Άλλη μία διάκριση απέσπασε πρόσφατα η ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα που ονομάζεται Βασίλης Χατζηπαναγής, καθώς σε ψηφοφορία για τους «Κορυφαίους των ελληνικών γηπέδων» πήρε με διαφορά τις περισσότερες ψήφους.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που το μεγαλείο του Β. Χατζηπαναγή τυγχάνει αναγνώρισης από τους ανθρώπους του ποδοσφαίρου.
Το 2003, με την ευκαιρία του εορτασμού των 50 χρόνων από την ίδρυση της UEFA, ανακηρύχθηκε κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής των τελευταίων 50 χρόνων από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, ενώ τον Οκτώβριο του 2021 η IFFHS (Διεθνής Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου) τον επέλεξε στην καλύτερη 11άδα όλων των εποχών του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Γεννημένος στην Τασκένδη της τότε Σοβιετικής Ένωσης (σημερινό Ουζμπεκιστάν), στις 26 Οκτωβρίου 1954, ο Βασίλης Χατζηπαναγής, παιδί πολιτικών προσφύγων, ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τη Δυναμό Τασκένδης και το 1972 πήγε στην Παχτακόρ. To 1975 ήρθε στον Ηρακλή και εκεί έκανε την σπουδαία του καριέρα, κατακτώντας με την ομάδα το Κύπελλο Ελλάδας το 1976 και το Βαλκανικό Κύπελλο το 1985.
Το 1984 κλήθηκε και αγωνίστηκε στη Μικτή Κόσμου εναντίον της αμερικανικής ομάδας «Κόσμος Ν. Υόρκης» σε φιλανθρωπικό αγώνα που έγινε στις 22 Ιουλίου στο Νιου Τζέρσευ.
Χαρακτηριστικό του ήταν καταπληκτική τεχνική του κατάρτιση που του έδωσε το προσωνύμιο «Νουρέγιεφ της μπάλας».
Πού όμως οφείλεται το «φαινόμενο» Χατζηπαναγής; Την απάντηση έδωσε ο ίδιος, σε συνέντευξη που έδωσε, με αφορμή τη βράβευσή του, στον Βασίλη Σαμπράκο και στον Μιχάλη Τσόχο.
Σε ερώτηση σχετικά με το αν θα είχε γίνει αυτός που έγινε, αν δεν είχε μεγαλώσει στην ΕΣΣΔ και το αν πήρε τα περισσότερα εφόδια εκεί, ο «Νουρέγιεφ» του ελληνικού ποδοσφαίρου απάντησε χωρίς δισταγμό:
«Πιστεύω εκεί. Έδιναν μεγάλες βάσεις στις αναπτυξιακές ηλικίες εκεί. Δούλευαν τρομερά, ήταν με επιστήμη, με αυτά… τότε… μιλάμε 60’-70».
Στάθηκε ιδιαίτερα στο επίπεδο των αθλητικών υποδομών που υπήρχαν στη Σοβιετική Ένωση λέγοντας χαρακτηριστικά ότι το 1972, όταν πήγε στην Παχτακόρ, εγκαταστάσεις όπως του Παναθηναϊκού στην Παιανία που φτιάχτηκαν στη δεκαετία του 80 και θεωρούνταν πρότυπο, τις είχαν όλες οι ομάδες της Α’ κατηγορίας στην ΕΣΣΔ.
Μάλιστα, αναφέρθηκε στην έκπληξή του όταν ήρθε στην Ελλάδα και κλήθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του να παίξει μπάλα σε ξερό γήπεδο (χωρίς χλοοτάπητα) και ομολόγησε ότι οι προπονητές του τον είχαν προειδοποιήσει για το τι θα αντιμετώπιζε στην Ελλάδα.
«Εγώ νομίζω ότι από εκεί πήρα βάσεις τρομερές. Δεν ξέρω εδώ (αν θα τις έπαιρνα), γιατί εδώ ήταν χαμηλό επίπεδο. Να λέμε την αλήθεια.»
Δείτε το εδώ το χαρακτηριστικό απόσπασμα της συνέντευξης του Β. Χατζηπαναγή.
902.gr
