Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αφρ. Ρέτζιου: Για το ζήτημα του εμβολιασμού και την ανάγκη θωράκισης του δημόσιου συστήματος Υγείας

Οι τυμπα­νο­κρου­σί­ες για την άφι­ξη στη χώρα μας του εμβο­λί­ου που προ­μη­θεύ­τη­κε και η Ελλά­δα (ενός από τα 7 δια­θέ­σι­μα που έχουν, ή ανα­μέ­νε­ται να πάρουν έγκρι­ση για κυκλο­φο­ρία από τους αρμό­διους φορείς), δεν μπο­ρούν να σκε­πά­σουν τις εγκλη­μα­τι­κές ευθύ­νες της κυβέρ­νη­σης για τη δια­χεί­ρι­ση της πανδημίας.

Η κυβέρ­νη­ση άφη­σε το λαό μας εκτε­θει­μέ­νο, χωρίς μέτρα προ­στα­σί­ας της ζωής και της υγεί­ας του στα νοσο­κο­μεία, στους εργα­σια­κούς χώρους, στα σχο­λεία, στα Μέσα Μαζι­κής Μετα­φο­ράς, απέ­να­ντι σε έναν «εχθρό» κάθε άλλο παρά αόρατο.

Ακό­μα και τώρα, που οι ρυθ­μοί των εμβο­λια­σμών δεν θα είναι αυτοί που είχαν αρχι­κά υπο­λο­γι­στεί, που γεν­νιού­νται και πρό­σθε­τες ανά­γκες για τη στα­θε­ρή παρα­κο­λού­θη­ση όσων θα εμβο­λιά­ζο­νται, η κυβέρ­νη­ση επι­μέ­νει να αγνο­εί τα αιτή­μα­τα των υγειο­νο­μι­κών για ενί­σχυ­ση και θωρά­κι­ση του δημό­σιου συστή­μα­τος Υγεί­ας, όταν ακό­μα και ο ίδιος ο πρω­θυ­πουρ­γός μιλά­ει πλέ­ον ανοι­χτά για το ενδε­χό­με­νο ενός τρί­του κύμα­τος της πανδημίας.

Σε κάθε περί­πτω­ση, η ανά­λυ­ση του γενε­τι­κού κώδι­κα του ιού ήδη από το Γενά­ρη του 2020, που είναι άλλω­στε ένας από τους βασι­κούς λόγους που έχου­με μέσα σε λιγό­τε­ρο από ένα χρό­νο δια­θέ­σι­μα εμβό­λια ένα­ντι του SARS-COV‑2, απο­κα­λύ­πτει ότι το παρα­μύ­θι της κυβέρ­νη­σης και των αστι­κών επι­τε­λεί­ων για την «αόρα­τη απει­λή» τελι­κά δεν είχε δράκο!

Γι’ αυτό και το εμβό­λιο που η κυβέρ­νη­ση παρου­σιά­ζει ως «από μηχα­νής θεό» δεν μπο­ρεί να κρύ­ψει τα χάλια του δημό­σιου συστή­μα­τος Υγεί­ας, με τις τρα­γι­κές ελλεί­ψεις σε προ­σω­πι­κό, υπο­δο­μές, εξο­πλι­σμό. Δεν μπο­ρεί να κρύ­ψει ότι ήταν και παρα­μέ­νει ανο­χύ­ρω­το, εξαι­τί­ας της δρα­στι­κής μεί­ω­σης της κρα­τι­κής χρη­μα­το­δό­τη­σης και της ενί­σχυ­σης της εμπο­ρευ­μα­τι­κής λει­τουρ­γί­ας των δημό­σιων μονά­δων Υγεί­ας, δια­χρο­νι­κή πολι­τι­κή όλων των κυβερ­νή­σε­ων που εναλ­λάσ­σο­νται στο τιμό­νι της διακυβέρνησης.

Υπάρ­χει μεγα­λύ­τε­ρη από­δει­ξη για τις εγκλη­μα­τι­κές ευθύ­νες της κυβέρ­νη­σης από το γεγο­νός ότι αντί να ενι­σχύ­σει, μειώ­νει την κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση για την Πρω­το­βάθ­μια Φρο­ντί­δα Υγεί­ας που έχει στρα­τη­γι­κό ρόλο — κλει­δί για την πρό­λη­ψη πριν, πολύ περισ­σό­τε­ρο τώρα, κατά τη διάρ­κεια της πανδημίας;

Τι επιτάχυνε την παρασκευή του εμβολίου;

Η ταχύ­τη­τα με την οποία ανα­πτύ­χθη­καν τα εμβό­λια, συγκρι­τι­κά με παλιό­τε­ρα, που προ­ϋ­πέ­θε­ταν 3, 8 ή και περισ­σό­τε­ρα χρό­νια κλι­νι­κών μελε­τών, επι­βε­βαιώ­νει αυτό που από την πρώ­τη στιγ­μή υπο­στη­ρί­ζου­με. Ότι δηλα­δή σήμε­ρα υπάρ­χουν τερά­στιες αντι­κει­με­νι­κές δυνα­τό­τη­τες για την πρό­λη­ψη, την αντι­με­τώ­πι­ση και τη θερα­πεία, όχι μόνο της λοί­μω­ξης Covid-19, αλλά και άλλων ασθε­νειών που μαστί­ζουν την ανθρωπότητα.

Δυνα­τό­τη­τες που όμως μένουν ανα­ξιο­ποί­η­τες, όταν οι καπι­τα­λι­στές δεν επι­λέ­γουν να επεν­δύ­σουν σε αυτές, επει­δή το κέρ­δος, κινη­τή­ρια δύνα­μη της παρα­γω­γής και της επι­στη­μο­νι­κής έρευ­νας, δεν είναι το προσδοκώμενο.

Ποιοι είναι όμως οι παρά­γο­ντες που οδή­γη­σαν στην επι­τά­χυν­ση της ανά­πτυ­ξης και της έγκρι­σης των δια­θέ­σι­μων εμβολίων;

Οι απαρ­χές του εμβο­λια­σμού χρο­νο­λο­γού­νται από τον 11ο αιώ­να, όταν η παρα­τή­ρη­ση που έκα­νε μία Κινέ­ζα βου­δί­στρια ότι όσοι επι­βί­ω­ναν από τη θανα­τη­φό­ρα ευλο­γιά δεν νοσού­σαν ξανά (ανο­σία), την ώθη­σε να παίρ­νει ξύσμα­τα από τις κρού­στες ευλο­γιάς, να τα τοπο­θε­τεί σε σκό­νη και να τα φυσά στη μύτη υγιών ατό­μων. Τα πρώ­τα εμβό­λια, χάρη στα οποία απο­δε­δειγ­μέ­να εκρι­ζώ­θη­καν λοι­μώ­δη νοσή­μα­τα που προ­κα­λού­σαν σοβα­ρές ανα­πη­ρί­ες, ακό­μα και θάνα­το, χρο­νο­λο­γού­νται από την αυγή του καπιταλισμού.

Μία σύντο­μη ανα­φο­ρά στους σταθ­μούς του ταξι­διού ενός εμβο­λί­ου ή ενός φαρ­μά­κου πριν φτά­σει στον τελι­κό προ­ο­ρι­σμό βοη­θά­ει για να απα­ντη­θούν εύλο­γα ερωτήματα.

Μετά την προ­κλι­νι­κή δοκι­μή (στο εργα­στή­ριο, σε ζώα) ακο­λου­θούν οι κλι­νι­κές δοκι­μές. Δια­κρί­νο­νται στη «φάση Ι», με μικρό αριθ­μό εθε­λο­ντών (20 έως 80), κατά την οποία εξε­τά­ζο­νται το προ­φίλ ασφά­λειας και η ασφα­λής δόση, στη «φάση ΙΙ» με 100 — 300 εθε­λο­ντές, κατά την οποία εξε­τά­ζε­ται η απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα, και στη «φάση ΙΙΙ» με 1.000 έως 3.000 εθε­λο­ντές συνή­θως, κατά την οποία επί­σης εξε­τά­ζε­ται η απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα, αλλά και η εμφά­νι­ση ανε­πι­θύ­μη­των ενεργειών.

Ενας από τους λόγους της γρή­γο­ρης ανά­πτυ­ξης εμβο­λί­ων για τον νέο κορο­νο­ϊό είναι ότι στη «φάση ΙΙΙ» συμ­με­τέ­χει πολ­λα­πλά­σιος αριθ­μός εθε­λο­ντών, περί­που 40.000. Αρα τα δεδο­μέ­να για την απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα και την ασφά­λεια έχουν εξα­χθεί από την παρα­κο­λού­θη­ση χιλιά­δων εθελοντών.

Αξί­ζει να σημειω­θεί ότι πρό­κει­ται για πολυ­κε­ντρι­κή διπλή τυφλή μελέ­τη, που θεω­ρεί­ται ακρο­γω­νιαί­ος λίθος της σύγ­χρο­νης ιατρι­κής έρευ­νας και εξα­σφα­λί­ζει μεγά­λη εγκυ­ρό­τη­τα στην εξα­γω­γή συμπε­ρα­σμά­των (διε­ξά­γε­ται ταυ­τό­χρο­να από δια­φο­ρε­τι­κές ομά­δες ερευ­νη­τών για­τρών, το υπό μελέ­τη φάρ­μα­κο δίνε­ται σε μία ομά­δα ασθε­νών και σε μία άλλη δίνε­ται εικο­νι­κό φάρ­μα­κο [placebo], ούτε οι ασθε­νείς, ούτε οι για­τροί γνω­ρί­ζουν αν η ουσία που λαμ­βά­νουν οι ασθε­νείς είναι η δρα­στι­κή ή το placebo).

Μια κερδοφόρα παγκόσμια αγορά

Το πιο σημα­ντι­κό είναι βεβαί­ως ότι δημιουρ­γή­θη­κε μια μεγά­λη παγκό­σμια αγο­ρά για μοί­ρα­σμα ανά­με­σα σε μονο­πω­λια­κούς ομί­λους που διεκ­δι­κούν ο καθέ­νας το δικό του μεγα­λύ­τε­ρο κομμάτι.

Από την άλλη, για να μπο­ρέ­σει αυτή η αγο­ρά να αξιο­ποι­η­θεί, ήταν υπο­χρε­ω­μέ­νοι να ανα­πτύ­ξουν μια ορι­σμέ­νη ανταλ­λα­γή πλη­ρο­φο­ριών και ορι­σμέ­νες συμ­φω­νί­ες μετα­ξύ τους (π.χ. η συμ­φω­νία της «AstraZeneca», βρε­τα­νι­κών συμ­φε­ρό­ντων, με το Ινστι­τού­το Γκα­μα­λέ­για και το Ρωσι­κό Ταμείο Αμε­σων Επενδύσεων).

Οι αστι­κές κυβερ­νή­σεις των καπι­τα­λι­στι­κών χωρών έδω­σαν εγγυ­ή­σεις και χρη­μα­το­δό­τη­σαν αφει­δώς τις φαρ­μα­κο­βιο­μη­χα­νί­ες, προ­α­γο­ρά­ζο­ντας τα εμβό­λια σε μεγά­λες ποσό­τη­τες, γεγο­νός που επι­τά­χυ­νε την παρα­σκευή τους. Με άλλα λόγια, η παν­δη­μία δημιούρ­γη­σε για τις φαρ­μα­κευ­τι­κές εται­ρεί­ες, που έχουν στα χέρια τους και την έρευ­να, μια εξα­σφα­λι­σμέ­νη παγκό­σμια αγο­ρά με τερά­στια κερδοφορία.

Αυτό δεν αναι­ρεί, αντί­θε­τα οξύ­νει τους μετα­ξύ τους ανταγωνισμούς.

Ολους τους προη­γού­με­νους μήνες ο λαός παρα­κο­λού­θη­σε μια ανε­λέ­η­τη κούρ­σα ανά­με­σα σε φαρ­μα­κο­βιο­μη­χα­νί­ες και κρά­τη για το ποιος θα έχει πρώ­τος το εμβό­λιο, ποιος θα πάρει το μεγα­λύ­τε­ρο κομ­μά­τι της παγκό­σμιας αγο­ράς, με ποιες δια­κρα­τι­κές συμ­φω­νί­ες θα το δια­θέ­σει στον υπό­λοι­πο κόσμο.

Δεν είναι τυχαίο ότι ακό­μα και σήμε­ρα, στο πλαί­σιο του αντα­γω­νι­σμού ανά­με­σα σε κρά­τη και πολυ­ε­θνι­κές, η Κομι­σιόν αρνεί­ται να δώσει τις συμ­βά­σεις που έχει υπο­γρά­ψει για την προ­μή­θεια των εμβο­λί­ων που θα φτά­σουν και στην Ελλάδα.

Η αντι­με­τώ­πι­ση της παν­δη­μί­ας συν­δέ­ε­ται άμε­σα με την «ομα­λή» λει­τουρ­γία της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας, ιδιαί­τε­ρα σήμε­ρα στη φάση της κρί­σης της.

Ο λόγος επο­μέ­νως που από την πρώ­τη στιγ­μή δόθη­κε βάρος στην έρευ­να για το εμβό­λιο δεν είναι ότι οι κυβερ­νή­σεις, το κεφά­λαιο και το κρά­τος του συγκι­νή­θη­καν αντι­κρί­ζο­ντας τις εκα­τόμ­βες νεκρών για τις οποί­ες ευθύ­νο­νται και έδει­ξαν «μετα­μέ­λεια» για το έγκλη­μα σε βάρος της ζωής και της υγεί­ας μας. Η παν­δη­μία μπο­ρεί να μην είναι η αιτία, όπως θέλουν να την παρου­σιά­ζουν, της νέας βαθιάς συγ­χρο­νι­σμέ­νης κρί­σης, επι­δρά όμως κατα­λυ­τι­κά στην επι­δεί­νω­ση της οικο­νο­μί­ας. Η αντι­με­τώ­πι­σή της είναι προ­ϋ­πό­θε­ση για την επι­στρο­φή στην «κανο­νι­κό­τη­τα», που όμως δεν προ­μη­νύ­ει τίπο­τα καλό για τους εργα­ζό­με­νους, απε­να­ντί­ας θα φέρει νέα δεινά.

Η αναγκαιότητα του εμβολιασμού δεν κρύβει τις ευθύνες της κυβέρνησης

Ο μαζι­κός εμβο­λια­σμός είναι ανα­γκαιό­τη­τα για την προ­στα­σία της υγεί­ας του λαού. Ταυ­τό­χρο­να πρέ­πει με ευθύ­νη της κυβέρ­νη­σης να αξιο­ποι­η­θούν οι ανε­ξά­ντλη­τες δυνα­τό­τη­τες που αντι­κει­με­νι­κά υπάρ­χουν ώστε να εξα­σφα­λι­στούν το συντο­μό­τε­ρο δυνα­τό όλα τα δια­θέ­σι­μα, ασφα­λή και απο­τε­λε­σμα­τι­κά με βάση τα επι­στη­μο­νι­κά κρι­τή­ρια και τις προ­δια­γρα­φές φάρ­μα­κα και εμβό­λια για την προ­στα­σία της ζωής και της υγεί­ας του λαού μας. Και πρέ­πει να απα­ντή­σει η κυβέρ­νη­ση στα καί­ρια ερω­τή­μα­τα για­τί δεν παίρ­νει τα μέτρα σε αυτήν την κατεύθυνση.

Το γεγο­νός ότι τα φάρ­μα­κα, τα εμβό­λια στον καπι­τα­λι­σμό είναι εμπο­ρεύ­μα­τα, δεν σημαί­νει ότι δεν διεκ­δι­κού­με να αξιο­ποιού­νται καθο­λι­κά και δωρε­άν για όλους με αυστη­ρά επι­στη­μο­νι­κά κρι­τή­ρια. Το γεγο­νός ότι στον καπι­τα­λι­σμό το ποιο φάρ­μα­κο, ποιο εμβό­λιο θα παρα­χθεί και ποιο όχι, καθο­ρί­ζε­ται με γνώ­μο­να το κέρ­δος, δεν σημαί­νει κατ’ ανά­γκη ότι δεν είναι ασφα­λές και απο­τε­λε­σμα­τι­κό, αλλά σίγου­ρα είναι πανά­κρι­βο για το λαό και πολ­λές φορές απρόσιτο.

Ο καπι­τα­λι­σμός φταί­ει και όχι αυτό που παρά­γε­ται από τη δου­λειά, χει­ρω­να­κτι­κή και πνευ­μα­τι­κή, χιλιά­δων εργα­ζο­μέ­νων στον τομέα των φαρ­μά­κων και εμβο­λί­ων. «Μαζί με τα νερά… δεν πετά­με και το παιδί…».

Πολ­λά φάρ­μα­κα που ήταν υπο­σχό­με­να στην αρχή της παν­δη­μί­ας, δεν είχαν τα ανα­με­νό­με­να απο­τε­λέ­σμα­τα. Ταυ­τό­χρο­να, νέα ελπι­δο­φό­ρα φάρ­μα­κα (π.χ. μονο­κλω­νι­κά αντι­σώ­μα­τα) μελε­τώ­νται. Συνε­χώς εμπλου­τί­ζο­νται οι γνώ­σεις μας, ανοί­γο­νται νέα μονο­πά­τια, ανα­θε­ω­ρού­νται κάποια δεδο­μέ­να, συγκε­ντρώ­νο­νται νέα. Ετσι προ­χω­ρά­νε η έρευ­να και η επιστήμη.

Η διάρ­κεια της προ­στα­σί­ας που παρέ­χει το σημε­ρι­νό εμβό­λιο, το αν η απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα είναι ίδια σε όλες τις ηλι­κια­κές ομά­δες και σε ασθε­νείς με βεβα­ρη­μέ­νο ιστο­ρι­κό, αν ανα­χαι­τί­ζει τη μετά­δο­ση σε άλλους, αν όσοι δεν προ­στα­τευ­τούν πλή­ρως εμφα­νί­σουν ηπιό­τε­ρη νόσο, είναι ερω­τή­μα­τα που μένει να απαντηθούν.

Σε καμιά περί­πτω­ση όμως δεν μπο­ρεί η κυβέρ­νη­ση να τσου­βα­λιά­ζει όσους θέτουν τέτοια αντι­κει­με­νι­κά ερω­τή­μα­τα με τις αερο­λο­γί­ες των κάθε λογής «αρνη­τών», οι οποί­οι απο­τε­λούν αμε­λη­τέα ποσό­τη­τα και δικό της «βολι­κό» αντίπαλο.

Αντί­θε­τα, με δεδο­μέ­νο ότι πολ­λά από τα παρα­πά­νω ερω­τή­μα­τα θα απα­ντη­θούν στην πρά­ξη, προ­κύ­πτει η ανά­γκη της μεγα­λύ­τε­ρης θωρά­κι­σης εδώ και τώρα του δημό­σιου συστή­μα­τος Υγεί­ας, ώστε μετα­ξύ άλλων να παρα­κο­λου­θεί με επάρ­κεια την πορεία του νέου εμβο­λί­ου, ακό­μα κι όταν εμβο­λια­στεί ένα ικα­νό μέρος του πληθυσμού.

Παλεύουμε με όλα τα μέσα για την υγεία του λαού

Οι αγω­νι­ζό­με­νοι υγειο­νο­μι­κοί δεν αντι­με­τω­πί­ζου­με κανέ­να δίλημ­μα. Θα κάνου­με το εμβό­λιο. Είναι πρά­ξη ατο­μι­κής αλλά και συλ­λο­γι­κής ευθύνης.

Η δική μας αγω­νία είναι ότι για να εμβο­λια­στεί το 50% — 75% του πλη­θυ­σμού, για να δημιουρ­γη­θεί το τεί­χος ανο­σί­ας που απαι­τεί­ται, θα περά­σουν μήνες. Μέχρι τότε και ενό­ψει του τρί­του κύμα­τος που δεν είναι απλώς πιθα­νό αλλά σχε­δόν βέβαιο, οι εργα­ζό­με­νοι, ο λαός μας παρα­μέ­νουν εκτε­θει­μέ­νοι. Για­τί όσο και να σκί­ζει τα ρού­χα της η κυβέρ­νη­ση πως έκα­νε ό,τι μπο­ρού­σε, η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα βοά για το αντίθετο.

Θα πάρει μέτρα η κυβέρ­νη­ση έστω και τώρα; Θα προ­σλά­βει όλο το ανα­γκαίο μόνι­μο ιατρι­κό και νοση­λευ­τι­κό προ­σω­πι­κό ή θα συνε­χί­ζει να στέλ­νει ηλε­κτρο­νι­κά ραβα­σά­κια στους νοσο­κο­μεια­κούς για­τρούς στην Αθή­να, στην Αρτα και τα Γιάν­νε­να, στην Κέρ­κυ­ρα και αλλού, τη μέρα της εφη­με­ρί­ας τους να ετοι­μά­σουν τις απο­σκευ­ές τους και να παρου­σια­στούν το επό­με­νο πρωί στις Σέρ­ρες, στη Βέροια, στην Κατε­ρί­νη, αδιά­φο­ρο ακό­μα και αν έχουν αναρ­ρω­τι­κή άδεια, αν ανή­κουν στις ευπα­θείς ομάδες.

Θα εξο­πλί­σει τα νοσο­κο­μεία με τον ανα­γκαίο αριθ­μό συσκευών παρο­χής υψη­λής ροής οξυ­γό­νου για να απο­φεύ­γε­ται η δια­σω­λή­νω­ση ασθε­νών που μπο­ρούν να υπο­στη­ρι­χθούν μη επεμ­βα­τι­κά; Είναι έγκλη­μα που δεν το έχει κάνει, ενώ προ­βλέ­πε­ται στα θερα­πευ­τι­κά πρω­τό­κολ­λα του ΕΟΔΥ.

Θα στε­λε­χώ­σει έστω και τώρα με όλο το ανα­γκαίο μόνι­μο προ­σω­πι­κό τα Κέντρα Υγεί­ας ώστε να κατα­γρα­φεί άμε­σα όλος ο πλη­θυ­σμός, οι χρο­νί­ως πάσχο­ντες, ομά­δες υψη­λού κιν­δύ­νου να εμφα­νί­σουν σοβα­ρή νόσο Covid-19, τα ΑμεΑ;

Είναι εξαι­ρε­τι­κά κρί­σι­μο ζήτη­μα όχι μόνο για τους εμβο­λια­σμούς αλλά και για τη στε­νή παρα­κο­λού­θη­ση με σκο­πό να προ­λη­φθεί η επι­δεί­νω­ση. Δεν είμα­στε στο πρώ­το κύμα. Τώρα ξέρου­με ότι έχου­με τα θερα­πευ­τι­κά μέσα ώστε έγκαι­ρα να παρέμ­βου­με και να απο­τρέ­ψου­με μία πιθα­νή επι­δεί­νω­ση. Και η κυβέρ­νη­ση το ξέρει, αλλά συνε­χί­ζει να τζο­γά­ρει την υγεία και τη ζωή μας.

Εμείς, οι αγω­νι­ζό­με­νοι υγειο­νο­μι­κοί, δεν θα την τζο­γά­ρου­με. Συνε­χί­ζου­με να παλεύ­ου­με για ουσια­στι­κά μέτρα προ­στα­σί­ας για μας και το λαό και θα είμα­στε ανά­με­σα στους πρώ­τους στο «Θριά­σιο», στο «Αττι­κόν», στον «Ευαγ­γε­λι­σμό», στο «Σωτη­ρία», στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, παντού, που θα κάνου­με το εμβό­λιο. Για να είμα­στε όρθιοι, υγιείς και δυνα­τοί στο πόστο μας, στο πλευ­ρό των ασθε­νών μας, να τους προ­σφέ­ρου­με τις υπη­ρε­σί­ες μας, στο πλευ­ρό του λαού μας στον αγώ­να του για μέτρα προ­στα­σί­ας της υγεί­ας και της ζωής του.

Ανο­σοι απέ­να­ντι στον κορο­νο­ϊό, με συλ­λο­γι­κή οργά­νω­ση και πάλη που θα δημιουρ­γεί απο­τε­λε­σμα­τι­κά αντι­σώ­μα­τα απέ­να­ντι στην παν­δη­μία της πολι­τι­κής της εκμε­τάλ­λευ­σης. Μέχρι να τη βάλει στο χρο­νο­ντού­λα­πο της κοι­νω­νι­κής ιστο­ρί­ας, όπως τις λοι­μώ­δεις νόσους των περα­σμέ­νων αιώνων.

Αφρο­δί­τη Ρέτζιου

Πρό­ε­δρος της Ομο­σπον­δί­ας Ενώ­σε­ων Νοσο­κο­μεια­κών Για­τρών Ελλά­δας (ΟΕΝΓΕ)

Πηγή: 902.gr / Ριζοσπάστης

«Ο πικρός βίος του Μαξ Χάβε­λα­αρ, Μια ιστο­ρία εκμε­τάλ­λευ­σης στις αποι­κί­ες καφέ»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο