Αόρατα

Στις εκλο­γές του 2019 το ΚΚΕ ήταν τρί­το κόμ­μα σε όλη την Αττι­κή και στις 6 από τις 7 εκλο­γι­κές περι­φέ­ρειες, στις μισές από αυτές έως και τρεις μονά­δες πάνω από το ΚΙΝΑΛ. Αλλά όλα αυτά είναι… μικρές λεπτο­μέ­ρειες, όταν πρέ­πει να παρου­σιά­σεις ως δίλημ­μα των εκλο­γών το ποια θα είναι η διχρω­μία ή τρι­χρω­μία της επό­με­νης αντι­λαϊ­κής κυβέρ­νη­σης. Κάπως έτσι, σε εφη­με­ρί­δα του συγκρο­τή­μα­τος δια­βά­σα­με τις προ­άλ­λες ότι «φου­ντώ­νει η μάχη του Λεκα­νο­πε­δί­ου», συνο­δεία ενός χάρ­τη όπου απο­τυ­πώ­νο­νταν τα ποσο­στά των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ το 2019. Τι να πού­με; Τα «κάνει αόρα­τα» το …πάθος τους να παρου­σιά­σουν ως προ­ε­κλο­γι­κό «θρί­λερ» τον αντα­γω­νι­σμό των αστι­κών κομ­μά­των για την επό­με­νη αντι­λαϊ­κή κυβέρ­νη­ση. Ο λαός να τους πλη­ρώ­σει με το ίδιο νόμι­σμα, κάνο­ντας την έκπλη­ξη με ένα ακό­μα πιο δυνα­τό ΚΚΕ, για να μην ξέρουν από πού τους ήρθε.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα