Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Βιασμός στη Θεσσαλονίκη: Αντίστροφη μέτρηση για τα αποτελέσματα των τοξικολογικών εξετάσεων της 24χρονης Γεωργίας

  Εν ανα­μο­νή των τοξι­κο­λο­γι­κών απο­τε­λε­σμά­των της 24χρονης που κατήγ­γει­λε ότι έπε­σε θύμα βια­σμού σε πρω­το­χρο­νιά­τι­κο πάρ­τι σε σουί­τα πολυ­τε­λούς ξενο­δο­χεί­ου, στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, βρί­σκε­ται η 5η τακτι­κή ανα­κρί­τρια, η οποία διε­ρευ­νά την υπόθεση.

Τα απο­τε­λέ­σμα­τα, που θα κρί­νουν την περαι­τέ­ρω εξέ­λι­ξη της δικα­στι­κής έρευ­νας, ανα­μέ­νε­ται να παρα­δο­θούν έως αργά το από­γευ­μα στην ανα­κρί­τρια, μέσα σε σφρα­γι­σμέ­νο φάκε­λο. Εντός του ίδιου φακέ­λου θα βρί­σκε­ται και η έκθε­ση με το πόρι­σμα του καθη­γη­τή Ιατρο­δι­κα­στι­κής και Τοξι­κο­λο­γί­ας του ΑΠΘ Νίκου Ράι­κου, ο οποί­ος ορί­στη­κε πραγ­μα­το­γνώ­μο­νας για την υπόθεση.

Αξιο­λο­γώ­ντας τις ανα­λύ­σεις των δειγ­μά­των ούρων της 24ωρης ‑τόσο αυτές που διε­νερ­γή­θη­καν στο εργα­στή­ριο του ΑΠΘ όσο κι εκεί­νες που εστά­λη­σαν στην Ελβε­τία- ο καθη­γη­τής στην έκθε­σή του θα δώσει απα­ντή­σεις σε δύο κρί­σι­μα ζητή­μα­τα: αφε­νός για τυχόν ανί­χνευ­ση ναρ­κω­τι­κών ουσιών (είτε κλα­σι­κές, είτε συν­θε­τι­κές και παραι­σθη­σιο­γό­να) και αφε­τέ­ρου για τους δεί­κτες αλκοόλης.

Στο μετα­ξύ, η ανα­κρί­τρια συνε­χί­ζει να λαμ­βά­νει μαρ­τυ­ρι­κές κατα­θέ­σεις και στο πλαί­σιο αυτό εξέ­τα­σε τις προη­γού­με­νες μέρες τον άνδρα που φέρε­ται να προ­σκά­λε­σε την 24χρονη στο πάρ­τι, όπως επί­σης κι ένα ακό­μη άτο­μο που συμ­με­τεί­χε σ’ αυτό.

   Την ίδια ώρα, συνε­χί­ζε­ται η παράλ­λη­λη (εισαγ­γε­λι­κή) έρευ­να για τυχόν δρά­ση κυκλω­μά­των μαστρο­πεί­ας και το τελευ­ταίο 24ωρο είδε το φως της δημο­σιό­τη­τες μία ακό­μη καταγ­γε­λία, παρό­μοια με αυτή που προ­σκό­μι­σε στη Δικαιο­σύ­νη ο ποι­νι­κο­λό­γος Νίκος Δια­λυ­νάς, επι­κα­λού­με­νος τα στοι­χεία γυναί­κας — καταγγέλλουσας.

Ναπο­λέ­ων Σου­κα­τζί­δης Το μεγα­λείο ενός αγω­νι­στή της Αντί­στα­σης, του Θέμου Κορνάρου

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο