Ήρεμη νύχτα,
καλοκαιρινή,
νύχτα τ’ Αυγούστου.
Κι εμείς εδώ,
όπως παλιά,
κάτω απ’ τ’ αστέρια.
Εσύ κι εγώ…
Μιλάμε, γελάμε,
αγγιζόμαστε…
Τι όμορφα που λάμπουν
τα μάτια σου τη νύχτα!
Απόψε, θέλω να σου πω
γι’ αυτά που ονειρεύομαι…
Ένα σπίτι πλάι στη θάλασσα,
τρία-τέσσερα παιδιά να παίζουν στον κήπο
κι εμείς, αγκαλιασμένοι στη βεράντα,
ν’ απολαμβάνουμε το ηλιοβασίλεμα…
Μα… πού πας;
Γιατί σηκώνεσαι;
Για πού το ‘βαλες ξαφνικά;
Γιατί μιλάς για φθινόπωρο που έρχεται;
Τι αναφέρεις το χειμώνα;…
Ήρεμη νύχτα,
καλοκαιρινή,
νύχτα τ’ Αυγούστου.
Υγρή κι αποπνιχτική…
Ναι, και τα μάτια μου είναι υγρά…
Αυτός ο διαολεμένος πονοκέφαλος θα φταίει!
Πάντα με πείραζε η υγρασία…
(Αύγουστος 2011)
Νοσταλγός