύνα­μη να επι­βάλ­λει τα συμ­φέ­ρο­ντά του. Το παρα­δέ­χο­νται και αντι­πρό­σω­ποί τους, ανα­γκα­σμέ­νοι να στη­ρί­ζουν τη μία ή την άλλη πλευ­ρά, ανα­δει­κνύ­ο­ντας αμφι­ση­μί­ες και αορι­στί­ες. Οι αντι­λή­ψεις που υπο­στη­ρί­ζουν πως στον σύγ­χρο­νο καπι­τα­λι­στι­κό κόσμο μπο­ρεί να υπάρ­ξει ένας ειρη­νι­κός κόσμος με μια άλλη «διε­θνή αρχι­τε­κτο­νι­κή», κάποιο «ΝΑΤΟ χωρίς επι­θε­τι­κούς εξο­πλι­σμούς», μια «φιλει­ρη­νι­κή ΕΕ» ή ένας «δημιουρ­γι­κός πολυ­πο­λι­κός κόσμος» είναι εξω­πραγ­μα­τι­κές και απο­τε­λούν στά­χτη στα μάτια των λαών.

4. Η ΕΕ δεν είναι «άφω­νη» και «αμέ­το­χη» στις εξε­λί­ξεις, αλλά συμ­με­τέ­χει ενερ­γά εδώ και χρό­νια στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις και εν προ­κει­μέ­νω στον σχε­δια­σμό περι­κύ­κλω­σης της Ρωσί­ας. Είναι συνέ­νο­χη για το σημε­ρι­νό δρά­μα των λαών στην Ουκρα­νία. Όλα τα προη­γού­με­να χρό­νια, οι αντι­θέ­σεις στο εσω­τε­ρι­κό της ΕΕ σε σχέ­ση με τη στά­ση απέ­να­ντι στην Ρωσία αντα­να­κλούν τις δια­φο­ρε­τι­κές στο­χεύ­σεις και προ­τε­ραιό­τη­τες των αστι­κών τάξε­ων της κάθε χώρας, αφο­ρούν τους ισχυ­ρούς οικο­νο­μι­κούς δεσμούς με τη Ρωσία, ειδι­κά σε τομείς όπως η Ενέρ­γεια. Η δια­μόρ­φω­ση ενιαί­ας στά­σης απέ­να­ντι στη Ρωσία μετά την έναρ­ξη του πολέ­μου, για την οποία στη χώρα μας πανη­γυ­ρί­ζουν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και άλλα αστι­κά κόμ­μα­τα, από τη μια, δεν σημαί­νει ότι οι αντι­θέ­σεις αυτές έχουν λυθεί, από την άλλη, είναι μια «ενό­τη­τα» που στρέ­φε­ται ενά­ντια στους λαούς, για­τί είναι μια ενό­τη­τα στην πολε­μι­κή προ­ε­τοι­μα­σία που βάζει τους λαούς της ΕΕ σε μεγά­λες περιπέτειες.

Κανείς δεν μπο­ρεί να κοι­μά­ται ήσυ­χος μετά τα πολε­μι­κά διαγ­γέλ­μα­τα, που εκτο­ξεύ­ο­νται καθη­με­ρι­νά από ηγέ­τες κρα­τών της ΕΕ και αξιω­μα­τού­χους της ΕΕ. Τριά­ντα χρό­νια μετά από τη Συν­θή­κη του Μάα­στριχτ πέφτουν ακό­μα πιο καθα­ρά οι μάσκες, σβή­νουν τα προ­σχή­μα­τα, «ξεπερ­νιού­νται ταμπού» όπως οι ίδιοι ομο­λο­γούν κυνι­κά και απο­δει­κνύ­ε­ται καθα­ρά αυτό που πραγ­μα­τι­κά είναι η ΕΕ: Μια αντι­δρα­στι­κή ιμπε­ρια­λι­στι­κή συμ­μα­χία ανά­με­σα σε «λύκους», που παλεύ­ουν μετα­ξύ τους και όλοι μαζί ενά­ντια στους λαούς.

Σε αυτήν τη δια­δι­κα­σία, για άλλη μια φορά στην Ιστο­ρία, οι σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές κυβερ­νή­σεις βρί­σκο­νται στην πρώ­τη γραμ­μή, καταρ­ρί­πτο­ντας τον «μύθο» των «προ­ο­δευ­τι­κών κυβερ­νή­σε­ων», που μπο­ρούν να απο­τε­λέ­σουν εναλ­λα­κτι­κή για τους λαούς.

Οι Γερ­μα­νοί σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες, που εξήγ­γει­λαν εξο­πλι­στι­κό πρό­γραμ­μα μαμούθ για πρώ­τη φορά μετά τον Β’ Παγκό­σμιο Πόλε­μο, οι σοσια­λι­στές της Ισπα­νί­ας και της Πορ­το­γα­λί­ας, η κεντρο­α­ρι­στε­ρή κυβέρ­νη­ση της Ιτα­λί­ας, οι σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες της Δανί­ας, της Φιν­λαν­δί­ας, όλοι τους «σέρ­νουν το χορό» της πολε­μι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης με τη Ρωσία. Οι απο­φά­σεις τους για ενί­σχυ­ση σε όλα τα κρά­τη — μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ των στρα­τιω­τι­κών δαπα­νών, για χαλά­ρω­ση ακό­μα και των αυστη­ρών δημο­σιο­νο­μι­κών όρων των ευρω­παϊ­κών προ­ϋ­πο­λο­γι­σμών για αυτόν τον σκο­πό, προ­φα­νώς δεν είναι μόνο απο­τέ­λε­σμα των εξε­λί­ξε­ων στην Ουκρα­νία. Φανε­ρώ­νουν μια γενι­κό­τε­ρη προ­ε­τοι­μα­σία, σημα­το­δο­τούν ότι μπαί­νου­με σε μια περί­ο­δο πιο βίαι­ης σύγκρου­σης στις αντι­θέ­σεις και τους ανταγωνισμούς.

Η πολε­μι­κή σύγκρου­ση στην Ουκρα­νία πυρο­δο­τεί επι­κίν­δυ­νες εξε­λί­ξεις για τους λαούς της Ευρώ­πης, για όλο τον κόσμο, μετά τη ρωσι­κή εισβο­λή, καθώς ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός αντα­γω­νι­σμός εισέρ­χε­ται σε νέα φάση. Ο κίν­δυ­νος μιας πιο γενι­κευ­μέ­νης πολε­μι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης είναι σήμε­ρα πιο ορα­τός από κάθε ανά­λο­γη κατά­στα­ση. Τα πολε­μι­κά διαγ­γέλ­μα­τα των πολι­τι­κών ηγε­σιών της ΕΕ και των χωρών του ΝΑΤΟ και της Ρωσί­ας, οι απει­λές για πυρη­νι­κά πλήγ­μα­τα δεν πρέ­πει να θεω­ρη­θούν μόνο ως φρα­στι­κές ακρότητες.

Το ΝΑΤΟ ανα­πτύσ­σει για πρώ­τη φορά Δύνα­μη Ταχεί­ας Αντί­δρα­σης στην Ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη και συγκε­ντρώ­νει ακό­μα περισ­σό­τε­ρες στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις, ενώ σχε­διά­ζει να προ­σε­ται­ρι­στεί χώρες, όπως η Μολ­δα­βία, η Γεωρ­γία, η Βοσ­νία — Ερζε­γο­βί­νη, η Φιν­λαν­δία και η Σου­η­δία. Σε Μολ­δα­βία και Γεωρ­γία υπάρ­χουν εδά­φη, που έχουν απο­σχι­στεί με τη στή­ρι­ξη της Ρωσί­ας, όπου υπάρ­χουν ισχυ­ρές ρωσι­κές στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις. Η Φιν­λαν­δία και η Σου­η­δία περι­λαμ­βά­νο­νται στις «κόκ­κι­νες γραμ­μές» της Ρωσί­ας, σχε­τι­κά με τις κινή­σεις παρα­πέ­ρα διεύ­ρυν­σης του ΝΑΤΟ. Στη Ρωσία, οι «πυρη­νι­κές δυνά­μεις απο­τρο­πής» της χώρας τέθη­καν σε ειδι­κό καθε­στώς πολε­μι­κής ετοι­μό­τη­τας. Η Λευ­κο­ρω­σία με δημο­ψή­φι­σμά της ενέ­κρι­νε τη δυνα­τό­τη­τα εγκα­τά­στα­σης στο έδα­φός της πυρη­νι­κών όπλων, στην περί­πτω­ση που εγκα­τα­στα­θούν ανά­λο­γα σε Πολω­νία ή Λιθουα­νία από το ΝΑΤΟ.

5. Η Ελλά­δα, με ευθύ­νη της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ και την ουσια­στι­κή συναί­νε­ση του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ και άλλων αστι­κών κομ­μά­των, κλι­μα­κώ­νει την εμπλο­κή της σε αυτούς τους επι­κίν­δυ­νους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς. Ολες οι προη­γού­με­νες κυβερ­νή­σεις είχαν ήδη στη­ρί­ξει όλες τις ΝΑΤΟι­κές απο­φά­σεις και τα σχέ­δια που αφο­ρούν τη διεύ­ρυν­ση αυτού του δολο­φο­νι­κού οργα­νι­σμού και την περι­κύ­κλω­ση της Ρωσί­ας. Είχαν ήδη δρο­μο­λο­γή­σει δίπλα στη Σού­δα την εγκα­τά­στα­ση νέων αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κών βάσε­ων στη χώρα, όπως αυτή της Αλε­ξαν­δρού­πο­λης, της Λάρι­σας και του Στε­φα­νο­βί­κειου, που ήδη αξιο­ποιού­νται ως κόμ­βος μετα­φο­ράς και προ­ώ­θη­σης στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων προς την Ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη. Είχαν ήδη συμ­βά­λει στο να γίνει η Ελλά­δα «θύτης» λαών άλλων χωρών αλλά και ο ελλη­νι­κός λαός «θύμα», αφού αυτό­μα­τα η χώρα γίνε­ται στό­χος πιθα­νών αντι­ποί­νων. Ο λαός ήδη πλη­ρώ­νει βαρύ οικο­νο­μι­κό φόρο για τους εξο­πλι­σμούς, που αφο­ρούν ΝΑΤΟι­κές ανά­γκες αλλά και με την ακρί­βεια, την αύξη­ση της τιμής των καυ­σί­μων, την ενερ­γεια­κή φτώχεια.

Η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση, με ένα πολε­μι­κό παρα­λή­ρη­μα του πρω­θυ­πουρ­γού, όχι μόνο εξήγ­γει­λε την από­φα­ση για μετα­φο­ρά στρα­τιω­τι­κού υλι­κού στην Ουκρα­νία, αλλά δήλω­σε απε­ρί­φρα­στα την πρό­θε­σή της να σύρει τη χώρα και τον λαό στη θύελ­λα μιας πολε­μι­κής ανα­μέ­τρη­σης στο πλευ­ρό του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, παρέ­χο­ντας κάθε είδους βοή­θεια που θα της ζητη­θεί. Η εμπλο­κή της Ελλά­δας στην πολε­μι­κή σύγκρου­ση είναι άμε­ση και ο κίν­δυ­νος για τον ελλη­νι­κό λαό, σε περί­πτω­ση γενί­κευ­σής της, παρα­πά­νω από υπαρκτός.

Τα επι­χει­ρή­μα­τα και τα προ­σχή­μα­τα της κυβέρ­νη­σης γι΄ αυτήν την επι­λο­γή είναι επι­κίν­δυ­να και απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κά και πρέ­πει να απορριφθούν.

Είναι ψέμα ότι «θα πολε­μή­σου­με για την ελευ­θε­ρία». Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα θα πολε­μή­σου­με με το μέρος του ενός στρα­το­πέ­δου-ληστή απέ­να­ντι στον άλλον για το ποιος θα πάρει μεγα­λύ­τε­ρο μερί­διο από τη ληστεία του λαού της Ουκρα­νί­ας και των άλλων λαών της περιοχής.

Είναι ψέμα ότι με την εμπλο­κή «στη­ρί­ζου­με τον ουκρα­νι­κό λαό». Στη­ρί­ζου­με αυτούς που τον οδη­γούν εδώ και χρό­νια στον όλε­θρο και την κατα­στρο­φή, αυτούς που τον έκα­ναν σάκο του μποξ στην αντι­πα­ρά­θε­ση με τη Ρωσία για τα δικά τους συμφέροντα.

Είναι ψέμα ότι «πολε­μά­με τον ανα­θε­ω­ρη­τι­σμό», για­τί οι μεγα­λύ­τε­ροι «ανα­θε­ω­ρη­τές» είναι οι σύμ­μα­χοί μας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, που δεν διστά­ζουν με τον ίδιο ακρι­βώς τρό­πο που το κάνει και η Ρωσία στην Ουκρα­νία να παρεμ­βαί­νουν στρα­τιω­τι­κά για να δια­λύ­ουν χώρες, να αλλά­ζουν σύνορα.

Είναι ψέμα ότι «θωρα­κι­ζό­μα­στε από την τουρ­κι­κή απει­λή», για­τί αέρα στα πανιά των τουρ­κι­κών αμφι­σβη­τή­σε­ων και της ανα­θε­ώ­ρη­σης δίνουν οι ίδιοι οι ΝΑΤΟι­κοί, που δεν ανα­γνω­ρί­ζουν κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα και σύνο­ρα αλλά μόνο «ΝΑΤΟι­κό έδα­φος» και σπρώ­χνουν σε επι­κίν­δυ­νες διευ­θε­τή­σεις στο Αιγαίο και αλλού, που έχουν ως προ­τε­ραιό­τη­τα την πάση θυσία δια­τή­ρη­ση της Τουρ­κί­ας στο ΝΑΤΟι­κό στρα­τό­πε­δο, ειδι­κά τώρα σε συν­θή­κες μεγά­λης όξυνσης.

Είναι ψέμα ότι η εμπλο­κή συνι­στά «μια νέα ευκαι­ρία» για τον λαό, όπως ψεύ­τι­κες ήταν οι υπο­σχέ­σεις για ευκαι­ρία για τον λαό από την έξο­δο από την κρί­ση, από την έξο­δο από την παν­δη­μία. Τα σχέ­δια «ανα­βάθ­μι­σης» της Ελλά­δας και μετα­τρο­πής της σε κόμ­βο των ενερ­γεια­κών σχε­δια­σμών των ΗΠΑ «χώνουν» ακό­μα πιο βαθιά τη χώρα στο κέντρο των αντα­γω­νι­σμών, την ίδια στιγ­μή που ωφε­λη­μέ­νοι θα βγουν μεγά­λοι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι και όχι ο λαός. Τέτοιους, άλλω­στε, «στό­χους» της δικής της αστι­κής τάξης είναι που σήμε­ρα πλη­ρώ­νει με το αίμα του ο λαός της Ουκρανίας.

Ο λαός μας, για ακό­μα μια φορά, θα κλη­θεί να πλη­ρώ­σει! Να πλη­ρώ­σει πολ­λα­πλά με τους κιν­δύ­νους και τις απει­λές για τη ζωή του από την πολε­μι­κή εμπλο­κή, τους κιν­δύ­νους για τα κυριαρ­χι­κά του δικαιώ­μα­τα με τις «θυσί­ες» για την ίδια την πολε­μι­κή προ­ε­τοι­μα­σία, την εκτί­να­ξη της ήδη μεγά­λης ακρί­βειας σε μια σει­ρά από προ­ϊ­ό­ντα λαϊ­κής κατα­νά­λω­σης, την ακό­μα πιο βαθιά ενερ­γεια­κή φτώ­χεια, με νέα χτυ­πή­μα­τα σε δικαιώ­μα­τα και ανά­γκες του, προ­κει­μέ­νου να ενι­σχυ­θούν οι ΝΑΤΟι­κές δαπά­νες, που συνο­δεύ­ουν το δόγ­μα «ύψι­στη προ­τε­ραιό­τη­τα η άμυ­να της χώρας».

Οι επι­μέ­ρους αστε­ρί­σκοι και προ­βλη­μα­τι­σμοί του ΣΥΡΙΖΑ είναι για τα προ­σχή­μα­τα, για να συντη­ρούν το προ­σω­πείο της εναλ­λα­κτι­κής πιο φιλει­ρη­νι­κής στά­σης. Η προη­γού­με­νη βαριά αντι­λαϊ­κή πρα­κτι­κή του επι­βε­βαιώ­νει ότι αν βρι­σκό­ταν στην κυβέρ­νη­ση θα ακο­λου­θού­σε τον δρό­μο των ομο­γά­λα­κτων «προ­ο­δευ­τι­κών», «σοσιαλ­δη­μο­κρα­τών», των «προ­τύ­πων» του, που είναι στην πρώ­τη γραμ­μή της πολε­μι­κής προ­ε­τοι­μα­σί­ας σε όλο τον κόσμο! Από τους Δημο­κρα­τι­κούς των ΗΠΑ, μέχρι τους Ισπα­νούς σοσιαλιστές.

Οι ευθύ­νες του απέ­να­ντι στον λαό είναι μεγά­λες. Οχι μόνο για­τί ως κυβέρ­νη­ση πρω­το­στά­τη­σε στην εμπλο­κή της χώρας στον ΝΑΤΟι­κό σχε­δια­σμό (έφτια­ξε νέες βάσεις, ανα­βάθ­μι­σε παλιές, προ­ώ­θη­σε τη Στρα­τη­γι­κή Συνερ­γα­σία με τις ΗΠΑ, πρω­το­στά­τη­σε στη ΝΑΤΟι­κή συμ­φω­νία των Πρε­σπών κ.ά.) Οχι μόνο για­τί ανα­πα­ρά­γει τα προ­σχή­μα­τα και κου­κου­λώ­νει τις ευθύ­νες των ΝΑΤΟ — ΕΕ για τον πόλε­μο στην Ουκρα­νία. Αλλά για­τί σήμε­ρα ουσια­στι­κά συναι­νεί σε όλους τους στό­χους της εμπλο­κής, που βάζει η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, θέτο­ντας απλώς κάποιους επι­μέ­ρους όρους, λέγο­ντας «ναι» στη στρα­τιω­τι­κή εμπλο­κή αρκεί να έχει πιο σαφή ΝΑΤΟι­κή ή Ευρω­ε­νω­σια­κή σφρα­γί­δα, λέγο­ντας «ναι» στα ενερ­γεια­κά σχέ­δια, αρκεί να είναι πιο αργός ο ρυθ­μός υλο­ποί­η­σής τους, λέγο­ντας «ναι» στους ΝΑΤΟι­κους εξο­πλι­σμούς «αρκεί να γίνο­νται με δια­φά­νεια», λέγο­ντας «ναι» στις νέες λαϊ­κές θυσί­ες αρκεί αυτές να γίνουν με συναίνεση!

100 χρό­νια μετά τη Μικρα­σια­τι­κή Κατα­στρο­φή, ο λαός μας δεν πρέ­πει να ξεχνά τα ιστο­ρι­κά συμπε­ρά­σμα­τα. Εχει πλη­ρώ­σει όλες τις «μεγά­λες ιδέ­ες» για λογα­ρια­σμό του κεφα­λαί­ου, των μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, το «άδεια­σμα» από τους ιμπε­ρια­λι­στές συμ­μά­χους, στην κρί­σι­μη στιγ­μή. Τις κατα­στρο­φές τις πλή­ρω­σε ο λαός. Το αντί­τι­μο της συμ­με­το­χής του στον πρώ­το ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο και την ουκρα­νι­κή εκστρα­τεία τότε ήταν η κατα­στρο­φή, ο ξερι­ζω­μός και η προ­σφυ­γιά χιλιά­δων Ελλή­νων από τη Μικρά Ασία.

Γι΄ αυτό, ο ελλη­νι­κός λαός πρέ­πει να απορ­ρί­ψει τα κελεύ­σμα­τα της πολε­μι­κής προ­πα­γάν­δας που προ­ε­τοι­μά­ζει τον πόλε­μο και τη μεγα­λύ­τε­ρη εμπλο­κή, τα παπα­γα­λά­κια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τις κατα­σκευα­σμέ­νες ψεύ­τι­κες ειδή­σεις που κατα­κλύ­ζουν τα ΜΜΕ και το δια­δί­κτυο, να απορ­ρί­ψει την «αντι­ρω­σι­κή υστε­ρία», που φτά­νει να δαι­μο­νο­ποιεί ακό­μα και δημιουρ­γή­μα­τα του πολι­τι­σμού, την προ­σπά­θεια φίμω­σης κάθε φωνής που δεν ανα­πα­ρά­γει κάθε αφή­γη­μα των ευρω­α­τλα­ντι­κών επιτελείων.

6. Η αλη­θι­νή αλλη­λεγ­γύη στους λαούς της Ουκρα­νί­ας και της Ρωσί­ας, των άλλων γει­το­νι­κών λαών είναι ο αγώ­νας σε κάθε χώρα ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, η πάλη ενά­ντια στην εμπλο­κή της κάθε χώρας σε αυτόν. Είναι η κατα­δί­κη της στρα­τιω­τι­κής επέμ­βα­σης της Ρωσί­ας, αλλά και η κατα­δί­κη των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ που πυρο­δο­τούν τον πόλε­μο. Είναι ο αγώ­νας ενά­ντια στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες, όπου είναι στρα­τευ­μέ­νη η αστι­κή τάξη της χώρας μας και οι κυβερ­νή­σεις της. Είναι η γνή­σια ανθρώ­πι­νη λαϊ­κή αλλη­λεγ­γύη, που μπο­ρεί να εκφρά­ζε­ται με κάθε τρό­πο. Είναι η ενα­ντί­ω­ση και η απο­μό­νω­ση της δρά­σης των εθνι­κι­στι­κών φασι­στι­κών ομά­δων που σπέρ­νουν το μίσος.

Είναι ο αγώ­νας, για να συντο­νι­στεί η πάλη των λαών, ώστε αυτοί να δώσουν τη διέ­ξο­δο από τον πόλε­μο, βάζο­ντας στο στό­χα­στρο τον πραγ­μα­τι­κό τους αντί­πα­λο. Οργα­νώ­νο­ντας τον αγώ­να τους ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο και τις αιτί­ες που τον γεν­νούν, στις αστι­κές τάξεις που τον διευ­θύ­νουν και τις κυβερ­νή­σεις τους, στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες που μας σέρ­νουν στον πόλε­μο ή επι­βάλ­λουν μια δήθεν «ειρή­νη» με το πιστό­λι στον κρό­τα­φο των λαών.

Είναι η αλλη­λεγ­γύη και στή­ρι­ξη των χιλιά­δων προ­σφύ­γων που αυτήν τη στιγ­μή εγκα­τα­λεί­πουν την Ουκρα­νία θύμα­τα του πολέ­μου και ταξι­δεύ­ουν σε άλλα κρά­τη της ΕΕ και στη χώρα μας, με τη γνω­στή σε όλους σκλη­ρή μοί­ρα που τους επι­φυ­λάσ­σε­ται, όπως έχει συμ­βεί και σε άλλους λαούς θύμα­τα ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων παρά τις «φιλαν­θρω­πι­κές διακηρύξεις».

Οι λαοί δεν θα ζήσουν καλύ­τε­ρα, επι­λέ­γο­ντας εθνι­κό ή άλλου τύπου εκμε­ταλ­λευ­τή, αλλά νικώ­ντας, καταρ­γώ­ντας το καθε­στώς της εκμετάλλευσης.

Αυτός είναι ο δρό­μος, για να βγουν νικη­τές οι λαοί.

Το ΚΚΕ απευ­θύ­νε­ται σήμε­ρα στους εργα­ζό­με­νους, στους νέους, στις νέες, στους αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους, στους αγρό­τες, στις γυναί­κες, σε όλο τον ελλη­νι­κό λαό.

Τους καλεί σε επα­γρύ­πνη­ση και συνα­γερ­μό ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο και την ελλη­νι­κή εμπλοκή.

Η απά­ντη­ση υπέρ των συμ­φε­ρό­ντων του λαού μας δεν βρί­σκε­ται στο να συστρα­τευ­τού­με ως λαός και χώρα με τον ένα ή τον άλλο ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλο.

Δεν θα δια­λέ­ξου­με στρα­τό­πε­δο ληστών!

Το πραγ­μα­τι­κό δίλημ­μα σήμε­ρα δεν είναι ΗΠΑ ή Ρωσία, ΕΕ ή Ρωσία, ΝΑΤΟ ή Ρωσία. Το πραγ­μα­τι­κό δίλημ­μα είναι με τους λαούς ή με τους ιμπεριαλιστές.

Η εργα­τι­κή — λαϊ­κή πάλη μπο­ρεί και πρέ­πει να χαρά­ξει αυτο­τε­λή, ανε­ξάρ­τη­τη γραμ­μή, μακριά από όλα τα αστι­κά και ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέδια.

Ο αγώ­νας αυτός δεν έχει καμία σχέ­ση με τα ευχο­λό­για και τις κοι­νο­το­πί­ες άλλων κομ­μά­των, περί «ειρη­νι­κής λύσης» και «διπλω­μα­τί­ας» και άλλα εύη­χα, που δεν στο­χεύ­ουν τις αιτί­ες του πολέμου.

Σήμε­ρα, ο λαός δεν πρέ­πει να δεχτεί να πλη­ρώ­σει τον πόλε­μο! Δεν είναι δικό του χρέ­ος! Να μη συμ­βι­βα­στεί με τον νέο αντι­λαϊ­κό «κορ­σέ» και τα μέτρα που του ετοι­μά­ζουν στο όνο­μα των έκτα­κτων ανα­γκών. Μόνη λύση είναι η εργα­τι­κή — λαϊ­κή οργά­νω­ση για την αντεπίθεση.

Η λαϊ­κή πάλη άμε­σα να υπο­χρε­ώ­σει την όποια κυβέρ­νη­ση σε μέτρα υπε­ρά­σπι­σης του εργα­τι­κού — λαϊ­κού εισοδήματος

από την ακρί­βεια και την ενερ­γεια­κή φτώχεια.

Για κατάρ­γη­ση φόρων στα καύ­σι­μα και σε άλλα είδη λαϊ­κής κατανάλωσης.

Για αυξή­σεις των μισθών, για Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις Εργα­σί­ας, προ­στα­σία των εργα­σια­κών δικαιω­μά­των του. Μέτρα προ­στα­σί­ας για τους συντα­ξιού­χους και τους ανέργους.

Για να παρ­θούν μέτρα ενά­ντια στις συνέ­πειες από τις κυρώ­σεις στη Ρωσία, που θα υπο­στούν πρώ­τα απ’ όλα αγρό­τες και αυτοαπασχολούμενοι.

Να ανα­δεί­ξου­με τη δυνα­τό­τη­τα και την ανα­γκαιό­τη­τα αξιο­ποί­η­σης του συνό­λου των εγχώ­ριων ενερ­γεια­κών πηγών (λιγνί­τη, υδρο­γο­ναν­θρά­κων, γεω­θερ­μί­ας, ΑΠΕ) με σκο­πό τη συν­δυα­σμέ­νη ικα­νο­ποί­η­ση του συνό­λου των λαϊ­κών ανα­γκών (μεί­ω­ση ενερ­γεια­κής εξάρ­τη­σης, εξά­λει­ψη ενερ­γεια­κής φτώ­χειας, προ­στα­σία περι­βάλ­λο­ντος) στο έδα­φος της κοι­νω­νι­κής ιδιο­κτη­σί­ας και του κεντρι­κού σχε­δια­σμού. Για να δυνα­μώ­σει ο συνο­λι­κός αγώ­νας, για να πάψουν η Ενέρ­γεια, τα τρό­φι­μα και η ίδια η εργα­τι­κή δύνα­μη να απο­τε­λούν «εμπο­ρεύ­μα­τα».

Σε κάθε περιο­χή και χώρο δου­λειάς να οργα­νω­θεί η πάλη, για να απε­μπλα­κού­με εδώ και τώρα από αυτόν τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο από όλες τις πλευρές.

Να στα­μα­τή­σουν αμέ­σως η συμ­με­το­χή και η εμπλο­κή της Ελλά­δας στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρα­νία ή αλλού με οποιον­δή­πο­τε τρό­πο και οποιο­δή­πο­τε πρόσχημα.

Να κλεί­σουν τώρα όλες οι στρα­τιω­τι­κές βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στη χώρα μας, που αξιο­ποιού­νται ως ορμη­τή­ρια πολέμου.

Κανέ­να ελλη­νι­κό στρα­τιω­τι­κό σώμα να μη στα­λεί στην Ουκρα­νία, σε χώρες που συνο­ρεύ­ουν με αυτήν ή σε άλλες ιμπε­ρια­λι­στι­κές απο­στο­λές. Κανέ­νας στρα­τευ­μέ­νος, αξιω­μα­τι­κός ή υπα­ξιω­μα­τι­κός εκτός συνό­ρων. Να στα­μα­τή­σει η απο­στο­λή πολε­μι­κών εφο­δί­ων και μέσων από την Ελλάδα.

Είναι πατριω­τι­κό και διε­θνι­στι­κό μας καθή­κον να μην αφή­σου­με να χρη­σι­μο­ποιού­νται ελλη­νι­κά εδά­φη, υπο­δο­μές και μέσα, ως στρα­τιω­τι­κά — πολε­μι­κά προ­γε­φυ­ρώ­μα­τα οποιουδήποτε.

Οι Ενο­πλες Δυνά­μεις της χώρας δεν έχουν καμιά δου­λειά εκτός συνό­ρων στο όνο­μα των δήθεν «συμ­μα­χι­κών υπο­χρε­ώ­σε­ων». Εχουν καθή­κον να υπε­ρα­σπί­ζο­νται τα σύνο­ρα, την εδα­φι­κή ακε­ραιό­τη­τα της πατρί­δας, τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τά μας.

Το ζήτη­μα είναι πολι­τι­κό, απαι­τεί στρο­φή στις συνει­δή­σεις των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­με­ων, για να δυνα­μώ­σει η πάλη για απο­δέ­σμευ­ση από τις διά­φο­ρες ιμπε­ρια­λι­στι­κές ενώ­σεις, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ με τον λαό πραγ­μα­τι­κά στο τιμό­νι της εξουσίας.

Ο πόλε­μος, που διε­ξά­γει ο ιμπε­ρια­λι­σμός και προ­κα­λούν οι αντα­γω­νι­σμοί ανά­με­σα σε ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα και συμ­μα­χί­ες για το μοί­ρα­σμα αγο­ρών, εδα­φών πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κών πηγών, για την πρω­το­κα­θε­δρία στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστη­μα είναι πόλε­μος άδι­κος, βάρ­βα­ρος με θύμα­τα τους λαούς και στους «νικη­τές» και στους «ηττη­μέ­νους».

Δίκαιος είναι ο πολύ­μορ­φος αγώ­νας των λαών κατά της ιμπε­ρια­λι­στι­κής περι­κύ­κλω­σης και εισβο­λής κατά της συμ­με­το­χής των παι­διών του λαού στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλεμο.

Δίκαιος είναι ο αγώ­νας των λαών για την υπε­ρά­σπι­ση της εδα­φι­κής ακε­ραιό­τη­τας, κατά της ξενι­κής κατο­χής. Δίκαιος είναι ο πολύ­μορ­φος αγώ­νας για τις ανά­γκες και τα δικαιώ­μα­τα των λαών, στον δρό­μο της ανα­τρο­πής της αστι­κής εξου­σί­ας, για μια νέα σοσια­λι­στι­κή κοινωνία.

Αυτός είναι ο δρό­μος, για να μπει τέλος στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους, στην καπι­τα­λι­στι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση και βαρ­βα­ρό­τη­τα, για τη συνα­δέλ­φω­ση των λαών.

Αυτός είναι ο δρό­μος που φωτί­ζει την πραγ­μα­τι­κή προ­ο­πτι­κή, για να μπο­ρούν οι λαοί να ζήσουν με ειρή­νη, ασφά­λεια, αδερ­φο­σύ­νη και τις αμοι­βαία επω­φε­λείς σχέ­σεις, όπως έζη­σαν οι λαοί της Ρωσί­ας και της Ουκρα­νί­ας για δεκα­ε­τί­ες, όταν οι ίδιοι βρί­σκο­νταν στο τιμό­νι της εξου­σί­ας, είχαν στα χέρια τους τον πλού­το που παρή­γα­γαν, οικο­δο­μού­σαν μια και­νούρ­για σοσια­λι­στι­κή κοινωνία.

Αυτή είναι η σωστή πλευ­ρά της Ιστο­ρί­ας για τον ελλη­νι­κό λαό, για τους λαούς όλου του κόσμου!

Σε αυτόν τον αγώ­να, το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνά­μεις, ώστε ο ελλη­νι­κός λαός και οι άλλοι λαοί να αγω­νι­στούν ενά­ντια στον εθνι­κι­σμό και τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες των αστι­κών τάξε­ων, για να δυνα­μώ­σει η κοι­νή πάλη των εργα­ζο­μέ­νων, να ξεμπερ­δέ­ψουν τελι­κά με το σύστη­μα που γεν­νά μόνο φτώ­χεια, εκμε­τάλ­λευ­ση και πολέμους.