Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης //
«Η ιστορία αυτή είναι αληθινή. Συνέβη σε μια μικρή πόλη στα δυτικά των Ε.Π.Α. Άλλοτε η περιοχή αυτή των Ε.Π.Α. υπαγόταν στο Μεξικό. Το 1848 όμως οι Ε.Π.Α. αγόρασαν την περιοχή αυτή από την κυβέρνηση του Μεξικού και από τότε ονομάζεται Νέο Μεξικό. Έτσι οι Μεξικάνοι κάτοικοι έγιναν Αμερικάνοι. Έγιναν όμως μόνο στα χαρτιά. Γιατί και σήμερα ακόμη μιλούν μια άλλη γλώσσα και έχουν το δικό τους τρόπο ζωής. Οι «γνήσιοι» Αμερικάνοι θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο απ’ τους «νέους». Και αυτό φυσικά έχει τους λόγους του. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήταν πλούσιοι. Αγόρασαν τη γη των αγροτών, ενώ παληότερα οι ίδιοι οι Μεξικάνοι ήταν κύριοι της γής τους. Σήμερα όμως χρησιμοποιούνται μόνο σαν φτηνά εργατικά χέρια. Και η κυβέρνηση της Ουάσιγκτον υποστήριξε από τότε αυτή την πολιτική.»
(Από την εισαγωγή του βιβλίου)
Ο Βόλφγκανγκ Χουγκ, Γερμανός ιστορικός εξέδωσε το βιβλίο στο Βερολίνο το 1973 βασιζόμενος σε ιστορικά στοιχεία και εμπνευσμένος από το ομώνυμο φιλμ του Χ. Ι. Μπίμπερμαν.
Στο «Αλάτι της γης» διαβάζουμε για μια πραγματική απεργία Μεξικανών μεταλλωρύχων στην πόλη του Σίλβερ Σίτι στην πολιτεία του Νέο Μεξικό. Το βασικό αίτημα της απεργίας είναι για καλύτερες συνθήκες εργασίας, προσλήψεις νέων εργατών και για ίση μεταχείριση μεταξύ των Μεξικανών και Αμερικανών εργατών. Το επόμενο αίτημα προέρχεται από τις γυναίκες των εργαζόμενων στα ορυχεία και οι οποίες διεκδικούν ζεστό νερό και όλες τις ανέσεις που χρειάζεται ένα σπίτι καθώς και ίση μεταχείριση από τους απεργούς που αντιμετώπιζαν τα αιτήματα που οι γυναίκες έβαζαν στη συζήτηση ως αποκλειστικά θέματα για το σπίτι.
Όλα τα παραπάνω καταγράφονται λιτά, χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς και φλύαρες περιγραφές. Ο συγγραφέας παραθέτει τις άθλιες συνθήκες εργασίας στα ορυχεία, την αδιαφορία της εργοδοσίας, την γενικότερη εξαθλίωση μέσα στην κοινότητα καθώς και το αγωνιστικό ξέσπασμα καθιστώντας τους/ις αναγνώστες/ριες κοινωνούς ενός πολύ σημαντικού ιστορικού γεγονότος. Σε κάποια σημεία οι περιγραφές ίσως φαίνονται πολύ γρήγορες ή/και βιαστικές, αλλά σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα. Πάντως θα είχε ενδιαφέρον μια αντιπαραβολή με το πρωτότυπο κείμενο ώστε να ελεγχθεί η πιστότητα της μεταφοράς του βιβλίου στη γλώσσα μας.
Η πολιτική θέση του συγγραφέα είναι βέβαια ξεκάθαρη. Αυτό φαίνεται από την επιλογή του θέματος που παραμένει επίκαιρο, ιδιαίτερα για την εποχή μας όπου οι εργατικές κατακτήσεις βρίσκονται διεθνώς στο στόχαστρο της αστικής τάξης και των κυβερνήσεων τους. Όμως ο Βόλφγκανγκ Χουγκ δεν επιτρέπει στον εαυτό του να επιβληθεί του κειμένου ενώ παράλληλα δεν εφαρμόζει ιδεολογικές παραχωρήσεις και συμβιβασμούς. Για όλα αυτά, «Το αλάτι της γης» είναι ένα ανάγνωσμα που το προτείνω σε όλους και όλες, και όχι μόνο σε όσους/ες δείχνουν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για αυτά τα ζητήματα.
Πληροφορίες
Μετάφραση: Σταύρος Σακαλλιέρος
Το «Αλάτι της γης» κυκλοφόρησε από την Εκδοτική Ομάδα (Αθήνα, 1978)
Στο τέλος του βιβλίου περιέχονται εικόνες από την ομώνυμη ταινία του Χ. Ι. Μπίμπερμαν, το εικαστικό έργο Μιχάλη Νικολαΐδη «Εργάτες ορυχείου» και διάφορες άλλες
Ολόκληρη η ταινία
Με ελληνικούς υπότιτλους:
Χωρίς υπότιτλους:
Το τρέιλερ της ταινίας: