Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

Στις 2 Αυγού­στου 1824 Γεν­νιέ­ται στη λευ­κά­δα ο ποι­η­τής Αρι­στο­τέ­λης Βαλα­ω­ρί­της. Ποι­η­τής και πολι­τι­κός, από τους μεγα­λύ­τε­ρους της Επτα­νη­σια­κής Σχο­λής, με βαθιά επί­δρα­ση του ποι­η­τι­κού του έργου στη νεο­ελ­λη­νι­κή λογο­τε­χνία. Σπού­δα­σε στην Ιόνιο Ακα­δη­μία και ύστε­ρα παρα­κο­λού­θη­σε νομι­κά στη Γενεύη και την Πίζα. Επη­ρε­ά­στη­κε βαθύ­τα­τα από το γαρι­βαλ­δι­νό κίνη­μα στην Ιτα­λία. Συμ­με­τεί­χε στο επα­να­στα­τι­κό κίνη­μα της Ιτα­λί­ας και στη συνέ­χεια της Ουγ­γα­ρί­ας. Το 1851 επέ­στρε­ψε στη Λευ­κά­δα και μετά το θάνα­το του πατέ­ρα του πήρε τη θέση του στην Ιόνιο Βου­λή, μετα­πη­δώ­ντας στους Ριζο­σπά­στες. Ορι­σμέ­να από τα σημα­ντι­κό­τε­ρα έργα του είναι ο «Καλό­γιαν­νος», όπου υμνεί την αγρο­τιά, η «Πρω­το­μαρ­τιά» και, το πιο σπου­δαίο, ο «Φωτει­νός», το θέμα του οποί­ου είναι από μια παλιά εξέ­γερ­ση κατά των Φρά­γκων στη Λευ­κά­δα. Ενα πολύ γνω­στό επί­σης ποί­η­μα του Βαλα­ω­ρί­τη είναι και ο «Αστρα­πό­γιαν­νος» (1866).

Αρι­στο­τέ­λης Βαλαωρίτης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο