Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι «Ξελασπώστε το μέλλον»

Βλα­ντι­μίρ Μαγια­κόφ­σκι, Ξελα­σπώ­στε το μέλλον

Το μέλ­λον δε θα ‘ρθει

από μονά­χο του, έτσι νέτο σκέτο,

αν δεν πάρου­με μέτρα

κι εμείς.

Από τα βράγ­χια, κομ­σο­μό­λε, άρπα­ξε το!

Απ’ την ουρά του, πιο­νιέ­ροι, εσείς.

Η κομ­μού­να

δεν είναι μια βασι­λο­πού­λα του παρα­μυ­θιού, που λες,

για να την ονειρεύεσαι

τις νυχτιές.

Μέτρη­σε,

καλο­σκέ­ψου,

σημά­δε­ψε –

και τρά­βα, βήμα­τα τα βήματα,

έστω και πάνω σε μικροζητήματα.

Δεν είναι μόνον

ο κομ­μου­νι­σμός

στη γη,

στα κάθι­δρα εργο­στά­σια εκείνα.

Είναι και μέσ’ στο σπίτι,

στο τρα­πε­ζά­κι μπρος,

στις σχέ­σεις,

στη φαμί­λια,

στην καθη­με­ρι­νή ρουτίνα.

Εκεί­νος κει,

που ολη­με­ρίς

τρι­ζο­βο­λά­ει βλαστήμιες

σαν κάρο κακογρασωμένο

εκεί­νος που,

σαν ολο­λύ­ζει η μπαλαλάικα,

χλω­μιά­ζει ευθύς,

αυτός

το μπόι του μέλλοντος

δεν το ‘χει φτασμένο.

Πόλε­μος

δεν είναι μόνο, όπως θαρ­ρείς εσύ,

να λες ναι, ναι,

στα μέτω­πα

με βολές πολυβόλου.

Της φαμί­λιας,

του σπι­τι­κού,

η επί­θε­ση,

για μας μικρό­τε­ρη απειλή

δεν είναι διόλου.

Εκεί­νος που υποτάχτηκε

στην πίε­ση της φαμίλιας,

κοι­μά­ται

μέσ’ στη μακαριότητα

ρόδων φτιαγ­μέ­νων με χαρτί, -

αυτός δεν έφτα­σε το μπόι

της προ­σή­λιας,

της δυνα­τής ζωής εκείνης

που θα ‘ρτει.

Σαν τη φλοκάτα

και το χρό­νο επίσης,

ο σκό­ρος της καθημερινότητας

τον κατα­τρώ­ει στιγ­μή στιγμή.

Το μει­νε­σμέ­νο ρούχο

των ημε­ρών μας για ν’ αερίσεις,

ε, κομ­σο­μό­λε, τίνα­ξε το εσύ.

μτφρ. Γιάν­νης Ρίτσος (1909–1990)