Γράφει η Τασσώ Γαΐλα //
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια
Στις αρχές του 1957 ο Βασιλέας Παύλος σε λόγο του στην Θεσσαλονίκη αποκαλεί τον κομμουνισμό «προσωρινή μολυσματική νόσο» και δηλώνει ότι ο λαός στερείται «πολιτικής αγωγής»… Πρωθυπουργός είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, το πολιτικό κλίμα είναι πολύ ρευστό και το θέμα των ημερών είναι η περίφημη ετεροδικία (Αυτό που βάφτισε η κυβέρνηση «προσαρμογή του νομικού καθεστώτος των εν Ελλάδι δυνάμεων των ΗΠΑ προς το ισχύον και έναντι των άλλων κρατών μελών του ΝΑΤΟ»). Αυτή λοιπόν, η σύμβαση που υπογράφτηκε μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας με υπουργό στρατιωτικών τον Ευάγγελο Αβέρωφ και που άλλαζε το ισχύον από το 1951 καθεστώς ναι μεν υπογράφτηκε το 1956 αλλά η επικύρωσή της στη Βουλή των Ελλήνων έγινε τον Ιούνιο του 1957 επισκιάζοντας δημοσιογραφικά τον θάνατο σε τροχαίο «ατύχημα» ενός στρατηγού με έντονο αντιαμεκαρινισμό που τότε είχε αναλάβει εκστρατεία να φύγουν οι βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ από την Ελλάδα.
Πρόκειται για τον στρατηγό Στέφανο Σαράφη βουλευτή το 1957 της ΕΔΑ ο οποίος στις 31 Μαΐου 1957 τραυματίστηκε θανάσιμα στην παραλιακή λεωφόρο του Αλίμου και κοντά στο σπίτι του από μια Μπιούικ Κονβέρτιμπλ που οδηγούσε ο Αμερικανός σμηνίας Μάριο Μουζάλι που τότε υπηρετούσε στην αμερικάνικη μονάδα του Ελληνικού και το αυτοκίνητο του έπεσε κυριολεκτικά επάνω στον στρατηγό με ταχύτητα 140 χιλιομέτρων… Το γεγονός χαρακτηρίστηκε τροχαίο ατύχημα.
Στρατηγός Στέφανος Σαράφης. (1890, Τρίκαλα- 31 Μαΐου 1957, Άλιμος). Στρατιωτικός αρχηγός των ανταρτών του ΕΛΑΣ (Ελληνικό Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός), μέλος του ΚΚΕ, εξέχουσα φυσιογνωμία της Αριστεράς.
Το άδειασμα-πέταγμα των βιβλίων από την βιβλιοθήκη ενός νεκρού πλέον υπερήλικα κομουνιστή η αιτία να αποκτήσω αυτήν εδώ την πρώτη έκδοση του «ΕΛΑΣ» του Στ. Σαράφη κι όσοι από εσάς είστε συλλέκτες χαρτόδετων βιβλίων — και δη πρώτης έκδοσης- θα καταλαβαίνετε τον ενθουσιασμό μου για το απόκτημα αυτό. Αυτή κι αφορμή για την σημερινή παρουσίαση του.
Στρατηγού Στέφανου Σαράφη.
Ο ΕΛΑΣ
«Αν ο ΕΛΑΣ ενισχύονταν από τους συμμάχους όπως έπρεπε και αν δεν απασχολούσε ένα μεγάλο μέρος της δύναμης του με τις επιχειρήσεις του Ζέρβα, των άλλων αντιδραστικών οργανώσεων και των ταγματαλητών, που όλοι είχαν οργανωθεί και εξοπλιστεί από τους Γερμανούς, εκτός από το Ζέρβα, η απόδοση του ΕΛΑΣ θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Αν όλες οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ , του Ζέρβα και των αντιδραστικών οργανώσεων πολεμούσαν κατά των κατακτητών, θ’ αποτελούνταν ένας αντάρτικος στρατός 100.000 και πλέον ανδρών, οπότε οι Γερμανοί θα ήταν υποχρεωμένοι ή να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο τις δυνάμεις τους στην Ελλάδα, σε βάρος των αναγκών τους στα άλλα μέτωπα, ή να εγκαταλείψουν την Ελλάδα πολύ πιο γρήγορα». (σελίδα-387).
Αν… μήπως γι’ αυτό σε κάθε έκκληση του ΕΛΑΣ για οπλισμό η απάντηση των Άγγλων και του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής ήταν… αργότερα κι ο εφοδιασμός του δεν έφτασε ποτέ; Αντ΄ αυτού φτάσαμε στο…
Σελίδα-475: …«Ζήτω το αδάμαστο Έθνος μας.
Ζήτω το πιο τρανό δημιούργημα του ο ΕΛΑΣ μας».
Στέφανος Σαράφης-Άρης Βελουχιώτης.
(Από την ημερήσια διαταγή του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ /16 Φεβρουαρίου 1945 με θέμα την αποστράτευση του ΕΛΑΣ).
Αποστράτευση ενός στρατού που αν είχε τον κατάλληλο οπλισμό θα επαναλάμβανε το «θαύμα» των προγόνων του, την επανάληψη της νίκης του Μαραθώνα…
Ένας στρατός τέλεια οργανωμένος, δημιουργός κράτους εν κράτει στην διάρκεια της κατοχής των ελεύθερων ζώνων στην σκλαβωμένη χώρα, με πίστη στην ελευθερία, με αγώνες κατά των ντόπιων συνεργατών των Γερμανών, άνιση πάλη σχεδόν αόπλων έναντι κατακτητών, συνεργατών τους και συμμάχων Άγγλων, Νεοζηλανδών, Αμερικανών. Σύμμαχος του; Ο Ελληνικός λαός. Η απελευθέρωση της Ηπείρου από τα στρατεύματα όχι των συμμάχων αλλά του στρατηγού Ζέρβα με ελλιπή οπλισμό αλλά την βοήθεια του λαού που ζήτησε από τον ΕΛΑΣ να διώξει πρώτα τον Ζέρβα από τη γη τους και μετά τους Γερμανούς ήταν μια από τις τελευταίες νικηφόρες δράσεις του ΕΛΑΣ . Της Ηπείρου που προκαλεί εντύπωση η τέλεια οικονομική της ένδεια το 1940 έναν αιώνα και … μετά την απελευθέρωση της το 1912. Οι περιγραφές του στρατηγού για την φτώχεια των χωριών της Ηπείρου συγκλονίζουν. Σκεφτείτε ότι υπήρχε ορεινό χωριό όπου οι χωρικοί νοίκιαζαν …τον εαυτό τους για υποζύγια μεταφορών, αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για την επιβίωσή τους. Κι όμως αυτός ο αγράμματος, εγκαταλειμμένος στην τύχη του λαός βοηθούσε με κάθε τρόπο τον ΕΛΑΣ μοναδική του ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον ελευθερίας, ισότητας, αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Το βιβλίο υπάγεται στην κατηγορία των ιστορικών βιβλίων κι ο οξυδερκής στρατηγός Σαράφης με λογοτεχνική μαεστρία εισάγει τον αναγνώστη στον κόσμο του ΕΛΑΣ ξεκινώντας από την ίδρυση του και φτάνοντας στην διάλυσή του. Ο Στέφανος Σαράφης γράφει σε ήπιους τόνους με πλήρη έλλειψη χαρακτηρισμών ή σχολίων για τους αντιπάλους, γράφει με λογοτεχνική γραφή που αν ‑πάλι αυτό το αν.. -, αν δεν συμπεριελάμβανε τόσα πολλά ιστορικά ντοκουμέντα θα μπορούσε άνετα να μετατραπεί σε αυτοβιογραφικό βιβλίο κατάλληλο για κινηματογραφικό σενάριο.
Για όσους δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο ‑προσωπικά η απόκτηση του στην πρώτη έκδοση ήταν μια ευκαιρία να το διαβάσω και πάλι ‑αξίζει τον κόπο να σταθείτε στον πρόλογο του στρατηγού και στις θέσεις του που αναπτύσσει για την Μικρασιατική καταστροφή- συμμετείχε κι ο ίδιος στον πόλεμο με το βαθμό του ταγματάρχη- καθώς και για το καθεστώς της δικτατορίας του ’35 και τις ευθύνες για τον πόλεμο του ’40.
Ειδική μνεία για το σύνολο των μαχών- επιχειρήσεων του ΕΛΑΣ συναντάμε στο κεφάλαιο «Επιχειρήσεις του ΕΛΑΣ» και στις σελίδες 387–425 όπου μας παρουσιάζει συνοπτικά 327 δράσεις του ΕΛΑΣ. Αυτό το κεφάλαιο είναι πράγματι μικρός θησαυρός για τους ερευνητές της ιστορίας.
Να σημειώσω εδώ και την αναφορά του στρατηγού στην απελευθέρωση –κατά την αποστράτευση του ΕΛΑΣ‑, των Εβραίων των Τρικάλων- ιδιαίτερης πατρίδας του στρατηγού‑, αλλά και των γύρω περιοχών που είχαν καταφύγει στον ΕΛΑΣ για να γλυτώσουν από τους ναζιστές κι έτσι σώθηκαν από το όνειδος της εβραϊκής γενοκτονίας.
ΕΛΑΣ, στρατός που όλο περίμενε οπλισμό και εφόδια που δεν ερχόταν ενώ οι σύμμαχοι εξόπλιζαν κι εφοδίαζαν παντοιοτρόπως τον στρατηγό Ζέρβα κλπ, σύμμαχοι Άγγλοι που την ώρα της αποστράτευσης του ΕΛΑΣ αλώνιζαν την χώρα και βομβάρδιζαν ότι έβλεπαν όρθιο στην καμένη γη της Ελλάδας…
Στις 24 Φεβρουαρίου 1945 παραδόθηκε στον ταξίαρχο Αϊκενχέντ το πρωτόκολλο του οπλισμού που παραδόθηκε κι έπαυσε να λειτουργεί και ο τελευταίος πλέον ασύρματος του ΕΛΑΣ. (σελίδα 476).
Ένα βιβλίο, μια άλλη άποψη για τα τότε τεκταινόμενα, άποψη που όπως γράφει κι ο στρατηγός-συγγραφέας του κανείς δεν υποχρεούται να υιοθετήσει.
Κλείνουμε το αφιέρωμα σε αυτό το ντοκουμέντο με ένα μικρό απόσπασμα από την σελίδα 24:
«Είναι αλήθεια πως κάνοντας αυτό και γράφοντας τα γεγονότα όπως έγιναν καθαρά και ξάστερα, πιθανό να φανώ δυσάρεστος σε αρκετό φιλικό κόσμο, ακόμα και σε συναγωνιστές, αλλά νομίζω πως έτσι κάνοντας προσφέρω μία πραγματική υπηρεσία στο λαό γιατί θα μπορέσει να παρακολουθήσει τα γεγονότα, να εξηγήσει πολλά πράγματα που δεν μπόρεσε να καταλάβει και να βγάλει τα συμπεράσματα του για το Ελληνικό θαύμα του αντάρτικου ΕΛΑΣ και το δράμα του εμφύλιου σπαραγμού». (Από τον πρόλογο).
Το βιβλίο του «Ο ΕΛΑΣ» ο στρατηγός Στέφανος Σαράφης το αφιερώνει ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.
ΤΑ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ . ΑΕ. Αθήνα, Αριστείδου 4, ο εκδοτικός οίκος αυτού του χαρτόδετου σε πρώτη έκδοση βιβλίου: Στρατηγού Στέφανου Σαράφη : Ο ΕΛΑΣ.
Αυτής εδώ της πρώτης έκδοσης πιστή σχεδόν ανατύπωση κυκλοφόρησε το 1964 από τις εκδόσεις ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ και αντίτυπα του υπάρχουν ακόμη διαθέσιμα στα παλαιοβιβλιοπωλεία.