Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αυτολοβοτομή ή πέλεκυς στην ελευθερία έκφρασης

Σχο­λιά­ζει Ο ΚΡΕΤΙΝΟΣ //

Η εφη­με­ρί­δα «ΤΑ ΝΕΑ» δεν δημο­σί­ευ­σε σήμε­ρα το καθιε­ρω­μέ­νο Σαβ­βα­τιά­τι­κο άρθρο της Ελε­νας Ακρί­τα, το οποίο ανα­φε­ρό­ταν στη «Βίλα Τσί­πρα», ένα απ’ τα βασι­κά θέμα­τα των τελευ­ταί­ων ημερών.

«Το σημε­ρι­νό μου άρθρο στα ‘Νέα’ λογο­κρί­θη­κε από την διεύ­θυν­ση της εφη­με­ρί­δας και, για πρώ­τη φορά μετά από 20 χρό­νια, δεν δημο­σιεύ­ε­ται στην στή­λη μου του Σαβ­βά­του» έγρα­ψε η δημο­σιο­γρά­φος στα social media.

Αναμ­φί­βο­λα πρό­κει­ται για καρα­μπι­νά­τη παρα­βί­α­ση — και προ­σβο­λή- της δημο­σιο­γρα­φι­κής δεο­ντο­λο­γί­ας και της ελεύ­θε­ρης έκφρα­σης, (πολ­λώ δε μάλ­λον απ’ την εφη­με­ρί­δα που ανα­λώ­θη­κε απ’ την πρώ­τη σελί­δα της με το παρα­πά­νω θέμα).

Τα αφε­ντι­κά των Μέσων Μαζι­κής Ενη­μέ­ρω­σης δεν είχαν ποτέ ενδοια­σμούς και συναι­σθη­μα­τι­σμούς. Θυμη­θεί­τε τη σκη­νή απ’ την κινη­μα­το­γρα­φι­κή ται­νία «Η πρώ­τη σελί­δα», όπου ο Τζάκ Λέμον, σε ρόλο δημο­σιο­γρά­φου-ρεπόρ­τερ, ξεκι­νά­ει το τελευ­ταίο κεί­με­νο στην καριέ­ρα του, με έναν φαντα­στι­κό πρό­λο­γο για την δρα­πέ­τευ­ση ενός κατα­δι­κα­σμέ­νου σε θάνα­το ‚λίγες ώρες πρίν την εκτέ­λε­σή του.

Μόλις όμως ο εκδό­της της εφη­με­ρί­δας άκου­σε τον πρό­λο­γο, τρα­βά­ει το χαρ­τί απ’ τη γρα­φο­μη­χα­νή, το τσα­λα­κώ­νει, το πετά­ει στο καλά­θι και δίνει εντο­λή στο δημο­σιο­γρά­φο: «Γρά­ψε: “Ο Ελεύ­θε­ρος –έτσι ‘λέγαν την εφη­με­ρί­δα- έσω­σε για μια ακό­μα φορά τη Νέα Υόρ­κη”» (!) αφή­νο­ντας απο­σβο­λω­μέ­νο το Τζάκ Λέμον, να μην μπο­ρεί να κου­νή­σει τα χέρια του.

Έτσι είναι τα αφε­ντι­κά. Θέλουν οι δημο­σιο­γρά­φοι να βρί­σκουν και να παρου­σιά­ζουν το θέμα όπως τους εξυ­πη­ρε­τεί –και τους υπη­ρε­τεί. Δηλα­δή, οι δημο­σιο­γρά­φοι να αυτολοβοτομούνται.

Κι όταν δεν κατα­φέρ­νουν να οδη­γή­σουν τους δημο­σιο­γρά­φους στην αυτο­λο­βο­το­μή, τότε πίπτει ο πέλε­κυς της λογοκρισίας!

Απλή συνέ­χεια των πραγ­μά­των. Ή το –όπως λέγα­με- προ­τσές της κυριαρ­χί­ας στο επί­πε­δο της ενημέρωσης.

Ασχέ­τως αν κανείς συμ­φω­νεί ή δια­φω­νεί με τις από­ψεις της κ. Ακρί­τα, ή πώς αξιο­λο­γεί το συγκε­κρι­μέ­νο θέμα, πρώ­τι­στο καθή­κον όλων η ελευ­θε­ρία έκφρα­σης των δημοσιογράφων.

Φώτης Αγγου­λές, ο προ­λε­τά­ριος ποιητής

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο