Αυτοδιοικητικά Κριτήρια

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Μάτι, Μάν­δρα, Βου­τσάς, Άγιοι Θεό­δω­ροι, Κινέ­τα, Ραφή­να, Μαρα­θώ­νας, Ντα­ού Πεντέλης.

Αυτά δεν είναι Αυτο­διοι­κη­τι­κά κρι­τή­ρια προς μίμη­ση, αλλά προς αποφυγή.

Ποια είναι και πως προ­ω­θού­νται τα Αυτο­διοι­κη­τι­κά Κριτήρια;

Το ντού­κου και το πάσο στα­μά­τη­σε. Επί τέλους ρίξα­νε τα χαρ­τιά τους στην τσό­χα. Οι Άσσοι και οι Ρηγά­δες τους ήταν κάλ­πι­κοι . Μπο­ρεί να μετρά­νε στο γυα­λί, αλλά δεν μετρά­νε στην πιά­τσα, δεν μετρά­νε στο πάλ­κο της ζωής!

Δεν μπο­ρεί Αυτο­διοι­κη­τι­κά Κρι­τή­ρια να είναι ένα Σαρ­βάϊ­βορ ή ένα πέρα­σμα εμποδίου.

Δεν δένε­ται έτσι το ατσά­λι. Το ατσά­λι δένε­ται σε άλλους αγω­νι­στι­κούς στί­βους, σ’ αυτούς της ζωής και της καθη­με­ρι­νής βιο­πά­λης. Σ’ αυτούς που γεν­νά ο μόχθος και το αχ βαχ του καταπιεσμένου.
Αυτο­διοι­κη­τι­κά Κρι­τή­ρια, είναι οι αγώ­νες. Το Ασφα­λι­στι­κό, οι σχέ­σεις εργα­σί­ας, το ψωμί, η ακρί­βεια, η βία, η ανέ­χεια κ.α.

Καλοί οι τηλε­ο­πτι­κοί αστέ­ρες της δημο­σιο­γρα­φί­ας. Που­λά­νε κοστού­μια, τουα­λέ­τες, αστρα­φτε­ρά χαμό­γε­λα, πανελ­λα­δι­κή εμβέ­λεια, ευτυ­χι­σμέ­να πρω­ϊ­νά­δι­κα , μακριά από τον παλ­μό, την αγω­νία και το άγχος της ζωής.

Το star system δου­λεύ­ει κανο­νι­κά και αστα­μά­τη­τα, ανα­πα­ρι­στά­νο­ντας ή ανα­πλη­ρώ­νο­ντας περί­φη­μα τα Αυτο­διοι­κη­τι­κά Κριτήρια.

Θέλου­νε την τοπι­κή Αυτο­διοί­κη­ση όργα­νο αντι­λαϊ­κών και αντι­δρα­στι­κών πολι­τι­κών με φωσφο­ρί­ζου­σες ακτί­νες και λέϊζερ.

.….……

Όμως εμείς- η Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση- έχου­με το 10 το καλό. Καμία η σύγκρι­ση. Σπλά­χνο μέσα από τα σπλά­χνα του Εργα­τι­κού Κινή­μα­τος. Ζυμω­μέ­νοι με τα προ­βλή­μα­τα του, ολό­λα­μπροι από ιδέ­ες, προ­ο­πτι­κές και αγω­νι­στι­κές περγαμηνές!

Γνω­ρί­ζουν πώς να παλεύ­ου­νε και πώς να διεκ­δι­κούν. Υπάρ­χει το πεζο­δρό­μιο. Οι κραυ­γές, και τα πανό. Υπάρ­χουν οι ανυ­ψω­μέ­νες γρο­θιές. Γεν­νή­μα­τα καθη­με­ρι­νής πάλης, στο εργο­στά­σιο, στο για­πί, στους κατα­πέλ­τες των καρα­βιών. Αυτό είναι Αυτο­διοι­κη­τι­κά Κρι­τή­ρια. Η λαϊ­κή τους υπε­ρο­χή είναι αναμ­φι­σβή­τη­τη και πεντα­κά­θα­ρη. Τους εμπιστεύεσαι!

Η επί­ση­μη θέση της Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης έχει δια­κη­ρυ­χθεί επα­νει­λημ­μέ­να. Καμία συνερ­γα­σία με τις ενα­έ­ριες πυγο­λα­μπί­δες μιας χρήσης.

Ο δρό­μος που χαρά­χτη­κε είναι δύσκο­λος, δύσβα­τος και ανη­φο­ρι­κός, αλλά είναι και ο μονα­δι­κός για μια Τοπι­κή Αυτο­διοί­κη­ση στην υπη­ρε­σία των λαϊ­κών προ­ο­πτι­κών και αιτημάτων.

.….….…..

Γυρί­στε τους την πλά­τη. Εγκα­τα­λείψ­τε τους μαζι­κά. Απε­γκλω­βι­στεί­τε και κατα­ψη­φί­στε τους.

Εμπρός για Δήμους και Νομαρ­χί­ες που θα αντι­στέ­κο­νται στα αντι­λαϊ­κά μέτρα και θα διεκ­δι­κούν αγω­νι­στι­κά την λύση των καυ­τών τους προ­βλη­μά­των. Επί­σης να συμ­βά­λουν στην δημιουρ­γία πολι­τι­κού και πολι­τι­στι­κού περιβάλλοντος.

Η Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση τα έβα­λε στο δικό της Τρα­πέ­ζι και έδει­ξε πως αντι­λαμ­βά­νε­ται τα Αυτο­διοι­κη­τι­κά Κριτήρια-!!!

Βασίλης Λιόγκαρης

Γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να από γονείς πρό­σφυ­γες, εργά­τες, πολυ­φα­με­λί­τες. Έζη­σε στα πρώ­τα παι­δι­κά του χρό­νια τη λαί­λα­πα της κατο­χής και μετα­φέ­ρει τις τραυ­μα­τι­κές αυτές εμπει­ρί­ες στα γρα­φτά του. Σπού­δα­σε θέα­τρο και για ένα διά­στη­μα δού­λε­ψε σ’ αυτό. Αργό­τε­ρα απορ­ρο­φή­θη­κε από την παρα­γω­γι­κή δια­δι­κα­σία όπου εργά­στη­κε σε διά­φο­ρες βιο­μη­χα­νί­ες. Ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης είναι συγ­γρα­φέ­ας της γενιάς και της τάξης του. Είναι μέλος της Εται­ρί­ας Ελλή­νων Λογοτεχνών.