⁉️  Με ποια υλικά όμως είναι φτιαγμένο το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ;

Με τη …φόρα της «πρώτης φοράς»

Ο ΣΥΡΙΖΑ συνη­θί­ζει να υπο­στη­ρί­ζει ότι τα σκλη­ρά αντι­λαϊ­κά μέτρα που πήρε την περί­ο­δο 2015 — 2019, και τα οποία παρου­σί­α­ζε τότε ως «ανα­γκαί­ους συμ­βι­βα­σμούς» κάτω από το βάρος της κρί­σης, των ελλειμ­μά­των και των χρε­ών, δεν έχουν σχέ­ση με το πρό­γραμ­μά του. Υπο­χρε­ώ­θη­κε λέει να τα υλο­ποι­ή­σει για να βγά­λει τη χώρα από τα μνη­μό­νια και υπό­σχε­ται πως «την επό­με­νη φορά θα είναι αλλιώς»… αφού θα είναι απαλ­λαγ­μέ­νος από τις μνη­μο­νια­κές δεσμεύσεις.

Αν έτσι έχουν τα πράγ­μα­τα, τότε θα πρέ­πει μετα­ξύ άλλων να εξηγήσει:

• Για­τί στην πρό­σφα­τη συζή­τη­ση στη Βου­λή για την απο­ζη­μί­ω­ση της «Fraport», η οποία με δική του υπο­γρα­φή έβα­λε στο χέρι 14 περι­φε­ρεια­κά αερο­δρό­μια, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δέχτη­κε να δοθούν 177,8 εκατ. από τις τσέ­πες του λαού στην πολυ­ε­θνι­κή, αλλά υπε­ρα­σπί­στη­κε την παρα­πέ­ρα ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση στρα­τη­γι­κών υπο­δο­μών, που έχουν περά­σει στη δικαιο­δο­σία του Υπερ­τα­μεί­ου (ΤΑΙΠΕΔ).

Δήλω­σε μάλι­στα καθα­ρά στη συζή­τη­ση του νομο­σχε­δί­ου της ΝΔ ότι «υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε την πολύ σοβα­ρή δου­λειά που κάνα­με στο θέμα και των αερο­δρο­μί­ων και των λιμα­νιών και σε πολ­λούς άλλους τομείς (…) Θέλου­με να προ­χω­ρή­σου­με και να ολο­κλη­ρώ­σου­με το έργο που ξεκι­νή­σα­με, διό­τι ξέρου­με, όταν κάποια στιγ­μή η Νέα Δημο­κρα­τία παρα­δώ­σει την εξου­σία, τι θα παρα­λά­βου­με και σε αυτόν τον τομέα και σε άλλους».

Δηλα­δή όχι μόνο υπε­ρα­σπί­ζε­ται την πολι­τι­κή εκχώ­ρη­σης λιμα­νιών, αερο­δρο­μί­ων και άλλων υπο­δο­μών, ως πεδίο κερ­δο­φό­ρων επεν­δύ­σε­ων του κεφα­λαί­ου, σε βάρος των εργα­τι­κών — λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων, αλλά ανυ­πο­μο­νεί να πάρει τη σκυ­τά­λη από τη ΝΔ για να ολο­κλη­ρώ­σει το αντι­λαϊ­κό «έργο» που ξεκί­νη­σε ως κυβέρνηση.

• Για­τί μιλώ­ντας για την κύρω­ση της σύμ­βα­σης για το Ελλη­νι­κό στην αρμό­δια Επι­τρο­πή της Βου­λής ο ΣΥΡΙΖΑ υπε­ρα­σπί­στη­κε μαχη­τι­κά την πολι­τι­κή που παρα­δί­δει στο κεφά­λαιο την τερά­στια έκτα­ση του Ελληνικού.

Υπε­ρα­σπί­στη­κε δηλα­δή τον πυρή­να του χωρο­τα­ξι­κού σχε­δια­σμού για την Αττι­κή, που προ­βλέ­πει τη μετα­τρο­πή του παρα­λια­κού μετώ­που σε «τοπό­ση­μο» για την προ­σέλ­κυ­ση υψη­λού επι­πέ­δου του­ρι­σμού, σε πλή­ρη αντί­θε­ση με τις λαϊ­κές ανά­γκες για ανοι­χτούς χώρους ανα­ψυ­χής μέσα στο αστι­κό περι­βάλ­λον, για απρό­σκο­πτη και δωρε­άν πρό­σβα­ση σε παρα­λί­ες, για φτη­νή λαϊ­κή στέγη.

Δεν δίστα­σε μάλι­στα να ανα­δεί­ξει «τη συνει­σφο­ρά της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ σε αυτήν την επέν­δυ­ση (…) Εχου­με σοβα­ρή και υπεύ­θυ­νη στά­ση. Αντι­λαμ­βα­νό­μα­στε την ανά­γκη της χώρας για μια άλλη πορεία. Μια ανα­πτυ­ξια­κή ευρω­παϊ­κή όμως πορεία. Δεν μπο­ρού­με να μπού­με σε μια λογι­κή τού “ράβε — ξήλω­νε”. Επί­σης, οι μεγά­λες επεν­δύ­σεις, τα μεγά­λα έργα συνή­θως ξεπερ­νούν μία θητεία μιας κυβέρ­νη­σης χρο­νι­κά ή ακό­μη και ενός υπουρ­γού (…) Εμείς, λοι­πόν, θα πού­με ότι είμα­στε υπέρ της επένδυσης».

• Για­τί ψήφι­σε τα μισά από τα άρθρα του αντερ­γα­τι­κού νομο­σχε­δί­ου Χατζη­δά­κη, που έλε­γε μάλι­στα ότι απο­τε­λεί τη «μητέ­ρα των μαχών». Το απο­κα­λυ­πτι­κό­τε­ρο εδώ είναι η αιτιο­λό­γη­ση της ψήφου: «Ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφι­σε, όπως και άλλα κόμ­μα­τα της αντι­πο­λί­τευ­σης, μόνο τις ενσω­μα­τώ­σεις των διε­θνών συμ­βά­σε­ων και της Ευρω­παϊ­κής Οδη­γί­ας, που είναι υπο­χρε­ώ­σεις της χώρας»! Ποιος καθο­ρί­ζει όμως αυτές τις «υπο­χρε­ώ­σεις», τώρα και στο μέλ­λον; Οι ανά­γκες και οι προ­τε­ραιό­τη­τες του κεφα­λαί­ου, των ιμπε­ρια­λι­στι­κών οργα­νι­σμών όπου συμμετέχει.

Μάλ­λον κάτι άλλο, βαθύ­τε­ρο συμ­βαί­νει. Αυτό που στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ισχύ­ει είναι ότι όσο κι αν προ­σπα­θεί να κρυ­φτεί ο ΣΥΡΙΖΑ πίσω από τις «μνη­μο­νια­κές υπο­χρε­ώ­σεις» της περιό­δου 2015 — 2019, η ουσία είναι ότι αυτές οι προ­τε­ραιό­τη­τες βρί­σκο­νται στον πυρή­να του προ­γράμ­μα­τός του.

Γι’ αυτούς τους λόγους άλλω­στε τήρη­σε και τις «μνη­μο­νια­κές δεσμεύ­σεις» — τις οποί­ες μάλι­στα υπο­σχό­ταν παρα­πλα­νη­τι­κά ότι θα καταρ­γού­σε «με έναν νόμο και ένα άρθρο». Τις προ­τε­ραιό­τη­τες του κεφα­λαί­ου ικα­νο­ποιού­σε τότε που εφάρ­μο­ζε περιο­ρι­στι­κή πολι­τι­κή, τις ίδιες επι­κα­λεί­ται και σήμε­ρα που φιγου­ρά­ρει ως ο βέρος νεο­κεϊν­σια­νός, όπως άλλω­στε κάνει και η ΝΔ. Κατά συνέ­πεια, όλα προ­μη­νύ­ουν ότι η «επό­με­νη φορά» θα είναι ίδια και χει­ρό­τε­ρη από την πρώτη.

Περισσότερες αποδείξεις…

Περισ­σό­τε­ρες απο­δεί­ξεις γι’ αυτό δίνουν τα όσα ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ λέει μπρο­στά στους εκπρο­σώ­πους του κεφαλαίου.

Στη Γενι­κή Συνέ­λευ­ση του ΣΕΒ, ο Αλ. Τσί­πρας παρου­σί­α­σε την πρό­τα­ση του ΣΥΡΙΖΑ για την «πρά­σι­νη» και «ψηφια­κή» ανά­πτυ­ξη, αξιο­ποιώ­ντας το Ταμείο Ανά­καμ­ψης. Δηλα­δή το πώς θα κατευ­θυν­θούν χρή­μα­τα που έχουν βγει από τις τσέ­πες του ελλη­νι­κού και άλλων λαών της ΕΕ στην ενί­σχυ­ση επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων και των επεν­δύ­σε­ων, φορ­τώ­νο­ντας στα λαϊ­κά στρώ­μα­τα νέα υπερ­μνη­μό­νια διαρκείας…

Υπο­σχέ­θη­κε ισχυ­ρό τρα­πε­ζι­κό σύστη­μα, που να μπο­ρεί να στη­ρί­ξει την ανά­πτυ­ξη, κάτι που προ­ϋ­πο­θέ­τει βέβαια τρά­πε­ζες «καθα­ρές» από «κόκ­κι­να» δάνεια, χρέη, οφει­λές λαϊ­κών νοικοκυριών.

Δια­γω­νί­στη­κε με τη ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και τα άλλα κόμ­μα­τα σε «ανα­πτυ­ξια­κά» μέτρα, όπως η μεί­ω­ση των ασφα­λι­στι­κών εισφο­ρών, στο όνο­μα του περιο­ρι­σμού του λεγό­με­νου «μη μισθο­λο­γι­κού κόστους» («Είμαι ανοι­χτός να συζη­τή­σου­με σοβα­ρές προ­τά­σεις για τη μεί­ω­ση του μη μισθο­λο­γι­κού κόστους», είπε ο Αλ. Τσί­πρας στη συνέ­λευ­ση του ΣΕΒ).

Στη­ρί­ζει δηλα­δή την απαλ­λα­γή του κρά­τους και της εργο­δο­σί­ας από το «κόστος» της Ασφά­λι­σης, που διευ­ρύ­νει τη μαύ­ρη τρύ­πα στα Ταμεία, υπη­ρε­τεί τη μετα­τρο­πή της Ασφά­λι­σης σε ατο­μι­κή υπό­θε­ση και στρώ­νει τελι­κά το έδα­φος για επέ­κτα­ση της ιδιω­τι­κής Ασφάλισης.

Στη­ρί­ζει επί­σης την ενερ­γό­τε­ρη εμπλο­κή στον αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κό σχε­δια­σμό. Δεν προ­ε­τοί­μα­σε μόνο τη Στρα­τη­γι­κή Συμ­φω­νία με τις ΗΠΑ, που ολο­κλή­ρω­σε η ΝΔ, αλλά προ­βάλ­λει ως προ­τε­ραιό­τη­τα την επέ­κτα­ση του αμε­ρι­κα­νι­κού στρα­τιω­τι­κού απο­τυ­πώ­μα­τος στην Ελλά­δα, με την ανα­βάθ­μι­ση της Συμ­φω­νί­ας για τις βάσεις, την «ενερ­γη­τι­κή εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή» της χώρας σε Βαλ­κά­νια, Ανατ. Ευρώ­πη, Β. Αφρι­κή, Μέση Ανα­το­λή και Ανατ. Μεσό­γειο, που σημαί­νει ανα­βάθ­μι­ση του ρόλου της αστι­κής τάξης σε επι­κίν­δυ­νες για τον λαό ευρω­α­τλα­ντι­κές αποστολές.

Η παγίδα…

Θα πει κανείς ότι λίγο πολύ αυτά που υπό­σχε­ται ο ΣΥΡΙΖΑ τα κάνει ήδη η ΝΔ. Για­τί τότε να του δώσει η αστι­κή τάξη το χρίσμα;

• Ο ΣΥΡΙΖΑ δια­βε­βαιώ­νει το κεφά­λαιο ότι ακό­μα κι αυτά που προ­τεί­νει για τα Εργα­σια­κά, την Υγεία, την Παι­δεία, κορ­φο­λο­γώ­ντας από τις διεκ­δι­κή­σεις των εργα­ζο­μέ­νων, έχουν για αφε­τη­ρία την ενί­σχυ­ση της παρα­γω­γι­κό­τη­τας και τη βελ­τί­ω­ση της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας των επι­χει­ρή­σε­ων, άρα την κερ­δο­φο­ρία τους.
• Οτι ακό­μα κι αν υλο­ποι­η­θούν κάποια από αυτά, σε καμία περί­πτω­ση δεν δια­τα­ράσ­σε­ται το αντερ­γα­τι­κό πλαί­σιο που με κόπο «έχτι­σαν» ο ίδιος και όλες οι προη­γού­με­νες κυβερνήσεις.
• Οτι δεν είναι «σπα­τά­λη πόρων» που θα μπο­ρού­σαν να καλύ­ψουν μέρος του «επεν­δυ­τι­κού κενού», όπως ισχυ­ρί­ζε­ται η ΝΔ.
• Το κυριό­τε­ρο, ότι έχουν «ανα­πτυ­ξια­κό προ­σα­να­το­λι­σμό», επει­δή πρώ­τα απ’ όλα δια­σφα­λί­ζουν την κοι­νω­νι­κή συνο­χή και στη­ρί­ζουν την κατανάλωση.

Να πώς το εξή­γη­σε ο Αλ. Τσί­πρας στην ομι­λία του στον ΣΕΒ:
«Ενας από τους πολύ σοβα­ρούς κιν­δύ­νους είναι το επό­με­νο διά­στη­μα να βρε­θού­με ξανά μπρο­στά σε κοι­νω­νι­κή έντα­ση, σε κοι­νω­νι­κή πόλω­ση (…) καμία οικο­νο­μία δεν μπο­ρεί να προ­χω­ρή­σει μπρο­στά όταν δεν υπάρ­χει κοι­νω­νι­κή ειρή­νη, όταν υπάρ­χει μια διαρ­κής κοι­νω­νι­κή έντα­ση. Και η διάρ­ρη­ξη της κοι­νω­νι­κής συνο­χής, που θα συντε­λε­στεί με μεγά­λη ταχύ­τη­τα το επό­με­νο διά­στη­μα (…) νομί­ζω ότι εγκυ­μο­νεί αυτόν τον πολύ μεγά­λο κίνδυνο».

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοι­πόν ομο­λο­γεί ότι όταν μιλά για «άμβλυν­ση των ανι­σο­τή­των» έχει το βλέμ­μα στραμ­μέ­νο στο πώς θα «στρογ­γυ­λεύ­ο­νται» οι πιο οξεί­ες γωνί­ες μιας σκλη­ρής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας για τη μεγά­λη λαϊ­κή πλειο­ψη­φία, ώστε να μπο­ρέ­σει αυτή η βαρ­βα­ρό­τη­τα να απο­σπά τη σιω­πη­λή απο­δο­χή ή συναί­νε­σή της.

Να μην αντι­δρά, να απο­δέ­χε­ται κάθε νέο «κατέ­βα­σμα» των απαι­τή­σε­ων και προσ­δο­κιών, να μη διεκ­δι­κεί με βάση τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες και δυνα­τό­τη­τες, να περι­μέ­νει απλώς από μέτρα που θα μοι­ρά­ζουν τη φτώ­χεια, την ανερ­γία και την ανα­σφά­λεια. Ετσι ώστε το σύστη­μα, και πρώ­τα απ’ όλα η κερ­δο­φο­ρία του, να λει­τουρ­γεί «ρολόι» και αδιασάλευτη.

Αυτό είναι το πραγ­μα­τι­κό περιε­χό­με­νο του «win — win» που υπό­σχε­ται στον λαό.
Λίγο τσάι και συμπά­θεια, λίγο χτύ­πη­μα στον ώμο ώστε να βάλει πλά­τη ο λαός για μια νέα κούρ­σα κερ­δών, σε μια ανά­πτυ­ξη που θα φέρει ξανά μια νέα κρί­ση, την οποία θα κλη­θεί να ξανα­πλη­ρώ­σει, και πάει λέγοντας.

Τα υλικά του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ είναι παλιά, φθαρμένα και σάπια, όπως και το σύστημα που υπερασπίζεται.

Τι είναι λοιπόν «προοδευτικό»;

• Προ­ο­δευ­τι­κό δεν είναι λοι­πόν ο εγκλω­βι­σμός και η παγί­δευ­ση σε ξοφλη­μέ­να διλήμ­μα­τα και κάλ­πι­κες προσ­δο­κί­ες, που υπη­ρε­τούν τη συστρά­τευ­ση των εργα­ζο­μέ­νων στους στό­χους του κεφαλαίου.
• Προ­ο­δευ­τι­κό δεν είναι η κυβερ­νη­τι­κή εναλ­λα­γή κομ­μά­των που από άλλο δρό­μο κατα­λή­γουν στον ίδιο προ­ο­ρι­σμό, επει­δή πυξί­δα τους είναι τα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφα­λαί­ου, η καπι­τα­λι­στι­κή ανά­καμ­ψη, που προ­ϋ­πο­θέ­τει τσά­κι­σμα των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δικαιω­μά­των και αναγκών.
• Δεν είναι τα σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κά για­τρο­σό­φια απέ­να­ντι στα φιλε­λεύ­θε­ρα μαν­τζού­νια, με τα οποία το σάπιο σύστη­μα προ­σπα­θεί να δια­χει­ρι­στεί τα αδιέ­ξο­δά του.

• Προοδευτικό είναι να ζει και να εργάζεται ο λαός με σύγχρονα δικαιώματα, όπως είναι σήμερα εφικτό, με την εξέλιξη της τεχνολογίας, την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας.

• Προοδευτικό δεν είναι η «άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων», με μέτρα διαχείρισης και αναδιανομής της φτώχειας, αλλά η πάλη για την κατάργησή τους, ενάντια στις πραγματικές αιτίες που τις γεννούν, τις αναπαράγουν, τις οξύνουν.

• Πάνω σ’ αυτόν τον δρόμο θα γεννιέται και θα στεριώνει το πραγματικά σύγχρονο και προοδευτικό: Στην αντικαπιταλιστική — αντιμονοπωλιακή πάλη των εργαζομένων και του λαού, στη συμμαχία τους που θα γκρεμίσει το παλιό!

Πηγή Ριζο­σπά­στης