Ας ρωτήσουν…

Mε αφορ­μή την 23η Αυγού­στου, που γίνε­ται προ­σπά­θεια από την ΕΕ να καθιε­ρω­θεί ως «Ευρω­παϊ­κή μέρα μνή­μης στα θύμα­τα του ολο­κλη­ρω­τι­σμού και των αυταρ­χι­κών καθε­στώ­των», «ξύπνη­σε» ο αντι­κομ­μου­νι­σμός της ΔΑΠ, οργα­νώ­σεις της οποί­ας δημο­σί­ευ­σαν μια απα­ρά­δε­κτη αφί­σα στα μέσα κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης, που ταυ­τί­ζει το φασι­σμό με τον κομμουνισμό.

Μπο­ρούν αυτήν την αφι­σού­λα να τη δεί­ξουν στους συγ­γε­νείς των εκα­τομ­μύ­ριων θυμά­των του φασι­σμού στην Ελλά­δα και σε όλο τον κόσμο. Και αν δεν ξέρουν τι εννο­ού­με ας μάθουν για την Κοκ­κι­νιά και τον Χορ­τιά­τη, το Δίστο­μο και το Κούρ­νο­βο, τα Καλά­βρυ­τα και την Κάν­δα­νο, το Δουρ­γού­τι και την Καλο­γρέ­ζα και όλα τα μέρη της χώρας μας που μάτω­σαν από τη ναζι­στι­κή θηριω­δία. Ας ρωτή­σουν… Όλο και κάποιον συγ­γε­νή θα έχουν που έζη­σε, έμα­θε και μάτω­σε από τη ναζι­στι­κή κατοχή.

Κατα­λα­βαί­νου­με ότι ζητά­με πολ­λά από τη ΔΑΠ, αλλά λίγη Ιστο­ρία δεν έβλα­ψε ποτέ κανέ­ναν. Αυτή η Ιστο­ρία έχει γρά­ψει και δεν ξεγρά­φει. Ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός τσά­κι­σε το φασι­σμό. Τα 20.000.000 νεκρών της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης θα θυμί­ζουν πάντα την τερά­στια προ­σφο­ρά του πρώ­του εργα­τι­κού κρά­τους στη Μεγά­λη Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη των Λαών.

Δεν ξέρου­με εάν την έμπνευ­ση την πήραν από τα πρό­τυ­πά τους (Μακάρ­θι, Τρού­μαν κ.λπ.), που μακέ­λε­ψαν τους λαούς όλου του κόσμου ή από διά­φο­ρα στε­λέ­χη της κυβέρ­νη­σής τους, σε κάθε περί­πτω­ση τους ενη­με­ρώ­νου­με ότι ακό­μα και οι ευρω­βου­λευ­τές της ΝΔ δεν τόλ­μη­σαν να ψηφί­σουν το αντι­κομ­μου­νι­στι­κό μνη­μό­νιο της ΕΕ το 2006, μετα­ξύ των οποί­ων και ο «αγα­πη­μέ­νος» τους πρω­θυ­πουρ­γός Αντώ­νης Σαμαράς!

Η ανω­τε­ρό­τη­τα του σοσια­λι­σμού απέ­να­ντι στο σημε­ρι­νό βάρ­βα­ρο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα, που υπε­ρα­σπί­ζο­νται, είναι αμεί­λι­κτη. Ακό­μα και σήμε­ρα οι λαοί των χωρών που γνώ­ρι­σαν το σοσια­λι­σμό απα­ντούν σε έρευ­νες θετι­κά γι’ αυτόν, με μεγά­λα ποσο­στά, νοσταλ­γούν, ανα­λο­γί­ζο­νται τι είχαν και τι έχα­σαν. Ο σοσια­λι­σμός είναι το μόνο σύστη­μα που πέτυ­χε να λύσει τα προ­βλή­μα­τα που η σημε­ρι­νή νεο­λαία αντι­με­τω­πί­ζει, της ανερ­γί­ας, της κακο­πλη­ρω­μέ­νης δου­λειάς, της δωρε­άν, ποιο­τι­κής και ανα­βαθ­μι­σμέ­νης Υγεί­ας και Παι­δεί­ας, έθε­σε την κοι­νω­νία και τον άνθρω­πο σε νέα βάση.

Κλεί­νο­ντας, τους θυμί­ζου­με τα λόγια του συγ­γρα­φέα Έρνεστ Χέμιν­γου­εϊ: «Κάθε άνθρω­πος που αγα­πά την ελευ­θε­ρία χρω­στά­ει στον Κόκ­κι­νο Στρα­τό περισ­σό­τε­ρα από ό,τι μπο­ρεί ποτέ να πλη­ρώ­σει». Αν δεν ξέρουν τον Χέμιν­γου­εϊ μπο­ρούν να γκου­γκλά­ρουν, αν πάλι δεν υπο­λο­γί­ζουν τους εαυ­τούς τους ανά­με­σα σε αυτούς που αγα­πούν την ελευ­θε­ρία, δικό τους πρόβλημα…

Πηγή: Ριζο­σπά­στης