Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ατζέρ Ιχτιάρ: Τώρα με το Φθινόπωρο

Τώρα με το Φθινόπωρο
κάπου στα φτω­χά δρο­μά­κια της Αθήνας
Κρυ­φο­μι­λώ πολ­λές φορές με την βροχούλα
Κανείς δεν με ξέρει και ούτε θα με μάθει
και αμέ­σως κρύ­βο­μαι στην μικρή μου καμαρούλα.

Τώρα με το φθινόπωρο
σε κάποια φτω­χο­γει­το­νιά της Αθήνας
σαν πέσει το δειλινό
με πιά­νει ένας πόνος
που και που η σιω­πή της μου απαντά
στο παρά­θυ­ρό μου ακό­μη πιο κοντά.

Τώρα με το φθινόπωρο
που κανείς δεν με ξέρει και ούτε θα με μάθει
οι δυό μας ενωθήκαμε
ένα μοι­ραίο βράδυ.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο