Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Αριστεροί» | «αριστερούτσικοι» και Καζακστάν

Τις τελευ­ταί­ες μέρες, με αφορ­μή τα γεγο­νό­τα στο Καζακ­στάν, κάποιοι «αρι­στε­ρού­τσι­κοι», που την περί­ο­δο της ανά­δει­ξης της «πρώ­τη φορά αρι­στε­ρής κυβέρ­νη­σης» είχαν δια­κρι­θεί για την αντι-ΚΚΕ εμπά­θειά τους στην προ­σπά­θεια να στρώ­σουν τον δρό­μο στον ΣΥΡΙΖΑ, «ξανα­χτύ­πη­σαν».
Αυτήν τη φορά κατη­γο­ρούν τον «Περισ­σό» για την υπο­στή­ρι­ξη των λαϊ­κών κινη­το­ποι­ή­σε­ων στο Καζακ­στάν. Οι συγ­γρα­φείς τέτοιων «πονη­μά­των», από υμνη­τές της «Αρα­βι­κής Άνοι­ξης» σήμε­ρα εστιά­ζουν μονά­χα στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς και συμ­φέ­ρο­ντα, υπο­βαθ­μί­ζο­ντας ή ακό­μα και εξα­φα­νί­ζο­ντας την όποια εργα­τι­κή — λαϊ­κή πάλη.

Μάλι­στα είναι τέτοιο το πάθος υπο­στή­ρι­ξης του σημε­ρι­νού καθε­στώ­τος του Καζακ­στάν, που υπο­στη­ρί­ζουν ότι έχου­με να κάνου­με με στρε­βλή οπτι­κή των ΜΜΕ «όταν λόγος γίνε­ται για χώρες (συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων και των πολι­τι­κών ηγε­τών τους) που είναι εκτός του “συστή­μα­τος αξιών” της Δύσης ή, ακό­μη χει­ρό­τε­ρα, μάχο­νται σθε­να­ρά ενα­ντί­ον του».

Να σημειώ­σου­με επί­σης ότι αλλη­λεγ­γύη στις λαϊ­κές κινη­το­ποι­ή­σεις στο Καζακ­στάν εξέ­φρα­σαν και άλλα ΚΚ της περιο­χής, μετα­ξύ των οποί­ων το Κομ­μου­νι­στι­κό Εργα­τι­κό Κόμ­μα Ρωσί­ας (ΚΕΚΡ) και το Σοσια­λι­στι­κό Κόμ­μα Λετονίας.

Αλή­θεια, παρα­μέ­νει εφτα­σφρά­γι­στο μυστι­κό το «πώς μάχε­ται» η ηγε­σία του Καζακ­στάν τη Δύση, στην οποία έχει παρα­δώ­σει το 75% του εξο­ρυ­κτι­κού πλού­του της χώρας.

Οι «αρι­στε­ρού­τσι­κοι» δεν πήραν φαί­νε­ται χαμπά­ρι πως τα ενερ­γεια­κά μονο­πώ­λια όπως οι «Chevron» και «ExxonMobil» (ΗΠΑ), «Total» (Γαλ­λία), «Royal Dutch Shell» (Βρε­τα­νία και Ολλαν­δία), «ArcelorMittal» (στη χαλυ­βουρ­γία), έχουν εδώ και χρό­νια εδραιω­θεί στο Καζακ­στάν, βγά­ζο­ντας τερά­στια κέρ­δη από την εκμε­τάλ­λευ­σή του.

Οι «αρι­στε­ρού­τσι­κοι» δεν πήραν ακό­μα μυρω­διά για τη χλι­δή μέσα στην οποία ζουν οι εκπρό­σω­ποι της αστι­κής τάξης του Καζακ­στάν, τις βίλες τους στο Λον­δί­νο, σε άλλα κοσμο­πο­λί­τι­κα κέντρα, την ώρα που ο λαός υπο­φέ­ρει, που το 13% δηλώ­νει πως το εισό­δη­μά του δεν φτά­νει ούτε για φαγη­τό και το 44% δηλώ­νει πως το εισό­δη­μά του φτά­νει μονά­χα για τη δια­τρο­φή του.

Οι «αρι­στε­ρού­τσι­κοι» δεν πήραν ακό­μα είδη­ση πως το καθε­στώς του Καζακ­στάν έχει απα­γο­ρεύ­σει κάθε αντι­πο­λι­τευ­τι­κή δύνα­μη, έχει θέσει περιο­ρι­σμούς στη συν­δι­κα­λι­στι­κή δρά­ση, την ώρα που σπον­σο­ρά­ρει εθνι­κι­στι­κές οργα­νώ­σεις, προ­χω­ρά τη δικαί­ω­ση των ναζί, της ναζι­στι­κής «Λεγε­ώ­νας του Τουρ­κε­στάν», στή­νο­ντας μνη­μείο στον επι­κε­φα­λής της, Μου­στα­φά Σοκάι.

Αυτοί οι «αρι­στε­ρού­τσι­κοι», αν και έχουν περά­σει 30 χρό­νια από την ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού και τη διά­λυ­ση της ΕΣΣΔ, ακό­μα δεν μπο­ρούν να συνει­δη­το­ποι­ή­σουν τον ρόλο της καπι­τα­λι­στι­κής Ρωσί­ας και των συμ­μα­χιών της στην ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κή κόντρα τους με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Εκεί­νο όμως το βασι­κό που δεν θέλουν να κατα­λά­βουν οι διά­φο­ροι «αρι­στε­ρού­τσι­κοι», που επι­δί­δο­νται σε «γεω­πο­λι­τι­κές ανα­λύ­σεις» σκο­πι­μό­τη­τας, είναι πως αυτοί οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί σχε­δια­σμοί και αντι­θέ­σεις, όπως και η σύγκρου­ση των ντό­πιων αστι­κών συμ­φε­ρό­ντων, η αξιο­ποί­η­ση ακό­μη και ένο­πλων ομά­δων, όπως αυτές που έδρα­σαν προ­βο­κα­τό­ρι­κα στο Καζακ­στάν για την προ­ώ­θη­ση των επι­μέ­ρους στό­χων τους, δεν ανα­πτύσ­σο­νται απο­σπα­σμέ­να από την κοι­νω­νία, που γεν­νά φτώ­χεια, ανερ­γία, κατα­πί­ε­ση, όπου «βασι­λεύ­ει» η ταξι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση και προ­βάλ­λει από τα ίδια τα πράγ­μα­τα η ανά­γκη των εργα­ζο­μέ­νων να παλέ­ψουν για να αλλά­ξει αυτή η κατάσταση.

Αυτή η πάλη των εργαζομένων, των λαών, μικρή ή μεγαλύτερη, θα έχει πάντα την υποστήριξη του ΚΚΕ, των κομμουνιστών της Ελλάδας.

 Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο