«Ωραία παι­διά με τα μεγά­λα μάτια σαν εκκλη­σί­ες χωρίς στα­σί­δια, ωραία παι­διά, δικά μας, με τη μεγά­λη θλί­ψη των αντρεί­ων, αψή­φι­στοι, όρθιοι στα προ­πύ­λαια, στον πέτρι­νο αέρα, έτοι­μο χέρι, έτοι­μο μάτι,- πώς μεγα­λώ­νει το μπόι, το βήμα κι η παλά­μη του ανθρώ­που. 17 Νοεμ­βρί­ου». Οι στί­χοι από το ποί­η­μα του Γιάν­νη Ρίτσου «Ημε­ρο­λό­γιο μιας βδο­μά­δας», … Συνε­χί­στε να δια­βά­ζε­τε το «Αύριο θα κάνει ξαστε­ριά».