Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αϊνστάιν: «Στο πρόσωπο του Λένιν… Άνθρωποι σαν αυτόν…»

Επι­μέ­λεια Πάνος Αλε­πλιώ­της //

”Στο πρό­σω­πο του Λένιν τιμώ τον άνθρω­πο που μέσα από την από­λυ­τη προ­σω­πι­κή του θυσία έδω­σε όλη του την ενέρ­γεια για να πραγ­μα­τώ­σει την κοι­νω­νι­κή δικαιο­σύ­νη. Ένα είναι σίγου­ρο: Άνθρω­ποι σαν κι αυτόν είναι οι θεμα­το­φύ­λα­κες και οι ανα­νε­ω­τές του ανθρώ­πι­νου είδους.”
Ανα­φέ­ρε­ται στην σελί­δα 96 του βιβλί­ου: Einstein: An Intimate Study of a Great Man. Dimitri Marianoff, Palma Wayne. p.96)

O Δόκτο­ρας Ντι­μί­τρι Μαριά­νοφ γεν­νή­θη­κε το 1889.Κανείς δεν ξέρει την ημε­ρο­μη­νία θανά­του του. Ήταν γεν­νε­τι­στής και βοη­θός του Αιν­σταίν. Παντρεύ­τη­κε την θετή κόρη του Αιν­σταίν Μάρ­γοτ το 1930. Έγρα­ψε το βιβλίο Αϊν­σταίν Μια πολύ προ­σω­πι­κή μελέ­τη ενός Μεγά­λου άντρα σε έλευ­θε­ρη μετά­φρα­ση απο τα αγγλι­κά Einstein. An intimate study of a great man το 1944 μαζί με τον Palma Wayne.

Γρά­φει ο οικος Doran στον πρό­λο­γο του βιβλί­ου. Αϊνστάιν:

Μια οικεία μελέ­τη ενός μεγά­λου ανθρώ­που, που δημο­σιεύ­θη­κε για πρώ­τη φορά το 1944, ανα­φέ­ρει την προ­σω­πι­κή ζωή του φυσι­κού Albert Einstein (1879–1955). Το βιβλίο γρά­φτη­κε από τον γαμπρό του Αϊν­στάιν, ο οποί­ος παντρεύ­τη­κε την κόρη του Margot στο Βερο­λί­νο το 1930. Ο Αϊν­στάιν ήταν απλός, άμε­σος άνθρω­πος, αλλά παρα­μέ­νει σήμε­ρα μεγα­λύ­τε­ρος από τη ζωή και όπως γρά­φει ο συγ­γρα­φέ­ας Marianoff, «η ζωή του Αϊν­στάιν δεν είναι ένα γεγο­νώς συναρ­πα­στι­κό, δεν είναι γεμά­το με τη βια­σύ­νη και τη σφύ­ριγ­μα των θεα­μα­τι­κών περι­πέ­τειων, δεν έχει το πεδίο και τον κίν­δυ­νο του εξε­ρευ­νη­τή, ο οποί­ος παγώ­νει και υπο­φέ­ρει και αγω­νί­ζε­ται στην έρευ­νά του, δεν γεμί­ζει με την ανά­δευ­ση και την άνε­ση του περι­πε­τειώ­δους , φαντα­σμα­γο­ρι­κά επει­σό­δια, δεν είναι ένα πολύ­χρω­μο πανό­ρα­μα του προ­σκυ­νή­μα­τος του ανθρώ­που … Δεν έχει καθό­λου χρώ­μα εκτός από το χρώ­μα του μεγα­λεί­ου … Είναι ένα ισχυ­ρό επι­κό ταξί­δι της επι­στή­μης — μια στα­θε­ρή, ανα­πνευ­στι­κή πορεία της οποί­ας το ηρω­ι­κό υψό­με­τρο είναι τόσο υψη­λό που απο­κλεί­ει την εκστα­τι­κή γλώσ­σα που εφαρ­μό­ζε­ται τόσο συχνά στις μονα­δι­κές ανθρώ­πι­νες προ­σπά­θειες … Δεν έχει καμία συγκί­νη­ση σε αυτήν, εκτός από τη συγκί­νη­ση ότι άλλα­ξε την παλίρ­ροια της ιστο­ρί­ας του ανθρώ­που και δημιούρ­γη­σε νέους διαύ­λους για την ανά­πτυ­ξή του. κανέ­να δρά­μα σε αυτό, εκτός από το υπερ­βο­λι­κό δρά­μα ενός συνερ­γά­τη δεν είναι τόσο ανυ­πό­λη­πτο που όσο ο άνθρω­πος παρα­μέ­νει στη γη θα έχει επω­φε­λη­θεί από αυτό.

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Δούλεψα σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης. Από το 2011 μένω στην Σουηδία στην πόλη Σβεγκ και δουλεύω στον δήμο της Χεργιεντάλεν σαν διευθυντής τεχνικών και κοινωνικής υποδομής.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο