Βενεζουέλα: Προεδρικές κάλπες στις 22 Απριλίου — Η θέση του ΚΚ Βενεζουέλας

Παρό­τι ο διά­λο­γος της κυβέρ­νη­σης της Βενε­ζου­έ­λας και της αντι­πο­λί­τευ­σης στη Δομι­νι­κα­νή Δημο­κρα­τία με δια­με­σο­λα­βη­τές τον Πρό­ε­δρο της χώρας Ντα­νί­λο Μεδί­να και τον πρώ­ην Ισπα­νό Πρω­θυ­πουρ­γό Χ. Λ. Θαπα­τέ­ρο έχει ουσια­στι­κά «παγώ­σει», ανα­κοι­νώ­θη­κε αυτή την εβδο­μά­δα από την Εθνι­κή Εκλο­γι­κή Επι­τρο­πή ότι οι προ­ε­δρι­κές εκλο­γές θα γίνουν στις 22 του Απρί­λη με τον εκλεγ­μέ­νο Πρό­ε­δρο Νικο­λά Μαδού­ρο να έχει εδώ και και­ρό επι­βε­βαιώ­σει ότι θα επαναδιεκδικήσει.

Οι εκπρό­σω­ποι της αντι­πο­λί­τευ­σης της ΜUD αρνού­νται ακό­μα να υπο­γρά­ψουν τη «συμ­φω­νία της Δομι­νι­κα­νής Δημο­κρα­τί­ας» των έξι σημεί­ων, που είναι προ­ϊ­όν συμ­βι­βα­σμού για τη λεγό­με­νη «εθνι­κή συμ­φι­λί­ω­ση και την ειρή­νη» στη Βενε­ζου­έ­λα, μετά από μια του­λά­χι­στον δίχρο­νη περί­ο­δο βίαιων φονι­κών δρά­σε­ων της φασι­στι­κής ολι­γαρ­χι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης που υπο­στη­ρί­ζουν οι ιμπε­ρια­λι­στές των ΗΠΑ και της ΕΕ.

Εντείνονται οι ιμπεριαλιστικές πιέσεις

Το ίδιο διά­στη­μα ασκού­νται έντο­νες πιέ­σεις από ισχυ­ρές ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνά­μεις στην κυβέρ­νη­ση του Μαδού­ρο, τις ΗΠΑ (όπως κατα­γρά­φτη­κε στην περιο­δεία του Αμε­ρι­κα­νού ΥΠΕΞ σε χώρες της περιο­χής), την ΕΕ με κυρώ­σεις και άλλα περιο­ρι­στι­κά μέτρα που πλήτ­τουν την οικονομία.

Οι ιμπε­ρια­λι­στι­κές πιέ­σεις κατά της μπο­λι­βα­ρια­νής κυβέρ­νη­σης εντεί­νο­νται, ενώ οι ΗΠΑ πρό­σφα­τα παρα­κί­νη­σαν το στρα­τό της Βενε­ζου­έ­λας να προ­χω­ρή­σει σε νέο πρα­ξι­κό­πη­μα, αν δεν μπο­ρεί να επέλ­θει «αλλα­γή» μέσω εκλογών…

Κι όλα αυτά ενώ οι ιμπε­ρια­λι­στές και οι φασι­στι­κές μαριο­νέ­τες τους στο εσω­τε­ρι­κό εντεί­νουν τις δια­χρο­νι­κές μεθο­δεύ­σεις για απο­στα­θε­ρο­ποί­η­ση με στό­χο την πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κή ανα­τρο­πή, πατώ­ντας και πάνω στις συνέ­πειες της κρί­σης του καπι­τα­λι­στι­κού τρό­που παρα­γω­γής, που δεν άλλα­ξε τα τελευ­ταία 18 χρό­νια, παρά τα επι­τεύγ­μα­τα των μπο­λι­βα­ρια­νών κυβερ­νή­σε­ων υπό τον αεί­μνη­στο Ούγκο Τσά­βες και τον Μαδού­ρο. Κυβερ­νή­σε­ων που υπο­στη­ρί­χθη­καν από το ΚΚ Βενε­ζου­έ­λας που παράλ­λη­λα ασκού­σε κρι­τι­κή για τη μη μετε­ξέ­λι­ξη της Μπο­λι­βα­ρια­νής Δια­δι­κα­σί­ας σε πραγ­μα­τι­κή επα­νά­στα­ση. Το ΚΚ Βενε­ζου­έ­λας έχει εντεί­νει τα τελευ­ταία χρό­νια το αίτη­μά του προς το κυβερ­νών PSUV για πραγ­μα­τι­κές αλλα­γές που θα αγγί­ζουν τις καπι­τα­λι­στι­κές σχέ­σεις παρα­γω­γής. Πρό­σφα­τα το ΚΚ Βενε­ζου­έ­λας είχε απευ­θύ­νει έκκλη­ση στον Μαδού­ρο και το PSUV να τερ­μα­τί­σoυν την «ταξι­κή συνερ­γα­σία» με την αστι­κή τάξη, δια­τη­ρώ­ντας παράλ­λη­λα την αντί­στα­σή του στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές και φασι­στι­κές μεθο­δεύ­σεις κατά της δημοκρατίας.

Ο Μαδούρο υπέγραψε

Η αντι­πο­λί­τευ­ση, παρά τις επα­νει­λημ­μέ­νες εκκλή­σεις του Θαπα­τέ­ρο, ισχυ­ρί­ζε­ται ότι δεν υπάρ­χουν εγγυ­ή­σεις για «καθα­ρές, ελεύ­θε­ρες και δημο­κρα­τι­κές εκλο­γές», ενώ στο κεί­με­νο δια­τυ­πώ­νο­νται ρητά μέτρα και προ­βλέ­πε­ται παρου­σία παρα­τη­ρη­τών του ΟΗΕ.

Ταυ­τό­χρο­να στη συμ­φω­νία περι­λαμ­βά­νε­ται και έκκλη­ση για την άρση των υφι­στά­με­νων κυρώ­σε­ων, ώστε «να ξεπε­ρα­στούν προ­βλή­μα­τα στην οικο­νο­μία», ζήτη­μα που όπως φαί­νε­ται είναι σημα­ντι­κό σημείο, στο οποίο δια­τυ­πώ­νο­νται ενστά­σεις από τους ισχυ­ρούς πάτρω­νες της αντι­πο­λί­τευ­σης. Σε μια ωστό­σο συμ­βο­λι­κή κίνη­ση, η κυβερ­νη­τι­κή αντι­προ­σω­πεία και ο Μαδού­ρο ανα­κοί­νω­σαν ότι υπέ­γρα­ψαν τη συμ­φω­νία «τηρώ­ντας το λόγο τους».

ΚΚ Βενεζουέλας: Χρειάζεται επαναστατική διέξοδος στην κρίση

Το βάθε­μα της καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης που έχει πολύ αρνη­τι­κή εξέ­λι­ξη στα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, τα οποία δεν μπο­ρούν να αντα­πο­κρι­θούν σε στοι­χειώ­δεις ανά­γκες, επι­ση­μαί­νει το ΚΚ Βενε­ζου­έ­λας, που επί­σης ανα­λύ­ει τα όποια επι­δο­μα­τι­κά μέτρα παίρ­νει η κυβέρ­νη­ση από ταξι­κή σκο­πιά και ως ανε­παρ­κή σε συν­δυα­σμό με μέτρα που προ­ω­θούν το συμ­βι­βα­σμό με τμή­μα­τα της αστι­κής τάξης, όπως και η «συμ­φω­νία στον Αγιο Δομίνικο».

Όπως σημειώ­νει, παρά τις δια­κη­ρύ­ξεις η κυβέρ­νη­ση δεν οδη­γεί σε επα­να­στα­τι­κή διέ­ξο­δο από την κρί­ση, που δια­χει­ρί­ζε­ται χωρίς να πει­ρά­ζει στο ελά­χι­στο την κυριαρ­χία του κεφαλαίου.

Σε ό,τι αφο­ρά τις εκλο­γές, το ΚΚ Βενε­ζου­έ­λας, που μέχρι τώρα στή­ρι­ζε το PSUV, βρί­σκε­ται σε δια­δι­κα­σία εσω­κομ­μα­τι­κής συζή­τη­σης ώστε να απο­φα­σί­σει τη στά­ση του (στή­ρι­ξη ή όχι) με Εθνι­κή Συν­διά­σκε­ψη το επό­με­νο διά­στη­μα. Ταυ­τό­χρο­να, προ­χω­ρά­ει στη συγκέ­ντρω­ση δυνά­με­ων από την εργα­τι­κή τάξη, την αγρο­τιά, τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα για τη συγκρό­τη­ση αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού, αντι­φα­σι­στι­κού λαϊ­κού μετώ­που με ένα «συνε­πές αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κό, αντι­μο­νο­πω­λια­κό πρό­γραμ­μα, με εργα­τι­κό — λαϊ­κό έλεγ­χο της παρα­γω­γής και της δια­νο­μής, με εθνι­κο­ποί­η­ση του τρα­πε­ζι­κού τομέα, των μεγά­λων βιο­μη­χα­νι­κών ομί­λων και του εμπο­ρί­ου, με ένα σχέ­διο εθνι­κής ανε­ξάρ­τη­της παρα­γω­γι­κής ανά­πτυ­ξης, που θα στεί­λει στη φυλα­κή τους διε­φθαρ­μέ- νους τόσο από την αντι­πο­λί­τευ­ση όσο και από την κυβέρ­νη­ση, πολι­τι­κούς και στρατιωτικούς».

Πηγή: Χαραυ­γή