Πού να θυμάσαι…
τον άνεμο πού ήρθε
και τα σάρωσε όλα..
Τα λόγια σου
πού ήταν σαν
γλειφιτζούρια
Και σαν πήγαινε
κάποιος να τα δαγκώσει
Αλίμονό του!
Απ΄την πολύ γλύκα
έπεφτε λιποθυμώντας,
Αλλιώς,
”κόλλαγε” αμέσως
δίχως να γνωρίζει
από ποια ζαχαροπλαστική
φτιάχτηκαν!!!!
Πού να θυμάσαι.…
την αγάπη
την είχες ως μπακάλικο,
έδινες δίχως να γνωρίζεις
τι έπαιρνες !!!
Πού να θυμάσαι …
πώς την ώρα
πού χόρευες
στον ρυθμό
της καταιγίδας
Εγώ ήμουν ήδη
στο σημείο πού
με αγκάλιασες!
Πού να θυμάσαι…‘Αραγε!!!
