Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Βερολίνο: Χιλιάδες εργαζόμενοι τίμησαν τη μνήμη της Ρόζα Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ

Πάνω από 13 χιλιά­δες εργα­ζό­με­νοι τίμη­σαν και φέτος στο Βερο­λί­νο στις 15 Ιανουα­ρί­ου τη μνή­μη των ιδρυ­τών του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Γερ­μα­νί­ας (KPD), Ρόζας Λού­ξε­μπουργκ και Καρλ Λίμπκνεχτ.

Οι δυο κομ­μου­νι­στές ηγέ­τες δολο­φο­νή­θη­καν άναν­δρα στις 5 Γενά­ρη 1919 στο Βερο­λί­νο από την παρα­στρα­τιω­τι­κή οργά­νω­ση των Freikorps, που στρα­το­λό­γη­σε και εξό­πλι­σε η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή κυβέρ­νη­ση του Φρί­ντριχ Εμπερτ, για να κατα­πνί­ξει την επα­νά­στα­ση των εργα­τών του Βερολίνου.

Στη φετι­νή μαζι­κή πορεία συμ­με­τεί­χαν με δυνα­μι­κό μπλοκ μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, μαζί με τα μπλοκ του Γερ­μα­νι­κού Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος (DKP) και του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Τουρ­κί­ας (TKP).

Η πορεία ξεκί­νη­σε από τη δια­σταύ­ρω­ση Φραν­κφούρ­τερ Τορ του ανα­το­λι­κού Βερο­λί­νου και κατέ­λη­ξε μετά από πορεία χιλιο­μέ­τρων, μέσω της Λεω­φό­ρου Καρλ Μαρξ, στο νεκρο­τα­φείο του Φρι­ντριχ­σφέλ­ντε, όπου είναι θαμ­μέ­νοι η Ρόζα Λού­ξε­μπουργκ, ο Καρλ Λίμπ­κνεχτ και άλλες προ­σω­πι­κό­τη­τες του γερ­μα­νι­κού κομ­μου­νι­στι­κού και εργα­τι­κού κινή­μα­τος, της Επα­νά­στα­σης του Νοέμ­βρη του 1918, των Διε­θνών Ταξιαρ­χιών και της πάλης ενά­ντια στον φασισμό.

Εργα­ζό­με­νοι δια­φο­ρε­τι­κών ηλι­κιών, με κόκ­κι­να γαρί­φα­λα στα χέρια, δημιούρ­γη­σαν ένα κόκ­κι­νο σεντό­νι πάνω από τα μνη­μεία τους, ενώ συγκι­νη­τι­κή ήταν η παρου­σία ηλι­κιω­μέ­νων και ανα­πή­ρων αγω­νι­στών με τα κόκ­κι­να λάβα­ρά τους.

Ιδιαί­τε­ρα σήμε­ρα που κλι­μα­κώ­νε­ται ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος στην Ουκρα­νία, η στά­ση των δύο κομ­μου­νι­στών ηγε­τών στον Α’ Παγκό­σμιο ιμπε­ρια­λι­στι­κό Πόλε­μο απο­τε­λεί πυξί­δα για τον αγώ­να των κομ­μου­νι­στών και της εργα­τι­κής τάξης. Ο αγώ­νας υπέρ των λαών είναι αγώ­νας ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, ενά­ντια στην ντό­πια και ξένη αστι­κή τάξη που σέρ­νουν τους λαούς σε αιμα­το­κυ­λί­σμα­τα για τα συμ­φέ­ρο­ντα των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Ο πραγ­μα­τι­κός αγώ­νας για τα λαϊ­κά συμ­φέ­ρο­ντα επι­βάλ­λει τη χάρα­ξη αυτο­τε­λούς αγώ­να ενά­ντια στα μονο­πώ­λια και στις αστι­κές τάξεις, επι­βάλ­λει την απο­δέ­σμευ­ση από κάθε ιμπε­ρια­λι­στι­κή συμ­μα­χία, φέρ­νει στο προ­σκή­νιο την πάλη για την ανα­τρο­πή του καπιταλισμού.

Ριζο­σπά­στης.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο