Βασίλης Κανιάρης: «Το πανό»

Σε είχα δει στην επαρχία
σε κάποιον έρη­μο σταθμό
το τρέ­νο για τη Γερμανία
να παίρ­νεις ένα δειλινό

ύστε­ρα σ΄ έχα­σα για χρόνια
κι έναν Απρί­λιο πικρό
είχες κρυ­φτεί στην Καλλιθέα
σ΄ ένα υπό­γειο υγρό.

Πάνω σου έστα­ζαν τα χρόνια
κι οι κακου­χί­ες μιας ζωής
από τη μοί­ρα ενός ανθρώπου
κι απ΄ τις πλη­γές μιας εποχής

μα χθες, σε είδα στην Αθήνα,
πρω­το­μα­γιά στον Κολωνό
ένα πανό να ανεβάζεις
μ΄ έναν εργά­τη Πολωνό.

Κοί­τα­ζα πίσω σου τα χρόνια
που ΄ναι γεμά­τα ξενιτιά
κι αυτά που σ΄ έκα­ναν να φύγεις
έναν Δεκέμ­βρη μακριά

και τ΄ ανοι­χτό που­κά­μι­σό σου
όπως ανέ­βαι­νες ψηλά
στην υψι­κά­μι­νο του κόσμου
να κυμα­τί­ζει σαν φωτιά.

Νοέμ­βρης 2008
Βασί­λης Κανιάρης