Αριστερός σε τιμή ευκαιρίας

Γρά­φει ο Πάνος Σιώ­ρας //

 Κάπο­τε είχα ένα γεί­το­να που καμω­νό­ταν πως από τα γεν­νο­φά­σκια του ήταν αρι­στε­ρός, θες από τον πατέ­ρα του που είχε πάρει μέρος στην Αντί­στα­ση με το ΕΑΜ, θες από έναν θείο του που είχε εξο­ρι­στεί στη Μακρόνησο.

Ο γεί­το­νάς μου, ο Γιάν­νης, λοι­πόν πριν το 1981 δήλω­νε ΚΚΕ και μάλι­στα ήταν φανα­τι­κός, δε σήκω­νε άλλη κου­βέ­ντα. Ήταν μέλος του ΚΚΕ και καθο­δη­γού­σε τους βιο­μη­χα­νι­κούς εργά­τες στην περιο­χή του, καθό­τι υπήρ­χαν αρκε­τά εργο­στά­σια τότε.

Να όμως που παρα­μο­νές των εκλο­γών του 1981 διεί­δε την εκλο­γι­κή νίκη του ΠΑΣΟΚ κι άλλα­ξε πλεύ­ση για να συν­δρά­μει στην επί­τευ­ξη της «αλλα­γής».

Εγώ που από τότε μέχρι σήμε­ρα ψηφί­ζω κι υπο­στη­ρί­ζω το ΚΚΕ του έλε­γα να μην τεί­νει ευή­κοα ώτα στα ψεύ­τι­κα τα λόγια τα μεγά­λα του Αντρέα και του ΠΑΣΟΚ γενικά.

– Απο­κλεί­ε­ται, απα­ντού­σε, όσα εξαγ­γέλ­λει ο Παπαν­δρέ­ου θα υλο­ποι­η­θούν μέχρι κεραί­ας και μάλι­στα πρέ­πει να ξεκου­μπι­στεί η Δεξιά κι η βρώ­μα και δυσωδία.

Ξεκου­μπί­στη­κε λοι­πόν η Δεξιά κι άρχι­σε το παρα­μύ­θι, η ακα­τά­σχε­τη παρο­χο­λο­γία, τα ρου­σφέ­τια, οι γιγά­ντιοι μηχα­νι­σμοί των κλα­δι­κών, ο χρη­μα­τι­σμός από πολυ­ε­θνι­κές κι όλα τα παρελκόμενα.

Ρε Γιάν­νη, του έλε­γα, αφού η ΕΟΚ υπη­ρε­τεί τα μονο­πώ­λια για­τί δε βγαί­νου­με, για­τί μένου­με στο ΝΑΤΟ;

Δε μπο­ρού­με να κάνου­με δια­φο­ρε­τι­κά απα­ντού­σε επι­κρο­τώ­ντας ουσια­στι­κά αυτό που έλε­γε ο Καρα­μαν­λής ότι ανή­κο­μεν εις την Δύσιν.

Ο γεί­το­νάς μου ανα­βαθ­μί­στη­κε σε στέ­λε­χος του ΠΑΣΟΚ κι έφτα­σε δε να γίνει υπουργός.

Το 1989 με το σκάν­δα­λο Κοσκω­τά αφρούς έβγα­ζε ενα­ντί­ον μου κι έλε­γε πως είναι ντρο­πή να συγκυ­βερ­νή­σου­με με τη Δεξιά, τους δοσί­λο­γους και να καθί­σου­με στο σκα­μνί τον Αντρέα.

Πέρα­σαν πολ­λά χρό­νια στη διάρ­κεια των οποί­ων ο Γιάν­νης, ο αρι­στε­ρός, υπη­ρε­τού­σε από όλα τα κυβερ­νη­τι­κά πόστα το ΠΑΣΟΚ, κι όταν το 1999 μπή­κε η Ελλά­δα στην Οικο­νο­μι­κή και Νομι­σμα­τι­κή Ένω­ση, ΟΝΕ, και στο Σύμ­φω­νο Στα­θε­ρό­τη­τας και Ανά­πτυ­ξης, δλδ στο ευρώ, εγώ που δια­δή­λω­να τότε με το ΚΚΕ ενά­ντια στην ευρω-υπο­τα­γή και την υπο­δού­λω­ση της χώρας στα γερά­κια των ευρω­παϊ­κών αγο­ρών και των μονο­πω­λί­ων, αυτός μου αντέ­τει­νε ότι θα τρώ­με με χρυ­σά κου­τά­λια. Μου ευαγ­γε­λι­ζό­ταν ανά­πτυ­ξη, χρή­μα άφθο­νο να ρέει για τους αγρό­τες, τους επι­χει­ρη­μα­τί­ες κλπ.

Ύστε­ρα σχε­δόν από μια δεκα­ε­τία από την έντα­ξη στο μαντρί της ΟΝΕ και την ευρω­παϊ­κή ολο­κλή­ρω­ση ήταν πάλι παρα­μο­νές εκλο­γών του 2009 που ο τόπος δε «σήκω­νε» άλλο τα σκάν­δα­λα της δεξιάς κυβέρ­νη­σης του Καρα­μαν­λή κι έπρε­πε να επέλ­θει πάλι η πολυ­πό­θη­τη αλλα­γή με το γιο του συγ­χω­ρε­μέ­νου του Αντρέα, το Γιώρ­γο Παπανδρέου.

• Για μια ακό­μα φορά βοη­θά­τε και σιγο­ντά­ρε­τε τη δεξιά, αντί να συνερ­γα­στεί­τε μ’ εμάς που είμα­στε σοσια­λι­στές, αρι­στε­ροί κι έχου­με κοι­νές κατα­βο­λές μ εσάς. Λεφτά υπάρ­χουν και το ξέρε­τε καλά αυτό.

Μέσα σε μερι­κούς μήνες από την εκλο­γι­κή νίκη του ΠΑΣΟΚ, έρχε­ται ο πρω­θυ­πουρ­γός να υπο­γρά­ψει Μνη­μό­νιο κατα­νό­η­σης και συνερ­γα­σί­ας, να δανει­στεί δλδ η χώρα για να απο­πλη­ρώ­σει το χρέ­ος της. Η δανεια­κή σύμ­βα­ση λοι­πόν του ΠΑΣΟΚ προ­έ­βλε­πε σκλη­ρά αντι­λαϊ­κά μέτρα όπως μειώ­σεις μισθών, συντά­ξε­ων κι άλλες πολ­λές περικοπές.

• Ρε Γιάν­νη, του έλε­γα κι ας ήταν υπουρ­γός, τι κοροϊ­δία είναι αυτή, λεφτά υπάρ­χουν λέγα­τε και τώρα μας λεη­λα­τεί­τε, μας παίρ­νε­τε μισθούς, συντά­ξεις, μας φοροαφαιμάσσετε.
• Όχι, δεν είναι έτσι τα πράγ­μα­τα, έπρε­πε να υπο­γρά­ψου­με το μνη­μό­νιο για να μη χρε­ο­κο­πή­σου­με και βουλιάξουμε.

Πέρα­σαν 2 χρό­νια κι ο Γιάν­νης ξαφ­νι­κά άρχι­σε να βρί­ζει το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και στρά­φη­κε προς την Αρι­στε­ρά, το Συνα­σπι­σμό της Ριζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς,  ΣΥΡΙΖΑ.

– Αυτοί είναι καλά παι­διά μου έλε­γε, έντι­μοι, ιδε­ο­λό­γοι, αντι­μνη­μο­νια­κοί και θα μας σώσουν από την κατάσταση.

• Γιάν­νη, του απα­ντού­σα, αυτοί τόσα χρό­νια τα είχαν κάνει «πλα­κά­κια» με το πρώ­ην κόμ­μα σου σε δήμους, νομαρ­χί­ες, υπουρ­γεία. Επί­σης, να σου θυμί­σω ότι είναι θια­σώ­τες της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης, της συν­θή­κης του Μάα­στριχτ που είναι ο μπα­μπάς όλων των μνημονίων.
• Είσαι δογ­μα­τι­κός, μου απα­ντού­σε, απο­λι­θω­μέ­νος, δεν υπάρ­χει πια Σοβιε­τία, ο κόσμος λει­τουρ­γεί με την ελεύ­θε­ρη αγο­ρά κι η αρι­στε­ρά αν θέλει να είναι σοβα­ρή πρέ­πει να το απο­δε­χτεί αυτό.

Το 2015 παρα­μο­νές των βου­λευ­τι­κών εκλο­γών ο Γιάν­νης ήταν υπο­ψή­φιος με το ΣΥΡΙΖΑ καθώς επί­σης κι άλλοι πρώ­ην σύντρο­φοί του από το ΠΑΣΟΚ ξανα­συ­να­ντή­θη­καν στο νέο φορέα της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κής απάτης.

• Πρέ­πει να ξεκου­μπι­στεί ο Σαμα­ράς, να φύγουν επι­τέ­λους τα μνη­μό­νια, εμείς να το δεις θα τα σκί­σου­με σ΄ ένα νόμο και μ’ ένα άρθρο.
• Δεν υπάρ­χει περί­πτω­ση να συμ­βεί αυτό κι εσείς θα υπο­γρά­ψε­τε μνη­μό­νια και δανεια­κές συμ­βά­σεις, θα ακο­λου­θή­σε­τε πιστά τους σιδε­ρέ­νιους νόμους της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης, θα τσα­κί­σε­τε κι άλλο το λαό για μια χού­φτα επιχειρηματίες.
• Σ’ έχω βαρε­θεί τόσα χρό­νια να ‘σαι ξύλι­νος και κολ­λη­μέ­νος στα ίδια, εσείς θέλε­τε τη Δεξιά, το Σαμα­ρά, το Βενι­ζέ­λο, θέλε­τε τη μιζέ­ρια των μνη­μο­νί­ων, ήρθε η ώρα της αρι­στε­ράς κι εσείς πρέ­πει να συμπρά­ξε­τε μαζί μας, να συνερ­γα­στού­με κάποια στιγμή.

Κι εκεί που ξεκί­νη­σε ο Γιάν­νης να λύνει και να δένει στο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρ­νη­ση πλέ­ον, ήρθε το δημο­ψή­φι­σμα και το capital controls των τρα­πε­ζών, οπό­τε η κυβέρ­νη­ση κλή­θη­κε να ψηφί­σει νέο μνη­μό­νιο για να τα βρει με τους δανειστές.

Ο Γιάν­νης όμως αυτή τη φορά δεν ήταν δια­τε­θει­μέ­νος να πιστω­θεί και να υπο­στεί το πολι­τι­κό κόστος κι έτσι όχι μόνο δια­φο­ρο­ποι­ή­θη­κε από την κυβέρ­νη­ση που μέχρι τώρα στή­ρι­ζε ένθερ­μα και φανα­τι­κά, αλλά μαζί με άλλους δια­φω­νού­ντες εντός του ΣΥΡΙΖΑ, συγκρό­τη­σαν νέο μόρ­φω­μα τη Λαϊ­κή Ενότητα.

- Ξέρεις, μου λέει, εγώ κι άλλοι σύντρο­φοι αρι­στε­ροί και ριζο­σπά­στες δε θα στη­ρί­ξου­με τον Αλέ­ξη και το ΣΥΡΙΖΑ, διό­τι έγι­νε μνη­μο­νια­κός και συμ­βι­βά­στη­κε με τα κορά­κια των Βρυξελλών.

- Μπα! του απα­ντώ, τώρα το κατά­λα­βες; Εμείς εδώ και δεκα­ε­τί­ες το λέμε αυτό ότι αυτοί μας πίνουν το αίμα.

-Άσε τώρα την πολι­τι­κή κατή­χη­ση, εσείς σαν ΚΚΕ για­τί δε συνερ­γά­ζε­στε με τη ΛΑΕΝ; Είναι μια ιστο­ρι­κή ευκαι­ρία για την αρι­στε­ρά. Αντί να τους χτυ­πά­τε αλύ­πη­τα μήπως θα ‘ταν καλύ­τε­ρα να βρε­θεί κοι­νή γραμ­μή πλεύσης;

- Ρε Γιάν­νη, απα­ντώ αγα­να­κτώ­ντας, εσύ από το ‘81 μιλάς για ιστο­ρι­κές ευκαι­ρί­ες, για συμ­μα­χί­ες, συνερ­γα­σί­ες μόνο που δε μας έχεις πει με ποιο στό­χο και προσανατολισμό.

- Άκου­σε, αφή­στε κατά μέρος το σεχτα­ρι­σμό και την απο­μό­νω­ση και ελά­τε να φτιά­ξου­με μέτω­πο ενά­ντια στα μνη­μό­νια, τη λιτό­τη­τα, να βγού­με από το ευρώ που μας τυραν­νά και να δια­γρά­ψου­με μεγά­λο κομ­μά­τι του χρέους.

Τότε κι εγώ δεν άντε­ξα και του ρίχτη­κα σα χείμαρρος

- Γιάν­νη εσύ και το σινά­φι σου είστε μεγά­λοι ψεύ­τες, και μια φορά ψεύ­της πάντα ψεύ­της. Εσύ τόσα χρό­νια ροκά­νι­σες, ξεκο­κά­λι­σες ό,τι κι όσο μπό­ρε­σες από τον κρα­τι­κό μηχα­νι­σμό, ήσουν χωμέ­νος με τα μπού­νια σ’ όλα τα ευρω­παϊ­κά κον­δύ­λια, μας έτα­ζες λαγούς με πετρα­χή­λια να μπού­με στο ενιαίο νόμι­σμα και τώρα ανα­κά­λυ­ψες ότι πρέ­πει να βγού­με από αυτό;  Εσύ χαριε­ντι­ζό­σου­να δεκα­ε­τί­ες ολό­κλη­ρες με τα λαμό­για της Ευρώ­πης, πού­λα­γες παρα­μύ­θια στο λαό, παρί­στα­νες τον αγω­νι­στή και τον ιδε­ο­λό­γο για να κρύ­ψεις τις πομπές σου και τώρα που στα­μά­τη­σε η κου­τά­λα μού ζητάς να ενω­θού­με; Τι να ενώ­σου­με τον τυχο­διω­κτι­σμό με την πολι­τι­κή συνέ­πεια και τις αρχές;

Εσύ τελι­κά βλέ­πεις την αρι­στε­ρά ως εμπό­ρευ­μα που που­λιέ­ται στις αγο­ρές των Βρυ­ξελ­λών σε τιμή ευκαιρίας

Ε, όχι λοι­πόν, η αρι­στε­ρά δεν είναι τα που­κά­μι­σα της δημα­γω­γί­ας που θα αλλά­ζου­με κάθε φορά στην εκά­στο­τε συγκυ­ρία. Η Αρι­στε­ρά είναι οι αγώ­νες του λαού ενά­ντια σε κάθε εκμε­ταλ­λευ­τή, σε κάθε δυνά­στη, ντό­πιο και ξένο για να γίνει ο λαός κι οι εργά­τες αφέ­ντες στον τόπο τους.