Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου: Οι 10 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών

Πάλαι ποτέ (το 1952), η συντα­κτι­κή ομά­δα του περιο­δι­κού Sight & Sound του Βρε­τα­νι­κού Ινστι­τού­του κινη­μα­το­γρά­φου είχε την ιδέα να ζητή­σει από κρι­τι­κούς να προσ­διο­ρί­σουν τις σπου­δαιό­τε­ρες ται­νί­ες όλων των επο­χών (παρά­δο­ση 10ετής, με όλο και περισ­σό­τε­ρους να παίρ­νουν μέρος).

Κάθε 10ετία από το 1992 και μετά, το περιο­δι­κό απο­φά­σι­σε να συμπλη­ρώ­σει την περί­φη­μη “δημο­σκό­πη­ση” των κρι­τι­κών με το να απευ­θυν­θεί επί­ση­μα στους κορυ­φαί­ους σκη­νο­θέ­τες του κόσμου και να ζητή­σει τις δέκα ται­νί­ες που θεω­ρούν τις καλύ­τε­ρες όλων των εποχών.

Η “δημο­σκό­πη­ση” αυτή απο­τε­λεί πλέ­ον θεσμό της γνώ­μης των κρι­τι­κών για τον κινη­μα­το­γρά­φο και η φετι­νή έκδο­ση (η όγδοη) είναι η μεγα­λύ­τε­ρη που έχει γίνει ποτέ, με 1.639 συμ­με­τέ­χο­ντες κρι­τι­κούς, διορ­γα­νω­τές, επι­με­λη­τές, αρχειο­φύ­λα­κες και ακα­δη­μαϊ­κούς, οι οποί­οι υπέ­βα­λαν ο καθέ­νας τη δική του λίστα με τις 10 καλύ­τε­ρες ταινίες.

Αν και πάντα ήταν παγκό­σμια και χωρίς (φανε­ρούς –του­λά­χι­στον) απο­κλει­σμούς, η δημο­σκό­πη­ση διευ­ρύν­θη­κε σημα­ντι­κά: το 1992, ψήφι­σαν 101 σκη­νο­θέ­τες- ενώ το 2012, συμ­με­τεί­χαν 358 και φέτος, για 480. Αυτό το σύνο­λο καλύ­πτει τους σκη­νο­θέ­τες πει­ρα­μα­τι­κών, καλ­λι­τε­χνι­κών, mainstream κλπ. ται­νιών είδους από όλο τον κόσμο.

Ακο­λου­θούν οι 10 καλύ­τε­ρες ται­νί­ες όλων των επο­χών, όπως τις ψήφι­σαν κάποιοι από τους σπου­δαιό­τε­ρους εν ζωή σκη­νο­θέ­τες και κρι­τι­κούς. Παρα­τη­ρεί­στε την –όχι πάντα, σημα­ντι­κή δια­φο­ρά κατά­τα­ξης, μετα­ξύ των μεν και των δε.

Σημείο γρα­φής “Ο άνθρω­πος με την κινη­μα­το­γρα­φι­κή μηχα­νή” (Chelovek s kino-apparatom — Man with a Movie Camera 1929, Dziga Vertov), βαθ­μο­λο­γη­μέ­νη άρι­στα (8,4|10 ‑26.000+ψήφοι) από το κοι­νό στο ImDb, φιγου­ρά­ρει στην προ­τε­λευ­ταία (9η) θέση στην λίστα των κρι­τι­κών και απου­σιά­ζει παντε­λώς από εκεί­νη των σκηνοθετών.

Jeanne Dielman 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles (1975, Chantal Akerman) 

1η θέση στην λίστα των κρι­τι­κών, 5η θέση στην λίστα των σκηνοθετών
Ένα έπος του πει­ρα­μα­τι­κού κινη­μα­το­γρά­φου που προ­σφέ­ρει φεμι­νι­στι­κή οπτι­κή σε επα­να­λαμ­βα­νό­με­να γεγο­νό­τα της καθη­με­ρι­νής ζωής.

Vertigo (1958, Alfred Hitchcock) 

2η θέση στην λίστα των κρι­τι­κών, 6η θέση στην λίστα των σκηνοθετών
Γνω­στή ιστο­ρία, όπου ένας πρώ­ην ντε­τέ­κτιβ με υψο­φο­βία προ­σλαμ­βά­νε­ται για να ακο­λου­θή­σει μια γυναί­κα που φαί­νε­ται να έχει κατα­λη­φθεί από το παρελ­θόν, στο δια­χρο­νι­κό θρί­λερ του Άλφρεντ Χίτσκοκ για την εμμονή.

Citizen Kane (1941, Orson Welles)

3η θέση στην λίστα των κρι­τι­κών, 2η θέση στην λίστα των σκηνοθετών
Το αρι­στουρ­γη­μα­τι­κό ντε­μπού­το του Orson Welles, που βρέ­θη­κε στην κορυ­φή της ψηφο­φο­ρί­ας του Sight and Sound από το 1962 έως το 2002, με θέμα τον μεγι­στά­να των εφη­με­ρί­δων Charles Foster Kane, παρα­μέ­νει ένα δια­χρο­νι­κό κλα­σι­κό έργο.

The Godfather (1972, Francis Ford Coppola)

3η θέση στην λίστα των σκηνοθετών
Η πρώ­τη ται­νία της επι­κής τρι­λο­γί­ας του Francis Ford Coppola για την οικο­γέ­νεια Corleone παρου­σιά­ζει την ανη­συ­χη­τι­κή ιστο­ρία ενός γιου που παρα­σύ­ρε­ται ανα­πό­δρα­στα στις μαφιό­ζι­κες υπο­θέ­σεις του πατέ­ρα του.

Tokyo Story (1953, Yasujiro Ozu)

4η θέση στην λίστα των κρι­τι­κών, 4η θέση στην λίστα των σκηνοθετών
Αφη­γη­μέ­νη με το απλό και κομ­ψό ύφος του Yasujiro Ozu, αυτή η ιστο­ρία της δια­γε­νε­α­κής διχό­νοιας είναι σπα­ρα­κτι­κή και βαθιά ανθρώπινη.

In the Mood for Love (2000, Wong Kar Wai)

5η θέση στην λίστα των κρι­τι­κών, 10η θέση στην λίστα των σκηνοθετών
Το αρι­στούρ­γη­μα του Wong Kar Wai είναι μια σπα­ρα­κτι­κή ιστο­ρία παρά­νο­μης αγά­πης που σφύ­ζει από τον πόνο της κατα­πιε­σμέ­νης επιθυμίας.

2001: A Space Odyssey (1968, Stanley Kubrick)

6η θέση στην λίστα των κρι­τι­κών, 1η θέση στην λίστα των σκηνοθετών
Το μεγά­λο όρα­μα του Stanley Kubrick για την πορεία της ανθρω­πό­τη­τας από τις απαρ­χές των ανθρω­ποει­δών στην εξέ­λι­ξή της ως αστρι­κό παι­δί είναι ένα τερά­στιο επί­τευγ­μα του κινη­μα­το­γρά­φου επι­στη­μο­νι­κής φαντασίας.

Beau travail (1998, Claire Denis)

7η θέση στην λίστα των κριτικών
Το μεγά­λο χάρι­σμα της Claire Denis είναι να προ­κα­λεί συναι­σθή­μα­τα με χει­ρο­νο­μί­ες και αντι­πα­ρα­θέ­σεις. Στην έρη­μο, το νερό τρε­μο­παί­ζει και κυλά­ει, οι γυμνοί ώμοι ιδρώ­νουν, οι μαύ­ρες κου­νου­πιέ­ρες θυμί­ζουν τα διά­φα­να εσώρουχα.

8½ (1963, Federico Fellini)

7η θέση στην λίστα των σκηνοθετών
Το πορ­τρέ­το του Federico Fellini για τον σκη­νο­θέ­τη ως ταλαι­πω­ρη­μέ­νο τεχνί­τη και ανα­ξιό­πι­στο ονει­ρο­πό­λο, που δημιουρ­γεί χρυ­σά­φι από τις ανα­μνή­σεις και τις φαντα­σιώ­σεις του.

Mulholland Drive (2001, David Lynch)

8η θέση στην λίστα των κριτικών
Το Hollywood είναι σκο­τει­νό και επι­κίν­δυ­νο, αλλά γοη­τευ­τι­κό, στο φημι­σμέ­νο θρί­λερ του David Lynch.

Mirror (1975, Andrei Tarkovsky)

8η θέση στην λίστα των σκηνοθετών
Ο κινη­μα­το­γρά­φος ανέ­βη­κε σε νέα ύψη οπτι­κής ποί­η­σης σε αυτή τη βαθιά προ­σω­πι­κή, αινιγ­μα­τι­κή ται­νία του κορυ­φαί­ου δημιουργού.

Man with a Movie Camera (1929, Dziga Vertov)

9η θέση στην λίστα των κριτικών
Η απύθ­με­νη εφευ­ρε­τι­κό­τη­τα και το ξέφρε­νο, ιλιγ­γιώ­δες μοντάζ καθι­στούν αυτή την σύν­θε­ση της πόλης μια από τις πιο αιχ­μη­ρές, συναρ­πα­στι­κές εμπει­ρί­ες του κινη­μα­το­γρά­φου σχε­δόν έναν αιώ­να μετά την κυκλο­φο­ρία της.

Persona (1966, Ingmar Bergman)

9η θέση στην λίστα των σκηνοθετών

Κάθε έννοια συμ­βα­τι­κού ψυχο­δρά­μα­τος δια­τα­ράσ­σε­ται διαρ­κώς από την πει­ρα­μα­τι­κή, αυτο­σχε­δια­στι­κή κινηματογράφηση.

Singin’ in the Rain (1951, Gene Kelly, Stanley Donen)

10η θέση στην λίστα των κριτικών

Η ταραγ­μέ­νη μετά­βα­ση του Hollywood από τον βωβό στον ομι­λού­ντα κινη­μα­το­γρά­φο στα τέλη της δεκα­ε­τί­ας του 1920 απο­τέ­λε­σε την έμπνευ­ση για το σπου­δαιό­τε­ρο ίσως κινη­μα­το­γρα­φι­κό μιούζικαλ.

Με πλη­ρο­φο­ρί­ες από British Film Institute

Δεί­τε και τις 100 καλύ­τε­ρες ται­νί­ες όλων των επο­χών, όπως ψηφί­στη­καν από πολ­λούς ‑τους μεγα­λύ­τε­ρους εν ζωή κινη­μα­το­γρα­φι­στές του σήμερα.

Throne of Blood — ο θρό­νος του αίμα­τος: Δάσκα­λος του δρά­μα­τος περιό­δου, ο Akira Kurosawa επα­να­δια­τυ­πώ­νει τον Μάκ­βεθ ως Ιάπω­να πολέ­μαρ­χο σε μια από τις μεγα­λύ­τε­ρες δια­σκευ­ές του Σαίξ­πηρ — 1957 Ιαπωνία

Yi Yi: Η αστι­κή ανο­μία και οι πόνοι ανά­πτυ­ξης πολ­λών γενε­ών δίνο­νται πλού­σια, χαλα­ρή έκφρα­ση στην εγκάρ­δια οικο­γε­νεια­κή ταπε­τσα­ρία της Ταϊ­πέι του Edward Yang. 1999 Ταϊ­βάν, Ιαπωνία

Pickpocket Λωπο­δύ­της: η τερά­στιας επιρ­ρο­ής μελέ­τη του Robert Bresson για έναν μικρο­κλέ­φτη στα τέλη της δεκα­ε­τί­ας του 1950 στο Παρί­σι είναι μια από τις πιο ευρέ­ως ανα­γνω­ρι­σμέ­νες ται­νί­ες του. 1959 Γαλλία

Θωρη­κτό Ποτέμ­κιν: Το περί­φη­μο agit-drama του Σερ­γκέι Αϊζεν­στάιν για την προ­ε­πα­να­στα­τι­κή ανταρ­σία και την κατα­στο­λή, που συχνά ανα­φέ­ρε­ται, αλλά εξα­κο­λου­θεί να είναι ισχυ­ρό στα μοντάζ του και γενι­κό­τε­ρα. 1925 ΕΣΣΔ

Γουά­ντα: Το σκλη­ρό, αντιαι­σθη­τι­κό πορ­τρέ­το της Barbara Loden (Μπάρ­μπα­ρα Λόντεν) με μια γυναί­κα που παρα­σύ­ρε­ται στη βιο­μη­χα­νι­κή καρ­διά των βορειο­α­να­το­λι­κών Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών. 1970 ΗΠΑ

Taste of Cherry | Γεύ­ση κερα­σιού, 1997: Ιράν, Σκη­νο­θε­σία Abbas Kiarostami

Parasite | Παρά­σι­τα: Όπως το Get Out, το ατέ­λειω­τα περι­στρε­φό­με­νο, μαύ­ρο ειλι­κρι­νές και ταξι­κό θρί­λερ του Bong Joon Ho μια ποπ πρό­κλη­ση για τις επο­χές μας των κοι­νω­νι­κών ανι­σο­τή­των. 2019 Νότια Κορέα

Hidden |Κρυμ­μέ­νος : 2004 Γαλ­λία, Αυστρία, Γερ­μα­νία, Ιτα­λία σε σκη­νο­θε­σία Michael Haneke

Il conformista | Ο Κομ­φορ­μι­στής: κομ­ψό “θρί­λερ” επο­χής του Bernardo Bertolucci πρω­τα­γω­νι­στεί ο Jean-Louis Trintignant ως ένας κατα­πιε­σμέ­νος γρα­φειο­κρά­της στην Ιτα­λία του Μου­σο­λί­νι, στον οποίο ανα­τί­θε­ται να σκο­τώ­σει τον πρώ­ην καθη­γη­τή του. 1970 Ιτα­λία, Γαλ­λία, Ομο­σπον­δια­κή Δημο­κρα­τία της Γερμανίας

The Colour of Pomegranates |Το Χρώ­μα των Ροδιών: Η ται­νία που ο Μάρ­τιν Σκορ­σέ­ζε συνέ­κρι­νε με το «άνοιγ­μα μιας πόρ­τας και περ­πά­τη­μα σε μια άλλη διά­στα­ση, όπου ο χρό­νος έχει στα­μα­τή­σει και η ομορ­φιά έχει απε­λευ­θε­ρω­θεί». 1968 ΕΣΣΔ Σκη­νο­θε­σία Σερ­γκέι Παρατζάνοφ

Σελη­νό­φω­το =93 : Αναγ­γέλ­λε­ται αμέ­σως ως ένα σύγ­χρο­νο αρι­στούρ­γη­μα, η εκπλη­κτι­κή ιστο­ρία τριών μερών της queer ταυ­τό­τη­τας του Barry Jenkins είναι ένα τεχνι­κό και συναι­σθη­μα­τι­κό θαύ­μα. 2016 ΗΠΑ

Eternal Sunshine of the Spotless Mind

Η Ανά­βα­ση: 1976, ΕΣΣΔ, σε σκη­νο­θε­σία Larissa Shepitko

Τα Κόκ­κι­να Παπού­τσια: Οι πυρε­τώ­δεις Technicolor και οι εκπλη­κτι­κές σεκάνς μπα­λέ­του για τις οποί­ες είναι τόσο γνω­στή αυτή η ται­νία είναι τόσο μαγευ­τι­κές όσο και ενο­χλη­τι­κές. 1948 Ηνω­μέ­νο Βασί­λειο σε σκη­νο­θε­σία: Michael Powell, Emeric Pressburger |

Άγριες Φρά­ου­λε: Σε ένα οδι­κό ταξί­δι για να λάβει ένα τιμη­τι­κό πτυ­χίο, ένας ηλι­κιω­μέ­νος ακα­δη­μαϊ­κός (Victor Sjöstrom) ανα­πο­λεί τη ζωή του στο κλα­σι­κό καλ­λι­τε­χνι­κό σινε­μά του Ingmar Bergman. 1957 Σουηδία

Shoah: για να κατα­νο­ή­σει την πιο φρι­κτή θηριω­δία του 20ού αιώ­να, ο Claude Lanzmann εφηύ­ρε εκ νέου το ίδιο το ντο­κι­μα­ντέρ, δίνο­ντας στη μορ­φή κολοσ­σιαία νέα σημα­σία. 1985 Γαλλία

The Spirit of the Beehive | Το Πνεύ­μα της Κυψέ­λης: Η εξαί­σια ιμπρε­σιο­νι­στι­κή από­στα­ξη του παι­δι­κού φόβου και θαυ­μα­σμού του Victor Erice στα ερεί­πια του ισπα­νι­κού εμφυ­λί­ου πολέ­μου που τελεί­ω­σε πρό­σφα­τα. 1973 Ισπανία

Blue Velvet | Μπλε βελού­δο =72: το ενή­λι­κο παρα­μύ­θι του Ντέι­βιντ Λιντς ακο­λου­θεί την έρευ­να δολο­φο­νί­ας του έφη­βου Kyle MacLachlan στις σου­ρε­α­λι­στι­κές, διε­στραμ­μέ­νες γωνιές της μικρής πόλης της Αμε­ρι­κής. 1986 ΗΠΑ

News from Home | Νέα από το σπί­τι (από την πατρί­δα): η επι­στο­λι­κή ται­νία της Chantal Akerman, που γυρί­στη­κε στη βρω­μιά της Νέας Υόρ­κης της δεκα­ε­τί­ας του ’70, γεφυ­ρώ­νει την από­στα­ση από τις Βρυ­ξέλ­λες μέσω υπα­γο­ρευ­μέ­νων επι­στο­λών από τη μητέ­ρα της. 1976 Γαλ­λία, Βέλγιο

Μοντέρ­νοι και­ροί : Η βιο­μη­χα­νι­κή νεω­τε­ρι­κό­τη­τα απο­δει­κνύ­ε­ται ανε­λέ­η­τα τρε­λή στην τελευ­ταία (κυρί­ως) βου­βή ται­νία του Τσάρ­λι Τσά­πλιν, μια από τις πιο εμπνευ­σμέ­νες και έξυ­πνες από όλες τις κωμω­δί­ες του. 1936 ΗΠΑ

Sans Soleil – χωρίς ήλιο: Το εικα­στι­κό ταξι­διω­τι­κό δοκί­μιο του Chris Marker, που στο­χά­ζε­ται στον πολι­τι­σμό και την ιστο­ρία σε αφη­γη­μέ­νες επι­στο­λές από τη Γουι­νέα στην Ιαπω­νία στην Ισλαν­δία. 1982 Γαλλία

A Brighter Summer Day | Μια πιο φωτει­νή καλο­και­ρι­νή μέρα: Νεα­νι­κός έρω­τας και εγκλη­μα­τι­κό­τη­τα των εφή­βων στην εφη­βεία της Ταϊ­βάν στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του 1960, στο βρα­δύ­καυ­στο, γλυ­κό­πι­κρο έπος του Edward Yang. 1991 Ταϊβάν

Touki Bouki: Ένα ανή­συ­χο νεα­ρό ζευ­γά­ρι ονει­ρεύ­ε­ται να δρα­πε­τεύ­σει από τη Σενε­γά­λη για το Παρί­σι στην κομ­ψή, ποι­η­τι­κή, ασε­βή έκφρα­ση των μετα-αποι­κια­κών φαντα­σιώ­σε­ων του Djibril Diop Mambéty. 1973 Σενεγάλη

Where is the Friend’s House? Πού είναι το σπί­τι του φίλου; 1987 Ιράν σε σκη­νο­θε­σία Abbas Kiarostami

Kes=72 Η σκλη­ρή, συγκι­νη­τι­κή ιστο­ρία ενός μαθη­τή του βορ­ρά και του kestrel που φέρ­νει ελπί­δα στη δύσκο­λη ζωή του παρα­μέ­νει η πιο δημο­φι­λής από τις ται­νί­ες του Ken Loach. 1969 Ηνω­μέ­νο Βασίλειο

A Separation | Ένας χωρι­σμός: 2011 Ιράν σε σκη­νο­θε­σία Asghar Farhadi

Salò, ή οι 120 ημέ­ρες των Σοδό­μων: Η αμφι­λε­γό­με­νη προ­σαρ­μο­γή του μυθι­στο­ρή­μα­τος του Μαρ­κή­σιου ντε Σαντ από τον Πιέρ Πάο­λο Παζο­λί­νι, που μετα­φέρ­θη­κε στη φασι­στι­κή δημο­κρα­τία του Μπε­νί­το Μου­σο­λί­νι. 1975 Ιτα­λία, Γαλλία

The Conversation | Η συζή­τη­ση: 1974 ΗΠΑ σε σκη­νο­θε­σία Francis Ford Coppola

Gillo Pontecorvo Ένα παρά­θυ­ρο στον ευρύ­τε­ρο απε­λευ­θε­ρω­τι­κό πόλε­μο της Αλγε­ρί­ας, ανα­δη­μιουρ­γώ­ντας μια βίαιη φάση αντάρ­τι­κου αγώ­να και κατα­στο­λής με ισχυ­ρό ελεύ­θε­ρο ντο­κι­μα­ντέρ. 1966 Ιτα­λία, Αλγερία

Κλέ­φτες ποδη­λά­των: Η ται­νία που στην κορυ­φή της εναρ­κτή­ριας δημο­σκό­πη­σής μας το 1952, η ανε­ξί­τη­λη νεο­ρε­α­λι­στι­κή παρα­βο­λή του Vittorio De Sica προ­σφέ­ρει ένα έντο­νο πορ­τρέ­το των μετα­πο­λε­μι­κών στε­ρή­σε­ων της Ιτα­λί­ας. 1948 Ιταλία

Rashomon: Έφε­ρε τον ιαπω­νι­κό κινη­μα­το­γρά­φο στον κόσμο, αυτό η 88λεπτο κρο­τί­δα που απο­δεί­χθη­κε θεμε­λιώ­δης επί­θε­ση στην έννοια της αντι­κει­με­νι­κό­τη­τας. 1950 Ιαπω­νία σκη­νο­θε­σία Akira Kurosawa

Μια γυναί­κα υπό την επιρ­ροή: 1974, ΗΠΑ Σκη­νο­θε­σία John Cassavetes

Απο­κά­λυ­ψη τώρα!: η έκρη­ξη του Πολέ­μου του Βιετ­νάμ του Φράν­σις Φορντ Κόπο­λα, ένα ταξί­δι κόλα­σης μέσα από τον καπνό και την έκθαμ­ψη του πιο μεγα­λειώ­δους απα­τε­ώ­νων σόου της αυτο­κρα­το­ρι­κής Αμε­ρι­κής. 1979 ΗΠΑ

Πλη­σιά­ζων: Δύο άντρες επι­στρα­τεύ­ουν έναν οδη­γό για να τους μετα­φέ­ρουν στη «Ζώνη», ένα μυστη­ριώ­δες βασί­λειο όπου πραγ­μα­το­ποιού­νται οι ενδό­μυ­χες επι­θυ­μί­ες κάποιου, σε αυτό το μετα­φυ­σι­κό έπος επι­στη­μο­νι­κής φαντα­σί­ας. 1979 ΕΣΣΔ, σκη­νο­θε­σία Αντρέι Ταρκόφσκι

À bout de souffle: Η απέ­ριτ­τη κάρ­τα του Ζαν-Λικ Γκο­ντάρ, που ξεση­κώ­νει με τον παρι­ζιά­νο παρα­βά­τη του Ζαν-Πολ Μπελ­μο­ντό. 1960 Γαλλία

Επτά Σαμου­ράι: Η μνη­μειώ­δης, συναρ­πα­στι­κή ιστο­ρία του Akira Kurosawa για τους μισθω­τούς σαμου­ράι που προ­στα­τεύ­ουν ένα χωριου­δά­κι: θρί­λερ επο­χής και ηθικός/πολιτικός μύθος σε ένα. 1954 Ιαπωνία

Beau travail: Το μεγά­λο δώρο της Claire Denis είναι να προ­κα­λεί συναι­σθή­μα­τα με χει­ρο­νο­μί­ες και αντι­πα­ρα­θέ­σεις. Στην έρη­μο, το νερό λάμπει και κυμα­τί­ζει, οι γυμνοί ώμοι ιδρώ­νουν, οι μαύ­ρες κου­νου­πιέ­ρες θυμί­ζουν καθα­ρά εσώ­ρου­χα. 1998 Γαλλία

Μπά­ρι Λίντον: Το σχο­λα­στι­κά σχε­δια­σμέ­νο έπος του Στάν­λεϊ Κιού­μπρικ αφη­γεί­ται τα πικά­ντι­κα κατορ­θώ­μα­τα ενός Ιρλαν­δού τυχο­διώ­κτη του 18ου αιώ­να. 1975 ΗΠΑ, Ηνω­μέ­νο Βασίλειο

Taxi Driver | Οδη­γός ταξί: Ται­νία υψη­λής τέχνης του Μάρ­τιν Σκορ­τσέ­ζε και του Πολ Σρέι­ντερ για τις επο­χές που πέθα­ναν, με έναν κου­λου­ρια­σμέ­νο Ρόμπερτ Ντε Νίρο ως ψυχο­σω­τή­ρα μιας κολα­σμέ­νης Νέας Υόρ­κης. 1976 ΗΠΑ

Close-up | Κοντι­νό πλά­νο: Όσο περισ­σό­τε­ρες «πλη­ρο­φο­ρί­ες» μας προ­σφέ­ρο­νται για την υπό­θε­ση, τόσο περισ­σό­τε­ρο συνει­δη­το­ποιού­με ότι δεν υπάρ­χουν εύκο­λες απα­ντή­σεις σε κανέ­να από τα ερω­τή­μα­τα που τίθενται.

Mashgh‑e Shab: 1989 Ιράν Abbas Kiarostami

In the Mood for Love | Σε διά­θε­ση για αγά­πη: το αρι­στούρ­γη­μα του Wong Kar Wai είναι μια σπα­ρα­κτι­κή ιστο­ρία παρά­νο­μης αγά­πης που σφύ­ζει από τον πόνο της κατα­πιε­σμέ­νης επι­θυ­μί­ας. 2000 Χονγκ Κονγκ, Γαλλία

Persona | Προ­σω­πι­κό­τη­τα : Οποια­δή­πο­τε αίσθη­ση ενός συμ­βα­τι­κού ψυχο­δρά­μα­τος δια­τα­ράσ­σε­ται συνε­χώς από την πει­ρα­μα­τι­κή, αυτο­σχε­δια­στι­κή κινη­μα­το­γρά­φη­ση. 1966 Σου­η­δία Σκη­νο­θε­σία Ίνγκ­μαρ Μπέργκμαν

Καθρέφτης:Ο κινη­μα­το­γρά­φος ανέ­βα­σε νέα ύψη εικα­στι­κής ποί­η­σης σε αυτή τη βαθιά προ­σω­πι­κή, ελλει­πτι­κή ται­νία του μάστο­ρα της «γλυ­πτι­κής στο χρό­νο». 1975 ΕΣΣΔ Σκη­νο­θε­σία Αντρέι Ταρκόφσκι

8½ : Με το πορ­τρέ­το του Φεντε­ρί­κο Φελί­νι του σκη­νο­θέ­τη ως λυσ­σα­σμέ­νου ringmaster και ανα­ξιό­πι­στου ονει­ρο­πό­λου, που βγά­ζει χρυ­σό από τις ανα­μνή­σεις και τις φαντα­σιώ­σεις του. 1963 Ιτα­λία, Γαλλία

Ίλιγ­γος: Ένας πρώ­ην ντε­τέ­κτιβ με φόβο για τα ύψη προ­σλαμ­βά­νε­ται για να ακο­λου­θή­σει μια γυναί­κα που προ­φα­νώς κυριεύ­ε­ται από το παρελ­θόν, στο δια­χρο­νι­κό θρί­λερ του Άλφρεντ Χίτσκοκ για την εμμονή.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο