Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αφγανιστάν-Ταλιμπάν: Μια τραγωδία με υπογραφή «made in USA»

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Η προ­έ­λα­ση των Ταλι­μπάν στην Καμπούλ και οι σκη­νές χάους που εκτυ­λί­σο­νται στο Αφγα­νι­στάν ρίχνουν την «αυλαία» μιας τρα­γω­δί­ας που ξεκί­νη­σε 20 χρό­νια πριν, το 2001, με την ιμπε­ρια­λι­στι­κή εισβο­λή ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην χώρα. Το γεγο­νός ότι η, στη­ρι­ζό­με­νη από τις ΗΠΑ, κυβέρ­νη­ση του Αφγα­νι­στάν παρα­δό­θη­κε αμα­χη­τί στις δυνά­μεις των Ταλι­μπάν απο­τε­λεί την πλέ­ον ξεκά­θα­ρη από­δει­ξη ότι δεν ήταν τίπο­τε περισ­σό­τε­ρο από μηχα­νι­σμός στή­ρι­ξης της ιμπε­ρια­λι­στι­κής κατο­χής στη χώρα. Μόλις οι ΗΠΑ απο­φά­σι­σαν την απο­χώ­ρη­ση των στρα­τευ­μά­των τους, η «κυβέρ­νη­ση» κατέρ­ρευ­σε σαν χάρ­τι­νος πύργος.

Οι κυβερ­νή­σεις των ΗΠΑ και οι ευρω­παί­οι σύμ­μα­χοί τους φέρουν την συντρι­πτι­κή ευθύ­νη για την τρα­γω­δία που βιώ­νει και σήμε­ρα ο λαός της πολύ­πα­θης χώρας. Τα υπο­κρι­τι­κά προ­σχή­μα­τα της εγκλη­μα­τι­κής ιμπε­ρια­λι­στι­κής εισβο­λής του 2001 περί «δημο­κρα­τί­ας», «ελευ­θε­ρί­ας» και «στα­θε­ρό­τη­τας», στο πλαί­σιο του περί­φη­μου «πολέ­μου κατά της τρο­μο­κρα­τί­ας», απο­δεί­χθη­καν για άλλη μια φορά λέξεις κενές περιε­χο­μέ­νου. Μονα­δι­κός σκο­πός του πολέ­μου που διε­ξή­γα­γε η κυβέρ­νη­ση Μπους και συνέ­χι­σαν οι επό­με­νες κυβερ­νή­σεις ήταν ο έλεγ­χος περιο­χών γεω­στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας, ενερ­γεια­κών πηγών, ορυ­κτού πλού­του και δρό­μων μεταφοράς.

Όταν ο στό­χος επι­τεύ­χθη και το βάρος της προ­σο­χής των ΗΠΑ στρά­φη­κε σε άλλες περιο­χές, η κυβέρ­νη­ση Μπάι­ντεν απο­φά­σι­σε τον περα­σμέ­νο Απρί­λη την απο­χώ­ρη­ση των αμε­ρι­κα­νι­κών στρα­τευ­μά­των από το Αφγα­νι­στάν. Στο πλαί­σιο του αντα­γω­νι­σμού των ΗΠΑ-ΕΕ με άλλες μεγά­λες δυνά­μεις, όπως η Ρωσία και η Κίνα, απαι­τεί­ται η μετα­κί­νη­ση στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων αλλού, σε περιο­χές όπως η Βαλ­τι­κή, η Μαύ­ρη Θάλασ­σα και η Θάλασ­σα της Νότιας Κίνας.

Το Αφγα­νι­στάν είναι πλέ­ον και πάλι στα χέρια των Ταλι­μπάν. Πρό­κει­ται για τους ίδιους φανα­τι­κούς τζι­χα­ντι­στές τους οποί­ους εκπαί­δευ­σαν και εξό­πλι­σαν οι ΗΠΑ και οι σύμ­μα­χοί τους την δεκα­ε­τία του 1980, στρέ­φο­ντάς τους ενά­ντια στην Σοβιε­τι­κή Ένω­ση. Η άνο­δος των Ταλι­μπάν στην εξου­σία την δεκα­ε­τία του 1990, με την πολύ­τι­μη βοή­θεια των ΗΠΑ και των μυστι­κών τους υπη­ρε­σιών, ήρθε ως απο­τέ­λε­σμα της κατάρ­ρευ­σης της Λαϊ­κής Δημο­κρα­τί­ας του Αφγανιστάν.

Στον πόλε­μο ενά­ντια στον σοσια­λι­σμό-κομ­μου­νι­σμό οι ΗΠΑ εξέ­θρε­ψαν στην κυριο­λε­ξία ένα τέρας, το οποίο το 2001 το απο­κή­ρυ­ξαν ως «τρο­μο­κρα­τι­κή απει­λή» προ­κει­μέ­νου να δικαιο­λο­γή­σουν την ιμπε­ρια­λι­στι­κή επέμ­βα­ση στη χώρα.

Σήμε­ρα, η φαι­νο­με­νι­κή αγω­νία των αστι­κών επι­τε­λεί­ων σε ΗΠΑ και ΕΕ για την κατά­λη­ψη της εξου­σί­ας από τους Ταλι­μπάν και το μέλ­λον του Αφγα­νι­στάν, μόνο ως χοντροει­δή υπο­κρι­σία μπο­ρεί να εκλη­φθεί. Οι «δήμιοι» του πολύ­πα­θου αφγα­νι­κού λαού πρέ­πει να κατα­δι­κα­στούν στις συνει­δή­σεις των εργα­ζό­με­νων, των λαών όλου του κόσμου, ώστε να μην ξεχα­στεί το έγκλη­μα τους και να ανα­δει­χθεί, για ακό­μη μια φορά, η βαρ­βα­ρό­τη­τα και κτη­νω­δία του ιμπεριαλισμού.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο