Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Βασίλης Βασιλικός: «Νιώθω αηδία και θλίψη όταν βλέπω το Ζ πάνω στα ρωσικά τανκ»

Εξορ­γι­σμέ­νος για την χρή­ση του γράμ­μα­τος «Ζ» ως συμ­βό­λου της ρωσι­κής εισβο­λής στην Ουκρα­νία δήλω­σε ο συγ­γρα­φέ­ας Βασί­λης Βασι­λι­κός μιλώ­ντας σε γερ­μα­νι­κή εφημερίδα.

Το 1966 πρω­το­δη­μο­σιεύ­θη­κε το «Ζ», το μυθι­στό­ρη­μα του Βασί­λη Βασι­λι­κού που ανα­φέ­ρο­νταν στα γεγο­νό­τα της δολο­φο­νί­ας του Γρη­γό­ρη Λαμπρά­κη στη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Το 1969, η μετα­φο­ρά του στον κινη­μα­το­γρά­φο από τον Κώστα Γαβρά, με πρω­τα­γω­νι­στές τους Υβ Μοντάν και Ζαν Λουί Τρε­ντι­νιάν, έκα­ναν γνω­στό το βιβλίο σε όλον τον κόσμο.

Μισό αιώ­να αργό­τε­ρα, το «Ζ» φιγου­ρά­ρει στα ρωσι­κά άρμα­τα μάχης, συμ­βο­λί­ζο­ντας την επι­χεί­ρη­ση του ρωσι­κού στρα­τού στην Ουκρανία.

Μιλώ­ντας στη γερ­μα­νι­κή εφη­με­ρί­δα «TAZ», ο Βασι­λι­κός δηλώ­νει αηδία και θλίψη:

«Το “Ζ” είναι ένα γράμ­μα που είχα αγα­πή­σει πολύ πριν γρά­ψω το βιβλίο μου, καθώς ήταν το σύμ­βο­λο των γαλ­λι­κών τρέ­νων και μπο­ρού­σες να το δεις σε όλους τους σιδη­ρο­δρο­μι­κούς σταθ­μούς», είπε, ανα­φέ­ρει η Deutsche Welle.

«Μετά την έκδο­ση του βιβλί­ου και της ται­νί­ας του Κώστα Γαβρά το 1969, το “Ζ” έγι­νε σύμ­βο­λο της ζωής και του αγώ­να του Γρη­γό­ρη Λαμπρά­κη, αλλά φυσι­κά και παγκό­σμιο σύμ­βο­λο ειρή­νης», πρό­σθε­σε και είπε ακό­μη: «Νιώ­θω αηδία και θλί­ψη όταν το βλέ­πω πάνω στα ρωσι­κά τανκ. Για­τί το “Ζ” ήταν ένα σύμ­βο­λο ενά­ντια στους συνταγ­μα­τάρ­χες που με τανκς εδραί­ω­σαν τη δικτα­το­ρία τους στη χώρα μου στις 21 Απρι­λί­ου 1967».

Το «Z», υπο­γραμ­μί­ζει ο συγ­γρα­φέ­ας, «ήταν και είναι το αντί­θε­το της “φιλο­σο­φί­ας” των τανκς».

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο