Αυξήθηκαν οι γυναικοκτονίες στην Ευρώπη μετά την άρση των lockdown

Συνώ­νυ­μο της «απώ­λειας ελέγ­χου» για τους βίαιους άνδρες, η στα­δια­κή επι­στρο­φή στην κανο­νι­κή ζωή στην Ευρώ­πη προ­κά­λε­σε αύξη­ση του αριθ­μού των γυναι­κο­κτο­νιών, οι οποί­ες είχαν μειω­θεί στη διάρ­κεια του lockdown.

Στις λίγες ευρω­παϊ­κές χώρες όπου είναι δια­θέ­σι­μα στα­τι­στι­κά στοι­χεία ή απο­λο­γι­σμοί οργα­νώ­σε­ων για το 2021 οι αριθ­μοί είναι αμεί­λι­κτοι, όπως για παρά­δειγ­μα στην Ισπα­νία όπου μετά την άρση των Μάιο της κατά­στα­σης έκτα­κτης ανά­γκης λόγω της covid-19 μία γυναί­κα δολο­φο­νεί­ται κάθε τρεις ημέ­ρες από τον πρώ­ην ή νυν σύντρο­φό της, ένα­ντι μίας κάθε εβδο­μά­δα κατά μέσο όρο πριν την πανδημία.

Στο Βέλ­γιο τους τέσ­σε­ρις πρώ­τους μήνες του έτους κατα­γρά­φη­καν 13 γυναι­κο­κτο­νί­ες ένα­ντι 24 στο σύνο­λο του 2020. Στη Γαλ­λία 56 γυναί­κες έχουν φονευ­θεί από την αρχή του 2021, ενώ στη διάρ­κεια της ίδιας περιό­δου πέρυ­σι ο αριθ­μός ήταν 46, σύμ­φω­να με την οργά­νω­ση «Γυναι­κο­κτο­νί­ες από συντρό­φους ή πρώην».

«Όταν οι γυναί­κες ξανα­βρί­σκουν την ελευ­θε­ρία τους, οι κακο­ποι­η­τές αισθά­νο­νται ότι χάνουν τον έλεγ­χο και αντι­δρούν πιο βίαια, η έξαρ­ση των γυναι­κο­κτο­νιών τους τελευ­ταί­ους μήνες το απο­δει­κνύ­ει», εξη­γεί η Βικτό­ρια Ροσέλ, επι­κε­φα­λής της επι­τρο­πής της ισπα­νι­κής κυβέρ­νη­σης κατά της έμφυ­λης βίας.

«Όταν ξεπε­ρά­σα­με τους περιο­ρι­σμούς, απο­κα­λύ­φθη­κε μια άλλη παν­δη­μία: η παν­δη­μία της έμφυ­λης βίας που κρυ­βό­ταν από κάτω», προ­σθέ­τει.

Η Ισπα­νία, η πρώ­τη ευρω­παϊ­κή χώρα που υιο­θέ­τη­σε το 2004 νόμο που καθι­στά το φύλο του θύμα­τος επι­βα­ρυ­ντι­κή περί­στα­ση σε έναν φόνο, θέλει να βάλει τέλος «μια και καλή» σε αυτή τη «μάστι­γα», τόνι­σε ο πρω­θυ­πουρ­γός Πέδρο Σάν­τσεθ μετά την πρό­σφα­τη άνο­δο των γυναικοκτονιών.

Αύξηση των καταγγελιών κακοποίησης

Σε όλη την Ευρώ­πη τα lockdown κατέ­στη­σαν την καταγ­γε­λία της ενδο­ο­κο­γε­νεια­κής βίας ακό­μη πιο δύσκο­λη. Απο­κλει­σμέ­να, τα θύμα­τα ανα­γκά­στη­καν να ζήσουν με τους κακο­ποι­η­τές τους και να ανα­ζη­τή­σουν με δυσκο­λία βοήθεια.

Στην Ισπα­νία στη διάρ­κεια του lockdown (από τα μέσα Μαρ­τί­ου ως τα μέσα Ιου­νί­ου 2020) οι εκκλή­σεις για βοή­θεια αυξή­θη­καν κατά 58% σε σχέ­ση με την ίδια περί­ο­δο το 2019, κυρί­ως μέσω του διαδικτύου.

«Αυτό λέει πολ­λά για την κατά­στα­ση των γυναι­κών που δεν μπο­ρού­σαν καν να κάνουν ένα τηλέ­φω­νο από το σπί­τι τους», καταγ­γέλ­λει η Ροσέλ.

Στην Ιτα­λία και τη Γερ­μα­νία παρα­τη­ρή­θη­κε ίδια τάση, με άνο­δο του αριθ­μού των εκκλή­σε­ων σε βοή­θεια σε τηλε­φω­νι­κές γραμ­μές αφιε­ρω­μέ­νες στην αντι­με­τώ­πι­ση της ενδο­οι­κο­γε­νεια­κής βίας τον Απρί­λιο και τον Μάιο του 2020.

Στη Βρε­τα­νία η οργά­νω­ση “Refuge”, που βοη­θά θύμα­τα ενδο­οι­κο­γε­νεια­κής βίας, έλα­βε από την άνοι­ξη του2020 ως τον Φεβρουά­ριο του 2021 σχε­δόν διπλά­σιο αριθ­μό κλή­σε­ων σε σχέ­ση με τον κανο­νι­κό καιρό.

Κλει­σμέ­νες με τους κακο­ποι­η­τές τους, οι γυναί­κες θύμα­τα βίας βρί­σκο­νταν υπό συνε­χή παρα­κο­λού­θη­ση. Πώς να ζητή­σουν βοήθεια;

Στην Ιτα­λία μπο­ρού­σαν να καλέ­σουν μια ειδι­κή γραμ­μή της αστυ­νο­μί­ας και να πουν «θα ήθε­λα να παραγ­γεί­λω μια πίτσα μαρ­γα­ρί­τα», κάτι που σήμαι­νε ότι ήταν θύμα­τα βίας, με την αστυ­νο­μία να στέλ­νει ένα περιπολικό.

Στην Ισπα­νία μπο­ρού­σαν να ζητή­σουν «μια μοβ μάσκα» από τα φαρ­μα­κεία, από τα λίγα κατα­στή­μα­τα που παρέ­μει­ναν ανοι­κτά σε όλη τη διάρ­κεια του lockdown.

«Προβλέψιμη» άνοδος γυναικοκτονιών

Aν και οι εκκλή­σεις σε βοή­θεια αυξή­θη­καν, τα εγκλή­μα­τα όπως οι δολο­φο­νί­ες μειώ­θη­καν στη διάρ­κεια του lockdown, σύμ­φω­να με την Άνχε­λες Καρ­μό­να, πρό­ε­δρο του Ισπα­νι­κού Παρα­τη­ρη­τη­ρί­ου κατά της Έμφυ­λης και Ενδο­ο­κο­γε­νεια­κής Βίας.

Στη Γαλ­λία, την Ιτα­λία και την Ισπα­νία ο αριθ­μός των γυναι­κο­κτο­νιών μειώ­θη­κε πέρυ­σι, με 90, 67 και 45 γυναί­κες αντί­στοι­χα να δολο­φο­νού­νται από πρώ­ην ή νυν συντρό­φους τους. Στο Βέλ­γιο ο αριθ­μός παρέ­μει­νε στα­θε­ρός στις 24.

Ένα φαι­νό­με­νο που δεν προ­κα­λεί έκπλη­ξη καθώς το lockdown ήταν «το ιδα­νι­κό σενά­ριο για να ασκη­θεί η βία του ελέγ­χου» καθώς δεν υπήρ­χε πλέ­ον κοι­νω­νι­κή ζωή, ενώ η εργα­σία γινό­ταν από το σπί­τι, εκτι­μά η Άνχε­λες Χάι­με ντε Πάμπλο, πρό­ε­δρος της φεμι­νι­στι­κής οργά­νω­σης Themis, σύμ­φω­να με την οποία η άνο­δος των γυναι­κο­κτο­νιών ήταν «προ­βλέ­ψι­μη».

Συχνά η ανα­κοί­νω­ση του χωρι­σμού, ενός δια­ζυ­γί­ου ή της έναρ­ξης μιας νέας σχέ­σης απο­τε­λούν αφορ­μή για τις γυναι­κο­κτο­νί­ες, γεγο­νό­τα που ανα­βλή­θη­καν με τα lockdown.

«Μόλις τελεί­ω­σε η υγειο­νο­μι­κή κρί­ση, πολ­λά θύμα­τα συνει­δη­το­ποί­η­σαν ότι έχουν τα μέσα να τερ­μα­τί­σουν μια σχέ­ση. Κι εκεί υπάρ­χει μεγά­λος κίν­δυ­νος να δια­πρα­χθεί μια γυναι­κο­κτο­νία», σημειώ­νει η Κάρ­μεν Ρουίθ Ρεπού­γιο, κοι­νω­νιο­λό­γος που ειδι­κεύ­ε­ται στην έμφυ­λη βία.

Πηγή: ΑΠΕ

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα